Frjáls verslun - 01.05.1977, Blaðsíða 81

og þá ekki síst kláravíni. Það
er óeðlilega mikill verðmismun-
ur á þessum ruddavíntegundum
og öðrum sterkum áfengisteg-
undum, og þegar almenningur
kaupir áfengi þá kaupir hann
það áfengi sem hefur mest alkó-
hólmagn og er ódýrast. Erlendis
myndi þetta sama fólk ekki líta
á brennivín. Það myndi kaupa
rom, vodka og aðrar betri teg-
undir. Ég tel því að hér ætti
annað hvort að lækka verð á
þessum tegundum áfengis, eða
hækka verðið á brennivíninu.
Of hátt verð á víni á veit-
ingastöðum er líka liður í því
að skapa hér ómenningu í vín-
drykkju. Fólk sem fer út á
skemmtistaði, hellir í sig áður
en það fer að heiman og verð-
ur svo oft á tíðum dauðadrukk-
ið þegar það kemur á staðinn.
MEÐ BJÓRNUM
— Stefna stjórnvalda í öðr-
um löndum er yfirleitt sú á
síðari árum, að minnka alkóhól-
magn, þess sem selt er, t.d. í
Kanada, þar sem er einkasala,
er bannað að selja sterkara
áfengi en það, sem inniheidur
40% alkóhólmagn. En hér eru
engin takmörk fyrir því, hvað
sterkt það skal vera, aðeins ekki
of veikt, eins og t.d. bjór.
— En þegar er talað um
stefnuleysi í áfengismálum má
ekki gleyma bjórnum. Ég er
þeirrar skoðunar að það ætti
að leyfa sölu á honum. Það
mætti alla vega gera tilraun
hér með sölu bjórs. Fólk getur
aldrei drukkið sig eins illa fullt
af bjór og það gerir af sterkum
drykkjum. Ef það drekkur
mikinn bjór verður það hrein-
lega veikt. Og þó svo að bjór-
inn sé ekki leyfður hér, brugga
þeir bjór sem ætla sér. Þessi
heimabruggaði bjór, er oft á
tíðum alls konar glundur, þræl-
sterkur og gerður af kunn-
áttuleysi. Og honum fylgir
einnig sá ókostur að hann er
yfirleitt gerður í miklu magni
i einu og það hefur það í för
með sér að fólk drekkur miklu
meira af honum, en það myndi
gera ef það þyrfti að kaupa
hann hjá okkur.
Og auk þess er mikill erlend-
ur bjór fluttur til landsins af
sérréttindahópum.
Á hverju ári fara í gegnum
hendur Svövu gífurlegar upp-
hæðir vegna vínsölu hér á
landi. Hvað finnst henni um
fyrirtækið sjálft? Finnst henni
réttlætanlegt að reka áfengis-
einkasölu sem þessa á vegum
ríkisins? Er það ekki vafasam-
ur gróði sem henni fylgir?
DRUKKIÐ VER ÞAR SEM
EINKASÖLUR ERU
— Mér finnst einkasölur af
þessu tagi eiga rétt á sér. Það
hefur sýnt sig að fólk kaupir
vín hvort sem einkasala er í
landinu eða ekki, en þetta form
á sölunni tryggir hins vegar
það að ekki eru í gangi á opin-
berum markaði aðrar tegundir
en þær sem viðurkenndar eru
og frá þekktum fyrirtækjum.
Hitt er svo annað mál að þáð
hefur sýnt sig í þeim löndum,
sem áfengiseinkasölur eru, að
þar drekkur fólk ver af ein-
hverjum orsökum. Kannske er
það verðlagið sem spilar þarna
inn í. Þar sem áfengiseinkasöl-
ur eru þar er verð á áfengi
hærra en í öðrum löndum og ef
það er rétt að hátt verðlag geri
áfengisdrykkju meira freist-
andi, þá eru rök templara um
að áfengisverð þurfi að vera
sem allra hæst til að draga úr
drykkju, alls ekki í gildi.
Aðspurð hvort tölva væri
mikið notuð við pantanir svar-
aði Svava: — Alls ekki. Hún
var notuð, að mig minnir 1967
eða 68, en af einhverjum á-
stæðum reyndist það ekki vel.
Það hefur aldrei verið síðan ég
tók við. Ég fer í gegnum þessar
ca. 400 áfengistegundir og 150
tóbakstegundir mánaðarlega og
panta eftir þörfum og við reyn-
um að hafa birgðirnar alltaf
sem minnstar.
En að lokum var Svava spurð
hvort hún gæti sjálf drukkið
vin eftir þessi 19 ár í Áfengis
og tóbaksversluninni.
— Ég smakka vín, en ekki
mikið. En ef ég væri veik fyrir
víni þá væri þetta ekki rétta
starfið fyrir mig.
M«rhíBÖsþúttur Frjálsrar veraluwtur
TSý aðferð sem skilar árangrl
FV 5 1977
81