Frjáls verslun - 01.11.1977, Side 20

far as 1 m con-
ccmed.when I switcheci
to'Vántage, I changed
to a cigarette I conld
enjoy."
Rk1< Imitncr
Mctainc, l.ouisiana
Regtiiíir, Menthol,
arid Vantage iCO’s
%
TóbaksL
auglýsingar
eru enn
leyfðar í
blöðum í
Bandaríkj-
unum.
Þó með
aðvörun
um
óhollustu.
Það væri þó alvarlegt áfall fyr-
ir tóbaksiðnaðinn, þar sem
margar af vinsælustu tegund-
um af sígarettum yrðu þá ólög-
legar, svo sem Marlboro, Win-
ston, Kool, Salem og Pall Mall.
Ef þessi takmörkun verður sam-
þykkt, er talið líklegt að hún
taki gildi i áföngum, á nokkr-
um árum.
Tóbaksframleiðendur eru þeg-
ar farnir að undirbúa sig undir
þessar nýju reglur, ef þær
skyldu taka gildi. Þegar eru á
markaðnum 35 tegundir af sig-
arettum, sem hafa minna tjöru-
og nikotininnihald en 12 mg.,
sem nema 8,5% af allri sölu,
borið saman við 24 tegundir
og 4,9% af sölu í fyrra. Þá er
einnig verið að lækka tjöru og
nikotininnihald vinsælustu teg-
undanna. R. J. Reynolds Tö-
bacco Co. kynnti fyrir nokkru
nýja gerð af Winston með 14
milligrömmum af tjöru, borið
saman við 18 mg. áður. Þá hef-
ur Philip Morris minnkað
tjöruinnihald í Parliament um
50%.
Tóbaksframleiðendur geta
sætt sig við reglur um hámark
tjöruinnihalds, en talið er að
þeir ættu erfitt með að sætta
sig við að mega ekki draga út-
gjöld til auglýsinga frá skatti.
Þá leikur enginn vafi á því að
bændasamtökin myndu hefja
harða baráttu gegn öllum
frumvörpum, sem drægju úr
styrkjum til tóbaksbænda.
# Auglýsingabann
dregur ekki úr
reykingum
Hvað sem úr verður er ekki
talið að tóbaksiðnaðurinn hljóti
af því verulegan skaða. Bann
við sjónvarpsauglýsingum, árið
1971, hafði engin sjáanleg á-
hrif á sölu á sígarettum, sem
hefur vaxið um 3% á ári, eins
og áður. Aðvaranir um hættur
af völdum reykinga, prentaðar
á pakkana, hafa reynst hrein
eyðsla á bleki og notkun á síg-
arettum nam um 3.000 á mann,
árið 1976 borið saman við 2.861
árið 1975.
Greiósluhalli viö
olíuríkin:
vantar 40
milljarða
dollara til
að ná
jöfnuði
Lækkandi verð á Bandaríkja-
dollar er eitt helsta einkenni
þess efnahagsvanda, sem vest-
rænar þjóðir standa nú frammi
fyrir. Vandinn er hver á að
borga þær 40 billjónir dollara,
sem olíuútflutningsríkin safna
til sín á ári hverju umfram það
sem þau kaupa. Mætti nefna
þetta óhagstæðan olíujöfnuð,
en nú er mismunurinn greiddiur
af Bandaríkjamönnum og
nokkrum öðrum iðnríkjum, en
þróunarríkin safna skuldum.
Bandaríkin eru sennilega
nógu sterk efnahagslega, til að
greiða verulegan hluta af þessu
fé, en verða að sætta sig við
lægra verð á dollaranum í stað-
inn. Fyrir aðrar þjóðir er erfið-
ara að greiða þessar miklu upp-
hæðir.
Augljóst virðist vera að þessi
óhagstæði greiðslujöfnuður við
olíuríkin eigi eftir að halda ó-
fram um skeið, þar sem ekkert
bendir til að þau geti eytt öll-
um þeim fjármunum, sem að
þeim safnast.
VERULEGUR
GREIÐSLUHALLI
Fyrir fáum árum var greiðslu-
jöfnuður Bandaríkjanna við
önnur lönd hagstæður, þar sem
þau fluttu meira út en þau
keyptu erlendis. Nú hefur þetta
snúist við og Bandaríkin búa
við verulegan greiðsluhalla við
20
FV 11 1977