Vísir - 05.01.1980, Blaðsíða 2

Laugardagur 5. janúar 1980
#.*»«,***♦' > >
2
„Ég býst við að Þórbergur hafi verið iítt hrifinn
af þvi að sitja inni á kontór við skrifstofustörf.
Verslunarstéttin var ekki hátt skrifuð hjá honum og
varla skipaði Verslunarskólinn hærri sess i huga
hans/ en Kennaraskólinn á sínum tima".
Þaðer Emil Gunnar Guðmundsson sem hugleiðir
hagi sina út frá sjónarhorni Þórbergs Þórðarsonar.
Emi fer með hlutverk Þórbergs á yngri árum í leik-
riti Leikfélags Reykjavikur Ofvitanum.
Emil starfar á skrifstofu hluta úr degi og er
einnig með verslunarpróf frá Verslunarskóla Is-
lands/ en þaðan útskrifaðist hann 1973.
„Meðan ég hef ekki meira að gera í leiklistinni/
þá fannst mér ótækt annað en vinna eitthvað með.
Ég er sáttur við þessi störf og f innst þau ekki verri
en hver önnur".
Rauði hárlubbinn
Emil Gunnar þurfti að breyta
útliti sinu töluvert þegar hann
tók við hlutverki sinu i Ofvitan-
um. Hann er ljósskolhærður
með hrokkið hár, en nú hefur
orðið breyting þar á. Fyrir
framan okkur situr rauðhærður
strákur með slétt hár. Að visu
hefur ekki tekist að slétta alveg
úr lokkunum, þeir viljá gæg jast
fram þrátt fyrir slétta perman-
entið sem sett var i hár hans.
,,Mér finnst sjálfsagt að
breyta útliti leikara, ef það er til
bóta fyrir hlutverkið. Nú erum
við tveir hjá Iðnó sem þurftum
að lita á okkur hárið. Hinn er
Hjalti Rögnvaldsson, en hann
þurfti að láta dekkja töluvert
sitt hár fyrir hlutverkið i Er
þetta ekki mitt lif. Hjalti liggur i
rúmi allt leikritið út i gegn. Með
þvi að dekkja hárið, virðist hann
fölari og skilin verða skarpari i
samanburði við hvitann kodd-
ann.
Þórbergur minnist oft á rauða
hárlubbann sinn i bókum sinum,
og hvað það sé voðalegt að vera
þessi rauðhaus. Það mátti þvi til
aö breyta háralitnum og ég býst
varla við þvi að ég losni við
rauða hárið i vetur. Eina at-
hugasemdin sem ég fékk eftir
breytinguna ef var sú að móðir
min skellti upp úr þegar hún sá
mig eftir meðferðina. Kunn-
ingjar og vinir láta sér fátt um
finnast”.
Vorum óskaplega svart-
sýn.
„Eftir að ég lauk námi i
veldara fyrir karlmenn að fá
hlutverk hjá atvinnuleikhúsun-
um, við erum færri en stelp-
urnar sem hafa útskrifast sið-
ustu árin.
Víxlar og hlutverk.
En hvernig fara ungir leikara
að koma sér á framfæri? Fara
þeir i leikhúsin og sækja um
vinnu? Emil finnst þetta
skrýtnar spurningar, ef dæma
má af svipnum.
„Auðvitað getum við farið i
leikhúsin og látið vita af okkur.
Við getum lika farið til banka-
stjóra, en það er ekkert vist að
við fáum vixilinn sem við biðj-
um um.
Leikstjórar i leikhúsunum
nota sem mest fastráðna leik-
ara viö húsin. En þeir leita
einnig oft út fyrir þann hóp og
þá fáum við sem fyrir utan
stöndum tækifæri. Hvaö
varðar hlutverk mitt i Ofvitan-
um, þá hafði Kjartan Ragnars-
son leikstjóri samband við mig i
sumar.
Þetta fannst mér mjög spenn-
andi verkefni og reyndi að gera
mitt besta.
Að nálgast hlutverkið.
Leikhúsmenn og leikstjórar
hafa haft uppi kenningar um
það hvernig leikari nálgast hlut-
verk sitt. Hinn frægi rússneski
leikstjóri Stanislavsky setti
fram þá kenningu að leikarinn
ætti að lifa sig algjörlega inn I
hlutverk sitt. En hvernig
nálgast Emil hlutverk sitt i Of-
vitanum.?
„Þegar Kjartan hafði talað
við mig i sumar, þá fór ég að
kynna mér verk Þórbergs, en
Emil Gunnar þurfti að láta lita hár sitt rautt og slétta það með permanenti, fyrir hlutverkið I Ofvitan
um.
Verslunarskólanum, þá stóð ég
frammi fyrir þvi að taka
ákvörðun um áframhaldandi
nám, eða fara út i atvinnulifið.
Ég hef haft áhuga á leiklist lengi
og lék bæði i barnaskóla og á
skemmtikvöldum og nemenda-
mótum i Verslunarskólanum.
Ég ákvað aö leggja áhugann
undir próf og fór i Leiklistar-
skóla Sál. Siðan var hann sam-
einaður Leiklistarskóla leikhús-
anna og gerður að rikisskóla.
Eftir þvi sem árin urðu fleiri
við leiklistarnámið jókst áhug-
inn. Við höföum mjög mikið að
gera og reyndar stundum einum
of mikið. Sem dæmi um það má
nefna að á einni önninni mætt-
um viö I skólann klukkan átta á
morgnana og hættum ekki fyrr
en klukkan ellefu á kvöldin.
Viö vorum tólf i minum hópi
og máttum litið vera að þvi að
hugsa alvarlega um framtiðar-
áformin. En þegar viö gerðum
það vorum þaö óskaplega svart-
sýn. En reyndin hefur orðið sú
að við höfum fengið að spreyta
okkur. Flest hafa leikiö hjá Al-
þýöuleikhúsinu, en þar hefur
verið mikil gróska undanfarin
ár og einnig hafa boðist hlutverk
hjá Þjóöleikhúsinu og Iönó.
Annars held ég að það sé auð-
— segir Emil Gunnar Guómundsson
sem ieikur Þórberg yngri i Ofvitanum
áður hafði ég ekki lesið þau öll.
Ég er ekki það reyndur leikari
að ég hafi ákveðnar hugmyndir
eða reglu hvernig á að nálgast
hlutverkið. Leikstjóri hjálpar til
og útskýrir það og ég reyna að
gera eins vel og ég get.
Þetta hlutverk varð þess
valdandi að ég hef reynt að
kynna mér sem flest i sambandi
við Þórberg. Þrátt fyrir þennan
mikla áhuga minn á Þórbergi og
verkum hans, þá vil ég nú ekki
meina að ég nálgist kenningu
Stanislavskys. Það hefur hver
leikari sinn háttinn á að nálgast
verkefni sitt og sama má segja
um leikstjórana.
Ekkert óskahlutverk.
Nú hafa verið rúmlega 30 sýn-
ingar I Iðnó á Ofvitanum.
„Það ergaman að fá tækifæri
til að leika hlutverkið þetta oft.
Vonandi færist þetta til betri
vegar með hverri sýningu. Sýn-
ingarnar þróast og maður reyn-
ir að halda þvi sem búið er að
ná, en samt sem áður er hver
sýning ólik annarri. Ég hef ver-
iðsvo heppinn að vera hrifinn af
þeim hlutverkum, sem ég hef
fengið. Það er alltaf gaman að
kynnast nýjum, en ég á mér
ekkert óskahlutverk”.
— KP.