Morgunblaðið - 07.05.2002, Síða 33

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ 2002 33
sig og umheiminn, þörf manneskj-
unnar fyrir merkingarbær kerfi þar
sem við miðum að því að gera mann-
lífið betra, því það sýnist mér vera
sameiginleg stefna flestra trúar-
bragða og þess félagsskaps sem
kennir sig við trúleysi en er samt með
sömu viðleitni og trúarkerfin. Ef að
þetta er ekki húmor í tilverunni þá
veit ég ekki hvað er húmor.
Ég ber virðingu fyrir því fólki sem
skilgreinir sig trúlaust. Ég er ósam-
mála því þar sem trú mín á Krist
auðgar líf mitt svo margfaldlega í
daglegu lífi. Ávinningur minn er svo
mikill hér og nú í hversdagsamstrinu,
áhersluþunginn er ekki á líf eftir
dauðann þó að það sé endanleg von
mín. Blessunin er svo margföld hér
og nú að geta lagt málefni mín stór og
smá fram fyrir vininn sem tekur öll-
um vinum fram. En ég tek ofan fyrir
þeim sem ekki trúa því, þeir hafa
sama rétt og ég til að skilgreina sig.
Þeir hafa sama val og ég, geta valið
um það að trúa og reyna mátt Guðs
eða valið um það að trúa ekki á Guð.
Mér lét vel að finna fordómaleysið í
grein Hope en það kom mér mest á
óvart að hún skuli vera í einhvers
konar vörn fyrir trúleysi sitt. Hún
þarf að koma heiminum í skilning um
að trúlausir séu ekki „siðlaust, fá-
frótt, neikvætt og vont fólk sem lifir
gleðisnauðu og þýðingarlitlu lífi“.
Aldrei hefur mér dottið neitt af þessu
í hug um þau sem titla sig trúlaus. Ég
veit hins vegar að þau fara ýmis góðs
á mis sem ég fæ að njóta í ríkum mæli
af því ég opna lendur mínar fyrir yf-
irskilvitlegum krafti guðdómsins. Ég
hef ekki fundið betri leið til að rækta
það góða í mér en að fylgja boði
Krists eftir fremsta megni. Maðurinn
hefur frjálsan vilja. Þannig lagði Guð
lífið upp að maðurinn hefði frelsi og
ábyrgð. Frelsi til hugsana og athafna
en um leið væri hann ábyrgur fyrir
öllu sínu. Við höfum frelsi til að trúa
og frelsi til að trúa ekki á Krist. Í því
felst elska Guðs til mannsins.
Höfundur er prestur í
Vestmannaeyjum.
Þegar gengið er í ábyrgð fyrir aðra
þarf að hafa í huga að ábyrgðarmenn
geta þurft að borga. Í þessu tilviki eru
óþægilega miklar líkur á að það ger-
ist. Fyrir árlega vexti af tuttugu millj-
örðum mætti ráða 230 starfsmenn og
greiða þeim 400 þús. krónur á mán-
uði, án þess að snerta höfuðstólinn.
Endanleg fjárhæð verður ennþá
hærri ef ÍE kemst í þrot og ríkið ætl-
ar að koma sem frelsandi engill.
Fífldirfska alþingismanna í þessu
máli er óskiljanleg. Slík dirfska hent-
ar illa við fjármálalegar ákvarðana-
tökur. Ef þeir eru öruggir um ágæti
þess að heimila ríkisábyrgð legg ég til
að þeir sýni ábyrgð gagnvart al-
mannafé í verki með því að setja inn í
frumvarpið ákvæði þess efnis að hver
sá þingmaður sem samþykkir frum-
varpið ábyrgist að greiða persónu-
lega til ríkisins fjárhæð sem nemur
fimmfaldri þeirri tölu sem fellur á
hverja fjölskyldu í landinu, komi til
kasta ríkissjóðs. Slíkt ákvæði tryggir
vandaða málsmeðferð.
Alþingismenn geta gert góða hluti
með því að skapa gott rekstarum-
hverfi hér á landi með skynsamlegum
sköttum og frelsi í viðskiptum. Þá
mun fjölbreytt atvinnulíf byggjast
upp. Ég legg til að þeir haldi sig við
slík markmið en láti spilavíti eiga sig.
Þau eru vettvangur áhættufjárfesta
og sterkra bakhjarla. Íslenskur al-
menningur er hvorugt. Íslenskri
erfðagreiningu óska ég góðs gengis
án ríkisábyrgða.
Höfundur er rekstrarhagfræðingur.
alltaf á þriðjudögum
HEIMILI/FASTEIGNIR