Morgunblaðið - 16.02.2001, Side 59

ÓHÁÐA rokksveitin Pavement
þykir með merkustu neðanjarðar-
sveitum síðasta áratugar. Hún var
stofnuð í Kaliforníu í enda níunda
áratugarins og varð snemma spor-
göngusveit lágfitlsstefnunnar svo-
kölluðu („lo-fi“), sem einkennist af
bágri upptökutækni og tilrauna-
kenndum lagasmíðum; dægurtón-
listarformið teygt þar og togað í
allar áttir.
Melódískt innsæi vék þó aldrei
langt frá Pavement, eiginleiki sem
gerði hana að vinsælustu, og um
leið virtustu hljómsveit síns geira.
Áhrif hennar á samtíma lágfitls- og
síðrokksveitir eru og ótvíræð.
Síðastliðið vor lagði sveitin svo
upp laupana og Stephen Malkmus,
þeirra helsti lagasmiður og leiðtogi
fór fljótlega að leggja drög að sinni
fyrstu einherjaskífu. Platan, sem
er nefnd eftir höfundinum, kom
svo út 12. febrúar síðastliðinn.
Stress
Sviti og smástress. Hef verið að
reyna að ná í þetta hótel í London
þar sem Malkmus dvelur í 20 mín-
útur með engum árangri. Brá á
það ráð að hringja í „Talsamband
við útlönd“ og sjá hvað þau gætu
gert. Það tókst!
„Halló?“ heyrist hinum megin á
línunni.
„Stephen?“
„Já.“
„Sæll. Mitt nafn er Arnar og ég
er að hringja frá íslenska dag-
blaðinu Morgunblaðinu.“
„Hvað er á seyði?“ heyrist
hressilegum rómi hinum megin.
Ég bið hann afsökunar á seina-
ganginum og hann fyrirgefur. „Það
er allt að verða vitlaust hvort eð
er,“ segir hann og bætir við. „C’est
la vie“ sem útleggst sem „svona er
lífið“ á frönsku. Undarlegt.
Ég spyr hvort hann hlakki ekki
til Íslandsreisunnar.
„Jú, ég er nokkuð spenntur,“
segir Malkmus. „Ég er að reyna að
líta á þetta sem frí. Ég hef aldrei
komið til Íslands en móðir mín
heimsótti landið á sjöunda ára-
tugnum og sagði að það væri ansi
flott. Þannig að ég hef í rauninni
meiri áhuga á að vita hvernig var
þar umhorfs þá en nú.“
Hann segist hafa heyrt ýmislegt
frá félögum úr bransanum. „Æ, þú
veist. Fólk fer í Bláa lónið og í
reiðtúr á þessum litlu hestum. Og
drekkur þetta þjóðarvín þarna og
er hætt við að fara fyrir björg.“
Mér er orðið ljóst að þetta viðtal
verður ekki beint það rökréttasta
sem ég hef tekið. Það er einhver
flautaþyrilsháttur yfir honum
Malkmus. En viðmótið er engu að
síður vinalegt. Hann virðist þreytt-
ur, pínu ruglaður jafnvel.
Púff!
„Það er eins gott að einhver
kaupi þessa ansk... plötu,“ segir
hann með galsa í röddinni. „Því ég
er búinn að tala um hana...(hlær)
...stanslaust síðustu mánuði. En
svona er þetta víst bara.“
„Svo þú hefur verið að tala mikið
um plötuna?“ endurtek ég.
„Ó, já, “ svarar Malkmus,
„Púff!“
Ég legg því til að við tölum bara
um eitthvað annað. Enda virðist
hann alls ekki í stuði fyrir staðl-
aðar „Hversu lengi varstu að taka
upp plötuna?“ spurningar. Og
blaðamaður í raun ekki heldur.
„Við skulum tala um alla Íslend-
ingana sem hafa verið að flytja til
New York“ stingur Malkmus upp
á. „Fyrir u.þ.b. ári var mikið í
tísku að eiga íslenskan vin. Það var
ætlast til að fólk kæmi með þá í
teiti eða eitthvað slíkt (hlær).“
Ég segi honum þá frá öllum
poppstjörnunum sem hafa verið að
koma hingað til að fá að njóta þess
að vera óáreittar um stund. Menn
eins og Jarvis Cocker úr Pulp og
Nicky Wire úr Manic Street
Preachers.
„Eru einhverjir eskimóar
þarna?“ spyr Malkmus skyndilega.
„Nei, þeir hafa nú aldrei verið
hérna. Ekki nema að einhverja
hafi rekið hingað með ísjaka fyrir
einhverjum öldum.“
„Svo þeir hafa aldrei reynt að
komast til Íslands frá Grænlandi?“
bætir hann við.
Þetta viðtal er farið að minna
svolítið á eðli og inntak Pavement.
Undirfurðulegt þar sem óvæntir
hlutir eru á hverju strái og á eftir
hverri spurningu.
Egóisti
Malkmus ætti nú líkast til að
geta labbað um stræti Reykjavíkur
án þess að nokkur þekki hann.
„Já, ég meina...ef fólk þekkir
ekki Nicky Wire, hvernig ætti það
þá að þekkja mig?“ segir hann með
undrunartón í röddinni.
Ekki nema það hafi þá keypt
nýju plötuna sem skartar mynd-
arlegri andlitsmynd af Malkmus á
umslaginu?
„Já, ég veit,“ segir hann, hálf-
snúðugur en bætir kersknislega
við. „Nú er ég orðinn alger egó-
isti.“
Umslagshönnunin hjá Pavement
var nefnilega alltaf í furðulegra
lagi. Skrýtnar og sértækar myndir
réðu þar ríkjum. En nú er annað
uppi á teningnum.
„Æ, ég hugsaði...fjandakornið,
ég verð að gera þetta einhvern
vegin öðruvísi núna. Myndirnar
eru teknar á Hawaii...“
„Hárgreiðslan er flott,“ skýtur
blaðamaður inn í (Klippingin gæti
verið frá 1983, nýrómantísk og
Limahl-leg).
„Já, stutt hár á toppnum og sítt
að aftan,“ svarar Malkmus. „Al-
gert ’84 (hlær).“
Það verður nú að vera ein alvöru
tónlistarspurning hérna. Ég spyr
hann hvort hann hafi reynt að fjar-
lægjast Pavement-markmiðs-
bundið á nýju plötunni.
„Nei, ekkert sérstaklega,“ segir
hann letilega. „Það var frábært að
vera í Pavement og ég er stoltur af
því sem við gerðum.“
„Hversu oft hefur þú verið
spurður þessa?“ segi ég enda
greinilegt að Malkmus var ekkert
sérstaklega upprifinn yfir spurn-
ingunni. Eitthvað sem maður átti
svo sem von á. „Humm...ég byrjaði
að kynna plötuna síðastliðinn nóv-
ember. Látum okkur sjá...fimm
viðtöl á dag, annan hvern dag...-
Svona 150 sinnum.“
Frábærir
Ég segi honum frá því að það sé
mikið líf í íslenskri tónlist. Malk-
mus kannast við það, finnst það
frábært og minnist á Sigur Rós.
„Þeir eru orðnir nokkuð vinsælir
úti í Bandaríkjunum. Ég er að lesa
ansi mikið um þá. Þeir virðast líka
vera sætir. Stelpurnar eiga eftir að
gleypa við þeim. Það er nú meg-
inástæðan fyrir því að maður
nennir að standa í þessu.“
Harðkjarnasveitin Mínus berst í
tal.
„Mig langar til að heyra í þeim.
Eru þeir þungir?“
„Mjög svo.“
„Það er gott. Ég verð að fá að
heyra í þeim. Mig dreymir nefni-
lega um að gera mína tónlist
þunga. En hún er það ekki. Ekki
enn. Ég er búinn að semja ný lög,
lög sem eru ekki á plötunni. Þau
eru alveg...(býr til hávaðasarg með
munninum)...algert rokk! Eru þeir
villtir á sviði?“
„Já, alveg ótrúlegir. Stórkostleg-
ir.“
„Hver rækallinn...maður lifandi!
Ég og félagar mínir erum ekki enn
orðnir stórkostlegir. Við erum frá-
bærir en ekki stórkostlegir.“
Mínus hefði átt að hita upp fyrir
þá. „Áhorfendahóparnir væru lík-
lega mjög ólíkir,“ segir Malkmus
þá.
„Nei, það verður líklega bara
eitthvert nýbylgjuband sem hitar
upp,“ segi ég. Úps!
„Já, eitthvert nýbylgjuband,“
segir Malkmus og hlær. Blaðamað-
ur hlær líka og biðst afsökunar.
„Þetta er allt í lagi. Þetta er
bara skondið,“ segir Malkmus og
kímir. „Ég er búinn að vera í þessu
í tólf ár og veit allt um það hvernig
það er að vera í einhverju ný-
bylgjubandi.“
Ég heyri í gegnum símann að
það er bankað á dyrnar hjá honum.
„Ég er hræddur um að tíminn sé
búinn hjá okkur,“ segir Malkmus.
Það er líka laukrétt hjá honum og
ég óska honum góðrar afslöppunar
á Íslandi. „Þetta verður örugglega
skemmtilegt,“ segir hann þá,
bjartsýnni röddu. „Ég ætla að fara
í gufubað, iðka smájóga og fara svo
í Bláa lónið. Það verður gott fyrir
mig.“
Stephen Malkmus, fyrrverandi Pavement-liði, heimsækir Ísland
„Svona er lífið“
Moses Berkson
Stephen Malkmus, dreyminn á svip: „Ég og félagar mínir erum ekki enn
orðnir stórkostlegir. Við erum frábærir en ekki stórkostlegir.“
Stephen Malkmus,
aðalsprauta hinnar
örendu nýbylgjusveitar
Pavement, heldur
hljómleika á Gauki á
Stöng í kvöld. Arnar
Eggert Thoroddsen
spjallaði við manninn.
FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 2001 59
Grecian 2000
hárfroða
Er hárið að
grána og þynnast?
Þá er Grecian 2000
hárfroðan lausnin.
Þú þværð hárið, þurrkar, berð froðuna í,
greiðir og hárið nær sínum eðlilega lit á ný,
þykknar og fær frískari blæ.
Einfaldara getur það ekki verið.
Haraldur Sigurðsson ehf.,
heildverslun
Símar: 567 7030 og 894 0952
Fax: 567 9130
E-mail: landbrot@simnet.is
Fæst í apótekum, hársnyrtistofum og „Þín verslun“
Vesturgötu 2, sími 551 8900
spila frá miðnætti