Frjáls verslun - 01.01.1976, Blaðsíða 81

— Heldurðu að konan þín
geti þagað yfir leyndarmáli.
— Já, örugglega. Segðu
henni bara ekki að það sé
leyndarmál.
Hjúkrunarkonan óskaði föð-
urnum til hamingju með nýja
soninn, sem fæddist heilbrigð-
ur og pattaralegur.
— Þakka þér kærlega fyrir.
Það verður eiginlega að halda
upp á þetta. Ertu laus í kvöld?
Svo var það maðurinn, sem
kom inn í forngripaverzlunina
og sagði: — Góðan daginn, góð-
an daginn. Nokkuð nýtt í dag?
Lögreglumaðurinn í sveit-
inni keyrði heim að iitla kotinu
hans Stebba. Hann var úti við
og var að brenna sinu af tún-
inu heima við bæinn,
— Ertu vitlaus, Stefán.
Veiztu ekki, að það þurfa að
vera 100 metrar að minnsta
kosti milli húss og opins elds?
— Jú, svaraði Stebbi, — en
það hefur enginn sagt, að það
þurfi að vera í beinni línu.
602 var léleg skytta. Ekkert
af skotunum hans hitti skífuna.
— Heyrðu, sagði liðsforing-
inn. — Nú ertu búinn að hleypa
af 200 dýrmætum skotum. Hef-
urðu nokkra hugmynd um,
hvar þau hafa hafnað?
— Nei, en ég veit að þau
komust anzi langt.
Hljómsveitarstjórinn talar
yfir hausamótunum á sellóleik-
aranum á æfingu:
— Fröken. Milli fótanna haf-
ið þér tæki, sem gæti fært okk-
ur öllum mikla ánægju. En
hvað gerið þér svo? Misþyrmið
því gróflega með sargi og klóri.
— Hvaða læti eru þetta? Ég er
hara að leita að fyrirsætum.
Þau voru alltaf að rífast og
það var orðið hálf pínlegt fyrir
gesti að sitja undir því, þegar
þeir komu í heimsókn. Gamall
og góður vinur reyndi einu
sinni að slá á léttari strengi,
þegar hann kom í heimsókn og
benti á þrjú börn hjónanna.
— Nú, þið hafið allavega orð-
ið þrisvar sinnum sammála.
— Nei, öskraði frúin. Þetta
eru þríburar.
FV 1 1976
81