Morgunblaðið - 25.08.2003, Blaðsíða 20

UMRÆÐAN
20 MÁNUDAGUR 25. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
VÍKVERJI skrifar um auglýs-
ingar í Morgunblaðinu, fimmtudag-
inn 21. ágúst. Víkverji hefur orðið
fyrir áhrifum aug-
lýsinga frá Brim-
borg en niðurlag
þeirra er ávallt það
sama. Brimborg –
öruggur staður til að
vera á. Víkverji seg-
ir: „Alltaf koma
fram nýjar tískubylgjur í auglýs-
ingaritun. Nú er í tísku að segja að
ákveðin bílasala (lesist Brimborg)
„sé öruggur staður til að vera á““.
Það má lesa það úr orðum Víkverja
að hann telji það harla ólíklegt að
þessi einkunnarorð komi frá bílasal-
anum. Að ekkert sé á bak við þetta.
Þetta hljóti að vera klisja sem fundin
sé upp hjá auglýsingamanni úti í bæ
og muni þar með fara úr tísku fljót-
lega. Að nota orðið tíska hér í þessari
merkingu er beinlínis rangt að okkar
mati. Ef það væri rétt hefði okkur
hjá Brimborg mistekist ætlunarverk
okkar. Tíska er eitthvað sem kemur
og fer. Tíska er oft innantóm – vant-
ar innihald. Talsmenn framleiðenda
nýja Mini-bílsins sem náð hefur
miklum vinsældum voru spurðir að
því í vetur hvort hann væri í tísku.
Þeir sögðust vona ekki því þá hefði
þeim mistekist. Hugmyndafræðin og
öll hugsun á bak við þessi ein-
kunnarorð kemur frá Brimborg. Að
koma þessari hugsun og hug-
myndafræði í orð er síðan unnið í
samvinnu við almannatengslafyr-
irtækið GCI-Iceland. En útskýrum
þessi einkunnarorð aðeins nánar.
Frá árdögum bílsins hefur hann
breyst úr farartæki í öndvegi fólks
og hásæti í samskiptum við annað
fólk og dvalarstað þess á milli staða.
Sérstaða bílsins sem neytendavöru
er auðskilin en bíllinn er stór og
slungin vara sem kostar, með skatt-
lagningu, mikla peninga. Hann er
sennilega mesta fjárfesting sem
hver venjulegur maður ræðst í, fyrir
utan íbúðarkaup. Þess vegna gera
neytendur miklar kröfur um öryggi
á öllum sviðum vörunnar. Neyt-
endur vilja meira öryggi. Samvinna
aðila endar ekki eftir að bíllinn er
keyptur, heldur gera neytendur
kröfur um aðgengilega og einfalda
þjónustu eftir kaupin sem fyrir selj-
anda er í raun mjög flókin og dýr í
rekstri. Neytendur vilja trygg gæði,
örugga viðgerðarþjónustu, öryggi
fyrir farþega og ökumann og aðra
vegfarendur og rétt verð. Síðast en
ekki síst vilja neytendur öryggi við
gerð kaupsamninga. Fólk vill eiga
viðskipti við aðila sem það getur
treyst algerlega til þess að koma
heiðarlega fram. Brimborg vill auka
samvinnuna og vinna náið með við-
skiptavinunum. Samhjálp er nýtt
lykilorð að betri viðskiptum. Sam-
hjálp er í stuttu máli gagnkvæmt
fyrirbæri veitenda og neytenda.
Boðskiptahluti rekstrarstefnu
Brimborgar boðar samhjálp sem
komið er á framfæri með athygl-
isverðum hætti, sbr. áhuga Víkverja,
í auglýsingum fyrirtækisins. Sjá má
og heyra skilaboð og áskorun til
samfélagsins og allra starfsmanna
Brimborgar um að alltaf og á hverj-
um degi, eigi fólk að vera gott við
hvert annað og treysta hvert öðru.
Laða til sín það besta úr lífinu.
Hvern dag.
Eins og fyrr segir skýrir hugtakið
samhjálp ákveðna aðferðafræði í
heildrænni boðskiptastefnu fyr-
irtækja sem Brimborg vinnur eftir.
Samvinna og samhjálpin á við hvort
sem um er að ræða viðskiptavini,
starfsmenn, birgja og aðra sam-
starfsaðila. Ef við drögum þetta
saman í fá orð getum við sagt að
unnið sé að því markmiði að endur-
staðfæra Brimborg frá því að vera
þjónustufyrirtæki í að vera
kunnáttufyrirtæki. Á því er veruleg-
ur munur.
Brimborg hefur unnið árum sam-
an að þessari breytingu og um ára-
mótin hófst fjórða stig áætlunar-
innar. Þar er lögð áhersla á Köllun
Brimborgar (The Call) þar sem sam-
félagslegri ábyrgð fyrirtækisins er
komið á framfæri. Þetta hefur haft
gríðarleg áhrif til hins betra á starfs-
fólkið og þar með viðskiptavinina.
Þetta er ekki bara ný sölutækni og
allra síst tískufyrirbæri heldur al-
gerlega önnur nálgun á viðskiptum
kunnáttufyrirtækisins – persónu-
legum bílamarkaði.
Að lokum kem ég að einkunn-
arorðum Brimborgar sem eru upp-
hafið að þessum skrifum. Brimborg
– öruggur staður til að vera á. Þau
tákna ástand og þá verður setningin
og ástandið væntanlega að eiga eitt-
hvað sameiginlegt en setningin er
dulbúið form þessa verks. Ef ein-
kunnarorð spegla ekki veruleikann
hjá Brimborg með beinum hætti
væri útlokað að setningin hefði
merkingu. Þess vegna hófum við hjá
Brimborg fyrst vinnuna við að um-
mynda og endurstaðfæra fyrirtækið.
Við höfum unnið dag og nótt svo ár-
um skipti að þessu markmiði að
Brimborg sé öruggur staður til að
vinna á og eiga viðskipti á. Okkur
hefur tekist að ná þeim markmiðum
sem við lögðum upp með. Vegna
þessa er samræmið milli einkunn-
arorða og veruleika Brimborgar
auðgreinanlegt. En þetta er aðeins
byrjunin.
Það er síðan sérlega athyglisvert
að skoða þetta í ljósi þeirrar umræðu
og atburða sem verið hafa í kastljósi
fjölmiðlanna undanfarna mánuði.
Það er því engin furða að við-
skiptavinir skuli flykkjast til Brim-
borgar þar sem áherslan er á trú-
verðugleika, samkvæmni og öryggi.
Brimborg er í hópi fimm stærstu
bílaumboða landins og er umboðs-
aðili Volvo, Ford, Daihatsu og Citr-
oën ásamt því að vera umboðsaðili
Volvo-vörubíla, Volvo-vinnuvéla,
Volvo-hópferðabíla og Volvo Penta-
bátavéla. Fyrirtækið starfar í
Reykjavík og á Akureyri og er með
rúmlega 90 starfsmenn. Vöxtur þess
hefur verið mestur í þessum hópi
undanfarin tvö ár og hefur salan
aukist um 114% fyrstu 7 mánuði árs-
ins. Velta fyrirtækisins jókst um 1,3
milljarða á sama tímabili eða um
74%.
Brimborg er öruggur staður til að
vera á fyrir viðskiptavini, starfs-
menn, birgja og aðra samstarfsaðila.
Þar sem Víkverji ber bílasöluna
Brimborg saman við Blóðbankann
þá er ekki úr vegi að nefna það að
Blóðbíllinn kemur reglulega við hjá
Brimborg og eru starfsmenn fyr-
irtækisins stór blóðbirgir hjá bank-
anum. Hafa jafnvel einstakir starfs-
menn gefið allt að 25 lítrum í
gegnum árin.
Svar við grein
Víkverja
Eftir Egil Jóhannsson
Höfundur er framkvæmdastjóri
Brimborgar ehf.
ÞESSA dagana er hagnaður bankanna til umræðu í fjölmiðlum.
Fram eru reiddar samanburðartölur þar sem annars vegar er sýndur
hagnaður eftir skatta á fyrri hluta árs 2002 og hins vegar samsvar-
andi tölur fyrstu 6 mán. 2003. Búnaðarbankinn/
Kaupþing skilaði nú 3.065 milljónum, samanborið við
rúmar 1.900 milljónir á fyrri hluta síðastliðins árs.
Landsbankinn skilar nú um 1.400 milljónum og Ís-
landsbanki um 2.400 millj. króna. Sóloni Sigurðssyni
bankastjóra þykir þetta síst of mikið, þ.e. eigið fé
bankans sé um 35 milljarðar króna. Þetta þýði því
„einungis“ 19% arð af eigin fé. Eðlilegt er talið, að hans
sögn, að arðsemi eigin fjár í bankastarfsemi sé um það
bil 20% á ári!
Með sama áframhaldi munu þessir þrír höfuðbankar raka til sín um
það bil 14 milljarða hagnaði á þessu ári.Við getum rétt ímyndað okkur
hvort miklar líkur séu á að sá gífurlegi vaxtamunur sem viðgengst á
Íslandi fari lækkandi meðan höfuðbankar landsins snúa bökum saman
í vaxtaokri og enginn er til að veita þeim aðhald. Þvert á móti hælast
ráðandi öfl yfir því hversu mikið fékkst fyrir Landsbankann og Bún-
aðarbankann. Þetta hafa þeir leyft sér að gera þrátt fyrir að allir sem
kynnt hafa sér málin sjái að bankarnir voru seldir frá þjóðinni á gjafa-
kjörum. Nú er í ofanálag að koma í ljós að nýir eigendur beita yfirráð-
um sínum yfir bönkunum til að afskrifa lán hjá fyrirtækjum, sem eru
undir þeirra handarjaðri. Þar með munu bankarnir lækka enn í verði!
Ríkisstjórnin samdi nefnilega þannig fyrir hönd skattborgaranna, fyrr-
um eigenda bankanna, að kæmi í ljós að viðskiptavinir þeirra gætu
ekki staðið í skilum myndi verðið lækka. Ekki nóg með þetta. Frá því
var gengið að ef verðið lækkaði hjá Landsbankanum myndi hið sama
gegna um Búnaðarbankann! Hinir nýju eigendur þjóðbankanna gömlu
munu á met tíma endurheimta það sem þeir lögðu fram til fjárfesting-
arinnar og virðast vera mjög samstiga, líkt og olíufélögin og trygging-
arfélögin í að halda þessum „eðlilegu“ aðstæðum; jöfnum skiptum upp
úr skattpyngjum almennings og „eðlilegum“ lágmarks vöxtum og
vaxtamun, sem þeir telja að sjálfsögðu fráleitt ástæðu til að „keppa“
um lækkun á. Hvaða ástæða er til slíks í því góðæri sem þeir búa við?
Góðæri
Eftir Ögmund Jónasson
Höfundur er er alþingismaður og
formaður BSRB.
HINGAÐ til hafa samgöngur milli
Vopnafjarðar, Bakkafjarðar og
Raufarhafnar verið í miklum ólestri.
Fyrir löngu hefðu
kjörnir þingmenn
Austfirðinga átt að
leggja fram tillögur
sem þurfa að byggj-
ast á nýjum og
breyttum áherslum.
Sem eðlilegt er þykir
íbúum á norðausturhorninu óþolandi
að kjörnir þingmenn sem fulltrúar
landsbyggðarinnar gagnvart mið-
stjórnarvaldinu í Reykjavík skuli
ekki ganga á undan með góðu for-
dæmi. Viðurkennt er í lang-
tímaáætlun í vegagerð fyrir tímabilið
1999–2010 að til sé fé til uppbygg-
ingar vega þar sem samgöngur eru
erfiðar yfir vetrarmánuðina. Sums
staðar verður vegasamband um erf-
iða fjallvegi alltaf takmörkunum háð.
Sneiðingar í bröttum hlíðum í mikilli
hæð yfir sjávarmáli verða oft illir við-
ureignar en geta verið viðráðanlegir
í lítilli hæð. Ekki er sjálfgefið að upp-
byggðir vegir verji sig fyrir blindbyl
og miklum snjóþyngslum eins og
landslagi er háttað. Tekið skal fram
að flestar ferðir fólks eru til að sækja
þjónustu og tómstundir en innan við
fimmti hluti er vegna vinnu. Ef
meirihluti ferða væri vegna vinnu-
sóknar þegar menn þurfa alltaf að
komast á réttum tíma er hætt við að
mun meiri truflanir yrðu á ferðum
yfir fjallvegina. Vegagerðin hefur á
undanförnum árum kannað mögu-
leika á að byggja göng úr stáli, þ.e.
yfirbyggingar á hefðbundna vegi.
Tilgangurinn er að sjá hvort tækni-
legar lausnir kunni að vera fyrir
hendi og hver kostnaðurinn yrði. Oft
hagar þannig til að snjósöfnun við
fjallvegi er afmörkuð við ákveðna
staði. Ef unnt er að hindra hana eyk-
ur það þann tíma sem vegurinn er
opinn og sparar vetrarþjónustu. Hér
er talað um yfirbyggingar til að verj-
ast skafrenningi og snjósöfnun. Slík
mannvirki hafa verið reist á snjó-
flóðasvæðum í Noregi, þar hefur ver-
ið fyllt yfir rörin með jarðvegi og þau
felld inn í landslagið. Í stað jarð-
ganga sem ekki koma til álita fyrr en
eftir 20–30 ár eiga kjörnir þingmenn
að berjast fyrir því að Vegagerðin
kanni möguleika á því hvort heils-
árssamgöngur á báðum heiðunum
milli Vopnafjarðar, Þórshafnar og
Raufarhafnar og á Öxarfjarðarheiði
séu best tryggðar með því að grafa
djúpa skurði sem yrðu með steypt-
um vegskálum og síðan fyllt yfir þá
með jarðvegi um leið og þeir yrðu
felldir inn í landslagið. Fyrr skal
verslunin á Bakkafirði aldrei verða
lögð niður. Sala ríkiseigna sem tekist
hefur að selja segir ekkert að þetta
sé allt of dýrt ef hægt er að réttlæta
10 milljarða króna fjáraustur í Héð-
insfjarðargöng undir því yfirskini að
vonlaust sé að fjármagna jarðgöng á
Mið-Austurlandi. Með vel upp-
byggðum vegum á Sandvíkur- og
Brekknaheiðum og Öxarfjarðar-
heiði, sem aldrei verða öruggir fyrir
miklum blindbyl og snjóþyngslum,
er dýrara að viðhalda óbreyttu
ástandi. Einbreiðar brýr á norðaust-
urhorninu hafa kostað allt of mörg
mannslíf. Svona mannskaðar hafa
hingað til tekið allt of stóran toll sem
enginn hefur efni á. Kjósendur á
þessu svæði eiga það inni að kjörnir
þingmenn ásamt hreppsnefndum
Raufarhafnar, Þórshafnar, Bakka-
fjarðar og Vopnafjarðar fylgi þess-
um málum eftir hið snarasta. Fyrir
löngu hefði átt að vera búið að taka á
þessu. Það er fjandi hart að vegur
sem átti að leggja inn Hofsárdal í
Vopnafirði skuli hafa kostað mikil ill-
indi við veiðimannafélögin og Nátt-
úruverndarsamtökin sem oft hafa
hótað málaferlum gegn svona fram-
kvæmdum. Fyrrverandi þingmenn
Norðurlands eystra og vestra, sem
buðu Austfirðingum heilsársvegi í
sárabætur á snjóþungum þrösk-
uldum í stað jarðganga, geta spurt
sig að því hvort þeir hafi gefið Sigl-
firðingum og Ólafsfirðingum loforð á
fölskum forsendum eftir að sam-
gönguráðherra þótti leitt að tilkynna
frestun Héðinsfjarðarganga. Þessi
loforð sem heimamenn í litlu sjáv-
arplássunum við utanverðan Eyja-
fjörð fengu fyrir kosningarnar 1999
geta orðið stuðningsmönnum Héð-
insfjarðarganga dýrkeypt. Enn eru
efasemdir um að Héðinsfjarðargöng
verði örugg fyrir snjóþyngslum og
snjóflóðum sem enginn gæti séð tím-
anlega fyrir.
Loforð gefin á
fölskum
forsendum
Eftir Guðmund Karl Jónsson
Höfundur er farandverkamaður.
UM þessar mundir eru skólarnir
að taka til starfa eftir sumarleyfi
nemenda og starfsmanna. Þús-
undir nemenda um
allt land setjast nú
að skólaborðinu
misjafnlega spennt
eins og gerist og
gengur.
Tilefni þessa
greinarstúfs er að
velta aðeins upp þeirri spurningu
hvað er gott skólastarf eða hvort
dæma á skólann aðeins út frá þeim
einkunnum, sem nást á samræmd-
um prófum.
Skólar með lélega meðaleinkunn
fá harða dóma og heilu sveit-
arfélögin fá á sig stimpil. Sveit-
arstjórnir gera samþykktir og vilja
rannsókn og skýringar o.s.frv. Oft
á tíðum finnst mér þessi umræða
verulega ósanngjörn og segja oft
ansi lítið um það hvernig skóla-
starfið sé.
Ýmsar ástæður geta legið að
baki því að meðaleinkunn skóla er
lág. Sem betur fer erum við ekki
öll eins af Guði gerð og alls ekki
víst að hæfileikar allra séu til stað-
ar að geta náð góðum árangri á
bóklega sviðinu hversu gott sem
skólastarfið er.
Oft á tíðum er það blásið upp í
fjölmiðlum hversu lág meðal-
einkunn hafi verið í einhverjum
grunnskóla en lítið fer af fréttum
um ýmsa jákvæða starfsemi sem
fram fer í sama skóla. Skýrasta
dæmið um þetta er úr mínum
gamla skóla, sem ég kenndi í um
nokkurt skeið, Barnaskóla Vest-
mannaeyja. Hamrað var á því í
fjölmiðlum hversu lág meðal-
einkunn var en lítið hef ég séð um
jákvæða starfið, sem ég veit að er
unnið þar og hefur vakið athygli
m.a. erlendis.
Staðreyndin er sú að það geta
ekki allir unnið störf sem krefjast
námsárangurs á bókina. Þjóðfélag-
ið þarfnast starfskrafta á mörgum
sviðum. Nauðsynlegt er að skapa
það umhverfi að við berum virð-
ingu fyrir öllum störfum. Það er
einn af meginþáttum skólastarfs
að leggja áherslu á þann þátt við
nemendur. Það er hlutverk skóla
að skapa jákvætt viðhorf nemenda
til lífsins og samfélagsins og að
virðing sé borin fyrir öðrum og
skoðunum þeirra. Líði nemendum
vel í skólanum og fari út í lífið eft-
ir sína skólagöngu sem góðir og
nýtir þjóðfélagsþegnar þá hefur
skólastarfið tekist vel, hvað sem
líður útkomu á samræmdum próf-
um.
Í grunnskólalögum stendur að
hver og einn nemandi eigi að fá
nám við sitt hæfi. Það hlýtur að
vera grundvallaratriðið að skól-
arnir uppfylli það skilyrði. Við
megum ekki falla í þá gildru að
mæla skólastarfið eingöngu út frá
meðaleinkunnum samræmdra
prófa.
Sveitarfélögin hafa mikinn metn-
að til að búa vel að öllu skólastarfi.
Það er ástæða til að hvetja fjöl-
miðla til að kynna sér vel og birta
um það fréttir hvað gott starf er
unnið víða í skólum landsins.
Segja
einkunnir allt?
Eftir Sigurð Jónsson
Höfundur er sveitarstjóri í Garði.
LOKSINS kom að því! Stjórn-
völd tóku skarið af og hófu aftur
alvöru rannsóknarveiðar á hval.
Framgöngu sjáv-
arútvegsráðherra
og forstjóra Haf-
rannsóknarstofn-
unar í málinu tel ég
vera ábyrga og til
mikillar fyrir-
myndar.
Nú fáum við væntanlega nýjar
upplýsingar um það hvort breyt-
ingar hafi orðið á vaxtarhraða
þeirra dýra sem veidd verða, sam-
anborið við þegar síðast var veitt.
Hafi vaxtarhraði lækkað eftir aldri
er það vísbending um að fæðu-
framboð fari minnkandi fyrir þessi
dýr.
Ýmsar vísbendingar eru að
koma fram um að eftirspurn eftir
fæðu í hafinu kring um landið sé
orðin háskalega mikið meiri en
framboð sbr. ástand ýmissa sjó-
fugla nú. Þetta kann að reynast
varasamt hvað varðar afrakstur
mikilvægra nytjastofna okkar. Ef
hvalir taka í dag t.d. 300% meira af
lífmassa fæðu en þeir gerðu fyrir
40 árum þá er tæplega forsenda
fyrir eins stóra stofna nytjafiska
og talið hefur verið.
Þess vegna tel ég minni áhættu í
dag að veiða 20-40% meira úr
flestum stofnum bolfisks en gert
hefur verið. Ástæðan er einföld.
Hætta á fæðuskorti hjá umrædd-
um nytjastofnum kann að vera
meiri áhætta en aukin veiði, sem
minnkar heildareftirspurn í fæðu.
Fyrir þessu sjónarmiði má færa
margvíslegar haldbærar röksemd-
ir.
En í tilefni þessara rannsókn-
arveiða vil ég koma á framfæri
árnaðaróskum til sjávarútvegs-
ráðherra og forstjóra Hafrann-
sóknarstofnunar vegna þess hve
vel þeir hafa skipulagt þessi mik-
ilvægu tímamót.
Ég hvet þá til að halda árfam á
næsta ári með rannsóknarveiðum á
fleiri tegundum.
Frábært!
Eftir Kristin Pétursson
Höfundur rekur fiskverkun.