Vísir - 30.11.1978, Blaðsíða 2

2
C
í Reykjavík
y
)
Ert þú ánægö(ur) meö
Alþingi og störf þeirra
sem þar sitja?
Ellsabet GuBjohnsen, vinnur á
Raunvisindadeild Háskóla is-
lands: ,,Nei þaö er ég ekki. Þeir
alþingismen eru svo óákveönir
og stefna ekki i rétta átt”.
Hjörtur Sveinbjörnsson, sjómaö-
ur: „Já éger þaö aö mörguleyti.
Þó mætti margt betur fara”.
Anna Bjarnadóttir, afgreiöslu-
stálka: „Nei ég er ekki ánægö.
Alþingismennirnir gera afskap-
lega lltiöafviti”.
Asthildur Jónsdóttir, húsmóöir:
„Ég er nú ekki pólitisk en mér
finnst þeir ekki nógu duglegir i
kjaramálunum.”.
Gestur Hjaitason, versiunar-
stjóri: „Mér finnst Alþingi vera
einn skripaleikur tlt i gegn. Sem
sagt ein hringavitleysa”.
m
Fimmtudagur 30. nóvember 1978 VISIR
Hvítblettaveiki í
laxeldisstöðinni i
Kollafirði:
„Við
hofum
ekki
miklar
óhyggj-
ur
u
segir Árni ísaksson,
fiskifrœðingur
„Þessi hvftblettaveiki erekki
smitandi. Þetta er sköddun á
hrognunum fremur en nokkuö
annaör” sagöi Arni Isaksson,
fiskifræöingur hjá Veiöimála-
stofnuninni, er hann var inntur
eftir hvitblettaveiki I hrognum
Laxeldisstöövarinnar f Kolla-
firöi.
Þessir hvitu blettir stafa af
því, aö vatniö kemst af ein-
hverjum ástæöum inn i eggja-
hvituefnin I hormónunum.Þetta
byrjar þar af leiöandi sem
hvltur blettur, og smám
saman veröur hrogniö hvftt.
Þetta veldur fyrstog fremst bú-
sifjum vegna þess, aö meöferö
hrognanna er erfiöari þegar
þetta er komiö upp.”
Aöspuröur sagöi Árni, aö þau
hrogn,sem heföu fengiö þennan
hvlta blett, yröu aö lokum alhvlt
vegna þess, aö vatniö siaöist inn
eftir osmósiskum lög-
málum. ,,Þaö er ekki búiö aö
svara þvl, hvers vegna þessi
veiki hefur komiö upp, hugsan-
lega er meö höndlun hrognanna
um aö kenna. Þaö er hugsanlegt
aö hrognin hafi veriö tekin of
seint úr einhverjum af hrygnun-
um. Ef hrognin eru oröin of
þroskuö getur þetta gerst. Þaö
geta einnig komiö til efnafræöi-
legir þættir,eitthvaö i vatninu,
sem hrognin eru I”.
Aöspuröur sagöi Arni, aö
rannsókn færi nú fram á þvi,
hverjar væru orsakir fyrir
veikinni. „Viö látum hins vegar
hrognin þroskast eölilega og þaö
viröist lftil breyting ennþá.
Þctta hefur ekki aukist, sem viö
bjuggumst heldur ekki viö,
nema þvl aöeins aö orsakanna
væri aö leita I vatninu”.
Höfum ekki verulegar
áhyggjur
Arni sagöi, aö ætíb mætti
búast viö, aö slik vandamál
gætu komiö upp. „Þaö er alltaf
eitthvaö_ af hrognum, sem
hvitnar I gegnum klakskeiöiö.
Þaö er frekar spurning um,
hvenær fariö er aö túlka sllkt
sem óeölileg afföll. Viö vitum
ekki hver útkoman veröur
þegar á heildina veröur litiö.
Þessi hvitu hrogn eru týnd úr
jafnóöum.og taliö hvaö drq>st
mikiö af þeim á ákveönu tlma-
bili. Viöhöfum hins vegarengar
tölur um þannfjölda, sem hefur
drepist og ég á ekki von á, aö
þaö liggi ljóst fyrir fyrr en
hrognin hafa veriö klakin út. Þá
fyrst getum viö séö hversu
mikiö af hrognum hefur fariö á
þessu timabili.”
Arni sagöi aö þessi hvltbletta-
veiki væri ekki mjög alvarlegt
mál I augum þeirra sem stæöu
aö eldinu.
„Viö baktryggjum okkur meö
þaö mikiö meö hrognum, aö viö
erum til dæmis meö tilraunir I
sambandi viö hrognaklakiö,
sem er upphitun á hrognum.
Slikar tilraunir krefjast þess aö
viö séum baktryggöir hvaö
hrogn snertir, ef til dæmis eitt-
hvaöbilar iupphitunarkerfi eöa
ööru sllku. Þessi hvltblettaveiki
ógnar þvi ekki starfsemi
stöövarinnar á neinn hátt”.
—BA—
Bóksala engin —
bókmenntir litlar
Hvar sem spurst er fyrir um
sölubóka viröistsalan vera litil
sem engin. Stefnir I aigjört óefni
meö bóksöluna fyrir þessi jól
fari bækur ekki aö hreyfast úr
þessu. Eins og jafnan fyrr kem-
ur út undarlega mikill fjöldi af
bókum, aldrei undir fimm
hundruö titlum þegar ársútgáf-
an er talin og jafnframt hefur
aldrei boriö meira á svonefnd-
um ,Jnnrætingar” bókmennt-
um, þ.e. þeirri tegund sem ætlaö
er aö efia lesandann aö skoöun-
um og rétttrúnaöi. Fer saman
aö þessir ..innrætingar” höf-
undar viröast eiga fulltrúa á
hverju blaöi og þeir fá allt upp i
þrjár eöa fjórar umferöir i fjöl-
miölum, jafnvel áöur en bókin
kemur út. Er þá átt viö frétt um
aö bókinsé aö koma slöan viötöl
viö höfundinn t.d. I Þjóöviljan-
um og Visi, siöan eöa sam-
dægurs frétt um aö bókin sé
komin út og I fjóröa lagi bókar-
dómur þar sem lögö er áhersla á
bókmenntalegt mikilvægi ,,inn-
rætingarinnar,” og skýrt frá
hláturrokum þrællitaös gagn-
rýnanda yfir hinum bráö-
skemmtilega texta. Þá er rót-
tæklingabókin búin aö fá næst-
um fulia afgreiöslu nema stund-
um er skrifaö tvisvar um hana
og svo koma auövitaö aug-
lýsingar um hinn mikilvæga
bókmenntasigur. Þessi rulla er
náttúrlega leiöigjörn til lengdar
en hún endurtekur sig haust
eftir haust eins og uppskrift aö
jólabakstrL
Þegar litíö er yfir bókahlaöa I
búöum eru þaö einmitt þessar
margprisuöu „innrætlngar”
bækur, sem eitthvaö hreyfast,
kannski meira vegna þess aö
ungt fólk hefuráhuga á þeim en
upphafningin I blööunum hafi
þar mest aö segja. Innan um
glittir svo I tilbúna söiu þegar
málamyndaverölaun eru veitt
og titfliinn haföur I lagi. Hafa
raunar stórbrotnar viöræöur átt
sér staö milli höfundar ein-
hverrar „mellu” bókar og al-
mennings sem nennir aö skrifa.
Höfuö og heröar yfir þetta
prump ber svo Sjömeistarasaga
Laxness, sem hefur fengiö aö-
finnslur i blööum af þvl hún
flækist fyrir rauöum lektorum
sem skrifa i blöö.
Þá er nokkur hreyfing á
þýöingarsjóönum fræga sem á
hverju ári styrkir útgáfur á
Noröurlandamál. Bók um is-
lenskan kommúnisma sem
kemur út á færeysku I ár eftir
einhvern rifriidisnagginn úr
Þjóöviljanum, fær fjórtán þús-
und danskar 1 styrk úr
þýöingars jóöi enda liggur mikiö
viö aö Færeyingar fari aö skilja
kommúnismann. Þaö er Sveinn
Skorri Höskuldsson prófessor
sem beitir sér fyrir veitingunni.
Leigjandi Svövu Jakobsdóttur
kemur lika út I Færeyjum og
fær til þess fimmtán þúsund
krónur danskar. Svava er nú
fjarverandi af heilsufars-
ástæöum og skai ekki meira
rætt um þetta Sveinsfé til bókar
hennar. Aöeins á þaö bent aö
venjulegur styrkur úr þýöingar-
sjóöi er svona þrjú þúsund og
fimm hundruö krónur danskar
og er þó I hærra lagi. Þá munu
dæmi þess aö einn helsti páfi rit-
höfunda hafi fengiö þýöingar-
styrk ár eftir ár fyrir útgáfu á
smápésum i ljóöformi sem hér
hafa komiö út vélritaöir, og hirt
styrkinn sjálfur.
Þannig viröist fara saman
efling „innrætingar” bóka og
ómerkilegheit sjóöagleypa og
ráöamanna sjóöa, sem eiga aö
renna til þess er áöur hétu bók-
menntir en er nú innbundiö
blaöagreinahrafl, eins og menn
skrifa á meöan þeir reykja eina
sigarettu. Þaö er og tlmanna
tákn aö helstí ráöamaöur þess
hluta þýöingarsjóös sem okkur
kemur viö er nefndur prófessor I
fslenskum „bókmenntum” viö
Háskólann og er t.d. ábyrgur
fyrir fjárveitingu til útbreiöslu
kommúnisma I Færeyjum.
En jólin koma nú engu aö
siöur þótt þar sem áöur fylltist
alit af bókum I þessa orös bestu
merkingu hroöist nú upp
ómerkilegir „innrætingar” pés-
ar misjafnlega þykkir og mis-
jafnlega bundnir.Þaöer svoiitiö
fyndiöaö lþeirri stofnun, sem á
aö leiöbeina um bókmenntir
skuli helsti prófessor þessara
fræöa vera mættur nú þegar til
jaröarforar þeirra.
Svarthöföi