Morgunblaðið - 10.08.2002, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. ÁGÚST 2002 45
Þegar við vinkon-
urnar settumst niður
til að skrifa vantaði
okkur Rögnu Dóru því
hún var óskráður rit-
ari saumaklúbbsins.
Þó oft væru nokkrar
stafsetningarvillur kom það ekki að
sök því betri penni en hún var
vandfundinn.
Oft vorum við búnar að hlæja og
gera grín að söfnunaráráttu Rögnu
Dóru, engu mátti henda, meira að
segja dró hún í einum sauma-
klúbbnum fram fermingarkjólinn
sinn og hún átti líka allar gömlu
leikaramyndirnar.
Hún hlúði vel að öllu hvort sem
það var gamalt, nýtt eða hrjáðar
sálir, enda sagði hún svo oft: „Ég
vildi að ég ætti stóran plástur til að
setja á sálina eða sálar-seltzer þá
væri ég sannarlega búin að gefa
þér.“ Saumaklúbburinn okkar hefur
alltaf verði samheldinn og gott
dæmi um það er að þegar við hitt-
umst hjá Rögnu Dóru haustið 1993
þá kom í ljós að sjö af átta voru
óléttar.
Á sumrin hittumst við gjarnan
eina helgi með fjölskyldurnar og
það var Rögnu Dóru alltaf mikils
virði að börnin okkar hittust.
Árið 1997 fórum við sauma-
klúbbssystur í helgarferð til Ed-
inborgar. Þetta var ógleymanleg
ferð. Á laugardagsmorgni er við
hittumst í anddyri hótelsins, allar
klárar í slaginn (búðirnar), á flott-
ustu skónum okkar mætti Ragna
Dóra í íþróttaskóm, það var sko
enginn tepruskapur í henni vinkonu
okkar, við gerðum óspart grín að
henni og sögðumst aldrei láta sjá
okkur á slíku skótaui. Reyndar var
allt annar tónn í okkur þegar
Ragna Dóra var farin að hjúkra
einni okkar sem ekki gat gengið á
þriðja degi, enda áttum við átján
töskur þegar við flugum heim,
nítján með íþróttatösku Rögnu
Dóru.
Á haustin var alltaf gaman að
hittast eftir sumarfrí og það voru
óskráð lög saumaklúbbsins að
bannað var að mæta með handa-
vinnu en naglasnyrtivörur voru
nauðsyn, enda nefndi Ragna Dóra
saumaklúbbinn Þjalirnar.
Við höfum brallað margt saman
gegnum árin og Rögnu Dóru fannst
oftast meira spennandi að fara á
kojufyllirí en út á lífið. Það var ekki
ósjaldan sem við nöldruðum í henni
að spá fyrir okkur í tarotspilin og
þá var nú oft kátt á hjalla. Við sem
Rögnu Dóru þekktum vissum að
hún bæði sá og skynjaði meira en
við hin.
Við minnumst góðrar vinkonu
sem hafði að bera alla þá mann-
gæsku sem ein manneskja getur
haft og langar í lokin að vitna í bréf
sem ein okkar fékk frá Rögnu á
erfiðleikastundu: „Við skiljum ekki
alltaf tilgang lífsins og þaðan af síð-
ur mótlætið og ranglætið sem verð-
ur á vegi okkar gegnum lífið. En
við getum alltaf litið á reynslu,
sama hversu erfið hún er, sem
ákveðna leið til þroska. Mundu að
flugdreki hefst ekki á loft með vindi
heldur á móti honum.“ Elsku Jónas
Atli, Garðar Darri, Sigrún, Ragnar
og fjölskylda, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Þórunn Sif, Sigrún, Ingibjörg,
Guðrún, Björk, Auður og
Anna Soffía.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
RAGNA DÓRA
RAGNARSDÓTTIR
✝ Ragna DóraRagnarsdóttir
fæddist á Akureyri
15. janúar 1959. Hún
lést á heimili sínu 2.
ágúst og var útför
hennar gerð frá Ak-
ureyrarkirkju 9.
ágúst.
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga
mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mín-
um,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þessi sálmur kemur upp í hug-
ann þegar við kveðjum vinnufélaga
okkar Rögnu Dóru, sem varð að
lúta í lægra haldi í glímunni við ill-
vígan sjúkdóm. Nú þegar glímunni
er lokið minnumst við Rögnu Dóru
og sjáum hana fyrir okkur með
gamalkunna brosið og hennar
hressilegu framgöngu. Við erum
þess fullviss að nú liggja leiðir
hennar um grænar grundir þar sem
hún má næðis njóta. Ljúfar minn-
ingar koma upp í hugann þegar
þessarar ungu konu er minnst, en
jafnframt er erfitt að skilja ótíma-
bært fráfall hennar úr faðmi sona
og ástvina.
Ragna Dóra vann á svæfinga-
deild FSA um 10 ára skeið frá 1984
til 1994, en hún skipti um deild eftir
fæðingu yngri sonarins, Garðars
Darra, þar sem legudeild gaf mögu-
leika á öðrum vinnutíma sem hent-
aði betur.
Við fylgdumst með Jónasi vaxa
úr grasi. Oft er börnunum leiðbeint
gegnum síma þegar mömmurnar
eru að vinna og grunar okkur að
einhverntíma hafi hann fengið upp-
lýsingar og ráð frá vinnufélögum
móður sinnar þegar hún komst ekki
í símann.
Að leiðarlokum þökkum við
starfsfólk svæfingadeildar og
skurðdeildar FSA Rögnu Dóru fyr-
ir samverustundirnar og vottum
sonum hennar, foreldrum, systkin-
um og ástvinum öllum okkar dýpstu
samúð og biðjum þess að ljósið
hennar Rögnu Dóru megi lýsa ykk-
ur um alla framtíð.
Starfsfólk svæfingadeildar
og skurðdeildar FSA.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki.
(Tómas Guðmundsson.)
Við vottum sonum, foreldrum,
systkinum, og öðrum ástvinum
Rögnu Dóru okkar dýpstu samúð
vegna fráfalls hennar.
Samstarfsfólk á
Geðdeild FSA.
✝ Bragi Tómassonfæddist í Vest-
mannaeyjum 4.
mars 1939. Hann
lést föstudaginn 2.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Tómas Maríus Guð-
jónsson, f. 13.1.
1887, d. 14.6. 1958,
og Sigríður Magn-
úsdóttir, f. 4.10.
1899, d. 18.9. 1968.
Systkin Braga eru:
1) Hannes Guðjón, f.
17.6. 1913, kvæntur
Kristínu S. Jóns-
dóttur, f. 3.4. 1919, d. 14.6.
2002. Synir þeirra Sverrir og
Tómas og barnabörnin eru tvö.
2) Martin Brynjólfur, f. 17.6.
1915, d. 1.1. 1976, kvæntur
Berthu Gísladóttur, f. 15.2.
1920. Börn þeirra Eyjólfur,
Rósa og Emilía. Barnabörnin
eru sjö og barnabarnabörnin
átta. 3) Jóhannes, f. 13.3. 1921,
kvæntur Guðfinnu Stefánsdótt-
ur, f. 8.6. 1923. Börn þeirra
Margrét Rósa, Erna, Tómas,
Stefán Haukur, Ingunn Lísa og
Iðunn Dísa. Barnabörnin eru 18
og barnabarnabörnin tvö. 4)
Guðjón, f. 29.8.
1925, d. 2.12. 1977,
kvæntur Margréti
Ólafsdóttur, f. 15.2.
1927, d. 15.11.
1977.
Börn þeirra
Svana Guðrún, Gil-
bert Ólafur og
Birgir Örn. Barna-
börnin eru sex og
barnabarnabörnin
tvö. 5)Magnea
Rósa, f. 20.9. 1928,
gift Gunnari H.
Bjarnasyni, f. 22.9.
1927. Börn þeirra
Sigríður Erla, Áslaug María,
Agnar Darri. Barnabörnin eru
tíu. 6) Gerður Erla, f. 21.2. 1933,
gift Lúkas Kárasyni, f. 29.8.
1931. Börn þeirra Brynjólfur,
Tómas Örn, Erla, Björn Helgi,
Jón Gunnar. Barnabörnin eru
tíu.
Bragi bjó í foreldrahúsum og
síðan hjá systrum sínum Magn-
eu Rósu og Gerði Erlu þar til
hann fór á sambýlið í Stuðlaseli
2 í febrúar 1999.
Útför Braga verður gerð frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Bragi Tómasson frá Höfn fæddist
í Vestmannaeyjum 4. mars 1939.
Hann bjó í foreldrahúsum fram til
ársins 1973 en þá flutti hann og bjó
hjá systrum sínum. Fyrst hjá Magn-
eu Rósu á Seltjarnarnesinu og síðan
hjá Gerði Erlu í Keilufelli í Reykja-
vík. Árið 1999 settist hann að í sam-
býlinu í Stuðlaseli 2 þar sem hann
bjó við gott atlæti síðustu ár sín.
Eldgosið varð til þess að hann og
fjölskylda hans flutti í burtu frá Eyj-
um. Þeirra var sárt saknað og við
systkinin glöddumst ávallt þegar
Bragi kom í sumarheimsóknir í sína
kæru heimabyggð.
Þó Bragi byggi við Downs-heil-
kenni var hann félagsvera sem hafði
gaman af að umgangst fólk og vera á
mannamótum. Bragi hafði verið
fastagestur á mörgum heimilum í
Eyjum áður en hann flutti burtu.
Fjölskyldurnar í Þingholti og á
Hvoli voru heimsóttar daglega og
aðrir viðkomustaðir voru margir.
Eftir að hann flutti á höfuðborgar-
svæðið hélt hann áfram að eignast
nýja vini og heimsækja þá hvort sem
var í Breiðholtinu eða á Seltjarnar-
nesinu auk þess sem hann hélt
tryggð við gömlu vinina heima.
Bragi var varla kominn til Eyja þeg-
ar hann var farinn að tala um að
heimsækja Dodda vin sinn, Braga á
fluginu eða Magga og Þórð á Skans-
inum. Alls staðar var hann boðinn
velkominn og litið var á hann sem
mikilvægan einstakling í samfélag-
inu. Bragi svaraði ágætlega fyrir sig
og oft hefur verið hlegið dátt að til-
svörum hans og athugasemdum.
Minningarnar um Braga tengjast
æskuárunum þegar við vorum börn
og hann hress og kátur ungur mað-
ur. Við sem bjuggum í Eyjum fyrir
gos minnumst Braga á göngu á rúnt-
inum, á fremsta bekk í bíó eða við
borðið í Tótaturni að svolgra í sig
kók með pylsunni sem Tóti gaf hon-
um. Einnig hafði hann gaman af að
fara í sund og aðstoða vini sína við
ýmislegt eins og t.d. að fara út með
ruslið. Jólaboðin í Höfn voru ómiss-
andi þáttur bernskunnar. Þá feng-
um við börnin að koma inn í her-
bergið hans, leika með dótið hans og
skoða myndir í forláta myndakíki
sem okkur langaði öll til að eiga.
Bragi var alltaf góður við okkur
krakkana. Hann átti það til að
smella kossi á kollinn á okkur þegar
hann gekk framhjá og stundum
stríddi hann þó allt væri í góðu. Við
kveðjum hann nú og hugsum með
þakklæti og samúðarkveðjum til
fjölskyldunnar og allra annarra sem
létu sér annt um hann og voru vinir
hans og bandamenn.
Margrét Rósa, Erna,
Tómas, Stefán Haukur,
Iðunn Dísa og Ingunn Lísa
Jóhannesarbörn.
Kær vinur okkar og félagi, Bragi
Tómasson, er látinn og er hans sárt
saknað.
Við, vinir hans í Húsinu, minn-
umst hans með virðingu og þakklæti
fyrir liðnar stundir. Við kveikjum á
kerti og minnumst þess góða tíma
sem við höfum átt saman, skoðum
myndir og rifjum upp hnyttin tilsvör
Braga.
Bragi átti hug og hjarta okkar
allra og bræddi hvern þann sem gaf
sér tíma til að kynnast honum. Hann
hafði gaman af að spjalla og sagði
okkur frá árum sínum í Vestmanna-
eyjum og nefndi sig oft Eyjapeyj-
ann. Hann sýndi vinum sínum hand-
tökin við lundann og hvernig koma
ætti pysjunum á flug.
Hann fylgdist með því sem var að
gerast og heilsaði oft með orðunum,
„ertu komin, mikið er ég feginn“.
Bragi gat alltaf fundið sér eitthvað
að gera meðan heilsan leyfði en eftir
að henni fór að hraka urðu viðfangs-
efnin færri. Meðan hann gat fór
hann í ýmsar sendiferðir og sótti
m.a. matinn upp í Lækjarás. Hann
var stríðinn og laumuðust oft pennar
og aðrir smáhlutir í vasa hans. Væri
spurt hvernig á því stæði, glotti
Bragi og svaraði á þann veg að hann
ætti hlutinn eða hafði fengið hann að
láni og var honum síðan skilað.
Bragi var hjálpsamur og hjálpaði
okkur stundum að pumpa í dekk á
hjólastólum. Hann fékk hrós fyrir
dugnaðinn, var stoltur og sagði
„sterkur eins og Tarsan“ um leið og
hann hnyklaði vöðvana.
Bragi hafði gaman af að hlusta á
tónlist og dansaði þá gjarna með.
Hann var duglegur að vinna í flösk-
unum meðan hann hafði heilsu til og
einnig batt hann tauminn. Hann
bankaði gjarnan upp hjá nágrönn-
um, sópaði stéttina og mokaði snjó-
inn. Væri hann ekki velkominn,
ónáðaði hann ekki aftur. Alltaf þáði
hann molasopa að launum.
Bragi sýndi hluttekningu og sam-
úð ef eitthvað bjátaði á hjá öðrum,
gaf gott klapp á öxl, þétt handtak og
koss á kinn. Hann var glettinn og
þegar honum þótti eitthvað fyndið
eða skemmtilegt, hló hann og sagði
„þessi var sterkur“.
Síðustu árin tók að halla undan
fæti hjá Eyjapeyjanum þegar heils-
an fór að gefa sig. Við minnumst
hans sem einstaks persónuleika og
þótt við söknum hans vitum við að
honum líður vel núna og hefur fengið
hvíld, laus við þjáningar og veikindi.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
Nú saman leggja blómin blöð,
er breiddu faðm mót sólu glöð,
í brekkum fjalla hvíla hljótt,
þau hafa boðið góða nótt.
Nú hverfur sól við segulskaut
og signir geisli hæð og laut,
en aftanskinið hverfur fljótt,
það hefur boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason.)
Við kveðjum Braga með þökk fyr-
ir samfylgdina og sendum systkin-
um hans og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Vinir Braga í Húsinu.
Nú þegar nágranni minn og vinur
til margra ára er ekki lengur á með-
al okkar koma fram í hugann mörg
minningarbrot, sem mér finnst
skylda mín að festa á blað. Hann á
það inni hjá mér.
Bragi Tómasson hafði ekki hlotið í
vöggugjöf það sem við flest teljum
eðlilegt: Góða andlega og líkamlega
heilsu. Bragi lifði þó tiltölulega ham-
ingjusömu lífi, miðað við aðstæður,
fyrst í foreldrahúsum í Vestmanna-
eyjum en eftir gos flyst Bragi til
Reykjavíkur og býr þar síðan hjá
systur sinni Gerði Tómasdóttur í
Keilufelli 6 við frábært atlæti og
umönnun þar til heilsu hans hrakaði
svo, fyrir þrem til fjórum árum, að
hann flyst á sambýlið í Stuðlaseli.
Bragi taldi sjálfur sig fyrst og
fremst vera Vestmannaeying og
sagðist vera Eyjapeyi og var stoltur
af.
Kynni okkar Braga hófust ekki
fyrr en ég og fjölskylda mín fluttum
í Keilufell 4 eða í næsta hús við
heimili Braga. Fyrirrennari minn í
Keilufelli 4 hafði sagt mér frá Braga
og bjó mig undir að hann vildi gjarn-
an kynnast nýjum nágrönnum.
Hvatti hann mig til að taka honum
vel ef vinskapur ætti að þróast með
okkur. Á vordögum, skömmu eftir
að ég flutti í Keilufellið, stóð ég uppi
í stiga og var að mála glugga, þá
verð ég var við að maður stóð fyrir
neðan stigann og spyr: ,,Hvað ert þú
að gera?“ Sá ég að þar var kominn
Bragi. Ég svaraði eitthvað á þá leið
að ég væri að reyna að mála en væri
jafnframt dálítið stirður við þá loft-
fimleika. Bragi svaraði mér sam-
stundis: ,,Ég er svaka liðugur.“
Steypti hann sér síðan kollhnís
þarna á túninu því til staðfestingar.
Ég fór niður úr stiganum, tók Braga
tali og hrósaði honum fyrir fimi
hans. Þetta líkaði honum vel og varð
þarna upphaf vináttu okkar og fjöl-
skyldna okkar. Bragi átti marga vini
í hverfinu og heimsótti þá gjarnan í
lok vinnudags og um helgar en hann
starfaði lengi vel í Bjarkarási á með-
an heilsan leyfði. Bragi sneyddi
ávallt hjá þeim húsum þar sem hon-
um fannst hann ekki vera aufúsu-
gestur. Hann var mjög næmur á
slíkt. Mér koma í hug nöfn nokkurra
bestu vina hans hér í hverfinu:
Pálma, Gylfa, Kristins, Valda og
Gústa, svo einhverjir séu nefndir.
Nú eru þeir dagar liðnir sem
Bragi setti svip sinn hér á hverfið
þegar hann fór á milli húsa ávallt
snyrtilega klæddur og um helgar og
á tyllidögum með hálstau og tilheyr-
andi.
Skemmtilegasta upplifun hans
var að komast í veislur og önnur
samkvæmi, þar naut hann sín best.
Ég minnist sérstaklega fimmtugsaf-
mælis hans sem Gerður systir hans
stóð fyrir í Menningarmiðstöðinni
Gerðubergi. Þar var Bragi hrókur
alls fagnaðar og naut sín svo sann-
arlega vel. Þetta er mér eitt skýr-
asta minningarbrotið um hann sem
seint mun gleymast.
Braga er sárt saknað. Hins góða
og græskulausa skaps hans og hinna
skemmtilegu tilsvara sem hann
hafði oft á takteinum. Hann sá líka
oft betur skoplegu hliðarnar á
mannlífinu en margur annar. Hann
gaf frá sér þægilega útgeislun til
þeirra sem hann taldi vini sína.
Hann var einstaklega barngóður og
mikill dýravinur. Hinir minnstu og
smæstu voru bestu vinir hans. Far
þú á Guðs vegum, Bragi minn.
Guðmundur E. Eiríksson
og fjölskylda.
BRAGI
TÓMASSON
 Fleiri minningargreinar
um Braga Tómasson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.