Morgunblaðið - 11.10.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sveinbjörg Sverr-isdóttir fæddist í
Reykjavík 4. apríl
1950. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 3. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Sverrir
P. Jónasson, f. 8. nóv-
ember 1925, og Sig-
rún Magnúsdóttir, f.
5. júlí 1927. Systkini
hennar eru: 1) Reyn-
ir, f. 8. apríl 1949,
kvæntur Vilborgu Jó-
hannsdóttur. 2) Helgi,
f. 30. mars 1957,
kvæntur Björgu Guðmundsdóttur.
3) Sigrún, f. 26. nóvember 1966, d.
5. febrúar 1999.
Sveinbjörg giftist 16. ágúst 1974
Símoni Björnssyni, f. 18. maí 1951.
Foreldrar hans eru
Björn Símonarson, f.
16. ágúst 1916, d. 4.
febrúar 1964, og Sig-
urlaug Gísladóttir, f.
25. september 1920.
Börn Sveinbjargar
og Símonar eru:
Helga Þórhallsdóttir
Símonardóttir, f. 7.
mars 1970, gift Ein-
ari R. Ísfjörð, Björn,
f. 18. maí 1974,
kvæntur Söru Dögg
Gylfadóttur, og
Sverrir Pétur, f. 5.
nóvember 1975, í
sambúð með Birtu Rós Sigurjóns-
dóttur.
Útför Sveinbjargar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku mamma mín. Mig langar
til að minnast þín með nokkrum
orðum. Nú er þrautagöngu þinni
lokið, síðustu tæp tvö ár hafa verið
erfið, bæði þér og okkur sem nán-
ast þér stóðum. Ég hugsa: Af
hverju mamma mín? Þú áttir þetta
ekki skilið, af hverju ekki einhver
annar, maður verður sjálfselskur á
svona stundum. Þú varst ekki bara
mamma mín, þú varst líka besta
vinkona mín. Við áttum svo margar
góðar stundir saman, og þeirra
mun ég alla tíð minnast og geyma í
hjarta mínu. Alltaf gat ég leitað til
þín þegar eitthvað bjátaði á hjá
mér, þú varst alltaf tilbúin að rétta
mér hjálparhönd, og er ég svo
þakklát fyrir það. Ég átti góða
æsku, þið pabbi voruð dugleg að
ferðast með okkur systkinin. Allar
tjaldútilegurnar og löngu sunnu-
dagsrúntarnir. Þér fannst svo gam-
an að ferðast og fara í veiðiferðir.
Ykkur pabba fannst svo notalegt að
sitja úti í náttúrunni um miðja nótt
með veiðistangir í hendi, og skipti
engu máli þótt ekki biti á, bara að
fá að sitja úti í náttúrunni. Þið
funduð ykkur góðan stað fyrir hjól-
hýsi vestur á Snæfellsnesi, og
nokkrum árum seinna var byrjað
að reisa bústað. Þið pabbi unnuð
hörðum höndum við að gera bú-
staðinn fokheldan svo hægt væri að
vera í honum sem fyrst. Við höfum
átt svo margar góðar stundir þar
saman. Hann er ekki alveg tilbúinn
en við komum til með að hjálpa
pabba að klára hann og gera nota-
legt, eins og þú vildir. Það er ekki
nema rúmur mánuður síðan þú lést
mig hafa mynd sem þú varst að
enda við að sauma og baðst mig að
hengja hana upp í eldhúsinu í bú-
staðnum. Það verður mitt fyrsta
verk næst þegar við förum vestur.
Þú varst svo lagin í höndunum, öll
fötin sem þú saumaðir á okkur
systkinin þegar við vorum yngri og
svo síðar á barnabörnin. Alltaf að
sauma falleg föt eða prjóna vett-
linga og sokka sem komið hafa sér
vel. Í fyrrahaust tókum við okkur
til og fórum að föndra úr tré, og
áttum við góðar stundir saman úti í
bílskúr hjá mér. Það eru mörg verk
eftir þig enn úti í bílskúr og mun
ég koma þeim fyrir á góðum stað.
Við áttum gott með að tala saman
og met ég mikils vinskapinn milli
okkar og allar góðu stundirnar.
Með þessum orðum kveð ég þig,
elsku mamma mín, við munum hitt-
ast aftur síðar.
Þín dóttir
Helga Þórhallsdóttir.
Gæda mín, ég kynntist þér og
Símoni um svipað leyti og ég
kynntist henni Helgu dóttur ykkar.
Það var alltaf svo gott að koma í
heimsókn og fá kaffi (og smá-
nammi) og sofna svo í gráa stólnum
í stofunni.
Bæði þú og Símon voruð okkur
Helgu alltaf innan handar, sama
hvað það var. Þú þarft ekki að hafa
áhyggjur af honum Símoni því við
munum vera honum innan handar.
Það er ávallt erfitt að kveðja
góðan vin, hvað þá vin sem er
tengdamóðir manns líka.
Elsku Gæda mín, Guð geymi þig.
Einar R. Ísfjörð.
Elsku besta amma mín. Ég
sakna þín svo sárt. Ekki veit ég af
hverju þú varðst veik. Það er svo
leiðinlegt að geta ekki heimsótt
þig. Það var svo gaman að tala við
þig. Þú varst svo rosalega góð og
skemmtileg við mig. Það var líka
gaman að gista hjá þér. Mér fannst
líka alltaf gaman að spila við þig.
Mér þykir alveg rosalega vænt um
allt sem þú hefur búið til handa
mér og gefið mér, treflana, ull-
arpeysurnar, prjónadúkkurnar og
púðana, ég mun passa vel uppá
þetta allt saman. Þú varst besta
amma mín og engin mun koma í
staðinn fyrir þig. En ég veit að þú
munt alltaf fylgja mér þar til við
hittumst aftur. Mundu það að mér
þykir alltaf jafn vænt um þig. Guð
geymi þig, elsku amma mín.
Þín
Elsa Björk.
Elsku amma Gæda. Ég skil ekki
alveg að þú sért farin frá mér.
Mamma og pabbi segja að þú sért
farin til Guðs, og hann ætlar að
passa þig núna. Það var alltaf svo
gott að kúra í fanginu hjá þér, þú
varst svo góð við mig. Hjá þér fékk
ég að búa til kakóið sjálfur og finna
mér kex í skápnum, það fannst mér
svo gaman. Ég elska þig, amma
mín.
Þinn
Ágúst Ísfjörð.
Elsku amma Gæda. Þú varst
alltaf svo góð við mig og það var
svo gaman þegar þú varst hérna
hjá okkur. Það var líka svo
skemmtilegt með þér og afa í sveit-
inni. Mér fannst alltaf svo gott að
kúra hjá þér og þú varst alltaf svo
góð að spila við mig. Hjá þér fékk
ég líka alltaf kakó og kex. Ég á
alltaf eftir að sakna þín, amma mín.
Þinn
Símon.
Allt er í heiminum hverfult. Tím-
inn flýgur áfram og sjálf fljótum
við með án þess að staldra við. En
síðan gerist eitthvað og þá hrökkv-
um við upp og förum að hugsa.
Hvar erum við stödd í þessum
darraðardansi? Það var í gær, að
við vorum ung og ekkert gat breytt
því, en í dag er samt allt breytt.
Það verður dauðsfall í fjölskyld-
unni, allt er breytt. Við stöndum
eftir og förum að hugsa, jafnaldra
okkar er látin. Sveinbjörg Sverr-
isdóttir mágkona/svilkona er fallin
fyrir þessum hræðilega sjúkdómi
sem tekur svo marga í blóma lífs-
ins. Hugurinn reikar til baka.
Símon og Gæda, það er ekki
hægt að segja annað nafnið nema
hitt fylgi eftir. Símon og Gæda,
Gæda og Símon. Þessi hjón voru
óaðskiljanleg, alltaf saman. Við
munum það svo vel, á góðum
stundum þegar við gáfum okkur
tíma til að spjalla saman um börnin
og lífið. Þau voru fyrir hvort annað
og erfiðleikar lífsins bundu þau enn
sterkari böndum. Mörg sambönd
rofna og slitna við áreynslu lífsins,
en ekki þeirra. Við hjónin sögðum
þegar við fréttum að Gæda hefði
greinst með krabbamein að þetta
væri ekki sanngjarnt. En hvenær
hefur lífið verið sanngjarnt? Símon
var ekki gamall þegar ósanngirni
lífsins laust hann fyrsta högginu.
Aðeins 12 ára gamall missti hann
föður sinn og þau voru 12 systk-
inin, Símon sjötti í röðinni. Sá
yngsti aðeins tveggja ára. Á þess-
um árum var ekki rætt um hlutina,
þeir voru svona og fjölskyldan
reyndi að komast af. Sárin voru til
staðar og það myndaðist hrúður,
dökkt svart hrúður, en sárin greru
aldrei. Smyrslin sem til eru nú
þekktust ekki þá og enginn ræddi
við börn um reynslu þeirra af föð-
ur- eða móðurmissi. Símon fann sér
lífsförunaut sem var Gæda og sam-
an sköpuðu þau sér nýtt líf, eign-
uðust börn, byggðu hús og lífið
rann sinn veg. Einn dag kemur
reiðarslag yfir ungu fjölskylduna,
Símon fær enn staðfestingu þess að
lífið er ekki sanngjarnt. Hann lend-
ir í hræðilegu vinnuslysi. Nánast
hvert bein brotnar í líkama hans og
það tekur mörg ár að komast til
heilsu. Sú heilsa varð aldrei sú
sama og áður. Sárara var samt að
upplifa breyskleika mannanna þeg-
ar réttlætinu skyldi fylgt eftir og
reynt að fá bætur vegna þeirra
mannlegu mistaka sem leiddu til
þess að slysið varð. Þá stóðu Símon
og Gæda ein og þeir sem gátu stað-
ið með þeim og vitnað um sannleik-
ann brugðust. Þau hjónin voru
mörg ár að ná sér eftir þann harm-
leik. Þau misstu húsið og erfiðleik-
arnir urðu verri og verri ofan á allt
annað. En þarna sást eins og oft
áður hve sterk þau voru saman.
Gæda stóð eins og klettur við hlið
manns síns.
Enn á ný hefur þessi harði
ósanngjarni heimur slegið til Sím-
onar og nú tekið Gædu frá honum.
Það er erfitt að hugsa sér Símon án
Gædu. En svona er lífið, Símon sat
við hlið elskunnar sinnar í gegnum
veikindin og hélt í hönd hennar.
Hann var reiður fyrir hennar hönd
og þoldi ekki að sjá hana þjást, en
hann sat hjá henni til síðustu
stundar og enn á ný þarf Símon að
horfast í augu við harðan, kaldan
heim og nú án konunnar sem helg-
aði honum líf sitt. Það er óhugsandi
að sjá þau ekki saman aftur. Hlæja
saman á leið að bæta við bústaðinn
sinn í sveitinni. Brosa að eigin hug-
myndum og uppátækjum. En alltaf
saman, þau voru eitt. Við kveðjum
Gædu með þessum fátæklegu orð-
um. Við eigum góðar minningar um
hana, en alltaf við hlið Símonar.
Símoni, börnum, barnabörnum, for-
eldrum og öðrum vinum og vanda-
mönnum, vottum við samúð okkar.
Hvíl í friði.
Halldór og Abelína Hulda.
Elsku Gæda. Það er með miklum
söknuði sem við kveðjum þig í dag.
Þú hefur nú sofnað svefninum
langa eftir erfið veikindi. Aldrei
heyrðist eitt einasta æðruorð frá
þér allan þann tíma og þó vissum
við að oft varstu sárþjáð. En nú
hefur þú fengið hvíldina og eftir
sitja minningarnar sem hvert og
eitt okkar á um þig. Ég minnist þín
fyrst og síðast sem einstaklega
ljúfrar og góðrar manneskju, sem
aðeins sá góðu hliðarnar á mönnum
og málefnum. Þannig var það einn-
ig þegar við vorum að alast upp í
vesturbænum í Reykjavík. Ég veit
að ég gat verið fyrirferðarmikill í
okkar samskiptum, en þú þessi
hægláta og hógværa stelpa sem
alltaf varst tilbúin að fyrirgefa.
Mörgu væri hægt að segja frá í
samskiptum okkar fram á ung-
lingsár, þó ekki verði það rakið hér.
Þó verður að minnast einstakrar
umhyggju þinnar fyrir yngri systk-
inum okkar, Helga og Sigrúnu. Þar
varst þú í aðalhlutverki við að gæta
þeirra, meðan ég hafði oftast eitt-
hvað þarfara fyrir stafni! Enda
voru þau afar hænd að þér.
Svo liðu árin við leik og störf og
þú kynntist manninum þínum hon-
um Símoni sem staðið hefur sem
klettur við hlið þér. Saman eigið
þið þrjú mannvænleg börn og fjög-
ur barnabörn sem syrgja þig. Það
hefur alltaf verið gaman að heim-
sækja ykkur og börnin í Keflavík
og Njarðvík, þó að heimsóknirnar
hefðu mátt vera fleiri, sérstaklega
síðari árin. En ekki vantaði þó fjör-
ið í afmælinu hjá krökkunum. Þá
var gaman!
Fyrir fáum misserum fór að
halla undan fæti hjá þér, elsku
systir. Þú greindist með krabba-
mein sem ágerðist uns þú að lokum
lést hinn 3. október síðastliðinn. Í
gömlu spakmæli standa þessi orð:
„Sársaukinn og endurminningin
eru besti en jafnframt strangasti
kennarinn.“ Ég held að það séu orð
að sönnu. Ég, Villa og Sigrún Inga
eigum öll eftir að sakna þín, en
minningarnar góðu sem við eigum
um þig munum við geyma.
Elsku Símon, Helga, Bjössi,
Sverrir Pétur og fjölskyldur,
mamma og pabbi. Guð gefi okkur
öllum styrk til að takast á við sorg-
ina. Hlúum hvert að öðru.
Takk fyrir allt, elsku Gæda.
Hvíl í friði.
Þinn bróðir
Reynir.
Ég kynntist þér þegar börnin
okkar urðu kærustupar. Björn þinn
og Sara Dögg mín. Ekki leið á
löngu þar til ást þeirra bar ávöxt
og Símon fæddist í desember 1994.
Þetta létta, þægilega og skemmti-
lega barn átti tvær ömmur sem
voru ólmar í hann. Maður fór
stundum hjá sér þegar hann kallaði
nöfnin okkar því það var sjaldgæft
að eitt barn ætti tvær ömmur með
svona skrýtnum gælunöfnum. Á
mínu heimili varstu alltaf kölluð
amma Gæda, því Símon litli talaði
svo oft um þig. Við ömmurnar
gerðum oft gaman að því að þetta
barn fengi allt, bæði heimatilbúið
og keypt. Þú saumaðir eða prjón-
aðir en ég keypti. Það var hægt að
sjá að kærleikur var efni sem alltaf
var með í því sem þú bjóst til, sem
gerði flíkina fallega og óaðfinnan-
lega. Börnin okkar giftu sig og síð-
ar fluttu þau til Danmerkur þar
sem Bjössi fór í nám. Í sumar fór-
um við svo til Danmerkur til að
vera við útskrift Bjössa sem raf-
eindatæknifræðings. Kári, litli
bróðir, fæddist í Danmörku í febr-
úar sl. Var hann því orðin fimm
mánaða þegar við sáum hann fyrst
en foreldrarnir voru duglegir að
senda okkur myndir af honum og
fjölskyldunni allri. Við skiptumst á
myndum, töluðum og hlógum og
rifjuðum upp hvað var sagt í sím-
ann hjá þér eða hjá mér.
Á okkar samskipti féll aldrei
neinn skuggi og áttum við gott
skap saman.
Hinn 11. september sl. flutti fjöl-
skyldan heim frá Danmörku. Þau
voru svo þakklát fyrir að vera kom-
in heim og hafa fengið tækifæri til
að vera með þér fram á þinn hinsta
dag í þessu lífi. Gæda, takk fyrir
allar góðu stundirnar.
Símon, þér og fjölskyldu þinni,
ættingjum og vinum, votta ég mína
dýpstu samúð með von um að Guð
veiti ykkur styrk og trú.
Ingibjörg Baldursdóttir.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
þig, elsku frænka en baráttu þinni
er lokið og þú hefur öðlast hvíld.
Þessir síðustu mánuðir hafa verið
þér erfiðir en þú stóðst þig eins og
hetja. Og núna ertu komin á góðan
og fallegan stað með Sigrúnu syst-
ur þinni. Eftir sitja fallegar minn-
ingar sem ég geymi í hjarta mínu.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Vil ég biðja góðan Guð að geyma
þig.
Þín frænka
Sigrún Inga.
Nú þegar vinkona okkar Gæda
eins og við ávallt nefndum hana
hefur verið kölluð til bjartari heima
eftir erfitt veikindastríð langar
okkur frænkurnar að minnast
hennar nokkrum orðum. Gædu
kynntumst við á unglingsaldri þeg-
ar áhyggjuleysi og lífsgleði eru
helstu förunautarnir. Á þeim árum
bjó Gæda í foreldrahúsum við mik-
ið ástríki, fyrst á Lynghaganum og
síðan á Holtsgötunni. Margar
stundirnar áttum við saman og oft-
ar en ekki voru áhyggjurnar
bundnar útliti og tísku. Þar hafði
Gæda forskot á okkur frænkurnar
því hannyrðakona var hún með af-
brigðum góð. Ekki vafðist það fyrir
henni að sauma á sig kjóla, kápur
eða hvaðeina annað og ekki varð
annað séð en að þetta væri hátísku-
vara komin frá Carnaby-street í
London sem þá var toppurinn.
Hekl og prjón voru listir sem léku
henni í höndum. Snyrtimennska
Gædu var einstök og til merkis um
það þurfti ekki annað en að skoða
herbergið hennar á unglingsárun-
um, þar var hver hlutur á sínum
stað og það fannst okkur frænkum
víst með ólíkindum. Lífsgleði, bros
og mildur hlátur voru Gædu eðl-
islægir förunautar og tryggð henn-
ar var einstök. Hennar vinir voru
það til lífstíðar og oft sýndi hún
hve mikils hún mat vináttuna. En
fyrst og síðast var Gæda fjöl-
skyldukona og hennar lán var Sím-
on sem ekki var bara eiginmaður
heldur líka traustur vinur og börn
þeirra og barnabörn. Þau voru
hluti af hjarta hennar og hag
þeirra bar hún fyrir brjósti allt til
hinstu stundar. Um leið og við
þökkum Gædu áratuga vináttu og
samfylgd vottum við öllu því góða
fólki sem að henni stendur, eig-
inmanni, börnum, foreldrum,
bræðrum og öðrum ástvinum, okk-
ar dýpstu samúð. Megi mildi Guðs
með ykkur búa og sefa ykkar sáru
sorg. Við trúum því að okkar elsku-
lega vinkona sé nú leyst frá sárri
þraut og dvelji nú í ríki ljóssins þar
sem hinar guðlegu sálir búa.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elísabet og Lilja Hjördís.
SVEINBJÖRG
SVERRISDÓTTIR
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN SVANBERG KARLSSON
fyrrv. bóndi á Breiðabólsstað,
síðast til heimilis
á Bugðutanga 1,
Mosfellsbæ,
andaðist fimmtudaginn 3. október.
Útförin fer fram frá Kvennabrekkukirkju laugardaginn 12. október
kl. 14.00.
Kristín Guðmundsdóttir,
Rúnar Karl Jónsson, Kristín Erla Guðmundsdóttir,
Guðmundur Jónsson,
Agnar Jónsson, Soffía Rut Jónsdóttir,
Kjartan Jónsson, Ragnhildur Ösp Sigurðardóttir
og barnabörn.