Lesbók Morgunblaðsins - 29.12.1945, Blaðsíða 26

«76
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
I)aii<lai*efsini< við brottfor úr lantli
Sömu lög, sem banna hjónaskiln-
að, leggja sjerstakan skatt á pip-
arsveina og piparmeyjar og hjón,
sem eiga færri börn en þrjú (tilsk.
8. júlí 16.—18. gr.).
Hinsvegar fá mæður, sem eiga*
þrjú börn eða fleiri nokkra fjár-
upphæð í viðurkenningarskyni, og
þær sem eiga fjögur börn eða
fleiri, auk þess mánaðarstyrk, en
þær sem eiga fimm til sex fá
„mæðraorðuna”, móðirin með 7—9
börn heiðurspening „móðurdygð-
arinnar“, en sú sem á 10 börn eða
fleiri öðlast nafnbótina „móður-
hetja“. Lofsöngur ráðstjórnarblað-
anna um hin nýju lög fór jafnvel
fram úr hinu venjulega hástigi
öfganna. í ritstjórnargrein í
Pravda, daginn eftir að tilskipun-
in var gefin út, segir svo:
„Með oss gerist það fyrst í
sögu allra þjóða og landa, að
ríkið tekur móðernið undir
umhyggjasama vemd sína
Er þessi fullyrðing óvenjulega
heimskuleg, jafnvel þó að hún sje
sett fram fyrir almenning í Rúss-
landi, því að t. d. í Englandi hefst
ómagastyrkur við annað barn (skv.
lögunum um almannatryggingar)’
í stað fjórða í Rússlandi. Enn-
fremur má geta þess að, er nasista-
stjórnin í Þýskalandi tók fvrir
nokkrum árum að hvetja til barn-
eigna með piparsveinaskatti, pen-
inga-verðlaunum og öðru þesskon-
ar, þá gerðu rússnesku blöðin gys
að því, með fullum rjetti„og sögðu,
að með þessum ráðstöfunum væri
„konueðlið svívirt og litið á kon-
una eins og stóðmeri“.
Án þess að vera sjerstaklega ill-
gjarn, gæti maður óskað þess. að
allir þeir, sem skrifa forystugrein-
ar í ráðstjórnarblöðin- yrðu skyld-
aðir til að kvænast „móður-hetj-
um“.
Saga rússnesku löggjafarinnar
frá því, er Lenin leið, sýnir sam-
felda skerðingu á frelsi einstakl-
ingsins á öllum sviðum mannlogs
lífs, — jafnvel skerðingu á um-
ferðarfrelsi manna. Með tilskip-
uninni frá 27. des. 1932 (Laga-
safn 1932, 84—516), er mælir svo
fyrir, að allir skuli skyldir að bera
vegabrjef innanlands, voru rúss-
neskir þegnar sviftir rjettinum til
að fara frjálsir ferða sinna um
land sitt.
Menn þurfa að fá sjerstakt leyfi
til að ferðast til hinna meiriháttar
iðnaðarborga eða í umhverfi
þeirra, alt að 20—100 km. frá
borgunum sjálfum, — og sjeu
menn fjarvistum frá heimilum
sínum, þó ekki sje nema einn sól-
arhring, verður að tilkynna það
lögreglunni. Enn einu sinni leitar
maður árangurslaust að hliðstæðri
löggjöf menningarríkjanna á frið-
artímum.
Enginn má fara utan nema á
vegum ríkisstjórnarinnar. Tilroun
til að komast úr landi á ólöglegan
hátt, t'arðar dauðarefsingu.
Það er álitið mjög hættulegt,
að vera sendur utan í stjórnarer-
indum, því maður, sem dvalið
hefir erlendis liggur undir grun
um að hafa „spilst“ í ferðinni.
Höfuðmarkmið ráðstjórnarinnar,
sem alt annað hefir orðið að víkja
fyrir, hefir verið að vernda þióð-
ina fyrir „spillingunni" þ. e. vitn-
eskjunni um lífsskilyrðin erlendis
og halda við hinum órjúfanlega
varnargarði, sem legið hefir um
Rússland undanfarin 25 ár. Af
þessum ástæðum neituðu Rússar
að taka á móti flóttamönnum frá
Þýskalandi á tímum nasismans, er
leiddi til þess, að Evian-ráðstefn-
an 1938 fór út um þúfur og allar
tilraunir til að leysa þetta mikla
vandamál með alþjóðasamstarfi
reyndust árangurslausar. Af sömu
ástæðum neituðu þeir að leyfa
landvist, þeim úr útlendingaher-
sveitunum, *er komust lífs af og
höfðu verið settir í fangabúðir í
Frakklandi og því var það, sem
þeir seldu þýska andfasista í hend-
ur nasista í Þýskalandi, eftir að
Stalin—Hitler sáttmálinn hafði
verið gerður. Sannanir fyrir þessu
ásamt nöfnum hlutaðeigandi and-
fasista, eru fyrir hendi í Englandi.
Enn einu sinni hljótum vjsr að
spyrja: Hvað lá á bak við bessa
furðulegu stefnu er ráðstjórnin
tók ? Og enn einu sinni hlýtur svar-
ið að vera þetta: Það þurfti að
berja niður alt, sem mælti með
eða örvaði hinn frjálsa aga, sem
sósialisminn gerir ráð fyrir, en í
stað þess, koma á þvingun og
þrælsótta. Og við þetta bættist
nauðsynin á að fyrirbyggja að
menn fengju vitneskju um lífskjör
manna í þingræðislöndunum, svo
að ekki væri hægt að bera þau
saman við lífskjörin í Rússlandi.
X.
Hin nýja valdastétt.
Kjarni valdsins í Ráðstjórnar-
ríkjasambandinu er kommúpista-
flokkurinn. Hin róttæka breyting,
sem varð á stjórn hans og aðstöðu
óbreyttra fjelaga í flokknum á
undanförnum áratugi, er veiga-
mikið atriði, ef skilja á til hlítar
hina nýju stjórnarhætti. Og hún
gefur oss góða hugmynd um hvað
Stalins-stefnan er í raun og veru:
Hjer verður fyrst rætt um
breytinguna innan flokksstjórnar-
innar. Jeg mun ekki rifja upp nöfn
þeirra byltingarleiðtoga, er komið
var fyrir kattarnef í „hreinsun-
unum.” Það er á allra vitorði að
Stalin er einn uppistandandi allra
þeirra manna, er mest gættu í
stjórnmálunum á dögum Lenins.