Morgunblaðið - 25.11.2001, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 2001 23
um stóð karlpeningurinn á bænum í
biðröð fyrir utan baðherbergið og
beið eftir að komast í sturtu. Hvítu
skyrturnar voru dregnar fram og
flottustu bindin. Allt húsið ilmaði af
rakspíralykt og síðan stormuðu Gísli
og bræður hans af stað á ball.
Óskar – húmoristinn
Óskar er yngstur bræðranna, ein-
staklega glaðbeittur og opinn en hefur
líka þurft að takast á við Bakkus.
Hann fór í áfengismeðferð haustið
2000:
„Ég vildi fyrst ekki trúa þeim sem
sögðu eftir meðferðina, þegar ég var
farinn að syngja, hvað þeir fyndu
mikinn mun á mér. Síðar fann ég að
það var allt annað líf að koma fram
eftir að sjálfsvirðingin jókst eins og
sannaðist á tónleikunum sem ég hélt í
kirkjulistaviku í Akureyrarkirkju
síðastlið vor með Birni Steinari Sól-
bergssyni. Ég veit með vissu að hefði
ég ekki verið búinn að gera eitthvað í
mínum málum þá hefði ég ekki þolað
álagið sem fylgdi þessum tónleikum.
Undirbúningurinn var skammur og
þetta voru krefjandi lög og erfið. Ég
þurfti að standa í báðar lappir og
leggja mig allan fram – og rúmlega
það. Miðað við viðtökurnar og dóm-
ana þá virðist mér hafa tekist vel upp.
Neyslan fer misjafnlega í menn,
sumir þola þetta dæmalaust vel á
meðan sjúkdómurinn fer beint í
hausinn á öðrum. Auðvitað getur ver-
ið gaman þegar menn skvetta í sig og
ég er mikill selskapsmaður en það
var bara of oft sem þetta endaði held-
ur illa hjá mér. Mér var bent á að ég
væri það lífsglaður og kátur að eðl-
isfari að ég þyrfti ekkert á áfengi að
halda. Vissulega er mikið til í því og
margir sögðu við mig að ég hefði í
raun fæðst fullur og það væri ekki á
það bætandi!“
Útgáfutónleikar í hesthúsi
Fyrsta plata bræðranna, sem nefnd-
ist Í Álftagerði, kom út fyrir jólin 1996.
Þegar platan kom út var ákveðið
að hafa útgáfutónleikana svolítið sér-
stæða og vegna titils plötunnar kom
fátt annað til greina en að halda þá
heima í Álftagerði. Ekki gat stofan
eða eldhúsið á bænum komið til
greina, þó að þar hafi löngum verið
fjölmenni við söng á fyrri tíð.
Niðurstaðan varð að bjóða til tón-
leikanna í upphituðu hesthúsinu. Þar
hafði söngurinn einnig ómað til fjölda
ára við daglegt stúss. Þangað var vin-
um og velunnurum boðið og fjöl-
mennastir voru kórfélagar úr Heimi
og makar þeirra. Söngpalli, sem sam-
anstóð af nokkrum áburðarbrettum,
var komið fyrir í einu horni hesthúss-
ins og þar tóku bræðurnir lögin af
plötunni hvert á fætur öðru við undir-
leik Stefáns Gíslasonar á hljómborð
og bróður hans, Jóns, sem lék á
harmonikku. Stemmningin á þessum
útgáfutónleikum þótti í einu orði sagt
frábær en á milli laga voru gamanmál
og kviðlingar fuku enda margir hag-
yrðingar viðstaddir. Ekki skemmdi
fyrir streymi andans að bræðurnir
báru fram hákarl og brennivín að
þjóðlegum sið.
Þessir tónleikar voru uppistaðan í
sjónvarpsþætti sem Gísli Sigurgeirs-
son gerði skömmu eftir að platan
kom út. Gísli var líka í hlutverki
kynnis á tónleikunum og í inngangs-
erindi vék hann meðal annars að
samstarfi bræðranna við Didda fiðlu:
„Þeir komu á Didda flatan, því hann
hafði ekki vanist því að söngmenn
kæmu í upptöku án þess að hafa fylli-
lega gert það upp við sig hvaða lög
þeir ætluðu að syngja, án þess að
hafa ákveðið hver ætti að syngja hvað
og án þess að hafa æft að nokkru ráði!
Hvað þá að undirleikur væri mótað-
ur! En eftir tvö, þrjú rennsli voru lög-
in yfirleitt fullæfð og eftir strangar
æfingar á haustdögum tókst að fylla
diskinn af gómsætum réttum.“
Menningarvitar eða hálfvitar!
Einhverju sinni voru bræðurnir á
ónefndum tónleikastað spurðir að því
hver væri munurinn á þeim og öðrum
þekktum sönghópi, sem nýlega hafði
komið fram á þessum stað en ekki
einu sinni fengið hálft hús þrátt fyrir
fagran söng. Bræðurnir frá Álfta-
gerði voru þá búnir að syngja þarna
fyrir troðfullu húsi.
Pétur hafði orð fyrir þeim bræðr-
um og svaraði því til að munurinn
væri einfaldlega sá að í umræddum
sönghópi væru menningarvitar en
þeir væru hálfvitar! Við þetta svar
varð grafarþögn og málið var ekki
rætt mikið frekar. Sennilega hefur
spyrjandinn fengið það beint í æð að
þeir væru kannski svolítið vitlausir
eftir allt saman. Þó að Pétur hafi í
þetta sinn ætlað að slá á létta strengi
hjó hann æði nærri kjarna málsins,
sem er að mati bræðranna sáraein-
falt; þeir hafi aldrei nokkurn tímann
tekið sig alvarlega!
Eins og Rollingarnir
Bræðurnir hafa aldrei skipulagt
dagskrá sína langt fram í tímann.
Samstarf þeirra hefur alla tíð gengið
vel en um framtíðaráformin vilja þeir
sem minnst fullyrða:
„Við höfum sungið fyrir fjöldann
allan af fólki og okkur finnst við vera
búnir að afhenda hluta af sjálfum
okkur. Fólk kemur líklega aftur og
aftur til að hlusta á okkur af þessum
sökum. Við höfum í rauninni aldrei
tekið ákvörðun sjálfir um að gera eitt
né neitt, öðruvísi en að hafa verið
beðnir um það. Þá höfum við gengið í
að útsetja lög og læra þau. Við höfum
sjaldan haft frumkvæði að því að
setja saman söngdagskrá sem við
ætluðum að gera eitthvað ákveðið
með. Líklega má telja á fingrum ann-
arrar handar þá tónleika sem við höf-
um haldið sérstaklega, aðallega eru
þetta útgáfutónleikarnir vegna
diskanna.
Kannski við gerum alvöru úr því að
fara í skipulagða tónleikaferð, svona
eins og Rollingarnir, í eitt skipti eða
svo. Líklega yrði það nú aldrei meira
enda erum við flestir að gerast gaml-
ir, að minnsta kosti helmingurinn. En
eins og einn ágætur sveitungi okkar í
Skagafirði orðaði það, þá veit enginn
sína ævina fyrr en allt í einu!“
Bókin Álftagerðisbræður – Skagfirskir
söngvasveinar er eftir Björn Jóhann
Björnsson.
Útgefandi er Forlagið. Bókin er 336.
bls. að lengd.
Örn O. Johnson, fyrrum forstjóri Flugfélags Íslands og síðar stjórnarformaður
Flugleiða, var tíður gestur í Álftagerði ásamt fjölskyldu sinni þegar sonur hans,
Ólafur Haukur, var þar í sveit. Myndina tók hann sumarið 1959 þegar Ólafur
Haukur, lengst til vinstri, var sóttur. Aðrir, frá honum talið, eru Pétur yngri, Pét-
ur bóndi Sigfússon í Álftagerði, Sigfús, Herdís, systir bræðranna, Gísli, Sigrún
Ólafsdóttir, móðir þeirra, Óskar og Margrét Þorbjörg Johnson, móðir Ólafs
Hauks.
57.000 kr. á mánuði í eitt ár
Pajero Sport er stórglæsilegur og fallegur hágæðajeppi sem opnar
þér nýja og spennandi heima. Hann er vandlega búinn og býr yfir
aksturseiginleikum sem eiga engan sinn líka. Og nú býðst þér að
njóta þessa frábæra jeppa fyrir aðeins 57.000 kr. á mánuði í eitt
ár* með rekstrarleigusamningi. Komdu og reynsluaktu því þetta er
tækifæri sem þú mátt ekki láta fram hjá þér fara.
20 Mitsubishi Pajero Sport fást nú á rekstrarleigu í 12 mánuði, kr. 57.000 á mánuði.
Fyrstur kemur fyrstur fær.
*Aðeins fyrir fyrirtæki. Laugavegur 170 - 174 // Sími 590 5000 // Heimasíða www.hekla.is // Netfang hekla@hekla.is
B
IR
T
IN
G
U
R
/
S
ÍA