Morgunblaðið - 19.12.2002, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 19. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Grétar Finn-bogason fæddist
á Látrum í Aðalvík
hinn 28. maí 1928.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans við Hringbraut
hinn 9. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
Grétars voru Finn-
bogi Friðriksson, f.
1.12. 1901, d. 9.11.
1968, sjómaður og
verkamaður frá
Látrum í Aðalvík, og
kona hans Guðrún
Jóna Jónsdóttir frá
Látrum, f. 10.12. 1900, d. 27.12.
1967. Þau bjuggu lengst af í Kefla-
vík. Systkini Grétars eru: Karitas
Jóna, f. 29.10. 1926, Kjartan, f.
28.5. 1928, tvíburabróðir Grétars,
Ragna Stefanía, f. 12.1. 1930, og
Þóra Guðbjörg, f. 6.7. 1933.
Grétar bjó á Látrum í Aðalvík
með fjölskyldu sinni til 14 ára ald-
urs en þá flutti hann með sínu fólki
til Hnífsdals, þar sem hann bjó um
tíma á unglingsárum sínum. Það-
an fluttist hann til Keflavíkur
ásamt fjölskyldu sinni og foreldr-
um og bjó þar uns hann flutti til
nemi, búsett í Horsens í Dan-
mörku, hennar maki Björn Guð-
mundsson nemi við
tækniháskólann í Horsens. 1.2)
Gréta hársnyrtisveinn, hennar
sambýlismaður er Ólafur Örn
Oddsson, nemi við Kennaraháskól-
ann. 1.3) Fjóla Helgadóttir nemi,
hennar sambýlismaður er Guð-
mundur Rúnar Steinsen rafvirkja-
nemi. 2) Guðjón Ragnar, f. 1955,
rannsóknarlögreglumaður,
kvæntur Hrafnhildi Jónsdóttur
skrifstofustjóra. Þeirra börn eru:
2.1) Jón Grétar verkfræðinemi,
hans sambýliskona er Elísabet
Grétarsdóttir, nemi við Tæknihá-
skólann. 2.2) Guðrún Þóra nemi,
hennar maki er Þórður Alli Að-
albjörnsson matreiðslunemi. 3) El-
ísabet Stella hjúkrunarfræðingur,
f. 1956, sambýlismaður hennar er
Gunnar Einarsson byggingafræð-
ingur. Hún var áður gift Bjarna
Guðmundssyni lögreglumanni.
Þeirra börn eru: 3.1) Erla Kristín
viðskiptafræðinemi, hennar sam-
býlismaður er Haraldur Jens Guð-
mundsson hagfræðinemi. 3.2)
Guðmundur nemi. 3.3) Berglind
nemi. 4) Þórir Ómar, kjötiðnaðar-
maður, f. 1963. Hann er kvæntur
Árdísi Sigmundsdóttur bók-
menntafræðingi. Hans sonur: 4.1)
Guðfinnur Þórir verslunarmaður.
Útför Grétars verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Hafnarfjarðar þar
sem hann bjó til ævi-
loka.
Sumarið 1954 gift-
ist Grétar eftirlifandi
eiginkonu sinni, Krist-
ínu Vigfúsdóttur, f.
21.11. 1934. Hún er
dóttir hjónanna Vig-
fúsar Þorgilssonar, f.
9.10. 1884, d. 9.8.
1982, verkamanns og
smiðs í Hafnarfirði,
og eiginkonu hans, El-
ísabetar Nikulásdótt-
ur, f. 21.7. 1901, d.
12.12. 1974. Þau hjón
bjuggu lengst af á Vitastíg 6a í
Hafnarfirði.
Grétar hóf störf sem lögreglu-
maður á Keflavíkurflugvelli 1.
mars 1947 og starfaði sem slíkur
allt þar til hann lét af störfum 14.
maí 1990. Eftir það starfaði hann
sem sundlaugarvörður í Suður-
bæjarlaug í Hafnarfirði þar til
hann lét af störfum sökum aldurs
1998. Börn Grétars og Kristínar
eru: 1) Vigdís Erla, f. 1953, tann-
tæknir, gift Helga Rúnari Gunn-
arssyni rafeindavirkja. Þeirra
börn eru: 1.1) Ólafía sjúkraliða-
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð er leiddir þú mig lítið barn.
Brosandi blítt þú breyttir sorg í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu lund.
Leikandi kátt þú lékst þér á þinn hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín var.
Æskunnarómar ylja mér í dag.
Þetta ljóð eftir Þorstein Sveinsson
er eins og talað frá hjarta mínu, nú
þegar ég kveð þig í hinsta sinn, elsku
pabbi minn. Þannig eru minningar
mínar um þig, alltaf kátur og glaður
með strákslega brosið þitt og ljúfu
lundina. Alltaf gat ég komið til þín og
leitað huggunar, þú varst alltaf til
staðar og breyttir sorg í gleði.
Það er erfitt að hugsa um það að nú
sé elsku mamma orðin eftir ein, þið
sem voruð svo samrýnd og elskuðuð
hvort annað svo heitt. Það var unun
að fylgjast með ykkur í öllu sem þið
gerðuð, hvort sem þið voruð að und-
irbúa ferð til Spánar í fallega húsið
ykkar, þar sem þið áttuð svo góðar
stundir saman, eða að horfa á sjón-
varpið haldandi í höndina hvort á
öðru, segjandi okkur hvað þið væruð
heppin að eiga svona góð börn,
tengdabörn og barnabörn.
Elsku pabbi, þú varst svo yndisleg-
ur afi og nú sakna börnin mín afa síns
mikið, þeim þykir svo vænt um þig.
Pabbi minn, þú varst „orginal“,
eins og við börnin þín sögðum alltaf,
komst til dyranna eins og þú varst
klæddur, hreinn og beinn við alla. Þú
hafðir mjög gaman af því að spjalla
við fólk og gafst þig að öllum og öllum
þótti vænt um þig sem kynntust þér.
Pabbi minn, það veitti okkur mikla
huggun, nú síðasta ár þegar heilsan
þín þvarr, hvað þú fékkst mikinn
styrk í gegnum trúna á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og jarðar,
og ég trúi því að nú sért þú kominn í
ljósið og himnaríki sem þú vissir að
biði þín þegar endalokin kæmu. Þú
varst ekki tilbúinn að fara alveg strax
en svona er lífið og vegir Guðs eru
órannsakanlegir.
Elsku pabbi, við pössum mömmu
fyrir þig, lífið hér á jörðinni er jú að-
eins augnablik en síðan verðið þið
saman að eilífu.
Far þú í Guðs friði og ég bið að
englar Guðs vaki yfir þér. Minningu
mína um dásamlegan föður og afa
mun ég alltaf geyma í hjarta mínu.
Þín dóttir
Stella.
Mig langar að kveðja elskulegan
bróður minn með fáeinum orðum en
finnst þó örðugt að finna réttu orðin.
Grétar var mér afar kær bróðir og
góður vinur og öll orð verða eitthvað
svo fátækleg í stuttri kveðju en minn-
ingin mun lifa um góðan mann og
traustan bróður.
Grétar var tvíburi og þeir bræð-
urnir hann og Kjartan voru ekki að-
eins afskaplega líkir, heldur mjög
samrýndir og miklir vinir og tengslin
milli þeirra bræðra sterk og stundum
dularfull.
Ég man eftir ýmsum spaugilegum
uppákomum bræðranna úr barnæsku
og þeir nýttu sér óspart hvað erfitt var
að þekkja þá í sundur en þeir voru sem
einn og órjúfanlegir og ef einhver
spurði annan þeirra til nafns svaraði sá
sami „Grétar og Kjartan“ eða „Kjartan
og Grétar“ eftir því hvor var spurður,
því þeir voru einn í báðum. Grétar var
glaðvær maður að eðlisfari og léttur í
lund, alltaf stutt í hláturinn og grínið.
Grétar starfaði hjá lögreglunni og var
mjög vel liðinn í starfi og eignaðist þar
lífstíðarvini. Grétar og Stína kona hans
voru afar samrýnd hjón og börnin
þeirra og barnabörnin voru það mik-
ilvægasta í þeirra augum, gleði þeirra
og stolt. Grétar, eins og Kjartan, átti
sumarhús á Spáni og áttu þeir bræður
margar góðar stundir þarna í sólinni
með fjölskyldum sínum. Því miður átti
Grétar bróðir við heilsuleysi að stríða
síðustu árin sem leiddi til þess að hann
seldi húsið sitt þar.
Þeir sem kynntust Grétari eiga eft-
ir að sakna hans mikið eins og við
systkinin og fjölskyldurnar því þarna
fór góður drengur og einlæg trúuð
sál.
Ég bið góðan Guð að gefa Stínu og
börnunum styrk í þeirra djúpu sorg.
Elsku Grétar minn, ég veit að þú
hefur fengið góðar móttökur. Við
söknum þín öll og þökkum fyrir að
hafa átt lífsleið með þér.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Innilegar kveðjur sendi ég frá Lillu
og Rögnu systrum þínum sem geta
því miður ekki verið viðstaddar
kveðjustundina.
Þín systir,
Karitas (Kaja).
Í dag er kvaddur hinstu kveðju
Grétar tengdafaðir minn og góður
vinur. Heilsa hans á þessu ári var afar
bágborin eftir alvarlegt hjartaáfall í
janúar. Það átti því ekki að koma okk-
ur jafn mikið að óvörum þegar annað
áfall varð sunnudaginn 7. des. sl., en
jafnvel þótt gera megi ráð fyrir því
versta er það alltaf jafn óvænt og erf-
itt að sjá á eftir góðum manni.
Grétari kynntist ég fyrst þegar ég
fór að venja komur mínar til Vigdísar
dóttur hans á heimilið á Hringbraut-
inni í Hafnarfirði fyrir rúmum 30 ár-
um. Mér var strax vel tekið af þeim
hjónum Stínu og Grétari og með okk-
ur skapaðist traust og vinátta sem
haldist hefur ætíð síðan og aldrei bor-
ið skugga á. Það er ekki sjálfgefið að
eiga slíka tengdaforeldra.
Grétar var einstaklega skemmti-
legur maður, ljúfur, einlægur, sagði
ætíð sína meiningu og kom eins fram
við alla sem hann kynntist hvar svo
sem í stétt þeir stóðu. Skapbetri
manni hef ég ekki kynnst, hann þurfti
aldrei að skipta skapi til að ná sínu
fram, hann fór þetta á ljúfmennsku og
festu ef á þurfti að halda. Hann hafði
einstakt lag á að sjá það jákvæða og
spaugilega í öllum málum. Grétar var
farsæll maður í leik og starfi og þakk-
aði hann Guði oft fyrir það.
Grétar starfaði sem lögregluþjónn
á Keflavíkurflugvelli frá ungdómsár-
um þar til hann lét af störfum vegna
aldurs, þá aðeins 62 ára. Hann hugð-
ist þá hægja á ferðinni og fara að
njóta lífsins sem og hann jú gerði, en
hann hafði ennþá fulla starfsorku og
fannst of snemmt að hætta störfum í
fullu fjöri. Hann réð sig þá sem bað-
vörð í Suðurbæjarlauginni í Hafnar-
firði og vann þar í nokkur ár. En það
var einmitt þar árið 1994 sem Grétar
fékk fyrsta hjartaáfallið. Það varð
honum til lífs að frábært starfsfólk
laugarinnar brást hárrétt við. Það er
svo sannarlega þeim að þakka að
hann fékk átta góð ár til viðbótar og
fyrir það erum við þakklát og veit ég
að svo var einnig með hann.
Hann náði sér vel og gat notið þess
sem hann hafði tekið miklu ástfóstri
við, en það var Spánn. Þau hjónin
keyptu sér lítið raðhús á Spáni fyrir
um 12 árum. Þar byggðu þau sér un-
aðsreit sem þau nutu til fullnustu og
þar hefur öll fjölskyldan, börn og
barnabörn átt margar ánægjustund-
ir. Grétar gerði sér far um að kynnast
Spánverjum, lærði spænsku og var
vel sjálfbjarga hvert sem hann fór.
Grétar og Stína höfðu áformað að
fara til Spánar um það leyti sem hann
veiktist í janúar, en af því varð ekki,
og í framhaldi af því treystu læknar
honum ekki til langra flugferða. Það
var því erfitt að þurfa að sætta sig við
þær breytingar, þar sem sl. tíu ár
höfðu þau hjónin dvalið löngum
stundum á Spáni og notið vel. En
Grétar tók þessu eins og honum var
ætíð lagið, að sjá björtu hliðarnar á
lífinu, og áformaði að fara bílveginn
um landið, þar sem ótal margt var þar
enn að sjá.
Að ferðast með Grétari var ein-
staklega gaman og þau ferðalög hér
innanlands sem við hjónin fórum með
Grétari og Stínu verða okkur alltaf
minnisstæð. Ég minnist einnig sér-
staklega þeirra tíma sem við höfum
verið saman á Spáni og fórum víða og
alltaf var hann með allt á hreinu varð-
andi siði, venjur, staðhætti og fleira.
Ég minnist þess sérstaklega þegar
fjölskyldan ákvað að fara á heima-
slóðir Grétars á Látrum í Aðalvík á
Ströndum sumarið 1999. Hann var
ekki sérlega ákafur að fara í þá ferð
en lét þó til leiðast og ferðuðumst við
saman. Hann naut sín allan tímann og
þegar komið var í Aðalvíkina var eins
og hann færi tugi ára aftur í tímann
og sagði okkur frá uppvaxtarárum
sínum og hvernig lífið var á Strönd-
um. Ég skildi þá að það var honum
ljúfsárt að fara á þessar slóðir einu
sinni enn. Hann var alsæll og glaður
með að hafa drifið sig á heimaslóð-
irnar með alla fjölskylduna, en þá leið
honum hvað best, þegar hann hafði
hana hjá sér. Hann kvaddi Aðalvíkina
í þessari ferð í síðasta sinn. Hann vissi
að þangað kæmi hann aldrei aftur.
Grétar var ákaflega stoltur af sínu
fólki, börnum, barnabörnum og
tengdabörnum, stóð ævinlega vel við
bakið á því og hvatti til dáða. Ég hef
alla tíð fundið fyrir þessum stuðningi
sem reynst hefur mér vel. Hann
fylgdist mjög vel með því sem ég
gerði og studdi mig ævinlega vel í því.
Okkur Gunnari tengdasonum hans
hefur verið mikil hvatning og stuðn-
ingur í þeim áhuga sem hann sýndi á
því verkefni sem við tókum okkur fyr-
ir hendur á Selfossi.
Grétar og Kjartan tvíburabróðir
hans hafa verið einstaklega nánir alla
tíð. Þeir unnu saman alla sína starfs-
ævi í lögreglunni, töluðu saman nán-
ast daglega í síma sl. ár og einnig
keyptu þeir sér saman raðhús hlið við
hlið á Spáni og dvöldu þar mikið sam-
an sl. tíu ár. Guð gefi Kjartani styrk.
Einnig var samband hans við systur
sína hana Kaju mjög náið.
Minningin um Grétar mun lifa í
hjarta okkar allra.
Megi góður Guð varðveita Stínu og
alla aðra aðstandendur.
Blessuð sé minning Grétars Finn-
bogasonar.
Helgi R. Gunnarsson.
Í dag kveðjum við yndislegan afa
okkar. Minningarnar streyma fram í
hugann og alltaf var jafn dásamlegt
að vera í nærveru afa með sitt veika
en hlýja hjarta. Við rifjum upp stund-
ir sem við áttum í Lukku, húsinu á
Spáni sem var afa og ömmu líf og
yndi. Og þótt við séum sorgmæddar
þá er alltaf stutt í brosið þegar við
hugsum til hans. Alltaf var hann með
húmorinn á hreinu. Afi var alltaf svo
ánægður með allt og alla og þá sér-
staklega börnin sín og barnabörnin.
Hann var svo sáttur við mennina okk-
ar og var búinn að gefa sitt samþykki,
sem skiptir okkur svo miklu máli.
Hann var svo stoltur af okkur systr-
um, Ollu í fyrrasumar þegar hún gifti
sig og Grétu og Fjólu á útskriftardag-
inn nú í sumar. Við erum svo þakk-
látar fyrir að hann hafi getað verið
með okkur á þessum stóru stundum í
lífi okkar. En nú er hann farinn til
Guðs, hann elsku afi. Við sitjum eftir
og geymum um hann góðar minning-
ar. Við viljum kveðja hann með ljóði
sem langamma okkar samdi:
Er pabbi kom og sagði:
Hann afi ykkar er dáinn.
Hve undrandi við stóðum
og störðum út í bláinn.
Af augum okkar hrundu
heit og hljóðlát tár.
Við héldum að þú lifðir
enn í nokkur ár.
Þú varst alltaf svo glaður
og léttur í lund,
lékst við hvern þinn fingur
fram á síðustu stund.
Pabbi okkar og mamma,
þau minning þína geyma.
Mikið er nú tómlegt
við Suðurvanginn heima.
Þú varst alltaf svo sætur,
elsku afi minn.
Og alltaf svo góður
við þitt frænda lið.
Minningar úr
gullnu geisla hafi
nú geymum saman
börnin þín og við.
(Elísabet Nikulásdóttir.)
Elsku amma, mamma, Stella, Guð-
jón og Ómar, Guð veiti ykkur styrk til
að standast þessa erfiðu tíma og mun-
ið að afi lifir með okkur meðan við
minnumst hans og tölum um hann.
Ólafía, Gréta og Fjóla.
Elsku afi. Nú ert þú farinn frá okk-
ur og erfitt er að trúa því að þú komir
ekki aftur eins og þú hefur alltaf gert.
Þú komst alltaf aftur, sólbrúnn og
sæll, þegar þið amma fóruð til Spánar
í nokkra mánuði á ári og þú komst líka
aftur þegar þú hafðir verið mikið
veikur og enginn trúði því að þú feng-
ir að lifa lengur. Þú sagðir við okkur
að Guð hefði ætlað þér að vera lengur
hjá okkur.
En nú ert þú farinn til Guðs og
hann passar þig þangað til við hitt-
umst öll á ný. Þú varst svo yndislegur
afi og ljómaðir alltaf eins og sólin þeg-
ar við komum í heimsókn til ykkar
ömmu. Þú varst alltaf svo stoltur af
okkur og lést okkur heyra það marg-
oft. Takk fyrir allt sem þú hefur gefið
og verið okkur, þú ert sannur engill.
Erla Kristín, Guðmundur og
Berglind.
Elsku afi minn. Nú er komið að
kveðjustund, alltof fljótt, en guð vill
hafa hina bestu hjá sér. Þrátt fyrir
veikindi þín þá var ég ekki búin undir
að þú færir, ég var ekki tilbúin að
kveðja þig strax. Þegar amma hélt
upp á afmælið sitt, þurfti ég að læra
fyrir próf og hugsaði að ég myndi
bara hitta ykkur seinna. Ég hefði vilj-
að koma því allavega einu sinni í orð
að mér þætti vænt um þig. Ég vona
bara að þú hafir samt vitað það. Þú
GRÉTAR
FINNBOGASON
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudagana, frá þriðjudegi til sunnudags. Greinunum er hægt
að skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt
um leið og grein hefur borist), á disklingi eða í vélrituðu handriti. Ef grein-
in er á disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer
höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi með. Bréfsími
fyrir afmælis- minningargreinar er 569 1115. Tekið er á móti afmælis- og
minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykja-
vík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki
er tekið við handskrifuðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður gerð og klukk-
an hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í greinunum sjálfum. Um hvern látinn einstakling birtist
ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar séu um 300
orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálk-
sentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi.
Einnig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur,
og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar
eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef útför er
á mánudegi) verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum
fyrr. Ef útför hefur farið fram eða greinin kemur ekki innan tiltekins skila-
frests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan
hins tiltekna frests.
Birting afmælis- og
minningargreina