Morgunblaðið - 18.03.2003, Síða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. MARS 2003 35
✝ Ólafur MarsÁmundason
fæddist í Dalkoti í
Hlíðardal á Vatnsnesi
í V-Hún. 27. febrúar
1914. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Hvammstanga
9. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Ámundi Jóns-
son, f. 26. maí 1885, d.
10. mars 1970, bóndi í
Dalkoti, og Ásta Mar-
grét Sigfúsdóttir, f. 6.
maí 1890, d. 18. októ-
bert 1960. Ólafur var
fimmti í röð 13 systkina. Hin eru:
Rögnvaldur Bergmann, f. 3. sept.
1906, d. 15. apríl 1979, Sigríður
Ingibjörg, f. 20. sept. 1907, d. 26.
júní 1985, Arilíus Dagbjartur, f. 9.
júní 1909, d. 20. júní 1946, Sveins-
ína Sigurbjörg, f. 3. mars 1910, d.
10. okt. 1933, Hulda Guðrún, f. 17.
júní 1912, d. 28. jan. 1985, Emil
Ófeigur, f. 24. okt. 1915, Böðvar, f.
1. jan. 1917, d. 24. jan. 2000, Mar-
grét Ingibjörg, f. 23. júní 1919, d.
14. mars 2000, Jón Mars, f. 11. okt.
1921, d. 12. júní 2000, Sveinbjörn
Sigurður Ingvar, f. 12. mars 1924,
d. 5. nóv. 1988, Vigdís, f. 10. okt.
1925, og Auðbjörg, f. 25. nóv.
1928, d. 5. jan. 2001.
Eftirlifandi eiginkona Ólafs er
Guðrún Benediktsdóttir frá Mið-
Kárastöðum á Vatnsnesi, V-Hún.,
dóttir hjónanna Ástu
Gísladóttur og Bene-
dikts Björnssonar.
Fyrstu búskaparár-
in, frá 1945–1951,
bjuggu Ólafur og
Guðrún á háaloftinu
í Þinghúsinu á
Hvammstanga. Árin
1951–1954 bjuggu
þau á Kárastöðum á
Vatnsnesi. Á þessum
árum vann Ólafur
ýmis störf til sjós og
lands, m.a. á jarðýtu.
Árið 1954 fluttu þau
að Neðri-Dal við
Suðurlandsveg og ráku þar m.a.
hænsnabú á árunum 1960–1971. Í
Neðri-Dal bjuggu þau til ársins
1991 en þá fluttu þau í Arahóla 4 í
Reykjavík. Frá 1954–1992 vann
Ólafur við ýmiss konar umsjónar-
störf, hjá Íslenskum aðalverktök-
um á Keflavíkurflugvelli, m.a. sem
eldvarnarfulltrúi. Ólafur hefur
orðið fyrir ýmsum áföllum á lífs-
leiðinni, m.a. dvaldi hann í veik-
indum sínum að Vífilsstöðum í eitt
ár. Árið 1988 festu þau kaup á húsi
sínu að Melavegi 14 á Hvamms-
tanga og leigðu það út í fyrstu en
dvöldu síðan í því að sumri til uns
þau fluttu í það alfarið árið 1998
og hafa búið þar síðan.
Útför Ólafs fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ólafur eða Óli frændi eins og við
kölluðum hann ávallt, er nú fallinn
frá. Við andlát hans rifjast upp marg-
ar góðar minningar um hlýjan og
góðan frænda, m.a. annars fyrstu
heimsóknir til þeirra hjóna er þau
bjuggu í Neðri-Dal við Suðurlands-
veg. Síðan áttu þessar heimsóknir
eftir að verða fleiri eftir að þau fluttu
í hús sitt á Melavegi 14 á Hvamms-
tanga en húsið höfðu þau keypt árið
1988 og notuðu það í fyrstu sem sum-
ardvalarstað en fluttu í það alfarið
árið 1998. Þar leið þeim vel og ber
garðurinn í kringum húsið vott um
hversu vel þau hlúðu að öllum gróðri
og vildu hafa snyrtilegt og þrifalegt í
kringum sig. Oft þegar við komum í
heimsókn sat Óli í bílskúrnum eitt-
hvað að dunda því hann þurfti alltaf
að hafa eitthvað fyrir stafni.
Óli hafði yndi af hrossum og átti
hesthús í Kópavogi er þau bjuggu í
Arahólunum. Hann hafði gaman af
hestakaupum og átti margan góðan
hestinn. Óli hafði áhuga á ýmsum
framfaramálum, m.a. var það honum
mikið kappsmál að raflýsingu yrði
komið fyrir í Kirkjuhvammskirkju-
garði. Þegar við hjónin byggðum
verslunarhús okkar við Klapparstíg-
inn á Hvammstanga fylgdist Óli með
hverju handtaki af miklum áhuga.
Þegar kom að því að að innrétta hús-
ið spurði hann hvort hann gæti ekki
gert eitthvert gagn. Eitthvað vafðist
það fyrir okkur hvernig við ættum að
svara gamla manninum sem orðinn
var 84 ára en hafði brennandi áhuga
á því að hægt yrði að flytja starfsem-
ina í nýja húsið sem fyrst. Við sögð-
um að honum væri velkomið að mæta
á staðinn og fylgjast með verkinu en
meira væri ekki leggjandi á hann,
gamlan manninn. Óli mætti á staðinn
og áður en við vissum af var hann far-
inn að stússast eitt og annað, hand-
langa verkfæri og sitthvað sem þurfti
við smíðina. Hann var alveg í essinu
sínu og leið vel yfir því að hafa eitt-
hvað að starfa. Nú sagðist hann vera
kominn með titil, hann væri orðinn
handlangari.
Er hann var spurður að því hvort
hann væri ekki orðinn þreyttur og
hvort hann vildi ekki fara heim og
hvíla sig, svaraði hann; það er nú
sama hvar ég hangi og horfi út í loft-
ið. Svo hló hann dátt.
Óli tók handlangarastarfið alvar-
lega og mætti stundvíslega að
morgni alla daga og var nær allan
daginn. Það var létt yfir honum, hann
sagði skemmtilegar sögur, svo dag-
urinn leið hratt. Hann var glettinn og
stríðinn og átti það til að hrekkja
pínulítið, t.d. átti hann það til að
segja: Hermann, ertu viss um að
þetta sé rétt strik sem þú ert að saga
eftir? Já, já, var svarið. Já, ég hélt
þetta, sagði Óli, og svo hlógu þeir
báðir dátt að þessum hrekk. Óli var
traustur og ábyggilegur í þeim verk-
um sem honum var falið og hlaut
hann m.a. viðkenningar fyrir vel unn-
in störf hjá Íslenskum aðalverktök-
um.
Það var notalegt að hafa hann ná-
lægt sér, alltaf hlýr og elskulegur í
viðmóti, sama á hverju gekk.
Gaman var að koma til þeirra
hjóna á Melaveginn í kaffi og spjall.
Nunna, eins og við köllum hana, er
slíkt ljúfmenni og elskuleg í alla staði
að ég held varla að Óli hafi getað kos-
ið sér betri lífsförunaut. Það var eft-
irtektarvert að sjá hversu mikla
hlýju og umhyggju þau báru til hvort
annars. Nunna vék aldrei frá Óla og
nú í veikindum hans mátti sjá hversu
mikla ástúð og umhyggju hún sýndi
honum.
Við fjölskyldan viljum þakka þér,
Óli frændi, fyrir alla aðstoð, hlýju og
ástúð í okkar garð. Megir þú hvíla í
friði, vinur sæll.
Elsku Nunna, við vitum hversu
mikill missir þinn er, því þið voruð
svo náin. Megi algóður guð, styðja
þig og styrkja um ókomin ár.
Dagbjört, Hermann,
Jón Ívar, Björn Þór.
Óli frændi, elskulegur föðurbróðir
hefur lokið lífsgöngu sinni. Ljúfar
minningar um einstök hjón, Óla og
Nunnu eiginkonu hans sem kunnu að
gleðja og styrkja frændgarð sinn,
sérstaklega börnin. Ein af mínum
fyrstu bernskuminningum er frá
helgardvöl hjá Óla og Nunnu sem þá
bjuggu á Mið-Kárastöðum á Vatns-
nesi, ógleymanlegt ævintýri. Ég
fylgdi þeim við bústörfin, svo var
hugsað um að ég fengi gott að borða
og vel búið rúm. Í huga mér er minn-
ingin mér leiðarljós sem Óli og
Nunna tendruðu af umhyggju og
kærleika sem þeim einum var lagið.
Þau brugðu búi fyrir norðan og sett-
ust að í nágrenni Reykjavíkur og
héldu áfram búskap, m.a. með geitur
sem voru fáséðar, hænurnar voru
stórar og höfðu hátt, en ekki mér að
skapi, því ég hræddist þær. Kindur
voru einnig og réttir í Lögbergsrétt.
Þegar sonur minn var búinn að upp-
götva að gaman var í réttum, bað
hann mig að hringja í Óla frænda og
fá leyfi til að koma í réttirnar og var
það auðsótt mál, hann fékk meira að
segja hlutverk, að draga í dilka þó
kraftar væru nú e.t.v. ekki miklir.
Hestamennskan var Óla í blóð borin
og hross hluti af bústofninum, síðar
tómstundagaman. Samverustundir
um árabil voru ekki margar, en alltaf
heyrðist frá Óla og Nunnu, m.a.
fyrsta jólakortið á æskuheimilið,
nokkru seinna kom svo sending,
eplakassi með eplalykt sem var bara
til í þá daga og ilmar enn.
Stundum fengum við systkinin dót
og sælgæti sem var öðruvísi, Óli vann
þá á Keflavíkurflugvelli. Hugur Óla
og Nunnu stefndi aftur norður til
Hvammstanga. Þau keyptu þar hús
og bjuggu sér einstakan unaðsreit,
umvöfðu hvort annað og ræktuðu
garðinn sinn sem er einn sá fegursti á
staðnum. Ósjaldan sat Óli á þægileg-
um stól á stéttinni og Nunna sinnti
gróðrinum þegar komið var í heim-
sókn. Svo var gengið til stofu. Þar var
nóg nammi og rifjaðir upp gamlir
tímar, ómetanlegur fróðleikur.
Þegar pabbi greindist með ólækn-
andi sjúkdóm og erfiður tími fór í
hönd, voru Óli frændi og Nunna ná-
læg. Þegar leið að 50 ára afmæli
mínu hugleiddi ég hvað ég ætti að
gera. Útkoman var að fara norður á
æskuslóðir mínar og m.a. heimsækja
Óla og Nunnu, sem eins og fleiri
gerðu mér þessi tímamót ógleyman-
leg.
Ég kveð kæran frænda með virð-
ingu og þökk.
Streym ljúfi blær, á fjallsins auðnir inn
og ylja þessum fáu grænu stráum,
er settust að á söndum öskugráum
og hafa laugað dýrsta drauminn sinn
í daggarperlum, sem við aldrei sjáum.
Í návist þeirra nam ég það og finn
að það er gæfa grösum fenntra landa
að gleyma aldrei vorsins hlýja anda
og heyra nið frá himinvötnum bláum.
(Davíð Stef.)
Einlægar samúðarkveðjur til
Nunnu og allra ástvina.
Guðrún Jónsdóttir.
ÓLAFUR MARS
ÁMUNDASON
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Erfidrykkjur
Heimalöguð kaffihlaðborð
Grand Hótel Reykjavík
Sími 514 8000
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Ástkær sonur okkar, bróðir, fósturfaðir,
tengdafaðir, vinur og afi,
SVEINBJÖRN ÞÓR KRISTMUNDSSON,
Krummahólum 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mið-
vikudaginn 19. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Sveinbjörg Guðmundsdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Þorleifur Kjartan Kristmundsson, Svanhildur Ólafsdóttir,
Birgir Kristmundsson, Áslaug Jóhannsdóttir,
Sigurbjörg Kristmundsdóttir, Gestur Stefánsson,
Hjörtur Kristmundsson, Ásta Ægisdóttir,
Hrefna Kristmundsdóttir, Níels Sigurðsson,
Einar Páll Gunnarsson, Anna Guðný Björnsdóttir,
Sigurður Arnar Gunnarsson, Jóna Vala Valsdóttir,
Anna Þórdís Gunnarsdóttir, Birgir Axelsson,
Rósa Kristín Stefánsdóttir, Ragnar Hilmarsson,
Steinunn Hilmarsdóttir,
Alex og Birta Steinunn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
PÉTUR MAGNÚSSON,
Sörlaskjóli 9,
verður jarðsunginn frá Neskirkju miðviku-
daginn 19. mars kl. 13.30.
Guðmunda Dagbjartsdóttir,
Jóhanna Pétursdóttir, Ingimar Þorkelsson,
Magnús Þ. Pétursson, Kristín Guðmundsdóttir,
Ólöf Pétursdóttir, Þorsteinn Njálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður minnar, dóttur okkar,
systur og mágkonu,
SVÖVU KRISTINSDÓTTUR,
Krummahólum 8,
Reykjavík.
Kristín Líf Abigail Chipa,
Kristín Jóhannesdóttir, Guðmundur I. Björnsson,
Kristinn J. Sölvason, Somkhan Jípthongchai,
Björg Kristinsdóttir, Baldur Guðgeirsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR JÓNAS SIGURÐSSON,
Þrastarstíg 9,
áður Grýtubakka 6,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
þriðjudaginn 11. mars, verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 20. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á að láta Krabbameinsfélagið njóta
þess.
Auður Gunnarsdóttir,
Svanhildur María Ólafsdóttir, Eðvarð Ingólfsson,
Sigurður Pétur Ólafsson, Agnes Steinarsdóttir,
Lára Inga Ólafsdóttir, Ólafur Bjarni Pétursson,
Björg Sigrún Ólafsdóttir, Erlendur Traustason,
Esther Helga Ólafsdóttir, Georg Sverrisson,
Gunnar Guðmundur Ólafsson,Linda Hilmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
fyrrverandi mágur, og vinur,
NÍELS HANSSON,
lést mánudaginn 10. mars.
Ruth Hansson,
Inger Marie Hansson,
Nils Rune Hansson,
tengdafólk, frændsystkini og vinir.