Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1955, Blaðsíða 22

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
714
'Uetraríióé
Hvíl þú nú rótt und vcðum vetrarsnjóa
vorblómið fagra, þar sem sárin gróa
svo djúpt í jörð þitt fræ á friðarskjól.
Og þegar kaldir skuggar hvlja heima
huggun er blíð, að mega sofa og dreyma,
og vakna af blundi nvr með sumarsól.
Hug minn á bleikföl björk í söngvahlíðum,
blomið mitt kæra úti í frosti og hríðum,
ó, liljublað sem leggst í þagnarskóg.
Biiknaða lauf, sem vetrarkvíða kennir
krystals í gröf þinn jndisblóma fennir
brosið þitt fagra felur klæði af snjó.
\
tlpprisudagsins ailar rósir biða
andvarpa jarðarbrjóst i von og kviða
yngingarmátt á moldin dökk og frjó.
Jörðin svo mild í vetrarfaðmi vefur
vorblómin öll og líknarskjól þeim gefur,
aftur þau vekur sól í sumarskóg.
KJARTAN ÓLAFSSON
4>-
munu aldrei gleymast mannkyninu
og aðrar svipaðar þrælaherbúðir
hálíbrjálaðra valdhafa, sem unun
hafa af þjáningu og kvaiaópum
meðbræðra sinna Það var þessi
heiðindómur, sem Jesús vildi frelsa
heiminn frá með kenningu sinni,
og fordæmi, lífi og dauða. Og hvar
sem trúað er á hann í raun og
sannleika, hverfa þessir skuggar
skelíingarinnar og það verður frið-
ur á jörð.
Svo miklu máh skiftir það, hvort
vér íylgjum stjörnunni hans eða
ráíum í myrkri vorrar eigin
hræðslu og grimmdar. Valdhafarn-
ir, sem drápu um 4 milljónir Gyð-
inga í brennsluofnum eða með
annars konar aðferðum, voru hætt-
ir að trúa á Krist. Um íjórðung
aldar höfðu þeir innrætt sjálfum
sér og þjóð sinni, að hans trú væri
auðvirðileg og sæmdi ekki mikilli
þjóð. „Siðfræði þræla“ var við-
kvæðið. En hér og alls staðar sann-
ast það, að hvar sem Kristur er
rekinn út, þar sezt Herodes að
völdum. Og þar sem Herodes er
setztur að völdum, þar bíður tor-
tíming, kvöl og þjáning þjóðarinn-
ar. Þar hrynur menningin í rúst
en villimennskan sezt í hásætið.
Hvarvetna, þar sem einræði og
harðstjórn er ríkjandi, gerist in
sama saga. Whittaker Chambers,
sem var aðalvitnið í málinu gegn
Alger Hiss í Bandaríkjunum og
sannaði að kommúnistar sátu þar
sem annars staðar á svikráðum við
sitt eigið land, og hvar sem þeir
gegndu trúnaðarstöðum mynduðu
þeir mikilvæg skjöl og sendu film-
urnar til Rússlands. Svo granda-
laus var ríkisstjórnin, að það tók
ellefu ár að fá hana til að hlusta
á ákæruna sem þegar til kom
reyndist studd nægum sönnunum.
Þessi maður var sjálfur flæktur
inn í þennan ógeðslega svikavef og
ætti því að kunna öll skil á sálar-
gerð þeirra mamia, sem verða þess-
um átrúnaði að bráð. Um þetta
efni segir hann í tímaritsgrein:
Kommúnisminn gengur mönn-
um í guðs stað. Hann er það, sem
kemur, þegar menn í nafni skyn-
seminnar segja skilið við guð. Eng-
in guðlaus þjóð hefur varðveitt til-
veru sína, en mannkynssagan kann
að segja frá mörgum þjóðum, sem
höfnuðu guði og liðu undir lok.
Örlög kommúnismans eru undir
þvi komin í hve ríkum mæli hon-
um tekst að fjarlægja þær þjóðir
guði, sem hann nær tökum á. Og
á sama hátt eru örlög hinnar vest-
rænu menningar undir því komin,
hvort hún ber gæfu til að umflýa
efnishyggju kommúnismans og
guðleysi hans, —
Síðan fer hann að ræða um
ástæðurnar fyrir því, að menn snúi
baki við kommúnismanum og
kemst þá þannig að orði:
Það er ein lífsreynsla, sem flestir
uppgjafakommúnistar hafa sam-
eiginlega. Dóttir fyrrverandi þýzks
aðalræðismanns í Moskvu reyndi
einu sinni að útskýra það fyrir
mér, hvers vegna faðir sinn, sem
einu sinni sá ekki sólina fyrir sovét
skipulaginu, væri nú búinn að fá
skömm á því. Það gerðist eina nótt
í Moskva, sagði hún, að hann
heyrði neyðaróp. Það var allt og
sumt. Hann heyrði bara angistaróp
í einhverjum vesalings manni.
Og hvaða kommúnistar eru það,
sem ekki hafa heyrt þessi neyðar-
óp? Þau koma frá mönnum, sem
handteknir eru um miðjar nætur,
slitnir eru burt frá konum og börn-
um. Þau berast langar leiðir að
hálfkæfð, frá aftökuklefum leyni-
lögreglunnar og frá öllum píslar-
klefum þeirra, sem dreifðir eru um
hið viðlenda riki frá Berlín til