Morgunblaðið - 26.10.2001, Blaðsíða 60

Morgunblaðið - 26.10.2001, Blaðsíða 60
Mjólkurverð (The Price of Milk) Gamanmynd Leikstjórn og handrit Harry Sin- clair. Aðalhlutverk Danielle Cor- mack, Karl Urban. (87 mín.) Nýja- Sjáland 2000. Bergvík VHS. Öllum leyfð. TIL AÐ byrja með er jarð- bundnum vinsamlegast ráðið frá því að leigja sér þessa mynd sem ættuð er frá Nýja- Sjálandi. Við erum nefni- lega að tala um verulega ruglaða, yf- irnáttúrlega sögu sem borin er á borð líkt og sígilt ævintýri. Hinir sem telja sig með fremur opinn huga ættu hins vegar að gefa henni gaum því frumlegri rómantískar gam- anmyndir fyrirfinnast varla í hillum nýútgefinna myndbanda. Sögusvið þessa klikkaða æv- intýris er í sjálfu sér hversdags- legt. Ungt ástfangið par baslar við að reka mjólkurbú og þrátt fyrir veraldlega örðugleika fær ástin þau til að geisla af ham- ingju ... þangað til bútasaum- steppinu hennar er stolið og hún skiptir öllum beljunum fyr- ir að fá það til baka! Hér rekur hver undarlegi við- burðurinn annan og heldur manni gjörsamlega við efnið. Það er jafnvel einna helst að maður geti baunað á höfundinn Sinclair fyrir að reyna um of að rasa út í ruglinu. Um leið er þetta samt skemmtilegasti eig- inleiki myndarinnar. Það er náttúrlega ekki heil brú í henni og eini boðskapurinn sá að ástin flyti fjöll og kannski jú líka að mjólk sé góð.  Skarphéðinn Guðmundsson Mjólk er góð Ginger fer yfirum (Ginger Snaps) Hrollvekja Leikstjóri: John Fawcett. Handrit: Caren Walton. Aðalhlutverk: Kat- harine Isabelle, Emily Perkins og Mimi Rogers. Myndform. (108 mín). Bönnuð innan 16 ára. Goðsögulegar ófreskjur þær sem ofsótt hafa bókmennta- og menningarheima mannfólksins eru jafnan táknmyndir ein- hvers konar eiginda sem í okkur búa en vekja ótta sem tjáður er á óbeinan hátt í hryll- ingssögum. Tengsl var- úlfamýtunn- ar, þ.e. manneskjunnar sem skrímsl- gerist við fullt tungl, og tíða- hrings kvenna eru t.d. sett hér í forgrunn í mynd sem setur markið hátt en fellur kylliflöt. Unglingsstúlkur tvær verða fyrir árás, önnur er bitin og gerist í kjölfarið blóðþyrst mjög og undarleg í hegðun. Það sem háir myndinni er ófrumleg meðferð efnisins en fyrir utan tenginguna sem nefnd er hér að ofan er öll framvinda sam- kvæmt formúlunni. Útlit kvik- myndarinnar er þó dálítið svalt og fyrir það fær hún stjörnu.  Heiða Jóhannsdóttir Myndbönd Af varúlfum FÓLK Í FRÉTTUM 60 FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ FERILL leikstjórans/handritshöf- undarins/leikarans/framleiðandans Garry Marshalls hefur löngum verið brokkgengur. Sveiflast á milli feiki- vinsælla, ágætra afþreyingarmynda, niður í hreinræktaða lágkúru. Hefur jafnan haft burði til að koma sér aft- ur í gang þótt skellirnir hafi sumir verið vondir. Þessi þrautseigja skap- ar Marshall nokkra sérstöðu í kvik- myndaborginni, þar sem menn hafa verið furðubjartsýnir að veðja á hann aftur og aftur, þrátt fyrir mis- jafnt gengið. Nú síðast lauk Marshall við gamanmyndina The Princess Di- aries (’01), þar sem hann m.a. þurrk- aði rykið af Julie Andrews, annarri fornfrægri kempu, og aðsóknin og dómarnir hafa verið vel viðunandi. Marshall hefur fengist við fjöl- marga hluti, framan sem aftan við tökuvélar sjónvarps og kvikmynda. Hvað lengst hefur hann náð sem framleiðandi, höfundur og leikstjóri sjónvarpsþátta á borð við The Odd Couple (1970–75), Happy Days (1974–84), Laverne and Shirley (1976–83) með systurinni, Penny, í öðru aðalhlutverkinu og Mork and Mindy (1978–82). Á þessum árum var hann sterkasta aflið í bandarískri sjónvarpsþáttagerð. Marshall hefur jafnan verið með annan fótinn í kvik- myndagerð og ferill hans státar af nokkrum kraftmiklum kassastykkj- um á borð við Pretty Woman (’90). Marshall fæddist 1935 í Brooklyn. Faðir hans var viðriðinn kvikmynda- gerð en móðirin danskennari. Syst- irin Penny Marshall er bæði kunn gamanleikkona og farsæll kvik- myndaleikstjóri (Big, Renaissence Man). Gary lauk háskólagráðu í blaðamennsku við Northwestern University í Illinois, þjónaði síðan landi sínu í flughernum, áður en hann réðst sem blaðamaður við New York Daily News. Var einnig trommuleikari í djasshljómsveit áð- ur en hann sneri sér að framtíðar- störfum í skemmtanabransanum, fyrst sem brandarasmiður sjón- varpsstjarna á borð við Joey Bishop, Jack Parr og The Tonight Show. Við upphaf sjöunda áratugarins flutti Marshall sig þvert yfir Banda- ríkin og kom sér fyrir í Los Angeles. Uppgangurinn hægur, uns hann kynntist öðrum penna, Jerry Bels- om, en saman sköpuðu þeir sér nafn sem höfundar á annað hundrað þátta í gamanþáttaröðum stórstjarnanna Dick Van Dykes, Danny Thomas og Lucille Ball. 1970 framleiddi Marsh- all hina geysivinsælu The Odd Couple sjónvarpsþætti með Jack Klugman og Tony Randall, þeir voru byggðir á vinsælu leikriti og síðar gamanmynd, eftir Neil Simon. Varð síðan ráðandi afl í sjónvarpsþátta- gerð á áttunda áratugnum, þar sem allt breyttist í gull, sem hann kom nærri. Allir stefna á kvikmyndagerð í Hollywood, Marshall engin undan- tekning. Fyrsta verkefni hans á hvíta tjaldinu var gamanmyndin How Sweet It Is! (’68), sem hann framleiddi með Jerry Belsom. Ári síðar stóðu þeir félagar að baki The Grasshopper, sem þeir skrifuðu og framleiddu. Báðar nutu myndirnar takmarkaðra vinsælda. Marshall leikstýrði fyrstu myndinni, Young Doctors In Love, árið 1982. Hún gekk vel, enda þekkti Marshall mæta vel til bakgrunnsins, sem er sápu- óperur sjónvarpsstöðvanna. Marshall hefur, einsog fyrr segir, gengið upp og ofan sem kvikmynda- leikstjóra. Myndirnar Overboard (’87) með Kurt Russell og Goldie Hawn og Beaches (’88) með Bette Midler og Barböru Hers- hey nutu mikilla vinsælda en fengu rétt þokkalega dóma. Besta myndin hans, The Flamingo Kid (’84), hlaut hinsvegar fína dóma en að- eins þolanlega aðsókn. Marshall sló sig hinsvegar til riddara í kvikmynda- borginni með Pretty Woman (’90), vel lukk- aðri metaðsóknarmynd. Fullur sjálfsöryggis vatt leikstjórinn sér beint í Frankie and Johnnie (’91), fyrsta dramatíska verkið á lífsleiðinni. Það tókst ekki sem skyldi, þrátt fyrir þátttöku Al Pacino og Mich- elle Pfeiffer í titil- hlutverkunum. Þeir eru þó til sem segja hana besta verk leikstjórans á ferlinum. Síðan hafa myndir hans verið af ýmsum toga og gengið upp og ofan. Hann leiddi þau aftur sam- an, Gere og Roberts, í gamanmynd- inni Runaway Bride (’99), afrakstur- inn malaði gull, þótt slappur væri. Sem fyrr segir, bregður Marshall sér ósjaldan fram fyrir tökuvélarnar, var m.a. nokkuð áberandi í sjón- varpsþáttum sínum um Murphy Brown. Minnisstæðastur er hann sem eigandi spilavítis í Las Vegas í Lost in America (’85), bestu mynd Alberts Brooks, og í aukahlut- verkum tveggja mynda syst- ur sinnar; Jumpin’ Jack Flash (’86) og A League of Their Own (’92). Marshall þykir maður einstaklega skemmtilegur en sérvitur með afbrigðum. Uppá- tæki hans og duttlungar eru alkunn í kvikmynda- heiminum. Hann hefur m.a. að vana að taka myndir af sjálfum sér og hverjum einasta starfs- manni við gerð allra sinna mynda. Þá er hann for- fallinn körfuboltafíkill og kemur ætíð upp aðstöðu til slíkrar iðju á töku- stað. GARRY MARSHALL Stjörnurkvikmyndanna eftir Sæbjörn Valdimarsson Nútíma prinsessuævintýri. Larry Miller, Anne Hathaway og Julie Andrews í The Princess Diaries. Henry Winkler í ódauðlegu hlut- verki Fonzie úr gamanþáttunum Happy Days. Garry Marshall þykir hvers manns hugljúfi og stuðlar að léttu andrúmslofti á tökustað. Hlauptu, brúður, hlauptu. Julia Ro- berts í Runaway Bride, endur- tekningunni á Pretty woman- smellnum. The flamingo kid (1984) ½ Lágstéttarpiltur (Matt Dillon), fær sumarvinnu í strand- klúbbi ríkisbubba á Coney Island. Finnur, sem slíkur, aðeins reykinn af réttunum en vingast við auðjöfur (Richard Crenna), sem er óspar á föðurlegar ráðleggingar létta- drengnum til handa uns strákur fer á fjörurnar við einkadótturina (Ja- net Jones). Óvenju fyndið og jafn- framt óvitlaust, meinháðskt handrit lyftir Flamingóstráknum vel uppúr meðalmennskunni en aðalkostur myndarinnar er þó reffilegur og sannfærandi leikur Dillons sem fær að kynnast smjörþefnum af því hvernig þeir ríku hafa það og slepp- ur tiltölulega óskemmdur frá þeim ósköpum. Ein af mörgum gæða- myndum Dillons frá þessu tímabili og Hector Elizondo á sínum stað, nú sem pípulagningamaður, faðir Dillons. Besta mynd leikstjórans/ handritshöfundarins. Nothing in common (1986)  Foreldrar (Jackie Gleason, Eva Marie Saint), afar strákslegs auglýsingamanns (Tom Hanks), sem komnir eru á fullorðinsaldur, skilja í illindum og drengurinn lend- ir í þeirri óþægilegu stöðu að verða að taka ábyrgð á þeim en ábyrgð og þroski er eitthvað sem hann vill helst aldrei þurfa að glíma við. Brokkgeng en á margan hátt góð lýsing á samskiptum foreldranna og barnsins þeirra eftir að hlutverkin hafa víxlast. Hanks yfirspilar dálítið hlutverk auglýsingamannsins en bæði Marie Saint og Gleason eru sérlega góð og jarðbundin. Síðasta hlutverk Gleasons á hvíta tjaldinu. Pretty woman (1990)  Vændiskona (Julia Ro- berts), sem mælir gangstéttirnar á Sunset Bouleward, lendir í lukku- pottinum er hún kynnist drauma- prinsinum (Richard Gere), lífs- leiðum auðjöfri. Hress, beinskeytt og óskammfeilin mellan kemur einsog ósvikin himnasending inní fastmótað, borulegt og gleðisnautt líf hans. Hún kennir honum þessa litlu, sætu hluti sem vilja gleymast í veraldarvafstrinu. Hér er komið Öskubuskuævintýri Disney, fyrir tíunda áratuginn. Notaleg, feiki- vinsæl skemmtun – ef menn gleyma raunsæinu og bláköldum, yfirleitt óumflýjanlegum staðreyndum hversdagsgrámans. D A U Ð A D A N S IN N DAUÐA- DANSINN eftir August Strindberg Frumsýning í Borgarleikhúsinu, Litla sviði, laugardaginn 27. október kl. 20.00
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.