Morgunblaðið - 14.06.2001, Síða 40

MINNINGAR
40 FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Lydia Björnsson réðst til starfa
hjá G. Helgason & Melsteð ehf. um
miðjan sjöunda áratuginn og varð
nánasti samstarfsmaður minn næstu
25 árin. Fyrirtækið hafði þá mikil
umsvif bæði í inn- og útflutningi.
Lydia ritaði öll viðskiptabréf fyrir-
tækisins sem voru oft mörg á hverj-
um degi. Auk þess gekk hún í það
með öðrum að vélrita reikninga og
farmbréf þegar útbúnir voru papp-
írar á skreiðarsendingum til Nigeriu.
Var það erfitt verk því reikningarnir
voru í tólfriti og farmbréfin í 14 ein-
tökum. Voru 6 eða 7 eintök prentuð í
einu, kalkipappír á milli og þurfti að
slá fast á lyklana á ritvélinni. Varð
mikill léttir á þessu verki þegar raf-
ritvélarnar komu. Lydia hafði lært
hraðritun er hún átti heima í Kanada.
Naut ég þessa er Lydia tók niður
bréf fyrir mig. Bæði var að ég las
hratt fyrir en oft ræddum við um
hvert efni bréfsins ætti að vera og
gekk hún þá frá því. Um fjölda bréfa
var oft að ræða á dag, til margra fyr-
irtækja í þremur heimsálfum. Ég
fékk oft að heyra það frá viðtakend-
um bréfa frá G. Helgason & Melsteð
hve vel uppsett þau væru, frágangur
ágætur og skrifuð á góðri ensku. Svo
kom ný tækni til sögunnar. Fjarritar
af þremur kynslóðum, fyrsta tölvan
og myndsendir. Lydia var fljót að
læra á öll þessi tæki.
Lydia Björnsson var glæsileg
kona, fallega klædd, róleg, yfirveguð
og hvers manns hugljúfi. Öllum sem
henni kynntust þótti vænt um hana,
því hún laðaði fólk að sér með ljúfri
og einlægri framkomu. Ég leitaði oft
til hennar um ráð varðandi fyrirtæk-
ið og einnig eftir að ég varð ræðis-
maður Ítalíu á Íslandi. Lydia þurfti
þá að þjóna tveim herrum, ræðis-
manninum og fyrirtækinu, en alltaf
var hún reiðubúin til verka og starf-
aði hjá okkur þangað til hún var orð-
in 75 ára gömul.
Oft og einatt hefi ég verið inntur
eftir því af gömlum starfsmönnum
hvernig hún Lydia hafi það. Lengst
af hafa svör mín verið jákvæð. Lydia
naut sín í mörg ár, eftir að hún hætti
hjá okkur, þó hún þyrfti að fara
nokkrum sinnum á sjúkrahús. Við
ræddum síðast saman í síma fyrir fá-
einum vikum en þá var mjög af henni
dregið þótt minnið væri enn gott. Við
kvöddum svo hvort annað innilega og
þökkuðum samveruna því auðheyrt
var að við myndum ekki ræða oftar
saman. Minningin um Lydiu Björns-
son lifir í hjörtum þeirra sem henni
kynntust.
Ragnar Borg
LYDIA
BJÖRNSSON
✝ Lydia var fædd15. júlí 1913 í
Winnipeg, Manitoba,
Canada og lést 31.
maí 2001 í Reykja-
vík. Foreldrar henn-
ar voru Einar Ólafs-
son, kaupmaður
Akranesi og fyrri
kona hans Guðrún
Jónína Jóhannsdótt-
ir, húsmóðir ættuð
frá Vopnafirði.
Eiginmaður henn-
ar var Ingvar
Björnsson. Börn
hennar eru Einar
Lárus, Björn, Thelma og Jónína
Ragnheiður. Útför Lydiu fer fram
frá kapellunni í Fossvogi, fimmtu-
daginn 14. júní 2001 og hefst kl.
13.30
Elskuleg vinkona
mín er látin, tæpra
áttatíu og átta ára.
Lydiu kynntist ég fyrir
þremur árum er leiðir
okkar Jónínu, dóttur
hennar, lágu saman, en
hún var þá búsett í
Gautaborg og var að
vitja móður sinnar sem
þá var á sjúkrahúsi.
Það má því segja að
Lydia hafi leitt okkur
Jónínu óbeint saman og
kann ég henni þakkir
fyrir það. Fyrsta skipt-
ið sem við Lydia hitt-
umst var sem við gjörþekktum hvort
annað og varð því óvenju kært okkar
í millum allar stundir. Við höfðum þá
vissu að leiðir okkar hefðu lengi legið
saman í fyrri lífum, en ekki ætla ég
að rita um þær hugmyndir okkar.
Margar voru þær ánægjustundir,
þegar hún var að lýsa uppvaxtarár-
um sínum í Vesturheimi, en hún
fæddist í Winnipeg, Kanada, og ólst
þar upp og í Minneapolis í Bandaríkj-
unum eins og lýst er í formála hér að
ofan. Hún hafði mjög góða frásagn-
arhæfileika og dró upp lýsingar sínar
mjög myndrænt og af næmleik og ís-
lenzkukunnáttu hennar var við
brugðið og líkaði illa og leiðrétti ef ég
sletti ensku inn í mál mitt. Fjallaði
hún um skólagöngu sína ásamt lífi og
starfi Íslendinga þar vestra; einnig
árum sínum eftir komuna til Íslands,
dansiböllunum á Hótel Borg, vinnu
sinni sem hraðritari, göngum vestan
úr bæ inn í gömlu sundlaugar áður en
farið var í vinnu. Ótrúlegur dugnaður
og seigla var henni í blóð borin og
sannaðist það bezt er hún og Ingvar
hófu búskap í Hrappsey á Breiðafirði
og síðar í Laugarnesinu og Skerja-
firði þar sem hún bjó allar götur síð-
an.
Þau Ingvar eignuðust aldrei bíl og
það voru því ánægjustundir er hún
þáði að fara í bíltúr og skoða Heið-
mörkina, nágrenni Reykjavíkur og
nýju hverfin, sem eru að spretta upp;
ferðir í sumarbústað Einars sonar
hennar og Sigrúnar. Fyrir tveimur
sumrum fór Lydia með okkur Jónínu
í ógleymanlega lautarferð í Bolabás á
Þingvöllum í blíðskaparveðri og nut-
um við þar náttúrunnar í fögru um-
hverfi. Þar var tekin af henni mynd,
þar sem kemur fram tiginleiki og
fegurð hinnar öldruðu vinkonu; ekki
einungis líkamleg fegurð, heldur
geislaði af henni innri fegurð og lýsir
það bezt manngerð hennar.
Að síðustu vil ég þakka henni það
sem hún gaf mér og með vissu um
áframhaldandi samband okkar og
samveru.
Haraldur E. Ingimarsson.
Árið 1930 kom til Íslands mikill
fjöldi Vestur-Íslendinga. Flestir
komu til að taka þátt í hátíðahöldum
vegna eitt þúsund ára afmælis Al-
þingis það ár en nokkur fjöldi þeirra
sem komu var að snúa aftur heim til
föðurlandsins, alkominn, reynslunni
ríkari til að helga landi sínu og þjóð
kraftana. Í þeim hópi var systir mín
ásamt foreldrum sínum. Hún var þá
sautján ára gömul og hafði með sér-
stökum dugnaði og góðri greind aflað
sér haldgóðrar menntunar í við-
skiptagreinum. Fljótlega eftir heim-
komun gerðist hún einkaritari eins
umsvifamesta kaupsýslumanns
landsins, Ólafs Johnson, og annaðist
meðal annars margvísleg erlend
samskipti. Vakti þessi unga stúlka
verðskuldaða athygli fyrir góða hæfi-
leika sína og atgerfi allt. Nokkrum
árum síðar kynntist hún eiginmanni
sínum Ingvari Björnssyni, elskuleg-
um manni, en hann hafði þá um
nokkurt árabil verið búsettur vest-
anhafs. Hjónaband þeirra var alla tíð
farsælt og áttu þau miklu barnaláni
að fagna í orðsins fyllstu merkingu.
Eftir að Lydia giftist hætti hún störf-
um utan heimilisins eins og venja var
á þeim tíma og helgaði heimilinu
krafta sína en tók síðar upp þráðinn
aftur er aðstæður leyfðu. Miklar fjar-
vistir eiginmannsins gerðu það einn-
ig að verkum að hún átti ekki heim-
angengt en Ingvar var mestan hluta
ævi sinnar í siglingum á farskipum.
Lydia naut þess alla tíð mjög að
fylgjast með börnum sínum og fjöl-
skyldum þeirra og hélt góðu sam-
bandi við þau þótt lönd og höf bæri í
milli en börnin hafa flest búið lang-
dvölum erlendis. Þau endurguldu
henni með margvíslegum hætti ást-
ríkið sem hún hafði sýnt þeim og það
svo mjög að hið yngsta þeirra, Jónína
Ragnheiður, sem búið hafði erlendis
um langt árabil flutti heim til hennar
til að gera henni kleift að búa áfram í
húsinu sínu er aldurinn og lakari
heilsa fóru að íþyngja henni. Fyrir
það á Jónína sérstakar þakkir skild-
ar og sú umhyggja sem hún sýndi
móður sinni einstök á allan hátt.
Það hefur verið mér mikil gæfa að
hafa átt Lydiu að systur.
Aldursmunur var að vísu mikill og
börn hennar á líku reki og ég. Það
kom hins vegar ekki í veg fyrir ein-
staklega gott og náið samband okkar
Lydiu og sterk var hún taugin sem
tengdi okkur á vegferðinni um lífið.
Fyrir það er ég afskaplega þakklátur
og margvíslegt var það sem hún
gerði fyrir mig og mína sem aldrei
verður fullþakkað. Lydia hafði til að
bera marga þá eðliskosti sem fágætir
eru. Hún var sannur vinur vina
sinna, einstaklega trygglynd og átti
gott með að tileinka sér allt hið já-
kvæða í lífinu. Það má með sanni
segja að hún hafi frá upphafi valið
veginn og viðhorfið sólarmegin og þá
var það ekki hvað síst æskan sem
fann hjá henni sín heimalönd ef svo
má að orði komast. Hún kaus á marg-
an hátt að láta lítið á sér bera en var í
eðli sínu heimskona í allri fram-
göngu. Hún var einstaklega heil-
steypt og miðlaði öðrum myndar-
lega.
Með sanni má segja að alla tíð og
þá ekki síður þegar haustdögum tók
að halla hafi hún haft í hjartanu rúm
fyrir alla.
Á unglingsárum mínum naut ég
þess að dvelja á heimili hennar í tvo
vetur og víst er um það að sú dvöl
gerði mér betur ljóst og færði mér
betur heim sanninn um það hvern
mann systir mín hafði að geyma.
Eilíft þaklæti verður mér ávallt í hug
fyrir það. Þótt söknuður fylgi er þeir
hverfa á braut sem næstir manni
standa og hafa lifað langa ævi þá er
það víst að eftir önn og erfiði dagsins
er í raun sælt að mega sofna sáttur
inn í aftanskin sólarlagsins.
Við Erna og synir okkar biðjum
Guð að blessa systur mína og veita
börnum hennar og öðrum afkomend-
um styrk og blessun ævinlega.
Einar J. Ólafsson.
Í dag verður elskuleg tengdamóðir
mín Lydía jarðsungin. Það er alltaf
jafnsárt að kveðja ástvini og ætt-
ingja. Þessi elskulega kona var mér
eins og góð móðir. Ég kom í þessa
fjölskyldu aðeins 16 ára gömul. Ég er
gift elsta syni hennar, Einari.
Tengdamamma var alveg sérstakur
persónuleiki, ákveðin, stolt, elskuleg
og sérlega vel gefin. Það er svo
margt sem ég get minnst á og skrifað
um en mér finnst það eitthvað svo
venjulegt. Þess vegna vil ég bara
geyma allt um hana í minningu minni
en þakka henni af öllu hjarta að mega
hafa átt hana að tengdamömmu öll
þessi ár. Vil ég kveðja hana með
þessum orðum. Þín góðvild og göf-
uglyndi gleymist ei neinum sem hef-
ur kynnst þér.
Votta ég börnum hennar og að-
standendum samúð mína.
Þín tengdadóttir í Lúxemborg,
Sigrún.



 
  
 

 



 
 

   
 


!
 

   
  

 !!
" ! #$  
% %
     &' ( 
) %#*
 (   !+& (, 
#$ #*
 (  #   
-  
,  ,$ (,  ,  ,$ *
"

 
  
 

 



. &" -%, /( ( 

% %!%0
% 


 #
$
 



% !!
%1 &*2-  
1  3   4  %& ( 
%  3 (  1 # 3  
2- #* 3 (  /  -
%3% % 3 (   5. '!  
# 
% 3 (  /% "
 
(
,$ *
&' 
(  
/

6".7 8&/4
4. )# 
!
*
   #


  

!+!
9  %('  ,( 
9  %('  
2:%%(' 
(
$  %*
,'  

 # $ %' !;
 
/  
  
% (# 
%
  *
"

 
)<=4 3- 1 ;>

(
)-
 .

/ 
0 
1
2  

3
   %  *
"

 
  


 




#4 4   >

(
) 

2  4 
  

9 %#  
# 
( ,  (  % ! !3 
.  1
( ,  (    ' %#( 
,  ,$ (,  ,  ,$ *
"

  


 

/42
.
%  0
  !
)4   0 
1
. ! /    # (( 
(

! /    " 9(  ( 
 5& /    /  ? % %(
(,  ,$ *