Frjáls verslun - 01.05.1977, Side 96

Ilm heima og geima
— Ég á von á fjórum gestum hi
Eftir miklar fortölur fékk
glaumgosinn konuna til þess að
koma með sér heim. Þegar
þangað var komið byrjaði hann
að stíga í vænginn við hana.
Allt virtist ætla að ganga að
óskum, en allt í einu snéri kon-
an við blaðinu og sagði:
— Eg má þetta ekki, læknir-
inn hefur bannað mér það.
— Hvað er að heyra, sagði
glaumgosinn, — hvað er að?
— Maðurinn minn er lækn-
ir.
Elskar bú mig raunverulega
Karl?
— Já, auðvitað. Hvað held-
urðu að þetta sé? Morgunleik-
fimi?
— Ertu ennþá að líta eftir þess-
um fljúgandi diskum?
Hinn önnum kafni forstjóri
kom heim, dauðlúinn að venju.
Ef til vill þó svolítið þreyttari
en venjulega, en fyrst og
fremst svolítið fyrr. Það
snemma að hann kom að flakk-
ara í rúminu hjá konunni sinni.
— Hvað meinar þú kona?
Hvers vegna gerir þú mér
þetta?, sagði forstjórinn.
— Nú, sagði konan, — mað-
urinn var svangur og þyrstur.
Ég gaf honum að borða og
drekka. Svo spurði hann að því
hvort liann mætti fara í bað.
Að síðustu spurði hann svo:
— Frúin hefur víst ekki eitt-
hvað sem húsbóndinn er hætt-
ur að nota?
Kanina kom inn í mjólkur-
búðina.
— Áttu þriggja daga mjólk?,
spurði hún.
— Nei, bara nýja, var svarið.
Þremur dögum seinna kom
sama kanínan inn í sömu búð.
— Áttu þriggja daga mjólk?,
spurði hún.
— Já, það vil'l svo til að í dag
eigum við hana.
— Jæja, sagði kanínan, —
flýttu þér þá að selja hana, því
hún fer að verða súr.
96
FV 5 1977