Morgunblaðið - 28.08.2002, Síða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. ÁGÚST 2002 35
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
;   

     
         

  
  

-
=
!.. %* %,'%
*(  FF
7 ; &(
7% -  %%( 
 
 % 
'  7 % 
 -  %%(   &'& & % 

-  %    ( %( 
-   -  %%( 
      " (    " 


 )       
  
  

  

1/.
 #C- ;*
 &*+
) G

(+% 
" '  "   "
(    "
" 
    

  $
          
  

)
1>  ,'4
'+$ &*+
8    )
)   <'   1)   

'# *   


     

          
  )    




H!2=!.. 2' ,"# 
(; #
' ! #%%( 

 ! #%%(


  

 
           
   
  

  
  


: <
!2=!.. -' 6 8
7'# &*+
7%$C 
6*%%( 
 $ 7%$C % 
 - -I%'
6 7%$C % 
    %%( 
1 ,* %2(#%%( 

6*%7%$C %%( 
6 
+(% 
- 7%$C % 
    " (     
Elsku Pálmi. Þegar
frænka mín hringdi í
mig í vinnuna að
morgni 2. ágúst og
sagðist þurfa að segja
mér sorgarfréttir hugs-
aði ég: Ooh, þoka og
ófært til Eyja. En fréttirnar sem hún
færði mér voru miklu verri en það.
Stundum er sagt að líf okkar sé
ákveðið fyrirfram, áður en við fæð-
umst. Þegar við deyjum séum við bú-
in að þjóna okkar hlutverki í lífinu.
Hlutverk þitt varð ekki langt en engu
að síður mikilvægt því ég veit að gleði
þín og hlýja er vinum, fjölskyldu og
öðrum sem kynntust þér ómetanleg.
Ég minnist þín þegar við hittumst
síðast, í vikunni fyrir slysið. Þá kíkt-
irðu í heimsókn og við spjölluðum
saman enda virtist þú hafa nóg um að
tala. M.a. hana Sigrúnu litlu frænku
þína sem þú elskaðir svo mikið, en þú
nefndir hana nær alltaf er við hitt-
umst og einhverja perlu sem hafði
komið frá henni hverju sinni. Þú tal-
aðir líka um lyftingarnar en þær urðu
til þess að þú eyddir frekar peningum
þínum í fæðubótarefni en skó og varst
þar af leiðindi alltaf á inniskónum. Við
fórum einnig að tala um áætlanir okk-
ar fyrir framtíðina. Við áttum okkur
bæði stóra drauma og töluðum um að
nám erlendis væri góður kostur. Svo
PÁLMI
ÞÓRISSON
✝ Pálmi Þórissonfæddist á Akra-
nesi 19. febrúar
1979. Hann lést af
slysförum 2. ágúst
síðastliðinn og var
hans minnst í Bú-
staðakirkju 23.
ágúst.
sagðirðu: „Annars veit
maður aldrei, maður
gæti þess vegna verið
kominn með fjölskyldu
eftir tvö ár.“ „Já,“ sagði
ég, „maður veit aldrei.“
Þessara orða minnist ég
sérstaklega núna því
maður veit aldrei hvað
framtíðin ber í skauti
sér. Í huga mér er
mynd af þér þar sem við
kvöddumst þetta kvöld.
Þú brostir þegar þú
gekkst út úr innkeyrsl-
unni og samtal okkar
endaði á orðunum: „Við
sjáumst þá á laugardaginn.“ Hvaða
laugardag það verður veit guð einn.
Mér barst bréf frá Eygló í Dan-
mörku fyrir nokkru og í því var
kveðja til þín. Segðu Pálma að Hanni-
bal biðji að heilsa honum og segðu
honum að hann sé „huggulegur“, en
það fólst einhver meiri merking í
þessari kveðju en bara þetta orð sem
þið skiljið víst bara.
Við fráfall þitt eiga margir um sárt
að binda en við verðum að trúa því að
tíminn lækni öll sár.
Fjölskyldu þinni og vinum sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Þín vinkona
Eva Björk Axelsdóttir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Okkur langar að minnast Pálma,
en hann var einn af bestu vinum son-
ar okkar, Bjarka Þórs.
Þeir hafa einnig verið bekkjar-
félagar gegnum m.a. allan grunnskól-
ann. Pálmi kom oft hingað á heimilið,
stór og myndarlegur strákur, ávallt
brosandi og geislandi af hreysti. Virk-
aði feiminn í fyrstu, en það bráði fljótt
af honum þegar hann fór að spjalla
við okkur eða var í félagsskap vina
sinna. Pálma virtust vera allir vegir
færir, enda greindur og skynsamur
og hafði notalega nærveru. Í vinahópi
þeirra félaga hefur mikið gengið á,
bæði í sorg og gleði. Í aprílmánuði
2000 dundu þau ósköp yfir að tveir fé-
lagar og bekkjarbræður þeirra létust
með tveggja vikna millibili, þeir Karl
Kristinn og Arnar. Blessuð sé minn-
ing þeirra.
Fráfall þeirra tók mikið á félagana
og alla sem til þekktu. Þá var gott,
sem endranær, að eiga Pálma að vini.
Í fyrravetur, þegar sonur okkar lenti
í bílslysi og slasaðist illa var Pálmi
ólatur að stytta Bjarka Þór stundirn-
ar þegar hann var rúmliggjandi í
langan tíma. Þá var horft á vídeó,
sagðir brandarar, spjallað og hlegið,
en þá hló Pálmi manna hæst og smit-
aði út frá sér um allt hús. Þeir hafa
einnig átt góðar stundir, m.a. á Beni-
dorm, í útilegum, á rúntinum, og eins
og háttur ungs fólks er að skemmta
sér saman.
Minningarathöfnin um Pálma í Bú-
staðakirkju síðastliðinn föstudag var
einstaklega falleg og vel að henni
staðið á allan hátt. Við vottum for-
eldrum Pálma, systkinum, mágkonu,
Sigrúnu Amínu, trúlega uppáhalds-
frænku hans, því hann ljómaði svo
fallega þegar á hana var minnst, öf-
um, ömmum, vinunum og ættingjum
og öllum sem sakna Pálma okkar
innilegustu samúð.
Guð geymi þig, kæri Pálmi.
Ásta, Jón Þór, Rúnar Magni og
Hallur Heiðar, Akranesi.
Mig langar að segja
nokkur orð um ömmu
mína sem lést laugar-
daginn 17. ágúst eftir
erfið veikindi.
Ég var staddur úti í á að veiða þeg-
ar ég fékk fréttina um að hún væri
látin.
Þó að búið hafi verið að undirbúa
okkur fyrir að hún ætti ekki langt eft-
ir er samt alltaf erfitt að fá svona
fréttir, en ég veit að henni líður betur
núna og ég veit að afi minn sem lést
fyrir tæpum þremur árum hefur tekið
vel á móti henni.
HULDA
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Hulda Ólafsdótt-ir fæddist að
Arnarholti á Kjalar-
nesi 3. desember
1928. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut hinn 17.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Fella- og
Hólakirkju 23. ágúst.
Mér fannst alltaf að
amma væri aldrei söm
eftir að afi dó, söknuð-
urinn var greinilega
mikill.
Þegar maður sest
niður til að skrifa svona
koma upp minningar
sem kannski virðast
hversdagslegar í augum
annarra en eru manni
sjálfum mikilsverðar.
Ég minnist sérstaklega
þess tíma sem amma og
afi bjuggu á Njálsgöt-
unni, ég var bara smá-
gutti og gisti oft hjá
þeim þar. Ferðirnar sem ég var send-
ur upp á horn í mjólkurbúðina að
kaupa skyr í bréfi eftir þyngd, það er
eftirminnilegt og eftirsjá að þeim
búðum. Einnig minnist ég þess að
hafa skotist út í sjoppu og keypt Pall-
mall-sígarettur í stykkjatali fyrir
hana. Þegar ég skrifa þetta finnst
mér ég vera kominn niður á Njáls-
götu og ég get fundið bónlyktina í
stigahúsinu eftir að hún var búin að
bóna vínildúkinn.
Amma hafði alltaf áhyggjur af því
að maður borðaði ekki nóg og ef hún
spurði hvort maður vildi meira og því
var neitað setti hún samt meira á
diskinn svo maður þurfti þá bara að
gjöra svo vel að klára. Amma var
mjög barngóð og mundi alltaf eftir
barnabörnunum og passaði alltaf að
eiga eitthvað handa þeim er þau
komu í heimsókn.
Mig langar einnig að minnast að-
eins afa míns, en amma var honum
mjög kær. Það er víst afa að þakka að
ég drekk kaffi en hann var víst vanur
að gefa mér kaffi og kringlu nánast
áður en ég byrjaði að ganga. Afi hafði
alveg ótrúlegt aðdráttarafl á börnin
okkar, þau hændust svo að honum.
Jæja, ég gæti svo sem skrifað í alla
nótt, en orð eru eitt en minningin ann-
að og hana mun ég alltaf geyma.
Eitt er ég alveg viss um, að það
hafa orðið fagnaðarfundir þegar afi
tók á móti ömmu hinum megin og
ekki kæmi mér á óvart að hann hafi
sungið fyrir hana Þú ert yndið mitt
yngsta og besta eins og hann gerði
svo oft á þorrablóti fjölskyldunnar.
Ég mun alltaf minnast ykkar.
Kveðja.
Garðar Ingi Ólafsson.
Elsku amma. Að
koma til þín í heita
snúða eða heitar bollur
þegar við vorum yngri
gleymist seint. Eða að koma til þín
þegar við urðum eldri og fengum
GUÐRÚN
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Guðrún Sigurð-ardóttir fæddist
7. apríl 1927 í
Hólmaseli í Gaul-
verjabæjarhreppi.
Hún lést 19. ágúst
síðastliðinn á Sjúkra-
húsi Suðurlands á
Selfossi og var útför
hennar gerð frá Vill-
ingaholtskirkju 24.
ágúst.
ávallt í magann af því
að við hlógum svo mikið
að þér og þínum skot-
um. Sérstaklega minn-
umst við þess þegar
Davíð kom í heimsókn
til þín á sjúkrahúsið um
daginn og hann ætlaði
síðan að heimsækja afa.
Þá sagðir þú: Farðu til
afa þíns og láttu hann
geta hver þú ert. Að
þessu höfum við systk-
inin hlegið mjög mikið.
Þú varst alvöru amma,
alltaf ánægð að sjá okk-
ur og þurftir endilega
alltaf að gefa okkur eitthvað í svang-
inn þegar við komum í heimsókn.
Það var erfitt að horfa á eftir þér fara
frá Seyðisfirði en við vissum alltaf að
þú varst þarna ef við þörfnuðumst
þín og lærðum við betur að meta þig
þegar við hittum þig og afa.
Það er erfitt að horfa á eftir þér
fara til himna en við vitum að núna
ertu hjá foreldrum þínum og Nonna.
Þú ert ekki lengur lasin og vonandi
ertu hamingjusöm elsku amma. Okk-
ur þykir vænt um þig.
Þín barnabörn á Seyðisfirði
Davíð Þór og Arna Kristín.
Handrit minningargreina skulu vera vel frá
gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma
569 1115, eða á netfang þess (minn-
ing@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari
upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfund-
ar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.