Morgunblaðið - 21.05.2002, Síða 30

MINNINGAR
30 ÞRIÐJUDAGUR 21. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Magnússonfæddist í Skuld í
Hafnarfirði 19. sept-
ember 1902. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 10. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guð-
laug Björnsdóttir, f.
6.8. 1860 í Sölvholti í
Hraungerðishreppi í
Árnessýslu, d.7.12.
1929 í Skuld, og
Magnús Sigurðsson,
f. 26.10. 1860 í Múla í
Biskupstungna-
hreppi í Árnessýslu, d.11.11. 1957,
bónda og sjómanns í Skuld. Jón
átti sex alsystkini. Þau voru:
Ágúst, f. 3.8. 1888, Magnús f. 3.8.
1890, Sesselja, f. 11.10. 1893, Stef-
anía Sigríður, f. 24.10. 1895, Svein-
björn, f. 25.5. 1899, Margrét Dag-
björt, f. 30.4. 1905, og tvær
uppeldissystur, Stefanía Elíasdótt-
ir, f. 13.8. 1907, og Sigríður Ketils-
dóttir, f. 20.4. 1911. Hálfbróðir
Jóns, sonur Guðlaugar, var Jón
Björnsson, Akureyri, f. 6.7. 1882.
Jón kvæntist 14.1. 1933 Elínu
Karitas Kristínu Björnsdóttur, f.
22.7. 1903 í Hafnarfirði, d. 23.6.
Hafnarfirði, m. Hilmar Gunnars-
son. Þeirra börn: Gunnar, f. 11.8.
1963, kona Ágústa Þóra Hjalta-
dóttir. Þeirra börn: Sigrún Halla, f.
26.4. 1985, og Hilmar Steinn, f. 1.9.
1993. Ragnar, f. 11.4. 1966, kona
Magdalena Ástgeirsdóttir. Elín, f.
12.4. 1970, m. Trausti Jónsson.
Þeirra barn Jóhann,f. 27.11. 2000.
Jón ólst upp í Hafnarfirði og
vann að búi föður síns, seinna eign-
aðist hann vörubíl og stundaði
vörubílaakstur í Hafnarfirði. Árið
1935 stofnaði hann með fleirum
Áætlunarbíla Hafnarfjarðar og
stundaði hann akstur milli Hafn-
arfjarðar og Reyjavíkur til ársins
1947. Þá hóf hann aftur akstur
vörubifreiðar. Jón var alla tíð mik-
ill áhugamaður um skógrækt og
stundaði skógrækt og uppeldi
garðplantna í Skuldartúni. Um
1950-60 er hann kominn með
gróðrarstöð og hættir vörubíla-
akstri um 1970 og helgar sig ein-
göngu skógrækt. Gróðrarstöðin er
enn rekin af dóttur hans og dótt-
ursyni. Jón var einn af stofnendum
Skógræktarfélags Hafnarfjarðar
og var gerður að heiðursfélaga
þess á 40 ára afmælinu. Árið 1991
var Jón gerður að heiðursfélaga
Rotaryklúbbs Hafnarfjarðar. Jón
var sæmdur riddarakrossi hinnar
íslensku fálkaorðu 1.1. 1986 fyrir
ræktunarstörf sín.
Útför Jóns verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
1988. Foreldrar henn-
ar voru Þóra Sigurð-
ardóttir, f. 4.11. 1878,
d. 19.8. 1906, og Björn
Bjarnason, f. 17.7.
1874, smiður í Hafnar-
firði. Börn þeirra eru:
1) Magnús Jónsson,
flugstjóri, f. 22.2.
1935. Hann á fjögur
börn með fyrri konu
sinni, Ernu Helgadótt-
ur, f. 21.6. 1933. Þau
eru: Elín Kristín, f.
26.4. 1958, m. Daníel
Emilsson. Þeirra barn
Birna, f. 13.6. 1981.
Lára, f. 17.8. 1959, m. Níels Hann-
esson. Þeirra börn: Steinþór, f. 3.9.
1983, Björk, f. 20.11. 1986, og
Svavar, f. 29.9. 1994. Guðlaug
Björk, f. 27.6. 1961, m. Geir Guð-
nnlaugsson. Þeirra barn Erna, f.
30.3. 1982. Jón, f. 3.10. 1962, kona
1 Guðrún Albertsdóttir. Þeirra
börn: Ásrún Lilja, f. 19.1. 1981,
Magnús, f. 18.2. 1986, Ásgeir, f.
23.7. 1987, Sólveig, f. 18.3. 1990.
Kona 2 Ágústa Ólafsdóttir. Seinni
kona Magnúsar er Elín Norðdahl,
f. 24.1. 1939 (þau skildu). 2) Guð-
rún Þóra Jónsdóttir, f. 25.5. 1941,
rekur gróðrarstöðina Skuld í
Kveðja frá Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar
Nú, á svölum en sólríkum maídög-
um þegar vorannir standa hæst, er
gott að minnast Jóns Magnússonar í
Skuld sem andaðist 10. maí sl. á
hundraðasta aldursári.
Fátítt er að Rótarýhreyfingin geri
mann utan sinna raða að heiðurs-
félaga, en það gerðist árið 1991 þeg-
ar Rótarýklúbbur Hafnarfjarðar
kaus Jón heiðursfélaga sinn. Árið
áður hafði Rótarýumdæmið á Ís-
landi veitt Jóni verðlaun úr Starfs-
greinasjóði umdæmisins.
Í lögum alþjóða Rótarýhreyfing-
arinnar segir: „Rótarýklúbbur getur
kosið sem heiðursfélaga hvern þann
mann sem sýnt hefur frábæra
atorku í útbreiðslu þeirra stefnu-
miða og starfshátta sem Rótarý til-
einkar sér.“ Jón í Skuld var þess
konar maður.
Hann var ekki kjörinn heiðurs-
félagi eingöngu vegna þess að hann
stæðist með ágætum fjórpróf rót-
arýmanna þar sem hann var maður
sannleika, drengskapar, velvildar og
góðsemi. Ekki síður var það vegna
þess að vettvangurinn sem hann
valdi að starfa á og skilaði honum og
samferðamönnunum svo frábærum
árangri var þjónusta og ræktunar-
starf. Hvort tveggja snertir tilvist-
arkjarna Rótarý.
Jón hóf sjálfstæðan atvinnurekst-
ur 32 ára gamall. Árið 1935 stofnaði
hann með bróður sínum og fleirum
fyrirtækið Áætlunarbíla Hafnar-
fjarðar hf. Fyrirtækið tók upp áætl-
unarferðir milli Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar og stundaði þær
ásamt fleiri fyrirtækum allt til árs-
ins 1947 þegar Á.H. treystist ekki
lengur til að halda uppi ferðunum
vegna ákvarðana ríkisvaldsins um
sérleyfi sem voru fyrirtækinu í
óhag.
Ræktun var Jóni í blóð borin.
Ungur varð hann félagi í Skógrækt-
arfélagi Íslands. Þegar það var gert
að sambandi skógræktarfélaga,
stofnaði Jón ásamt fleiri valinkunn-
um Hafnfirðingum Skógræktarfélag
Hafnarfjarðar 25. október 1946. Jón
var fyrsti gjaldkeri S.H. og sat
lengst af í stjórn félagsins. Eigin
skógræktarstöð rak hann áratugum
saman við heimili sitt, Skuld, eða
Lynghvamm 25 í Hafnarfirði. Þar
ræktaði hann meðal annars sérstak-
lega beinvaxið birkikvæmi sem sóst
var eftir víða.
Ekki síst vegna eldmóðs frum-
kvöðlanna naut Skógræktarfélagið
velvilja bæjaryfirvalda. Að minnsta
kosti var því úthlutað sjö hektara
landi til ræktunar sem stjórn félags-
ins hafði séð út uppi við Lækjar-
botna. Af örlæti sínu girti Jón spild-
una á eigin kostnað til verndar
ungum teinungum. Nú, meira en
hálfri öld síðar er girðingin fallin og
horfin. Eftir stendur fallegur skóg-
arreitur öllum til yndisauka.
Næstu ár og áratugi tók Skóg-
ræktarfélagið að sér hverja örfoka
spilduna eftir aðra svo að nú skiptir
ræktunarland þess hundruðum
hektara.
Jón hafði sjálfur fengið land til
ræktunar nálægt Kaldárseli 1945.
Landið og bústað sem hann byggði
þar kallaði hann Smalaskála. Næst
landi Jóns liggur spilda sem Rót-
arýklúbbur Hafnarfjarðar fékk til
ræktunar. Á hverju vori í maí fara
klúbbfélagar í gróðursetningarferð
á reitinn ásamt eiginkonum sínum í
Inner-Wheel. Eftir að Jón hafði ver-
ið kjörinn heiðursfélagi komst sú
venja á að hann bauð gróðursetning-
arfólkinu heim í skála til sín. Þótt
Jón væri kominn á tíræðisaldur var
enginn í hópnum kátari en hann.
Með bjartri tenórrödd sinni leiddi
hann hópinn í söng fram á rauða
kvöld. Hann flutti kvæði eftir Einar
Benediktsson skörulega af munni
fram án þess að reka nokkurn tíma í
vörðurnar og þegar fólkið var loks
komið út á hlað á heimleið kynnti
hann gestina af nákvæmni fyrir
hverri strýtu og hverju fjalli frá
bæjarhellu að sjónarrönd. Jafnt þó
að hann sæi þau sjálfur ekki lengur
skýrt nema með innri augum.
Jón var sæmdur riddarakrossi
hinnar íslensku fálkaorðu 1. janúar
árið 1986 fyrir ræktunarstörf sín.
Þótti þeim sem þekktu Jón í Skuld
og verk hans sú útnefning vel tíma-
bær.
Eftirfarandi frumort erindi flutti
eldri borgarinn og Rótarýfélaginn
Eríkur Pálsson frá Ölduhrygg Jóni
af sérstöku þakkartilefni við Smala-
skálann árið 1997:
Gróðurinn gjöf til landsins
gleður sérhvern mann.
Fegraði Fjallkonuna
fáir betur en hann.
Senn hnígur sól að viði.
Sagan mun lifa þín,
sem með hönd og hjarta
hugsaði um blómin sín.
Komin er óhjákvæmileg kveðju-
stund. Við, félagar í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar, stöndum við hlið eft-
irlifandi barna Jóns og fjölskyldna
þeirra og horfum af söknuði á eftir
góðum dreng á vit eilífðarinnar.
Sigurþór Aðalsteinsson,
forseti R.H.
JÓN
MAGNÚSSON
✝ Magnús Jóhann-esson skipa-
smiður fæddist í
Arnardal í Norður-
Ísafjarðarsýslu 2.
ágúst 1929. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
í Fossvogi 12. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sigrún Agata Guð-
mundsdóttir, f. á
Bassastöðum í
Steingrímsfirði 1.
nóv. 1890, d. 10.
október 1967, og
Jóhannes Guðmundsson, f. á Ísa-
firði 9. okt. 1888, d. 11. maí
1968. Systkini Magnúsar eru:
Guðmundur, látinn, Sigmundur,
býr í Keflavík, Steinunn, látin,
Guðbjörg, býr í Reykjavík, Guð-
Magnús Þór, f. 8. maí 1984, d.
19. mars 1994, Ingi Þór, f. 5. jan.
1999, og Aron Smári, f. 14. nóv.
2001. 4) Viðar tölvunarfræðing-
ur, f. 25. janúar 1962, kvæntur
Emelíu Báru Jónsdóttur. Börn
þeirra eru Jón Viðar, f. 28. nóv
1986, Nanna Ingibjörg, f. 27.
okt. 1987, og Elísa Rún, f. 12.
nóv. 1992.
Magnús ólst upp í Súðavík frá
tveggja ára aldri. Hann stundaði
nám í Héraðsskólanum í Reykja-
nesi og fór síðan til Siglufjarðar
og vann þar í vegavinnu. Því
næst lá leiðin til Akureyrar og
hann byrjaði að vinna í Drátt-
arbraut Akureyrar og hóf nám í
skipasmíði. Árið 1951 fékk hann
vélstjóraréttindi og vann sem
vélstjóri á hinum ýmsu bátum. Í
febrúar 1954 hóf Magnús störf í
dráttarbraut Keflavíkur og lauk
þar námi í skipasmíði og vann
þar til 1983 að hann fór að vinna
hjá varnarliðinu til ársins 1995.
Útför Magnúsar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
munda, látin, Ólafía,
býr á Akureyri, og
Ólafur, býr í Kefla-
vík.
Magnús kvæntist
31. ágúst 1957 Guð-
rúnu Elísu Ólafsdótt-
ur, f. 3. feb. 1932.
Börn þeirra eru: 1)
Ómar Már vélfræð-
ingur, f. 11. júlí
1952. 2) Jóhannes
Rúnar verkfræðing-
ur, f. 14. apríl 1955,
kvæntur Andreu
Guðmundsdóttur.
Börn þeirra eru Guð-
mundur Daði, f. 16. mars 1979,
og Hildur Lovísa, f. 15. maí
1990. 3) Ólafur Sævar húsa-
smíðameistari, f. 19. febrúar
1959, kvæntur Sólbjörgu Hilm-
arsdóttur. Börn þeirra eru
Vorið var besti tími afa Magn-
úsar. Þá vaknaði hann úr dvala
vetrarins eins og náttúran sjálf
sem hann var órjúfanlegur hluti af.
Þá naut hann sín best og miðlaði
ótæmandi fróðleik um fuglalíf og
lífríkið til barnabarnanna. Minnst
er með þakklæti veiðiferða og
fjöruferða, ferðanna í eggjaleit
upp í heiði og selaskoðunar við
Garðsvita og svo ótal margs ann-
ars sem Magnús opnaði augu
þeirra fyrir í náttúrunni sem hann
bar ómælda virðingu fyrir. Þannig
hafði hann áhrif á þroska barna
minna og fyrir það er þakkað að
leiðarlokum.
Andrea Katrín
Guðmundsdóttir.
Elsku Magnús afi, Það var sorg-
legt hvað þú kvaddir fljótt, en
samt er ég þakklátur fyrir það að
þú þurftir ekki að liggja lengi og
líða illa. Ég hef fyrir svo margt að
þakka þér. Ég minnist veiðiferð-
anna okkar í Helguvík og Seltjörn
og fleiri staði. Ég minnist eggja-
tínslu og ég minnist allra þeirra
stunda sem við áttum saman úti í
náttúrunni, sem þú þekktir svo vel
og fræddir mig svo oft um. Þú átt-
ir þér draum sem þú talaðir stund-
um við mig um. Þig dreymdi um
að eignast eyðijörð, þar sem þú
gætir dyttað að húsum og átt gott
afdrep og verið með barnabörn-
unum þínum úti í náttúrunni við
veiðiskap í sumardýrðinni, sem þú
þekktir svo vel og unnir. Þessi
draumur rættist ekki en það er
samt gott að eiga hann með þér
áfram. Ég kveð þig með miklum
söknuði, elsku afi.
Þinn
Jón Viðar.
Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi lund,
en lofaðu engan dag fyrir sólarlags stund.
(Þýð. M. Joch.)
Nú er hann afi Magnús farinn í
langt ferðalag. Hann er farinn til
Guðs. Mamma og pabbi sögðu mér
það einn morguninn. Ég er bara
þriggja ára og veit varla hvernig
ég á að taka þessu og enn síður
Aron Smári bróðir minn sem er
aðeins sex mánaða. Við afi Magnús
áttum margar góðar stundir sam-
an og ég sakna hans sárt. Stund-
um þegar hann kom í heimsókn, þá
oftast með ömmu Guðrúnu, settist
hann í sófann í stofunni. Þá byrjaði
ég að sýna honum, hvað ég væri
fljótur að hlaupa. Ég dansaði
stundum líka og söng uppáhalds-
lögin mín og við skemmtum okkur
báðir konunglega. Eitt áhugamál
áttum við sameiginlegt, en það var
að horfa á ævintýramyndir í sjón-
varpinu. Þá var ekki hægt að ná
neinu sambandi við okkur, við
hurfum inn í ævintýraheiminn,
sælir á svipinn. Við hlógum oft að
ýmsu sem birtist á skjánum, en
það var líka gott að skríða í fangið
á afa þegar einhver ógn eða hætta
steðjaði að hjá uppáhaldshetjunni
okkar í myndinni. Afi Magnús var
líka mjög hrifinn og um leið við-
kvæmur fyrir Aroni Smára bróður
mínum. Einu sinni var pabbi að
gefa honum nefdropa, því hann var
kvefaður. Aron Smári grét hástöf-
um sem vonlegt var. En pabbi var
varla búinn að láta dropana í nefið
á honum, þegar afi þreif hann í
fangið, til að hugga hann. „Komdu,
vinur,“ sagði hann, „við skulum
horfa út um gluggann.“ En það
þykir litla bróður mínum svo afar
skemmtilegt, að horfa á trén bær-
ast og fuglana tísta og syngja í
garðinum okkar.
Pabbi og mamma vilja þakka afa
Magnúsi fyrir það hversu vel hann
reyndist eldri bróður okkar,
Magnúsi Þór, í löngum og erfiðum
veikindum. En hann var u.þ.b. 10
ára þegar hann lést, 19. mars 1994.
Fjölskylda mín hér á Heiðar-
garði sendir ömmu Guðrúnu inni-
legar samúðarkveðjur og við biðj-
um guð að blessa ástvini hennar
og heimili.
Við bræðurnir þökkum afa ást
og umhyggju í okkar garð og biðj-
um englana að gæta hans í landinu
eilífa.
Við kveðjum Magnús afa hinstu
kveðju með þessum ljóðlínum, sem
minna okkur á vonina um eilíft líf
og kærleika.
Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi lund,
og lukkan hún er eilíf, þó hverfi um stund.
(Þýð. M. Joch.)
Ingi Þór og Aron Smári.
Elsku afi, ég vil þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman. Ég veit að ég á eftir að
sakna þess að fara með þér í
eggjaleit og að veiða. Elsku afi, en
nú veit ég að þú þarft ekki að þjást
lengur og ert kominn í himnaríki.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Þýð. V. Briem.)
Þín
Nanna.
Elsku besti Magnús afi, ég sendi
þér þetta bænavers:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín
Elísa Rún.
MAGNÚS
JÓHANNESSON
MIKIL áhersla er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur unnt
að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/sendanda
fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðugrein
af hæfilegri lengd, en aðrar greinar
um sama einstakling takmarkast
við eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd, –
eða 2.200 slög (um 25 dálksenti-
metra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina