Morgunblaðið - 24.01.2003, Síða 40

40 FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
GEÐSJÚKDÓMAR hafa verið tals-
vert í þjóðmálaumræðunni að und-
anförnu og er það vel. Við vitum að
fordómar eru til og á því máli er ver-
ið að reyna að taka og ekki vanþörf á
því. Ég varð vitni að atburði um dag-
inn sem ég vil að fleiri fái vitneskju
um svo allir geti lært af því og orðið
betri menn.
Nú ætla ég að setja upp andstæð-
ur sem mættust þennan dag. Annars
vegar er ungur lögreglumaður (kona
hefði e.t.v. brugðist öðruvísi við?)
Hann er stór og stæðilegur, líkam-
lega hraustur og sjálfsagt í frábærri
þjálfun. Hann er í einkennisbúningi
og á stórum og kraftmiklum bíl.
Hann á lífið framundan (væntan-
lega), frama í starfi, sem sagt ungur
maður á uppleið. (En hann getur líka
fengið geðsjúkdóm!) Hins vegar er
ung kona, hún er geðveik, hún er
ekki fær um að vinna fyrir sér og lifir
allt öðruvísi lífi en við hin. Henni líð-
ur hræðilega og finnst enginn skilja
sig eða vilja neitt fyrir sig gera.
Þrátt fyrir kuldann leggur hún á sig
langa göngu til að hitta einhverja,
sem vita að henni líður svo illa (skilja
ekki, því þetta skilur enginn sem
ekki hefur reynt á sjálfum sér) en er
vísað frá. „Farðu heim og leggðu
þig,“ er ráðleggingin. Hún leggst á
grúfu í klakann og vegfarendur
halda að hún hafi dottið í hálkunni og
hringja í Neyðarlínuna.
Þeir koma í hvelli og út snarast
þessi stóri, stæðilegi, ungi maður.
Hann er ótrúlega hranalegur og
hreytir í hana leiðindum. Henni
sárnar og okkur líka sem heyrðum.
Hvar er lempnin, hvar er samúðin,
hvar er lífsleiknin? Hefði kostað
mikið að strjúka henni yfir bakið og
segja: „ Já, ég veit það,“ eða: „Við
finnum einhver ráð.“ Þarna er fár-
veik manneskja sem á skilið samúð
og skilning og ekki var mögulegt að
skilja eftir þarna á klakanum. Hún
hefði fengið samúð ef hún hefði verið
með gat á höfðinu eða brákaðan eða
brotinn útlim. En það sást ekkert
nema örvænting.
Það var komið fram við hana eins
og afbrotamann, ef til vill veit ég
ekki hve oft var búið að ná í hana og
aka henni á sjúkrahús eða heim en
þetta er veik manneskja og það á
ekki að koma svona fram við veikt
fólk. Það þurfa ungir lögreglumenn
og konur að læra, vonandi eru þeir
eldri orðnir lífsreyndari og betri
þjónar okkar samborgaranna.
SIGRÍÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Hraunbæ 17, 110 Rvík.
Hvað er kennt í
Lögregluskólanum?
Frá Sigríði Gunnarsdóttur:
KÆRI landsmaður. Mig langar að
eiga við þig nokkur orð. Við þurfum
ekki endilega að vera sammála en
hugleiddu þetta samt.
Nú þegar fæðingarhátíð frelsarans
er lokið og nýtt ár gengið í garð lang-
ar mig að minna þig á að á eftir þess-
ari hátíð kemur alltaf nýtt ár frels-
arans.
Ef ég þekki málið rétt fórstu í
kirkju um jólin, í fyrsta skiptið á
árinu 2002, góð frammistaða hjá þér,
100% mætingarskyldu náð á þínum
mælikvarða.
Þú skrópaðir jafnvel, ég veit ekki,
hafðir of mikið að gera við að versla,
elda, skreyta og vera glaður að þú
bara komst ekki út. Það er kannski
skiljanlegt, frelsarinn fæddist fyrir
2003 árum, dó fyrr 1970 árum svo þið
hittust aldrei persónulega og því
kannski engin ástæða fyrir þig að
mæta í veisluna hans, í hans húsi, al-
veg nóg að vera bara heima með sitt
eigið „afmælispartí“. Svo ekki sé
minnst á að opna allar gjafirnar eins
og á þínu eigin afmæli. Þetta er nátt-
úrulega frekar grimmt þegar maður
hugsar út í þetta. Þetta er hátíð frels-
arans, um það er ekki deilt, svo það er
hálfasnalegt að hafa ekki mætt. Þetta
er eins og að bjóða í afmælisveislu en
enginn mætir, því allir ákveða að
fagna því bara heima hjá sér með
sinni fjölskyldu. Æ greyið þú, það
kom enginn og þú sem hafðir svo
mikið fram að færa.
Frelsarinn hefur margt gott fram
að færa, margt svo miklu betra held-
ur en nokkra gjöf sem þú opnaðir um
jólin. Miklu betra en 30" sjónvarpið
og DVD-ið sem þú gafst sjálfum þér í
jólagjöf og þarft að borga næstu 36
mánuðina með hátt í 20% vöxtum á
VISA-kortinu þínu sem var klippt í
gær. Nei, hann hefur sko engar
skuldir að færa þér. Heldur orð sem
getur haldið þér lifandi svo eilífðum
skiptir. Orð sem geta gefið þér svo
mörg heilræði að þú kemst aldrei yfir
það að nýta þér þau öll. Getur verið
að þú sért svo hræddur við allar regl-
urnar sem frelsarinn setti að þess
vegna þorðirðu ekki í afmælið hans?
Eða ef þú mættir þá varstu svo upp-
tekinn af því að líta á klukkuna að þú
manst ekki neitt nema „En það bar til
um þessar mu …“ og síðan
bara„ … Amen“.
Kæri vinur, þú þarft ekki að hafa
neinar áhyggjur. Þó að hann kalli sig
Drottinn, Guð, Jesús eða hvað, þá
ætlar hann ekkert að taka af þér
sjónvarpið þitt eða gamla Skodann,
hvað þá nýja DVD-ið þitt, NEI! Hann
ætlar bara að leggja þér orð í munn
til þess að þú, landi minn, getir lifað
hamingjusamur og frjáls.
Ég skora á þig að hugleiða þetta.
Líta inn í orðaveislu í einhverri kirkju
landsins. Ekki bara á jólum, eða til að
horfa á ættmenni þín giftast, heldur
líka fyrir þig. Hvernig væri að byrja
með einu sinni í mánuði?
Ég vildi óska að ég hefði tekið
mark á þessum orðum á síðasta ári.
Tökum okkur tak saman. Vertu með
mér í þessu.
Guð blessi þig!
BIRKIR EGILSSON,
Vesturvangi 48, Hafnarfirði.
Hugvekja –
andlegt átak
Frá Birki Egilssyni: