Morgunblaðið - 10.06.2003, Blaðsíða 21

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚNÍ 2003 21
ára aldri. Þar kynntust þið afi en
hann var fósturbarn á Kleifunum
eins og þú. Og svo morgnana sem
við sátum og spjölluðum, meðan ég
var að borða morgunmatinn áður
en ég fór í skólann, og oft áttirðu
nýsteiktar kleinur eða bakaða köku
í ábæti.
Og um alla krakkana sem komu
til að fá Birnukleinur, er lyktina
lagði út á sumrin þegar þú varst að
steikja kleinur. Og enn í dag ber ég
allar kleinur alltaf saman við þínar
og enginn stenst samanburðinn. Og
myndirnar þínar sem ég er með
upp um alla veggi og flestir afkom-
endur þínir, sem eru orðnir ansi
margir eða 59 held ég, beinir niðjar
auk sex stjúpbarna. Tíminn á vorin
þegar ég og Birna systir komum í
skyldusundið til Ólafsfjarðar. Það
eru góðir tímar að minnast. Nú hef-
ur maður ekkert nema minningar,
nú ert þú farin á önnur mið og hittir
vonandi alla sem eru farnir á undan
þér, mömmu þína og pabba, Lillu,
mömmu, Björn Ingvar og systkini
þín. Vonandi hef ég rétt fyrir mér
að það sé eitthvað hinum megin eða
eins og Alli afi sagði:
Við fákæn leggjum flest af stað
í ferð sem einkum snýst um það að leita
margs á lífsins braut,
þar lán og óhöpp falla í skaut.
Sú braut er hvorki bein né slétt,
samt bjargast allt sé stefnan rétt ,
hvar endar hún fæst ekkert val,
því ungur má, en gamall skal.
Þeim leið til baka engin er
sem yfir landamærin fer,
en víst ég tel, að vinar hönd
þar vísi inn á sólarströnd.
(Aðalsteinn Ólafsson)
Mer finnst þessar vísur segja allt
en kannski ætti nú bara að kalla
þetta sálm, svo fallegt er þetta.
Jæja, ég vildi nú skrifa miklu
meira um þig en það er erfitt því af
mörgu er að taka og myndi blaðið
ekki duga ef við öll skrifuðum það
sem við vildum. En gott þótti mér
að hafa komið til ykkar afa daginn
áður en þú kvaddir og geta kvatt
þig og faðmað afa aðeins.
Hér er lítil langömmustelpa sem
biður að heilsa og segir að nú sé
langamma engill á himninum hjá
Guði.
Elsku Gunnar afi, pabbi, Sævar,
Biggi, Gunni og Siggi (englarnir
hennar ömmu), ég votta ykkur og
öllum öðrum afkomendum mína
innilegustu samúð.
Guð geymi ykkur.
Ragna Árný Björnsdóttir.
Elsku amma Birna. Nú þegar þú
hefur kvatt okkur í síðasta sinn,
rifjast upp fyrir okkur allar ferð-
irnar sem við bræðurnir áttum á
Ólafsveginn til ykkar afa. Svo oft
vorum við á ferðinni vetur og sumar
að rútan stoppaði oftast við hliðið
hjá ykkur þegar við vorum um
borð. Það var alltaf yndislegt að
dvelja hjá ykkur. Margar voru þær
kvöldstundirnar sem við sátum og
hlustuðum á sögurnar þínar sem þú
þreyttist aldrei á að segja okkur.
Sögurnar um Héðinsfjörðinn og
Kleifarnar þegar þú varst lítil
stúlka þar í fóstri, ásamt mörgum
öðrum sögum.
Alltaf varstu eitthvað að stússa.
Það liggur við að maður heyri enn
tifið í prjónunum og glamrið í köku-
fötunum og ætíð voru það hlýjar
hendur sem tóku á móti okkur þeg-
ar við komum inn, þó útgangurinn á
drengjunum hafi ekki alltaf verið
glæsilegur eftir daginn.
Elsku amma, það voru ávallt sæl-
ir bræður sem komu klifjaðir af ull-
arbrókum, sokkum, vettlingum og
kleinum heim á Dalvík.
Guð geymi þig.
Gunnar og Haukur, Dalvík.
Elsku amma. Það eru margar
hlýjar og skemmtilegar minningar
sem komu í huga mér þegar ég sett-
ist niður til að skrifa þér þessa
kveðju.
Það var alltaf gott að koma á
Ólafsveg 18 til ömmu og afa, alltaf
voru til nýsteiktar kleinur og annað
góðgæti. Ég gisti margar nætur hjá
þér og afa þegar ég var yngri og
voru það yndislegir tímar.
Ég man eftir einu sumrinu þegar
við Hanna frænka vorum hjá ykkur
og þú tókst þig til við að kenna okk-
ur að prjóna og hekla. Prjóna-
skapnum náði ég en heklið hafði ég
bara ekki í mér. Manstu hvað mér
þótti Bangsímonsparibaukurinn
þinn fallegur og þú varst svo ynd-
isleg að skipta við mig og er gaman
að segja þér að hann er enn uppi í
hillu hjá mér.
Elsku amma, ég veit þér líður vel
á þeim stað sem þú ert á núna. Ég
kveð þig með söknuði en þær ynd-
islegu minningar sem ég á um þig
fá mig til að brosa.
Mig langar til að kveðja þig með
lítilli morgunbæn sem þú fórst með
á hverjum morgni og kenndir mér
þegar ég var yngri og hefur hún
fylgt mér síðan.
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesú veri mitt skjól,
í guðsóttanum gefðu mér
að ganga í dag svo líkist þér.
Elsku afi minn, pabbi, Sævar,
Siggi, Biggi og Bjössi. Megi guð
vera með ykkur og styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Elsku amma mín. Guð blessi þig
og varðveiti. Blessuð sé minning
þín.
Þín
Dagbjört Anna.
Í dag kveðjum við langömmu á
Ólafsfirði. Við vorum svo heppin að
eiga fjórar langömmur og þrjá
langafa þegar við vorum lítil, og
eigum miklar minningar um þau öll.
Fyrir sjö og hálfu ári kvöddum við
langafa á Blönduósi, fyrir fimm ár-
um langömmu og langafa á Akur-
eyri, svo í september 2001 og jan-
úar 2002 langömmurnar á
Blönduósi og nú langömmu á Ólafs-
firði. Núna er langafi á Ólafsfirði
einn eftir af þessum stóra hópi sem
við vorum svo rík að eiga að.
Það er ekki sjálfgefið að eiga
langömmur og langafa á lífi og við
erum ákaflega þakklát fyrir að hafa
átt þau svona mörg.
Í dag kveðjum við Birnu lang-
ömmu okkar með sárum söknuði.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku Gunnar langafi, við vottum
þér og öllum öðrum aðstandendum
innilegustu samúð okkar.
Þórir Ingi, Anna Lilja og
Björn Ólafur, Grindavík.
Elsku amma, það er sár söknuð-
ur sem ég upplifi núna þegar þú
hefur kvatt. Þær voru ófáar stund-
irnar sem ég var hjá þér þegar ég
var að alast upp. Ég á yndislegar
minningar um þann tíma sem ég
var hjá ykkur afa. Ég vil þakka fyr-
ir allar stundirnar hjá ykkur. En
orð eru lítils megnug og ég ætla því
að nota það að setja hér á blað vers,
sem þér þótti vænt um, en þar er af
nógu að taka. Þú kunnir ógrynni
bæna sem þú kenndir okkur barna-
börnunum þegar við vorum lítil og
hér set ég vers eftir Hallgrím Pét-
ursson en þér þótti alltaf svo vænt
um ljóð og sálma eftir hann:
Jesús, af hjarta þakká ég þér,
þú, Jesús, varst í dag með mér,
gef þú mér, Jesús, glatt og rótt,
góða og sæla værðarnótt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
Elsku afi minn, orð megna lítils,
en við vottum þér okkar innilegustu
samúð og biðjum algóðan Guð að
styrkja þig og styðja. Elsku pabbi
minn, Sævar, Biggi, Gunni, Siggi og
allir aðrir aðstandendur, við vottum
ykkur öllum innilegustu samúð.
Birna Kristbjörg
og Jóhann Þröstur.
Elsku amma mín, nú hefur þú
kvatt þennan heim og langar mig að
þakka þér allar þær mörgu stundir
sem eru mér nú sem ljúfar minn-
ingar sem við áttum saman heima á
Ólafsfirði. Mitt lán var að eiga
ömmu af þeirri kynslóð sem hafði
lifað ólíka tíma og allan þann hafsjó
af sögum sem amma sagði mér mun
ég geyma í huga mínum og deila
þeim svo með mínum börnum. Það
var sama þótt maður kæmi kaldur
eða svangur til ömmu Birnu, alltaf
átti hún hlýjar hendur til að nudda
kalda putta og tær, og það var alltaf
til eitthvað nýbakað í köldu geymsl-
unni, því aldrei sat amma auðum
höndum. Það var gaman að hlusta á
ömmu tala um strákana sína og oft
spurði maður ömmu hvort það hefði
ekki verið erfitt að vera með fimm
stráka á átta árum og alltaf svaraði
amma: „Strákarnir mínir, þeir voru
svo góðir,“ og þetta lýsir ömmu
best.
Elsku afi, ég veit að þetta er erf-
itt fyrir þig eftir öll ykkar yndis-
legu ár saman en ég veit að góður
guð tekur vel á móti ömmu.
Orðstír fagur aldei deyr,
óhætt má það skrifa.
Á söguspjöldum síðar meir
saga þín mun lifa.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku amma mín, hafðu þökk fyr-
ir allt.
Guðrún Dröfn Birgisdóttir
og fjölskylda.
hans fórst í sjóslysi. Faðir okkar
hafði ávallt sterkar taugar til æsku-
stöðva sinna og varð honum tíðrætt
um þær.
Sem unglingur fór hann á vertíð í
Vestmannaeyjum og notaði afrakst-
urinn til leigu á smábát sem hann
gerði út frá Þórshöfn ásamt félaga
sínum. Hann fluttist síðar til
Reykjavíkur, þar sem hann bjó æ
síðan, en á þeim tímamótum fór
ekki framhjá neinum að hér var á
ferð mikill dugnaðarforkur sem var
óhræddur við að taka áhættu og lifa
lífinu til fullnustu, bæði í leik og
starfi.
Við komuna til Reykjavíkur hóf
hann nám í húsgagnasmíði og lauk
sveinsprófi í þeirri iðn 1955 og
meistaraprófi 1959 með afburðaár-
angri. Hann hafði enn ekki lokið
námi er hann fjárfesti með banka-
láni í notuðum trésmíðavélum og
hóf sinn eigin atvinnurekstur, með
tvær hendur tómar. Fyrirtæki hans,
BÁ húsgögn í Brautarholtinu, dafn-
aði vel og rétt um þrítugt var hann
þegar kominn með um 30 manns í
vinnu og blómlegan rekstur, en á
þeim tímapunkti var fyrirtækið ann-
að stærst sinnar tegundar á land-
inu. Árið 1963 fékk hann úthlutað
stórri lóð við Skeifuna í Reykjavík,
og þar reisti hann veglegt húsnæði
fyrir starfsemi sína. Þegar innflutn-
ingur á húsgögnum fór vaxandi
hætti hann rekstri húsgagnasmíða-
verkstæðisins og stofnaði fyrirtækið
Iðnspón hf., sem hann starfrækti til
fjölda ára. Fyrirtækið sérhæfði sig í
innflutningi og sölu á húsgagnalakki
og spónaefnum.
Uppbygging húsnæðisins sem
stendur við Skeifuna var líf hans og
yndi. Hann leigði þar út verslunar-
og skrifstofuhúsnæði fyrir ýmsa að-
ila og fyrir nokkrum árum rættist
langþráður draumur hans um
stækkun þess er þar bættist við
önnur hæð. Á þessum tímamótum
var heilsan þó ekki eins og best
varð á kosið. Hann fékk heilablóð-
fall seint á níunda áratugnum sem
gerði það að verkum að hann gat
ekki verið eins virkur og hann ósk-
aði sér en bjartsýni hans og jákvæði
í garð veikinda sinna gaf honum
ómælda trú á að allt færi vel.
Faðir okkar var mikill fagurkeri
og hafði gott auga fyrir myndlist. Á
fyrri hluta ævi sinnar ferðaðist
hann mikið og þar valdi hann ekki
hefðbundna áfangastaði þess tíma.
Hann sigldi um hin heitu höf, valdi
skíðastaði sem aðrir létu sig dreyma
um og á þessum ferðalögum var
aldrei neitt til sparað. Hann var ör-
látur jafnt við vini sem vandamenn
og gaf oftar en hann þáði. Hann var
einnig lengi mikill áhugamaður um
skák, tók þátt í skákmótum og vann
þar til nokkurra verðlauna.
Fyrir nokkrum árum eignaðist
hann sumarbústað á fallegum stað
við Apavatn. Þessi eign var honum
einkar kær og áttum við þar margar
góðar og friðsælar stundir saman
ásamt barnabörnunum. Minning-
arnar um þessar ferðir eru okkur
mjög dýrmætar.
Þegar horft er til baka sjáum við
eljusaman og atorkumikinn mann,
óeigingjarnt ljúfmenni, með glettin
tilsvör og gamansemina ætíð innan
seilingar. Föður sem studdi við bak-
ið á sínum og hjálpaði til á þann
hátt sem honum var fært. Faðir
okkar eignaðist ellefu barnabörn
sem hann naut góðra samvista við
og vildi allt fyrir þau gera. Kunnum
við honum miklar þakkir fyrir.
Minningin um þig, elsku pabbi,
mun lifa í hjarta okkar og hafðu
þökk fyrir allt.
Börnin.
Hvíl þú í friði, faðir minn,
Mikill er missir og söknuðurinn.
Minning um þig er munur minn.
Þig kveð ég nú með kossi á kinn.
Sigurbjörn.
Elsku pabbi minn, ég trúi því
ekki að þú sért farinn frá mér en ég
er viss um að þér líður vel þar sem
þú ert nú.
Ég kveð þig með miklum söknuði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Guð blessi þig,
þín
Barbara.
Ég minnist bróður míns með
miklum söknuði. Þar fór góður og
gegn drengur ágætra verka. Hann
var strax á unga aldri mikill hag-
leiksmaður og hafði mikinn áhuga á
trésmíði en á þeim árum var ekki
auðhlaupið að því að komast á
samning í handverksgreinum. En
bróðir minn lagði hart að sér til að
komast til þess náms sem hugur
hans stóð til. Hann fór á sjó átján
ára gamall til að afla fjár til náms-
ins og gekk það vel, að 1954 hóf
hann nám í húsgagnasmíði hjá litlu
verkstæði hér í borg. En lærlings-
launin voru lág og hann þurfti
meira til framfærslu, hann skapaði
sér þá aðstöðu sjálfur í bílskúr og
smíðaði eldhúskolla og gekk vel.
Síðar fékk hann leigt stærra hús-
næði og bætti við vélum og var
kominn með fólk í vinnu enda dugn-
aður hans og útsjónarsemi mikil.
Birgir bróðir lauk svo námi sínu
og hóf sjálfstæðan rekstur, fyrst á
einni hæð í Brautarholti 6 sem hann
byggði upp og bætti síðan tveim
hæðum ofan á. Síðar fór hann svo í
að koma sér upp 2.000 ferm. hús-
næði í Skeifunni 8, enda var hann
bæði vinnusamur og áræðinn í
framkvæmdum og svo kom sonur
hans þar einnig að verki.
21 árs kvæntist hann Þóreyju
Sigurbjörnsdóttur en hún þá 18 ára
og var það veglegt brúðkaup en
fóstursystir Þóreyjar gifti sig um
leið og gaf séra Bjarni brúðhjónin
saman. Þau Þórey slitu síðar sam-
vistum, en börn þeirra eru fjögur.
Birgir eignaðist einnig tvö önnur
börn. Þetta er allt hið mesta mann-
kostafólk og farnast vel í lífinu.
Fyrir um 15 árum fékk Birgir
bróðir heilablóðfall, en náði sér aft-
ur að nokkru, en hann átti góða að
þar sem voru börn hans uppkomin
og vel menntuð og Ágúst sonur
hans byggingatæknifræðingur sér
um allar framkvæmdir og rekstur
eignanna.
Birgir var mikill og góður félagi
og greiðvikinn mjög, vildi hvers
manns vanda leysa, rausnarlegur og
stórhuga, því báru t.d. gjafir hans
gott vitni.
Við systkinin höfum mikils misst í
bróður okkar, en við vorum alltaf
svo stolt af honum og finnum fyrir
djúpum söknuði við fráfall hans og
sárt er til þess að hugsa, að hann
skyldi ekki fá notið lengur alls þess
sem hann hafði byggt upp og lagt
mikið á sig fyrir sitt fólk.
Með miklum söknuði kveð ég
kæran bróður og bið alls góðs börn-
um hans og öðrum þeim sem honum
voru kærir.
Guð blessi þína góðu minningu,
kæri bróðir.
Unnar Ágústsson.
Elsku afi.
Margar minningar eigum við um
þig sem gafst okkur hlýju, þú situr
nú við guðs hlið og byrjar lífið að
nýju.
Við áttum með þér góðar stundir
sem við munum geyma, þótt ekki
verði fleiri fundir við aldrei munum
þér gleyma.
Minning þín mun ávallt lifa.
Þín barnabörn,
Elva Björk Ágústsdóttir,
Ágúst Ingi Arason, Ari Birgir
Ágústsson, Guðni Agnar
Ágústsson og Sigríður
Margrét Ágústsdóttir.
Ó, afi.
Farinn ertu frá mér, í himnaríki
þú fórst.
Þótt líði þér vel samt vil ég þig
hjá mér.
Því miður öllum ber að ljúka
starfi sínu hér.
Einu mun ég ei gleyma, heldur
geyma, stundum okkar saman.
Þótt þær væru fáar, þá vildi ég
þær fleiri, þá væru þær svo góðar.
Ég veit þú bíður mín, en ég mun
ætíð sakna þín.
Ástarkveðjur, þín
Guðrún.
Kæri afi minn. Núna er víst kom-
ið að leiðarlokum hjá okkur. Mér
þykir sárt að hafa ekki fengið tæki-
færi til þess að kveðja þig. Ég er
viss um að þú hefur það gott þar
sem þú ert núna. Ég held bara í
þær minningar sem við áttum sam-
an. Þegar ég var lítill varstu alltaf
að segja mér sögur frá æskuárum
þínum. Ég hafði mjög gaman af
þeim. Þegar ég varð eldri var sam-
band okkar minna en mér þótti allt-
af gott að koma í heimsókn til þín.
Við sátum bara saman og sögðum
mest lítið en samt var þetta svo
þægileg þögn. Mér þykir vænt um
þig, afi minn, og ég á eftir að hugsa
oft til þín. Mér finnst erfitt að
kveðja þig.
Þinn dóttursonur,
Birgir.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur