Frjáls verslun - 01.05.1977, Qupperneq 98

Frá
ritsijárn
íslenzk iðnkynning
íslenzk iSnkynning hefur nú farið viða
um land og myndarlegt átak hefur verið
gert í ýmsum efnum til að vekja athygli á
stöðu iönaðarins í þjóðarbúinu og mikil-
vægi hans fyrir afkomu einstakra byggðar-
laga. Almenningi hefur verið gefinn kostur
á að heimsækja iðnfyrirtæki, skoða og jafn-
vel njóta framleiðsluvara fyrirtækjanna
eins og margvíslegrar matvöru. Hefur þetta
vakið menn til umhugsunar um gildi inn-
lends iðnaðar sem atvinnuskapandi greinar
og framleiðanda nauðsynja fyrir heimilin.
í ljós hefur komið, að margir Alþingis-
menn hafa t.d. alls ekki gert sér grein fyrir
þeirri þýðingu, sem margs konar iðnrekstur
hefur haft fyrir kjósendur í kjördæmum
þeirra, jafnvel ekki vitað af rekstri sumra
fyrirtækjanna. Segja má, að iðnkynningin
hafi þegar sannað gildi sitt, ef hún hefur
leitt til hugarfarsbreytingar hjá hinum
kjörnu fulltrúum og betri þekkingar þeirra
á málefnum íslenzks iðnáðar. Ákveðiö er að
íslenzkri iönkynningu Ijúki að þessu sinni
með degi iðnaðarins í Reykjavík þann 30.
september næstkomandi og iönsýningu í
Laugardalshöllinni í sambandi við hann.
Formaður framkvæmdanefndar vegna iðn-
sýningar í Reykjavík, Albert Guðmundsson,
alþingismaður, hefur látið svo um mælt, áö
þetta eigi að verða mesta sýning sinnar teg-
undar, sem haldin hefur verið hér á landi.
Hann hefur jafnframt skoraö á framleið-
endur og kaupmenn, sem selja íslenzkar
iðnvörur, að taka höndum saman um að
gera kynningu á íslenzkum iðnaði hina
glæsilegustu á þessum haustdögum í
Reykjavík. Ekki er að efa, að vel verður
undir áskorun hans tekið af hálfu viðkom-
andi með virkri þátttöku framleiðenda í
iðnsýningunni og öflugri kynningu verzlana
á þeim íslenzkum framleiðsluvörum, sem
þær hafa á boðstólum.
Avísanaviðskipti
í erlendri tímaritsgrein var fyrir nokkru
fjallað run ferðatakmarkanir í Austur-Evr-
ópuríkjum, sem einn lið í frelsisskerðing-
unni þar um slóðir. Bent var á, að ýmsum
ráðum væri beitt til að halda fólki heima,
m.a. að veita aðeins takmarkaða gjaldeyris-
yfirfærslu þeim er hygðust fara til útlanda.
Þetta átti við um Pólland, þar sem ferðamál
eru þó með frjálslegasta móti af austan-
tjaldslandi að vera. Það er ekki nema von að
Íslendingum bregði þegar þeir sjá sig
komna á bekk meö íbúum Austur-Evrópu-
landanna eins og málin horfa við frá sjónar-
hóli Vestur-Evrópubúa eða Bandaríkja-
manna, sem geta skipt eigin gjaldmiðli aö
vild í erlenda mynt bæði heima fyrir og í út-
löndum. Þegar vilja og áræði ráðamanna
98
skortir er þess tæplega aö vænta að við fá-
um að njóta sams konar frelsis og banda-
menn okkar og nágrannar að þessu leyti.
Hitt er þó öllu alvarlegra að 1 tíð ríkis-
stjórnar, sem kennir sig við frjálslega við-
skiptahætti skuli birtar nýjar tilskipanir í
austantjaldsstíl eins og bann við notkun
ávísana á íslenzka banka í Fríhöfninni á
Keflavíkurflugvelli. Það gegnir furðu, aö ís-
lenzka ríkið skuli með þessu hafa frum-
kvæði að því að grafa undan tiltrú fólks á
svo algengu og sjálfsögðu fyrirbæri í við-
skiptum og notkun ávísana. Tæpast verður
ööru trúað en að hér sé um að ræða algjört
frumhlaup embættismanna Seðlabankans
og aö ríkisstjórnin muni fella þessa nýjustu
tilskipun þeirra úr gildi.
FV 5 1977
J