Morgunblaðið - 26.10.2001, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðni Stein-grímsson fæddist
á Austurgötu 5 í
Hafnarfirði 7. janúar
1931. Hann lést á St.
Jósefsspítala 16.
október síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Steingríms
Jónssonar og Guð-
rúnar Einarsdóttur.
Guðni var einkabarn
móður sinnar, en
börn Steingríms af
fyrra hjónabandi,
þau er upp komust,
voru Jón, Kristján
og Ágúst, þeir eru látnir.
Árið 1952 kvæntist Guðni Vil-
borgu Pétursdóttur sem fæddist
á Hvammstanga hinn 11. febr.
1932. Foreldrar hennar voru Vil-
borg Árnadóttir og Pétur Teits-
son frá Bergsstöðum á Vatnsnesi.
Börn Guðna og Vilborgar eru: 1)
Guðrún, gift Gunnari Bjartmars-
syni, börn þeirra eru Guðbjartur
Smári, Lilja Vilborg og Stefán
Pétur, látinn. 2) Steinunn, gift
Atla Eðvaldssyni, börn þeirra eru
Egill, Sif, Sara og Emil. 3) Berg-
dís, var gift Gísla Haraldssyni,
börn þeirra eru a) Vilborg Drífa,
börn hennar eru Axel Valdimars-
son, Aníta Dís og Enok Arnar,
börn Jóhanns Kára, b) Guðný
Alda og hennar son-
ur er Daníel Wale
Adeleye og c) Hel-
ena, gift Patrick og
þeirra dóttir er Pat-
ricia Ósk. 4) Pétur
Vilberg, kvæntur
Ingu Valgerði Krist-
insdóttur, börn
þeirra eru Gunn-
hildur, Vilborg og
Kristinn.
Guðni lauk sveins-
prófi í múrverki
1951 og varð meist-
ari í þeirri iðn 1954.
Múrverk varð hans
ævistarf og bera margar bygg-
ingar fagmennsku hans vitni, í
Hafnarfirði og víðar. Þar má
nefna Sparisjóð Hafnarfjarðar,
Iðnaðarbankahúsið/Skiphól,
íþróttahús, Vélsmiðjuna Klett og
viðbyggingar og breytingar á St.
Jósefsspítala. Guðni var einn af
stofnendum Múrarafélags Hafn-
arfjarðar og sat fyrstu árin í
stjórn þess. Þá var hann einn
stofnenda Meistarafélags iðnað-
armanna í Hafnarfirði. Guðni var
heiðursfélagi í Iðnaðarmanna-
félagi Hafnarfjarðar og einnig í
Meistarafélagi iðnaðarmanna í
Hafnarfirði. Útför Guðna fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi. Þú sem alltaf varst
til staðar fyrir okkur boðinn og bú-
inn til hjálpar ef við þurftum á að
halda. Þín er sárt saknað. Þú varst
næmur og skilningsríkur og gafst
þér tíma til að hlusta þegar þörf var
á. Þín ráð reyndust ætíð vel og
mörg voru handtök þín og snún-
ingar fyrir okkur og ekki voru þau
eftir talin.
Þó að múrverkið væri þín sér-
grein, þá var sama á hverju þú
snertir, það lék allt í höndunum á
þér.
Það var gott að stinga lítilli hendi
í hlýja og sterka höndina þína. Þú
varst FjölskylduFaðir (með stórum
F-um) í stærstu og bestu merkingu
þess orðs, þar sem kærleiki, um-
hyggjusemi, traust, trúmennska,
einlægni og áreiðanleiki voru þínir
eiginleikar.
Þú varst þakklátur foreldrum
þínum fyrir ástríki þeirra, sem þú
naust alla tíð, og var þér einkar
ljúft að styðja foreldra þína á upp-
vaxtarárum þínum þegar faðir þinn
missti heilsuna af slysförum.
Móður þinni þakkaðir þú það
trúarlega veganesti sem var þér
styrkur alla ævi. Það var vegna
hennar leiðsagnar að þú naust
fræðslu í KFUM og K og sást til
þess að við börn þín nytum þess
sama.
Þú og mamma báruð hag okkar
fyrir brjósti og sýnduð það ætíð í
verki.
Í bænum þínum baðstu fyrir okk-
ur og friði í heiminum.
Elsku pabbi, þótt þér verði aldrei
fullþakkað þökkum við þér af öllu
hjarta. Drottinn blessi þig ævin-
lega.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pétursson.)
Guðrún, Steinunn, Bergdís
og Pétur Vilberg.
Í dag kveð ég kæran tengdaföð-
ur, Guðna, sem kallaður var burt
alltof fljótt. Ég þakka fyrir það að
hafa fengið að kynnast Guðna.
Hann var glaðlyndur og alltaf stutt
í smitandi hláturinn. Hann var
mjög greiðvikinn, hann var alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd og ég
tala nú ekki um að mæta með réttu
„græjurnar“ því af þeim átti hann
nóg. Hann hafði mjög gaman af því
að kynna sér og prófa nýjungar í
áhöldum og tækjum, sérstaklega ef
það tengdist múrverki eða flísa-
lögn, sem var hans ævistarf og
áhugamál. Þessa höfum við Pétur
fengið að njóta við húsbyggingu
okkar, sem enn er í gangi. Ég man
hvað Guðni var ánægður þegar við
ákváðum að fara að byggja. Hann
kitlaði í fingurna að fá að hjálpa til
við bygginguna. Hann gaf okkur
góð ráð og ómælda vinnu við húsið
allt frá upphafi. Í vor einangraði
hann húsið og í ágúst var hann enn
að mæta í vinnugallanum og setja
upp réttskeiðar. Þegar sumri tók að
halla hafði úthald Guðna mikið
minnkað. Maður sem hafði sumarið
áður unnið tíu tíma á dag hafði ein-
ungis þrek í stutta stund í senn. En
alltaf kom hann þegar hann gat.
Guðni var einstaklega drífandi
maður og gekk í þau verk sem
þurfti að gera og dreif aðra með
sér, hann leið ekki hangs. Hann var
sjálfskipaður eftirlitsmaður með
byggingunni okkar, því eftir göngu-
ferðirnar í Sléttuhlíð með Boggu á
morgnana var komið við í Lóuásn-
um og athugað hvort ekki væri eitt-
hvað búið að gera síðan í gær, en
það var nú ekki alltaf raunin. Hann
sagði það líka sjálfur, að ef hann
hefði ekki veikst værum við flutt
inn og það er ég viss um líka. Á
sjúkrabeðinum var hann byrjaður
að teikna og gera tillögur að arn-
inum í nýja húsið.
Þegar við Pétur fórum að vera
saman var mér tekið opnum örmum
í Lækjarkinninni. Þar kynntist ég
einstökum tengdaforeldrum. Guðni
og Bogga voru samhent hjón og un-
un var að fylgjast með því hversu
náin þau voru og góð hvort við ann-
að, þetta kom enn betur í ljós síð-
ustu vikurnar í veikindum Guðna.
Hvers er hægt að óska sér heitar en
að lifa í jafn farsælu hjónabandi og
Guðni og Bogga gerðu?
Barnabörnin eiga eftir að sakna
afa síns. Það var auðvelt að fá afa í
leik enda hafði hann mjög gaman af
börnum. Það sem dætur mínar
reyna að hugga sig við er að Guðni
afi muni nú hitta Didda afa, „þeir
geta þá leikið sér saman“, sögðu
þær en brostu svo að tilhugsuninni
um að afar þeirra væru að leika sér
saman, það myndu þeir ekki gera
heldur tala saman og vera saman,
það fannst þeim notaleg tilhugsun.
Litli afastrákurinn mun ekki muna
afa sinn þegar fram líða stundir, en
það er þá okkar sem eftir stöndum
að segja honum frá öllum góðu
stundunum þeirra saman. Þegar
komið var í Lækjarkinnina fyrst
eftir fráfall Guðna sagði sá litli í
spurnartón: „Afi sofa?“ Svarið var:
Já, hann er sofnaður svefninum
langa.
Elsku Bogga, missir þinn er mik-
ill, við munum standa þétt við hlið
þér í þinni miklu sorg. Megi Guð
styrkja þig. Guð blessi minningu
Guðna Steingrímssonar. Hvíl þú í
friði.
Inga Valgerður Kristinsdóttir.
Elsku afi. Alltaf gátum við haft
samband og þú leystir úr óskum
okkar, hversu stórar eða smáar
sem þessar óskir voru. Þú smíðaðir
sandkassa í Þýskalandi og á Ís-
landi, gerðir við hjólin okkar, smíð-
aðir stultur, leiðbeindir okkur í
vinnu, dróst bílinn í viðgerð, keyrð-
ir og sóttir á æfingu svo fátt eitt sé
nefnt. Þú hefur haft þau jákvæðu
áhrif á líf okkar sem aldrei verður
lýst með orðum. Minningarnar sem
við eigum um þig og þína ævi eiga
án efa eftir að móta okkar ókomnu
framtíð. En með þessar minningar
að leiðarljósi erum við sannfærð um
að við eigum eftir að spjara okkur
úti í þessum stóra heimi, sama hvað
á móti blæs. Við eigum eftir að
sakna þín, við vildum svo gjarnan
hafa þig lengur hjá okkur, en núna
ertu hjá Guði og um leið alltaf hjá
okkur. Það veitir okkur styrk í sorg
okkar.
Í miðju blómsins er gat
agnarlítið gat
og ef þú leggur augað við gatið
og lokar hinu auganu
og einbeitir þér
– þá sérðu guð brosa
ef þú ert heppinn.
(Magnea J. Matthíasdóttir.)
Þín barnabörn,
Egill, Sif, Sara og Emil.
Elsku afi. Við söknum þín.Við
vonum að þér líði vel þarna uppi á
himni. Við vildum að þú værir
ennþá niðri á jörðinni, við vildum að
þú værir núna hjá okkur. Þú varst
alltaf besti vinur okkar. Diddi afi
tekur á móti þér, við biðjum að
heilsa Didda afa.
Barnabörnin þín,
Gunnhildur, Vilborg og
Kristinn.
Hörð barátta er að baki. Vonin
um að vinur okkar Guðni Stein-
grímsson fengi yfirunnið sinn erfiða
sjúkdóm brást. Djúp og sár sorg
fjölskyldu og vina hefur tekið völd-
in. En líknin er nærri því vinirnir
sem sárast er saknað láta eftir sig
sterkar og góðar minningar sem
umvefja mann nægum þrótti og
krafti til að varðveita sorgina, sefa
hana og ná valdi yfir henni. Í minn-
ingunni tengjumst við sjálfu lífsafl-
inu sterkum böndum og við skiljum
betur en áður hvað mikil gæfa það
er að hafa átt góðan og traustan
samferðamann. Það er mikill styrk-
ur fyrir þá sem eftir lifa.
Guðni var 70 ára og því kominn á
þau aldursmörk sem fólk hugsar til
þess að draga úr vinnu og njóta efri
áranna. Hann átti stóra fjölskyldu
að lifa með og lifa fyrir. Barnabörn-
in og langafabörnin dáðu afa sinn
og þar til fyrir fáum mánuðum var
hann svo hress að vænta mátti
miklu lengri lífdaga. En kallið kom
og enginn þekkir tímamörk þess.
Guðni var fæddur í Hafnarfirði
og ól allan aldur sinn í bænum.
Hann fór ungur að vinna og strax
og hann hafði aldur til gerðist hann
nemandi í múraraiðn og vann síðan
sem múrari og lengst af sem sjálf-
stæður múrarameistari. Hann hafði
þá menn í vinnu eftir því sem verk-
efni gáfu tilefni til. Hann lagði
áherslu á að vanda vel til verka og
skila góðri vinnu. Hann fylgdist vel
með nýjungum á sínu starfssviði.
Guðni var virtur og vel liðinn af
samtíðarfólki sínu.
Þau hjónin, Guðni og Vilborg
Pétursdóttir, byggðu húsið að
Lækjarkinn 16. Þar hafa þau verið
nær allan sinn búskap. Vel var búið
að heimilinu og það fegrað og prýtt.
Snyrtimennska og góð umgengni
blasir við bæði utan húss og innan.
Börnin nutu góðrar umönnunar og
barnabörnin voru kærkomin. Og
gaman var að koma á heimili þeirra
hjóna. Gestrisni var mikil, og alúð
og hlýja yljaði manni. Við í fjöl-
skyldunni nutum þessa í ríkum
mæli. Sá siður hefur verið að hittast
í afmælum og á hátíðarstundum og
voru þau hjónin sterkur hlekkur í
þeirri ræktarsemi. Nú er skarð fyr-
ir skildi að missa Guðna úr hópnum.
Guðni var heill og góður félagi og
vinur. Hann var staðfastur, traust-
ur, hjálpsamur og góður drengur.
Samfylgdin með Guðna hefur
verið til ánægju og gæfu og lífs-
gangan öll litríkari með hann í
hópnum. Hann var alltaf hress og
úrræðagóður ef svo bar undir.
Við kveðjum góðan vin, traustan
og heiðarlegan mann. Við þökkum
ánægjulega samleið á lífsgöngunni
og við þökkum allar samverustund-
irnar og biðjum honum blessunar
guðs á nýjum vegum. Við flytjum
Boggu og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson.
Nú er Guðni Steingrímsson fall-
inn frá. Maður reynir að segja við
sjálfan sig að þar með hafi hann
verið leystur frá þrautum sínum.
Samt er maður ekki sáttur. Hver
hefði trúað því að þessi kraftmikli
og vinnusami maður þyrfti að láta í
minni pokann fyrir slíku meini. En
það er víst enginn óhultur.
Guðni var mikill og góður fjöl-
skyldufaðir, afi og langafi. Frá hon-
um stafaði birtu, hlýju og óbilandi
krafti. Vinnudagar hans voru jafn-
an langir og hann lagði metnað sinn
í að leysa starf sitt sem best af
hendi. Hann var afskaplega greið-
vikinn og ósérhlífinn, alltaf reiðubú-
inn að rétta hjálparhönd þegar ein-
hver þurfti á aðstoð að halda. Hann
var léttur og skemmtilegur félagi,
gamansamur og stríðinn á stund-
um. Guðni hafði unun af því að
ferðast um landið sitt og fengum við
mæðgur oft að vera með í för.
Ósjaldan höfum við deilt sumarbú-
stað með þeim hjónum ásamt fleir-
um úr fjölskyldunni. Þá var venju-
lega mikið keyrt um og umhverfið
skoðað auk þess sem slappað var
vel af, spilað og grillað heil ósköp.
Jólin í Lækjarkinn 16 hafa jafnan
staðið lengur en hjá landanum al-
mennt, eða þar til Guðni átti afmæli
hinn 7. janúar. Þá safnaðist öll fjöl-
skyldan saman og glatt var á hjalla
enda mörg börn í hópnum. Há-
punkturinn var þó þegar skotið var
upp flugeldum til að fagna afmæl-
inu og nýju ári.
Við fjölskylda mín munum sakna
Guðna og þess hressandi andblæs
sem honum fylgdi. Missir Boggu
konu hans, barna þeirra og fjöl-
skyldna er gífurlegur og stórt skarð
hefur verið höggvið í þessa sam-
heldnu fjölskyldu. Við sendum þeim
öllum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum almáttugan Guð
að styrkja þau í sorg sinni. Guðna
þökkum við hjartanlega samfylgd-
ina í þessu lífi. Blessuð sé minning
hans.
Magnea Gunnarsdóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Hann Guðni frændi er farinn og
það allt of fljótt. Þótt maður vissi að
hann ætti við veikindi að stríða,
trúði maður ekki öðru en hann
hristi þau af sér. Nú hættum við að
hittast og hann að segja: „Hvað
segir þú, frændi?“ er hann spurði
um frændfólkið og fjölskyldur þess.
Hann fylgdist vel með sínu fólki og
vildi hag þess sem bestan.
Þegar við hjónin byggðum húsið
okkar hér á árunum var hann alltaf
boðinn og búinn að aðstoða okkur
og ráðleggja um næstu skref. Hefur
sú ráðgjöf náð fram á síðustu vikur.
„Það er betra að nota þetta efni en
hitt,“ en nú er skarð fyrir skildi. Þú
farinn og enginn frændi til að leita
ráða hjá.
Að leiðarlokum ber að þakka alla
hlýju og umhyggju og við biðjum
góðan Guð að styrkja Vilborgu,
börnin, tengdabörnin og barna-
börnin.
Björn og Steinunn.
Í maí 1996 sýndi unga fólkið, sem
ólst upp í Lækjarkinninni í Hafn-
arfirði, það lofsverða framtak að
blása til fagnaðar fyrir frumbyggja
götunnar og fjölskyldur þeirra.
Þetta mót tókst mjög vel, einkar
skemmtilegt að hittast og eiga
kvöldstund saman, við kvöldverð,
myndaskoðun og söng.
Á þeim fáu árum sem liðin eru
síðan þessi hópur hittist hafa
nokkrir úr hópnum horfið yfir móð-
una miklu. Blessuð sé minning þess
góða fólks. Og nú er okkar góði
granni, hann Guðni, látinn eftir
harða baráttu við krabbamein.
Við kynntumst honum árið 1952
þegar þau Guðni og eiginkona hans
Vilborg hófu byggingu íbúðarhúss
síns á næstu lóð við okkar. Bjart-
sýni og vinnugleði einkenndi þessar
fjölskyldur sem lögðu sig fram við
að koma sér upp húsnæði á þessum
árum. Þá og oftsinnis síðar nutum
við hjálpar og góðra ráða Guðna.
Öll hans verk voru unnin af alúð og
vandvirkni.
Okkur er bæði ljúft og skylt að
bera fram kveðjur og þakkir fyrir
allan hlýhug og greiðasemi sem
þessi ljúfi maður sýndi okkur á svo
margan veg á liðnum árum og
vissulega voru þau Vilborg og
Guðni samhent í því sem öðru.
Kæra Bogga, Guð blessi ykkur
minningarnar um hjartkæran eig-
inmann, föður og afa og við sendum
þér og ástvinum hans öllum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Yngvi og Þórunn.
Guðni múrari er látinn. Guðni var
einn af stofnendum Meistarafélags
iðnaðarmanna í Hafnarfirði. Hann
var í fyrstu stjórn félagsins og var í
hópi þeirra sem lögðu grunn að öfl-
ugu fagfélagi meistara.
Guðni var áhugasamur félagi og
gilti einu hvort um var að ræða
fundi eða ferðalög.
Í eftirminnilegri ferð félags-
manna til Grænlands vorið 1998 fór
ekki á milli mála sterkur persónu-
leiki Guðna sem lék á als oddi með-
al kátra félaga. Á félags- og aðal-
fundum steig Guðni gjarnan í pontu
og lagði sitthvað til málanna, var
það gjarnan eitthvað uppbyggilegt
sem hann hafði fram að færa.
Eftir Guðna liggja víða verkin og
bera þau umfram allt góðri fag-
mennsku hans vitni. Guðni var kjör-
inn heiðursfélagi í Meistarafélagi
iðnaðarmanna 1998. Á 30 ára af-
mæli félagsins var hann sæmdur
gullmerki þess. Stjórn Meistara-
félags iðnaðarmanna þakkar sam-
fylgdina og vottar Vilborgu Péturs-
dóttur eiginkonu Guðna og
aðstandendum samúð sína.
Fyrir hönd Meistarafélags iðnað-
armanna í Hafnarfirði,
Guðlaugur Adolfsson,
formaður.
Elsku afi, engillinn okkar.
Að vera án þín. Ekki hægt að
hringja snöggvast í þig og fá góð
ráð. Þú hefur verið okkar fyrir-
mynd. Þú sást alltaf góða leið út út
öllu. En þau ráð sem þú hefur gefið
okkur munum við varðveita í hjarta
okkar.
Við vorum svo ríkar að eiga þig
að. Þær góðu minningar sem við
eigum saman eru okkar fjársjóður.
Við munum takast á við framtíð-
ina með þig í bænum okkar. Vitandi
að ljósgeislar þínir munu lýsa okk-
ur rétta leið.
Við kveðjum þig með sárum
söknuði, en minning þín lifir að ei-
lífu í hjarta okkar.
Guð blessi þig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Drífa, Guðný og Helena.
GUÐNI
STEINGRÍMSSON