Morgunblaðið - 29.08.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gunnar MaggiÁrnason fæddist í
Reykjavík 24. desem-
ber 1940. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 23. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Hulda Halldórsdóttir,
f. 10. maí 1920, d. 12.
febrúar 2000, og Árni
Vigfússon, f. 10. júlí
1914, d. 16. apríl 1982.
Gunnar Maggi var
elstur fjögurra systk-
ina, systkini hans eru
Vigfús Þór, f. 6. apríl 1946, kvænt-
ur Elínu Pálsdóttur, f. 16. júní
1948, Halla Vilborg, f. 28. október
1948, gift Ásmundi Eiríkssyni, f.
10. desember 1950, og Rúnar Jón, f.
19. júní 1953, kvæntur Kristínu Ei-
ríksdóttur, f. 7. júní 1954.
Gunnar Maggi kvæntist 8. febr-
Gunnar Maggi ólst upp í Reykja-
vík. Eftir hefðbundið barna- og
gagnfræðaskólanám hóf hann nám
1. janúar 1959 í offsetprentun í
Lithoprenti. Hann tók sveinspróf
1964 og fékk meistarabréf 1969.
Gunnar Maggi starfaði síðan við
iðngrein sína í Glasgow í Skotlandi
og hér heima í prentsmiðjunni
Litbrá, uns 1974 að hann stofnaði
með tveimur félögum eigið prent-
fyrirtæki, Prenttækni, sem hann
eignaðist síðan einn 1975 og rak
allt fram á síðasta dag.
Gunnar Maggi tók virkan þátt í
félagsmálum offsetprentara og
seinna í störfum samtaka atvinnu-
rekenda, Félagi íslenska prentiðn-
aðarins og Samtökum iðnaðarins.
Hann var í sveinsprófsnefnd offset-
prentara um árabil. Gunnar Maggi
starfaði einnig mikið fyrir hesta-
mannafélagið Fák, sat í nefndum
og annaðist m.a. herrakvöld þeirra
Fáksmanna í mörg ár. Hann sat í
stjórn og var varaformaður Fáks
síðustu misserin.
Útför Gunnars Magga verður
gerð frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
úar 1964 Stefaníu
Flosadóttur, f. 28.
apríl 1940. Hún er
dóttir hjónanna Mar-
grétar Laufeyjar
Guðmundsdóttur, f.
11. maí 1902, d. 3. júní
1978, og Flosa Ein-
arssonar, f. 25. janúar
1906, d. 12. nóvember
1954. Stefanía og
Gunnar Maggi eiga
þrjú börn, þau eru: 1)
Margrét framreiðslu-
maður, f. 6. janúar
1963, gift Þóri Sigfús-
syni deildarfulltrúa, f. 19. júlí 1959.
Börn þeirra eru Hildur María, Stef-
anía Ósk og Guðrún Margrét. 2)
Árni framreiðslumaður, f. 18. des-
ember 1968. 3) Hulda Guðrún leik-
skólakennari, f. 9. janúar 1976,
leggur stund á mannfræði í Amst-
erdam í Hollandi.
Elsku pabbi minn.
Það er mjög erfit að setjast nið-
ur og skrifa minningargrein, aldrei
grunaði mig að þú færir svona
fljótt, en eftir hetjulega baráttu,
þrautseigju og æðruleysi varðstu
að lúta í lægra haldi í baráttunni
við krabbameinið.
Þú varst ekki bara pabbi minn
því að þú varst líka mikill vinur
minn. Við störfuðum saman síðast-
liðin 11 ár, það var nú þannig hjá
okkur að oft þegar gera þurfti eitt-
hvað þurftirðu ekki að segja neitt
við mig því að yfirleitt vorum við
að hugsa sama hlutinn enda sögðu
allir að við værum mjög lík. Við
áttum líka sömu áhugamálin sem
var hestamennskan og félagsstörf.
Í hestamennskunni gerðum við
margt skemmtilegt saman og vil
ég þakka þér fyrir allar ánægju-
stundirnar sem við áttum þar.
Þaðan eru margar skemmtilegar
minningar sem munu lifa enda-
laust, hestaferðir, útreiðartúrar
um nágrenni Reykjavíkur og í
Grímsnesinu og víðar, ferðir á
landsmót og margt fleira, en hest-
ar voru þitt hjartansmál og margt
annað sem viðkemur hestamennsk-
unni enda starfaðirðu mikið í fé-
lagsmálum hestamanna og mér er
sagt að oft hafi heyrst vel í þér í
Víðidalnum um hin ýmsu mál. Í fé-
lagsmálum vorum við bæði öflug,
þú varst ávallt mjög stoltur og
sagðir mörgum hve dugleg ég
væri. Það er nokkuð víst að ég og
dætur mínar munum sakna þess að
geta ekki farið í hesthúsið með afa
eða farið í sumarbústaðinn ykkar
mömmu en þar vildirðu helst vera
öllum stundum og í veikindum þín-
um vildirðu helst bara vera þar,
því þar leið þér best. Já, minning-
arnar, sem koma upp í hugann, eru
margar og allar góðar.
Ég vil þakka öllu þessu frábæra
starfsfólki á deild 11E á Landspít-
alanum fyrir frábæra umönnun í
veikindum pabba.
Elsku pabbi, nú þegar þú hefur
lagt upp í þína hinstu för vona ég
að þér líði vel á hestbaki með þá
Hött og Skörung. Nú er komið að
kveðjustund, takk fyrir allt og
blessuð sé minning þín.
Þín dóttir,
Margrét.
Með nokkrum orðum langar mig
til að minnast frábærs tengdaföður
míns, Gunna Magga, sem lést á
Landspítalanum laugardaginn 23.
ágúst.
Fyrir rúmum tólf árum, þegar
ég og Margrét, dóttir hans, fórum
að vera saman, sá ég strax að
Gunni Maggi var mikill persónu-
leiki, hann leit rannsakandi augum
á mig, ætlaði nú að passa að hún
Magga fengi góðan mann. Í dag
veit ég að hann var mjög sáttur við
tengdasoninn.
Í gegnum tíðina fylgdist ég með
Gunna Magga reka fyrirtæki sitt
Prenttækni af miklum myndar-
brag. Dugnaður hans, heiðarleiki
og persóna hafa lagt grunninn að
góðum árangri. Fyrir um ári festi
hann kaup á nýju húsnæði í Kópa-
voginum fyrir fyrirtækið sem nú
er nánast fullbúið og sést á öllu
sem gert hefur verið að hann
hugsaði út í öll smáatriði. Hann
vildi hafa þetta þannig að honum
og starfsfólki hans liði vel í
vinnunni, því eins og hann sagði,
starfsfólkinu verður að líða vel í
vinnunni, en hann var jafnframt
kröfuharður.
Hestamennskan og allt sem
henni viðkom var Gunna Magga
ákaflega hugleikin. Hann starfaði
mikið að félagsmálum hestamanna,
nú síðast var hann varaformaður
hestamannafélagsins Fáks í
Reykjavík. Þau voru mörg herra-
kvöldin hjá Fáki sem hann skipu-
lagði og fórst honum það alltaf vel
úr hendi.
Sumarbústaðurinn hans og
Stebbu í Grímsnesinu var honum
einnig mjög hugleikinn. Þar hafa
þau hjónin byggt upp fallegan reit
fyrir sig fjölskylduna og hestana
sína. Hann var þar öllum stundum.
Þórir, sagði hann, við þurfum að
laga hestagirðinguna áður en hest-
arnir koma austur, setja niður
kartöflur, gróðursetja, eða hvað
eina sem honum fannst þurfa að
gera. Þarna leið honum mjög vel
og helst vildi hann hafa fjölskyld-
una sína alla með og þá sérstak-
lega barnabörnin. Enda var fjöl-
skyldan honum hugleiknust og
hann var duglegur að hóa henni
saman, og honum leið aldrei betur
en þegar hann var með fjölskyldu
og vinum.
Já, þær eru margar, minning-
arnar sem koma upp í hugann, all-
ar góðar og jákvæðar.
Nú hefur Gunni Maggi lagt upp
í sína hinstu för, farsælu lífi er lok-
ið og komið að kveðjustund.
Gunni Maggi, ég þakka þér sam-
fylgdina. Þú varst ekki bara
tengdapabbi minn heldur líka mik-
ill félagi og vinur. Blessuð sé
minningin þín fagra og ljúfa.
Þinn tengdasonur,
Þórir.
Elsku besti afi.
Þegar við systurnar erum hér
saman að skrifa þetta rifjast upp
margar góðar minningar sem við
áttum saman með þér, í hesthúsinu
þínu í Víðidalnum, á ferðalögum
erlendis eða í sumarbústaðnum
þínum og ömmu í Grímsnesinu, en
þar gerðum við margt skemmtilegt
saman. Við fórum t.d. í útreiðar-
túra, unnum í garðinum, gróður-
settum mörg tré og margt fleira
skemmtilegt. Þótt þú værir mikið
veikur grunaði okkur ekki að þú
færir svona fljótt.
Elsku besti afi, við munum ekki
gleyma þér, þótt þú sért kominn til
himna. Allt sem þú gerðir með
okkur mun lifa endalaust í minn-
ingunni. Við systurnar skulum
passa alla hestana þína og sjá um
að þeim líði vel, en það skemmti-
legasta sem þú gerðir var að fara
upp í hesthús og hugsa um hest-
ana, ríða út og sjá um að þeim liði
vel. Við skulum líka passa sum-
arbústaðinn með ömmu og allt sem
þú áttir.
Við munum aldrei gleyma því
þegar þú komst með ný brauð og
snúða á morgnana um helgar heim
til okkar í Vesturásinn áður en þú
fórst í hesthúsið og það klikkaði
auðvitað ekki frekar en annað sem
þú gerðir fyrir og með okkur.
Elsku afi, við systurnar vitum
núna að þú ert kominn á góðan
stað og hlýnar okkur um hjarta-
rætur við þá tilhugsun. Við munum
sakna þín mjög mikið og við skul-
um hugsa vel um ömmu Stebbu
fyrir þig.
Stefanía Ósk, Guðrún Margrét
og Hildur María Þórisdætur.
Það var fyrir fimm mánuðum að
við í fjölskyldu hans Magga bróður
míns, fengum fréttina um að hann
hefði veikst af þeim sjúkdómi sem
einna erfiðast er að ráða við á sviði
læknavísindanna. Öllum bregður
við að heyra slíka frétt, ekki síst
þegar sá sem við sjúkdóminn átti
eftir að stríða, hafði ávallt verið
heilsuhraustur, ekki kennt sér
meins.
Þessari frétt tók hann Maggi
með miklu æðruleysi. Hann var
ákveðinn í að berjast við sjúkdóm-
inn, hvað hann og gerði á ein-
stakan hátt, studdur af eiginkonu
sinni, börnum, fjölskyldu og vin-
um. Þrátt fyrir fréttina um hve al-
varlegur sjúkdómurinn væri, gafst
Maggi ekki upp. Átti miðað við að-
stæður „gott“ sumar. Einkum og
sér í lagi naut hann sín í fallega
sumarbústaðnunum þeirra hjóna,
Þverholti, í Grímsnesi.
Okkur systkinum hans Magga
verður ógleymanleg stundin sem
við áttum með honum og fjöl-
skyldu hans þar fyrir austan í júlí,
hvar hann var búinn að rækta
garðinn í áratugi. Hann lék á als
oddi. Yngsti bróðir okkar, Rúnar,
hafði á orði að hann hefði sjaldan
eða aldrei séð hann eða hitt hann
fyrir eins hressan og glaðan og
kunni hann þó að gleðjast með
glöðum í gegnum tíðina.
Baráttan hélt áfram, en oft lagði
hann leið sína í fyrirtæki sitt,
Prenttækni, á meðan á veikinda-
baráttunni stóð. Ég gleymi því
seint eða aldrei þegar hann fékk í
fyrsta sinn að fara út af sjúkrahús-
inu eftir að hann lagðist þar inn.
Ég var í heimsókn hjá honum og
hann sló því fram við hjúkrunar-
fólkið, hvort hann gæti ekki fengið
að fara heim, átti reyndar ekki von
á því, en fékk leyfið. Hann bað mig
að aka sér beint í Kópavoginn þar
sem Prenttækni er staðsett. Ég
var örlítið hikandi við það, en eðli-
lega fór ég að óskum hans. Eftir
að starfsmenn hans höfðu tekið í
hönd hans, tekið á móti honum
opnum örmum,var hann tekinn við
stjórninni. Farinn að líta á prent-
gerðina og á svipstundu farinn að
segja til um hvað betur mætti fara.
Þá skynjaði ég hvað fyrirtæki hans
var honum mikils virði. Maggi var
ávallt talinn mikill og góður fag-
maður og rak fyrirtæki sitt með
miklum dugnaði alla tíð ásamt
Stebbu eiginkonu sinni og börn-
unum þremur.
Nú þegar kveðjustundin er orðin
að staðreynd alltof fljótt, koma
eðlilega margir ánægjulegir at-
burðir upp í hugann. Atburðir eins
og þegar amma og afi gáfu Magga,
unga drengnum sínum, N.S.U.
skellinöðru í fermingargjöf sem
stóð inni í stofu í Nökkvavoginum
þegar fermingarbarnið kom heim
úr kirkjunni að lokinni ferming-
arathöfninni. Maggi bróðir var
ávallt í miklu uppáhaldi hjá ömmu
okkar Guðrúnu, sem svo sannar-
lega dekraði við fyrsta barnabarn-
ið sitt. Áhugamál Magga var því
um tíma tengt vélhjólum. Margir
vinanna muna eftir K.K. skelli-
nöðrunni sem var svo glæsileg að
hún var kölluð jólatréð. Síðar átti
þessi áhugi eftir að beinast að bif-
reiðum, en Maggi fékk að njóta
þess að aka á glæsivagni föður
okkar, Ford 55-6 R-4444. Margir
vildu eiga slíkan farkost í dag.
Marga atburði úr lífinu má rifja
upp. Við systkinin eigum margar
góðar minningar tengdar honum
Magga. Við gleymum aldrei þegar
við sáum hana Stebbu hans í fyrsta
sinn. Fljótt kom í ljós að hún bjó
yfir miklu jafnaðargeði, leit björt-
um augum á lífið og tilveruna og
áttu þau hjónin að baki nærri 40
ára blessunarríkt og gott hjóna-
band er Maggi lést. Það hefur
gengið vel hjá þeim í lífnu. Þau
hafa notið þess í leik og starfi og
komið börnum sínum til mennta.
Einmitt móðir okkar, hún Hulda,
ræddi sífellt um það hvað það væri
mikilvægt að mennta sig, nokkuð
sem hennar kynslóð gat ekki veitt
sér, ekki allir að minnsta kosti.
Hún hvatti Magga eindregið til að
hefja nám í prentiðninni sem hann
lauk á sínum tíma með prófi frá
Iðnskólanum.
Hann Maggi kom ávallt til dyr-
anna eins og hann var klæddur.
Menn vissu hvar þeir höfðu hann,
þekktu skoðanir hans á mönnum
og málefnum. Hann átti sitt skap
og gat á stundum verið mjög fast-
ur fyrir. Ákveðinn í að koma sínum
málefnum heilum heim í höfn.
Hann átti auðvelt með að laða til
sín fólk til þátttöku í félagsmálum.
Mikið er það þakkarvert að fjöl-
skylda hans, stórfjölskyldan hefur
haldið fast saman í gegnum árin.
Hist á hátíðum og gleðistundum,
sem og á hverdagsstundum lífsins.
Góðar voru þær stundir þegar við
bræðurnir ásamt föður okkar Árna
fylgdumst með framgöngu okkar
manna, Valsmanna, einkum og sér
í lagi á sviði knattspyrnunnar.
Einnig eru þær dýrmætar í minn-
ingunni þær stundir er við bræð-
urnir hittumst á Flugteríunni á
Reykjavíkurflugvelli hjá yngsta
bróðurnum. Þar var rætt um allt
milli himins og jarðar, ekkert und-
anskilið enda erum við bræðurnir
þrír og ekki síður eina systirin,
hún Halla, tilbúin í umræður um
lífið og tilveruna.
Nú er þessum þætti í fylgd með
Magga lokið. Mikið er erfitt að
sætta sig við það. Við spyrjum öll
hvað getum við gert, bænir okkar
lutu að því að niðurstaðan yrði
önnur en hún varð. Það er vænt-
anlega okkar hlutskipti, að gefast
ekki upp rétt eins og Maggi gerði
ekki síðustu mánuðina. Bæn okkar
nú, lýtur að fjölskyldu hans, eig-
inkonunni, henni Stebbu, börnun-
um Möggu, Árna og Huldu,
tengdasyninum Þóri og afabörn-
unum Hildi Maríu, Stefaníu og
Guðrúnu sem áttu svo mikið í hon-
um Magga. Hann virtist njóta þess
að „dekra við þær“.
Við Elín og fjölskylda okkar
biðjum Guð að blessa ykkur öll og
styðja. Megi minningarnar góðu og
fögru, er tengjast lífi hans Magga
styrkja ykkur öll á leið ykkar inn í
framtíðina.
Stundum verður vetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa,
ljóssins Guð, í því.
Gef oss þitt sumar
sólu þinni frá.
Kristur, kom og sigra,
kom þú og ver oss hjá.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Vigfús Þór Árnason.
GUNNAR MAGGI
ÁRNASON
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns,
JÓNS MAGNÚSSONAR
frá Geirastöðum,
Kleppsvegi 132,
Reykjavík.
Kristín H. Aspar og fjölskylda.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við and-
lát og útför okkar elskulega frænda og vinar,
STEFÁNS R. B. HÖSKULDSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Suðausturlands, Hornafirði.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Marta Imsland.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
föðursystur okkar,
GUÐFINNU KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Svalbarðseyri,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn 14. ágúst sl.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkra- og öldrunarstofnana sem hefur
annast hana í veikindum hennar til margra ára.
Trausti Jóhannsson,
Sóley Jóhannsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Gunnar Magga Árnason bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.