Vísir - 08.02.1979, Qupperneq 2

c
í Reykjavik
------v-----
J
Hvaða skoðun hefur þú á
skattastefnu rikisstjórn-
arinnar?
Haraldur Blöndal, lögfræöingur:
Þetta er skattpiningarstefna.
Heildarskattheimtan er 45% af
þjóöartekjunum og þaö nálgast
hreina eignaupptöku
Einar Gunnar Einarsson,
kennari: öll aukagjöld eru óeöli-
leg. Reksturinn á aö vera þannig
aö hann skili peningum fyrir út-
gjöldum. Viö ættum aö taka
eignarskattalöggjöf Bandarikj-
anna okkur til fyrirmyndar.
Auöunn Gestsson, blaöasali: Mér
finnst hún ágæt. Mér finnst gott
aö borga mikla skatta, ég hef
ekkert annaö viö peningana aö
gera.
Guömundur Magnússon, lager-
maöur: Mér list aö mestu leyti
vel á hana, þvi þeir sem breiöust
hafa bökin greiöa sem mest, þótt
nú veröi raunin eins og alltaf aö
viö smælingjarnir greiöum mest.
Borgþór Magnússon,
verkamaöur: Viö borgum allt of
mikla skatta, þaö eitt er vist.
Fimmtudagur 8. febrúar 1979
VÍSIR
Nokkur hinna,,gleymdu barna” f Lyngási asamt leiðbeinanda sinum. Þau eru að mála og sýndu
mikil tilþrif. Visismynd: JA
HIN GLEYMDU iORN
„ÞjCöfélagiö hefur gleymt
vangefnum börnum. Þaö er ekki
reiknaö meö þeim i skólakerfinu
og enginn vinnustaöur er til viö
þeirra hafi, þegar þau veröa
eldri. Vangefin börn eru þvi
„hin gleymdu börn”, „sagöi
Hrefna Haraldsdóttir, for-
stööukona dagehimilisins
Lyngáss.
Þessa dagana er söfnun i
gangi fyrir hin gleymdu börn
79”. Þaö er diskótekiö Óðal sem
stendur fyrir henni I samráöi
við Styrktarfélag vangefinna.
Söfnunin stendur I sambandi viö
heimsmetstilraun plötusnúöar-
ins Mickie Gee, en einnig verður
öllum ágóöa af diskóhátiöinni i
Háskólabiói á laugardaginn
varið til söfnunarinnar.
„Mér skilst aö stefnt sé aö þvi
að safna 5 milljónum króna á
þennan hátt. Ég á ekki von á, aö
við verðum i teljandi vandræð-
um meö að nota þessa f jármuni,
verkefnin eru óteljandi mörg.
T.d. vantar okkur tilfinnanlega
ýmis þjálfunartæki, bæöi leik-
tæki og tæki til likamsþjálfunar.
Þá viljum við gjarnan kaupa
húsgögn og gera þannig vist-
legra hjá krökkunum”, sagöi
Hrefna.
A dagheimilinu, Lyngási, sem
hefur vangefin börn til dagvist-
unar, er 41 krakki á aldrinum 3-
16ára. Heimiliö hefur verið rek-
ið siðan 1961 en siðustu árin hef-
ur það verið rekið bæöi sem
dagheimili og skóli.
„Þetta er eina heimiliö á
landinu fyrir vangefin börn,
sem rekið er sem dagvistunar-
heimili. Viö viljum, aö
krakkarnir geti veriö sem mest
heima eins og önnur börn, enda
er það þeim eölilegast. Skólinn,
sem viö höfum rekið samhliöa,
er einnig eini skólinn sinnar teg-
undar á landinu. En nú hefur
menntamálaráðuneytiö ákveöið
að byggja skólahús viö dag-
heimilið hér”.
Þess má geta, að talið er aö
um 2% landsmanna þurfi á
slikri séraðstoö að halda.
,,Ég tel, að menn séu loksins
að opna augun fyrir þessu
vandamáli núna. Hingaö til
viröist þaö hafa veriö stefnan aö
fela börnin og telja sjálfum sér
svo trú um að ekkert vandamál
sé fyrir hendi.
Ég held aö þessi hugsunar-
háttur sé að breytast. Unga
fólkið virðist vera mun opnara
fyrir þessu en eldri kynslóöin.
Það skilur, að vangefið fólk er
til, og það hefur sama rétt og
sömu þarfir og við hin.
Ég vil sérstaklega þakka þvi
fólki, sem lagt hefur hönd á
plóginn við þessa söfnun. Viö
hlökkum mikið til hér á Lyngási
að nota þessa peninga I þágu
krakkanna, þannig aö hægt
veröi að búa betur aö þeim
hér,” sagði Hrefna Haraldsdótt- ,
ir. —ATA'

ÚTIGÖNGUSTÉTT KOMIN UNDIR ÞAK
Hús blaðamanna hefur veriö
opnaö viö Siöumúla, og var
haldiö upp á opnunina meö
sangría og ostaréttum, svo
eitthvaö hefur stéttinni hrakaö
frá timum brennivlnsviötala og
sextán tlma vinnudags. Litur út
fyrir aö stéttin sé meira farin aö
huga aö aurum slnum en þvl
sóunarfulla fréttallfi, sem
einkenndi stéttina upp úr 1950.
Enda hefur árangurinn orðiö
eftir þvl. Stéttin á nú þak yfir
höfuöiö i fyrsta sinn og greiddi
fyrir þaö yfir tvo tugi milljóna,
sem svo aö segja lágu á lausu I
sjóöum félagsins, aö undan-
skildum lifeyrissjóöi, sem ekki
er meö i þessum kaupum. Ætli
hann geri ekki út á rlkistryggöu
skuldabréfin.
Blaöamannafélag tslands
sem taliö er áttatiu og eins árs,
hefur veriö stofnað af fáum
mönnum. Fyrstu ár þess mun
starfiö hafa veriö eitthvaö á
reiki, og svo mikið er vist aö
ekki á félagiö gögn frá allri ævi
sinni. t upphafi mun blaöa-
mannafélagiö hafa veriö skipaö
ritstjórum, enda var ekki marg-
mennt á blööum fyrir aldamót
og fyrstu þrjá tugi aldarinnar.
Auk þess hefur alltaf veriö
eitthvaö um þaö, aö þeir sem
skrifuöu mikiö I blöö væru ekki i
félaginu. Svo var komiö slöla
árs 1922 aö ástæöa þótti til aö
endurreisa Blaðamannafélag
lslands. Þaö hefur kannski
veriö búiö aö vera dautt lengi.
En þeir sem endurreistu voru
Ólafur Friöriksson, Tryggvi
Þórhallsson, Þorsteinn Glsla-
son, Jakob Möller, Jón Björns-
son, Skúli Skúlason, Baldur
Sveinsson og Erlendur Erlends-
son.
Slöan 1922 hefur Blaöamanna-
félagiö átt samfellda sögu, og
þess vegna vill maöur hallast aö
þvl aö fyrrgreindir menn hafi
veriö hinir raunverulegu stofn-
endur. Mynd af þeim er m.a.
birt I öldinni okkar, og væri
ástæöa til aö fyrir félagiö aö
grafa upp og ætla henni stóran
og veglegan staö undir þaki
sinu.
Blaöamannaféiag tslands er I
dag einskonar kaupstreitufélag,
sem semur um vinnutima og
laun. Framkvæmdastjórar
blaöa og eigendur þeirra leggja
mikiö upp úr þvi aö hafa sem
flesta nýliöa viö störf til aö
þurfa ekki aö borga eins mikið
kaup. Þetta hefur leitt til þess,
aö þótt alltaf starfi viss kjarni
fólks viö blaöamennsku, er
mikiö fok af fólki inn og út um
dyrnar, sem veikir stéttina til
hagsbóta fyrir stjórnarfar og
athafnasemi I landi, sem þolir
engar fréttir. Þá er blaöa-
mennska 1 timavinnu einskonar
átöppuö súrmjólk, sem gragur
illa úr flöskunni. Metnaöur og
prinsipp vilja fara forgöröum
viö sllkar aöstæöur, enda hefur
glaumdót landsins oröiö frétt-
næmara en góöu hófi gegnlr.
Blöö eru farin aö veita
menningarverölaun hvaö þá
annað, alveg eins og slikur
mannametingur og prump og
gervimennska eigi aö geta
komiö I staö fréttaflutnings.
Réttur almennings til upplýs-
ingar er ótvlræöur. Blöö
stjórnmálaflokka hafa þvi
þokaö I annaö sæti, sem ábyrgur
fréttamiðill. Siödegisblööin hafa
aftur á móti átt I erfiöleikum
meö aö halda viriingu sinni,
einkum vegna skorts á fylgni
viö atriöi sem þau taka upp á
arma slna. Blaöamennska er
nefnilega ekki eingöngu frétta-
flutningur, heldur Hka um-
hyggja og ástúö þegar best læt-
ur. Og blöö, sem hafa ekki tíma
eöa pláss til aö sýna slíka sjálf-
stæöa umhyggju, eiga stööugt á
hættu aö hljóta sama mat og
gleðikonur. Meö sama hætti má
segja aö flokksblööin séu eins-
konar eldhúsmellur.
En stétt sem hefur eignast
þak yfir höfuöiö eignast vonandi
llka metnaö. Og hvenær sem
örlar á stéttarmetnaði I starfi
gleðjast gömul augu þeirra,
sem spuröu hvorki um vinnu-
tima eöa laun heldur frétta-
heiöur og framgang góöra
mála.
Svarthöföi