Morgunblaðið - 07.05.2002, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Hann var góður vinur okkar hann
Valur Vals eins og við kölluðum
hann. Ekki bara vinur okkar, hann
var vinur allra og Vinur með stóru
vaffi. Hann var friðarins maður, vildi
engum illt og var umhugað um vel-
ferð allra og sérstaklega þeirra sem
minna máttu sín. Ríkur í anda með
gott lundarfar og gott hjartalag.
Hann var ekki maður margra orða
en við viljum minnast hans með eft-
irfarandi bæn:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft af rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Með kveðju.
Sævar og Sigurbjörn.
VALUR
GUÐ-
MUNDUR
VALSSON
✝ Valur Guðmundur Valssonfæddist í Reykjavík 24. desem-
ber 1959. Hann lést 14. mars síð-
astliðinn og var útför hans gerð
frá Seljakirkju 21. mars.
Edda, vinkona mín,
er látin.
Við Edda kynnt-
umst í Vestmannaeyjum árið 1962
og alla tíð síðan hefur aldrei borið
skugga á vináttu okkar.
Þegar við hjónin fluttumst til
Vestmannaeyja 1961 með Ástu
dóttur okkar, kynntust við strax
yndislegu fólki, sem okkur þykir
ætíð vænt um, sumir eru látnir nú,
aðrir ofar moldu, sem betur fer.
Ég mun ávallt sakna Eddu, vin-
EDDA GUÐRÚN
SVEINSDÓTTIR
✝ Edda GuðrúnSveinsdóttir
fæddist í Arnar-
drangi í Vestmanna-
eyjum 26. mars 1935.
Hún lést á heimili
sínu 20. apríl síðast-
liðinn.
Útför Eddu Guð-
rúnar fór fram frá
Digraneskirkju 26.
apríl sl.
konu minnar. Nú get
ég ekki hringt eða
komið í kaffisopa, þar
sem alltaf var tekið
höfðinglega á móti mér
í fallegu íbúðinni henn-
ar.
Edda var glæsileg
kona, mikil húsmóðir,
ákaflega þrifin. Hún
valdi alltaf klæðnað af
mikilli kostgæfni.
Einn af góðu kost-
um hennar var hve
traust og orðvör hún
var, alltaf var hægt að
treysta henni.
Síðustu ár Eddu urðu henni því
miður mjög erfið, heilsunni hrakaði
og hún kvaldist mikið, en nú er hún
laus við þjáningar og komin til þess
er öllu ræður Ég er viss um að þar
verður tekið vel á móti henni.
Guð blessi minningu Eddu og
geymi börnin og barnabörnin.
Ágústa.
Ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að
kynnast Benna tengda-
föður mínum, veiði-
félaga og vini fyrir nærri tuttugu ár-
um þegar ég hóf búskap með dóttur
hans henni Hönnu Þóru. Þau hjón
Benedikt og Regína tóku mér opn-
um örmum og hafa verið mér sem
foreldrar æ síðan.
Benni var um margt einstakur
maður, bónljúfari mann er ekki
hægt að hugsa sér, hann vildi allt
fyrir alla gera. Létt lund og frásagn-
argleði þar sem eftirhermur og
leiftrandi kímni voru allsráðandi var
hans aðalsmerki, það sagði enginn
sögur eins og Benni. Veiðimaður var
hann af ástríðu og voru Fljótaá og
Blanda honum ofarlega í huga. Strax
upp úr áramótum var farið að skipu-
leggja næstu ferðir í Blöndu með
veiðifélögum sem þangað fóru á
hverju sumri og höfðu gert í mörg
ár. Í mars eða apríl var farið að spá
hvenær yrði dregið um daga í
Fljótaá en í þann útdrátt var Benna
boðið á hverju ári af stjórn stang-
veiðifélagsins. Það stóra skarð sem
Benni skilur eftir sig í hópi veiði-
félaga verður aldrei fyllt, en minn-
ingin um góðan dreng mun lifa og ef-
laust verða sagðar margar sögur af
uppátækjum hans í komandi veiði-
ferðum. Þeir sem trúa vita að nú
veiðir kappinn á hinum eilífu veiði-
lendum þar sem fiskur er á hverjum
öngli og áhyggjur og argaþras
hversdagsins er víðs fjarri. Annað
helsta áhugamál Benna var brids,
það spilaði hann hvar og hvenær
sem færi gafst. Þær voru ófáar ferð-
irnar sem farnar voru inn í Fljót að
spila ýmist í Neskoti eða Vestarihól
BENEDIKT
SIGURJÓNSSON
✝ Benedikt Sigur-jónsson fæddist á
Steinavöllum í Fljót-
um hinn 17. septem-
ber 1934. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni í Siglufirði hinn
15. apríl síðastliðinn
og var hann jarð-
sunginn frá Siglu-
fjarðarkirkju 27.
apríl.
og var þar oft glatt á
hjalla. Hin síðari ár
spilaði hann með góðu
fólki í Bridsfélagi
Siglufjarðar og var ný-
kominn heim úr fræk-
inni för til Belgíu og
hafði hann frá mörgu
að segja úr þeirri ferð
eins og nærri má geta.
Benni hafði ótrúlegt
minni þegar kom að
skák eða brids og
fannst mér að hann
gæti rakið spil fyrir
spil mörg ár aftur í tím-
ann. Það er ómetanlegt
þegar maður á lífsleiðinni kynnist og
er samferða manni sem gaf jafnmik-
ið af sér og Benni.
Ég vil með þessum orðum minn-
ast og heiðra minningu þessa mann-
kostamanns og færa honum þakkir
frá mér og fjölskyldu minni fyrir
ógleymanlegar ánægjustundir á
liðnum árum. Guð blessi minningu
Benedikts Sigurjónssonar.
Ingvar Kr. Hreinsson.
Mér varð á að hugleiða nýverið,
hver sveitunga minna hefði verið eða
væri mesti Fljótamaðurinn. Niður-
staða úr þeirri hugleiðingu er ekki
komin, önnur en sú, að í þeim flokki
værum við Benni örugglega.
Hugurinn hverfur um stund að
næstfremsta byggðu bóli í Flókadal í
Fljótum, Steinavöllum, þar sem
bjuggu foreldrar Benna, Sigurjón og
Ingibjörg. Þótt þau byggju í af-
skekktri sveit og á afskektum bæ, að
margra mati, voru þau bæði mjög fé-
lagslynd og að mínu áliti heimsborg-
arar. Sigurjón sótti oft vinnu til
Reykjavíkur og heimkominn kenndi
hann ungum mönnum kúnstirnar úr
höfuðborginni, meðal annars brids
og sagði svo um eitthvert skringilegt
uppátækið: „Svona gera þeir í
Reykjavík.“ Og Ingibjörg var eld-
hugi að hverju sem hún gekk. Hún
fylgdist vel með, sótti fundi og
mannamót við öll möguleg tækifæri
og lét sig ekki muna um að koma fót-
gangandi alla þessa löngu leið, oft
öslandi yfir mýrarsund og vatnsföll,
hafði þá stytt sig sem kallað er, það
er bundið pilsið og peysufatasvunt-
una upp svo ekki óhreinkaðist; hafði
með sér hreina sokka og skó til þess
að bregða sér í og fá svo far síðasta
spölinn á fundinn eftir að bílar komu
í sveitina. Já, sumir kalla bæði sveit-
ina og bæina þar í dölunum af-
skekkta. Afskekkta frá hverju? Ekki
fannst mér það og á meðan fólk vill-
ist ekki frá sjálfu sér er ekki yfir
neinu að kvarta.
Mér finnst, að við gætum komið
við á hverjum bænum á fætur öðrum
á þessum árum og fundið þar blóm-
legt mannlíf. Drepum aðeins niður
fæti á næsta bæ, Austarahóli, þang-
að sem Benni sótti konuefnið sitt.
Þar hittum við fyrir hjónin Jósefínu
og Frímann, sem skiluðu sveitinni
hátt á annan tug myndarlegra
barna, öll góðum gáfum gædd, með-
al annars fagurri söngrödd og list til
að líkja eftir raddblæ annars fólks af
snilld, en græskulaust. Þetta fólk er
nú að vísu dreift um víðan völl og
víða sér afkomendanna stað.
Í þessu andrúmi ólst Benni upp og
mótaðist af því eins og flestir. Hann
unni alla tíð sveitinni. Ekki leið á
löngu er við hittust, að hugurinn
næmi ekki staðar við litla á, þar sem
spóinn vellur daginn langan og sil-
ungur kastar sporði í lygnum vatns-
fletinum. Hann var náttúruunnandi
af lífi og sál.
Nú er síðasta ferðin frá Siglufirði
hafin. Hvert? Hvert annað en í
Fljótin.
Ég kveð Benna á sama hátt og áð-
ur: Sjáumst.
Við Ragna sendum Regínu og af-
komendum þeirra samúðarkveðjur.
Björn Hermannsson.
0   $  

'


8*87 (-
C   
 !!)9D
:"+$
"
. )  

 )6#  
 

. 

5 ! +2,,
%(%A!!
-A(%A!)#
"(%A!)#
4#)
!(%A!)# -/.*.%!!
*%(%(%A!)#
%!:!"26.
0  !
 $ 

01/
41 (8   
,$%E
:"+$
"
.)  

3 . ).
 

5 ! +,(,
%
+ !)#
- )4 #!!.
7 #) '

 F3
3
1

: %:"+2#)
:G :"+ 
/!"H!% 

    
  ! 
  


2 !  
"
#  !$%$
%$) !)# -4!!!
  !! /I2 !!

 !)#
%;# !)# 0#.0#!!
3!% #:+# !)# %
)
% +6!":).
"
- 8 17- J--  7 
*+)
/!"H!% 
   

 2 !
      #  )   

++ ! 
 +*,,
8  .!   
*%.!!
*"%:%%!!
%!)).
& '  $ 

*0K 3 *0    
 

*+6%!! %
 !)#
 * -!
$)
!*%*+)#

 *+!
     %!)).
0
 

  
  

-78
( 

-/0 1   )9 #9 
  :  

 

2 !
-A)#
26%%)26.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.