Morgunblaðið - 10.11.2003, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. NÓVEMBER 2003 25
Elskulegur frændi okkar,
ÞORBERGUR GUÐJÓNSSON
frá Melkoti í Leirársveit,
síðar Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðju-
daginn 11. nóvember nk. kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Dval-
arheimilið Höfða, Akranesi.
Systkinabörn hins látna.
Okkar ástkæri,
STEINDÓR KRISTJÁN SIGURJÓNSSON
Nautabúi,
Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði,
lést á heimili sínu 4. nóvember. Útför hans
fer fram frá Mælifellskirkju laugardaginn 15.
nóvember kl. 14.00.
Hulda Axelsdóttir,
Margrét Helga Steindórsdóttir, Guðmundur Lárusson,
Axel Steindórsson, Elín Jóhanna Óskarsdóttir,
Karen Hulda Steindórsdóttir, Eyjólfur Þór Þórarinsson
og fjölskyldur.
Elsku mamma.
Þær er ófáar minn-
ingarnar sem tengjast
þér. Mig langar til að stikla á örfá-
um minningarbrotum um þig.
Þú tókst snemma ástfóstri við Ís-
land, þegar þú komst hingað um tví-
tugt, frá Þýskalandi. Þig langaði að
kynnast þessu nýja landi, sem sjálf-
sagt hefur verið þér framandi og
mjög ólíkt þeim aðstæðum sem þú
þekktir í þínum æskuhögum. Enda
lagðir þú snemma í ferðalög um
landið. Þær eru margar útilegurnar
sem ég hef farið með þér um landið
þvert og endilangt. Þegar þú varst
yngri og ég var enn í heimahúsum
varstu óþreytandi í að leggja í
ferðalög, sem voru mörg á hverju
sumri. Og alltaf fylgdum við systk-
inin með. Hvort heldur það voru
tjaldútilegur eða ferðir í berjamó.
Þú kenndir mér að ferðast. Þú
kenndir mér að njóta landsins og
meta það. Síðan hef ég verið á eilíf-
um ferðum um landið og notið þess.
Þú heimsóttir ekki mjög oft
heimahaga þína í Þýskalandi fyrr en
á seinni árum. Einu sinni tókstu
okkur bræðurna með þér út, þegar
við vorum ungir. Mér er sú ferð
mjög minnisstæð. Við ferðuðumst
mikið um Þýskaland í þessari ferð
og kynntumst vel þínu gamla heima-
landi. Það er mér mjög minnisstætt,
þegar við heimsóttum bróður þinn
Herbert sem bjó við landamæri
Austur- og Vestur-Þýskalands, sem
þá voru og hétu. Þar sá ég hermenn
í fyrsta sinn, bæði vestan megin
landamæranna, sem og austan. Það
hafði mikil áhrif á mig, ungan
drenginn.
Þú varst sú síðasta í fjölskyldunni
sem yfirgafst vesturbæinn. Ég flutti
þaðan fyrir nokkrum árum, en
gömlu heimahagarnir toga og oft
komum við í heimsókn til þín og allt-
af þegar KR átti heimaleik. Þá
heimsótti ég þig bæði fyrir og eftir
leik og til þín var ætíð gott að koma.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
EDITH
ÁSMUNDSSON
✝ Edith GerhardtÁsmundsson hús-
móðir, Reynimel 76,
fæddist í Stettin í
Austur-Þýskalandi
hinn 27. júlí 1928.
Hún lést á heimili
sínu fimmtudaginn
11. september síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Grafarvogskirkju
26. september.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda
viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að
minnast,
svo margt sem um hug minn
fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku mamma. Albúm minning-
anna um þig er stórt og mikið að
vöxtum.
Minningarnar um þig gefa mér og
mínum mikið og eiga eftir að gera
það um ókomin ár. Ég mun ætíð
minnast þín sem hlýlegrar, góðrar
og indællar manneskju, sem vildir
öllum vel og reyndist öllum vel. En
fyrst og fremst mun ég minnast þín
sem mömmu.
Guðjón Pétur.
Mig langar að kveðja hér með
nokkrum orðum tengdamóður mína
Edith Gerhardt Ásmundsson síðast
til heimilis á Reynimel 76 sem lést á
heimili sínu 11. september sl.
Ég kynntist Edith snemma árs
1972 þegar ég á mínum unglings-
árum fór að gera hosur mínar græn-
ar fyrir konunni minni Ernu Arn-
ardóttur dóttur Edithar. Edith sem
fæddist í Stettin, þá í Þýskalandi, en
sem nú tilheyrir Póllandi, fluttist til
Íslands árið 1949. Edith fór fyrst á
Haga á Barðaströnd, en árið 1951
fluttist hún til Reykjavíkur þar sem
hún kynntist manni sínum Erni Ás-
mundssyni bifvélavirkja. Edith og
Örn eignuðust 6 börn, sem eru Þór-
unn, Ásdís, Erna, Anna María, Páll
Ingólfur og Guðjón Pétur. Á þessum
árum starfaði Edith í Ísbirninum og
vann þar hörðum höndum ásamt því
að ala upp börnin. Þau bjuggu þá
vestur í bæ, á Meistaravöllunum, og
alla daga fór hún úr Ísbirninum
heim í hádeginu til þess að útbúa
mat fyrir börnin. Þótt Edith ynni
hörðum höndum kom það ekki niður
á uppeldinu því að Edith veitti börn-
um sínum sérstaklega gott uppeldi
sem endurspeglast í börnunum því
að börnin hennar eru sérstaklega
duglegir og ósérhlífnir einstaklingar
með mikil og sterk fjölskyldubönd.
Ferðalög voru henni sérlega
ánægjulegar stundir. Alla föstudaga
var Örn búinn að gera bílinn og
börnin ferðbúin þegar Edith kom
heim úr vinnunni og þá var ekkert
beðið, heldur brunað strax út úr
bænum. Á þessum árum áttu Örn
og Edith Skóda skutbíl sem ég held
að megi fullyrða að sé einn mesti
ferðabíll Íslandssögunnar fyrr eða
síðar. Það skipti engu hvort um var
ræða Sprengisand, Kjöl eða Þórs-
mörk, Skódinn hafði farið þar um. Í
þessum ferðalögum kynntist Edith
íslenskri náttúru sem hún hafði
mikla ánægju af. Þótt Edith væri
fædd í Þýskalandi varð hún fljótlega
mikill íslendingur í sér, sem sást vel
þegar hún fékk ættingja frá Þýska-
landi í heimsókn, hún var óþreyt-
andi að þeytast um landið til þess að
sýna þeim með miklu stolti íslenska
náttúrufegurð.
Húsmóðirin og mamman Edith
hafði á sínum fyrri árum lært í hús-
mæðraskóla, það sást greinilega í
öllu hennar uppeldi og matargerð. Á
hverjum jólum var venjan að það
væri margréttað matarborð ásamt
öllu tilheyrandi, þannig að allir gátu
fengið sinn uppáhaldsmat hvort sem
það var fugla- eða lambakjöt. Ég
fékk fljótlega að kynnast matar-
gerðinni hjá Edith og fór það ekki
framhjá neinum að þar var mikil
matargerðarkona. Á árunum 1973–
1977 þegar ég stundaði nám við Vél-
skólann í Reykjavík ásamt kunn-
ingja mínum, honum Badda, sem
bjó í sama stigagangi og Edith á
Meistaravöllunum, brunuðum við á
hverjum degi vestur í bæ í hádeg-
ismat og ekki vantaði það, að alltaf
beið Edith með góða máltíð. Það var
ekki aðeins að ég nyti góðrar mál-
tíðar hjá tengdó í hádeginu, heldur
var hún alltaf tilbúin að hjálpa mér
með þýskuna sem var jú hennar
móðurmál.
Edith hafði mikil yndi af blómum
og var pottur í hverju horni á heim-
ilinu hennar. Einu sinni ákvað ég að
telja blómin hennar, en þegar ég var
komin hátt í 100 hætti ég. Þótt þau
hjónin væru með 6 börn í 3ja her-
bergja íbúð var heimilið alltaf sér-
staklega snyrtilegt og öllu vel fyrir
komið. Að vinna fulla vinnu úti
ásamt því að halda utan um uppeld-
ið, lærdóminn hjá börnunum og sjá
um heimilið, öllu þessu skilaði hún
með stakri prýði, enda mikil kjarna-
kona.
Edith starfaði mörg ár hjá Ísbirn-
inum en á seinni árum vann hún í
borðstofunni á Elliheimilinu Grund.
Stundum var Edith að tala um að
hún væri búin að tryggja sér pláss á
Grund en húsmóðurhlutverkið í
henni var það sterkt að hún bjó á
sínu eigin heimili til dánardags þótt
hún væri orðin mikill sjúklingur
sem hún var búin að vera síðustu 14
árin.
Edith var sérlega félagslynd sem
sást vel í því að seinni árin þegar
börnin öll voru farin að hún fór að
sinna ýmsum félagsmálum. Hjá
Edith var fastur liður að fara tvisv-
ar sinnum í viku upp í Ármúla til
þess að hitta aðra eldri borgara og
spila. Einnig var hún í kvennadeild
Slysavarnafélagsins.
Edith var sérlega lagin við föndur
og handavinnu og eru þeir ekki fáir
munirnir sem hún gaf fjölskyldu
sinni og vinum. Voru þetta allra
handa útsaumur og styttur sem hún
hafði smíðað og eða málað. Stundum
þegar ég var að horfa á hana, ann-
aðhvort við saumaskap eða föndur,
dáðist ég að því hversu nákvæm hún
var í því þegar heilsan var ekki betri
en hún var. Hún lét heilsuna ekki
stöðva sig á seinni árum, hvort sem
það var við að þeytast um með ætt-
ingja sína frá Þýskalandi, föndra
eða hitta eldri borgara.
Ég vildi þakka Edith fyrir þau 31
ár sem ég fékk að þekkja hana og
þann ómetanlega tíma sem hún gaf
mér og fjölskyldu minni. Ég veit að
þú ert laus við allar þrautir og þú
ert núna á meðal fjölskyldu þinnar á
friðsælum stað. Við hittumst aftur
seinna en þangað til þökkum við þér
fyrir og þú lifir í minningu okkar.
Gunnar Jacobsen.
Elsku amma.
Ég trúi því ekki ennþá að þú sért
farin frá okkur. Farin frá okkur fyr-
ir fullt og allt. Ég sem ætlaði að
koma til þín um helgina. Ég á aldrei
eftir að gleyma þessum degi, deg-
inum sem guð ákvað að fá þig til sín.
Ég var að fara á þjálfaranámskeið
alla þessa helgi og ætlaði að gista
hjá þér, eins og ég gerði oft. Ég beið
eftir því að skólinn yrði búinn til að
geta lagt af stað í bæinn. Ég átti
einn tíma eftir í skólanum þegar
frænka mín kom til mín og sagði
mér að mamma hefði verið að
hringja í hana og að ég ætti að fara
heim með henni. Ég vissi ekki hvað
væri í gangi en mér datt það aldrei í
hug að þú værir dáin.
Þegar við svo komum heim og
mamma tilkynnti mér þetta þá varla
trúði ég þessu. Ég trúði því ekki að
hún amma mín, sem var mér eins og
mamma, væri farin. Ég trúði því
ekki að ég væri ekki að koma til þín
um helgina eins og ætlað var. Ég
sem ætlaði að fara út í búð fyrir þig
og kaupa moppur á kústinn af því að
við fundum þær ekki í búðinni um
seinustu helgi.
Þú varst mér eins og mamma. Við
vorum svo nánar. Þegar ég kom til
þín töluðum við um heima og geima
og ég fór í búðarferð fyrir þig og
þreif oft íbúðina þína, því að það var
svo oft sem að skúringarkonan kom
ekki. Við áttum svo mörg leynd-
armál saman og eigum enn. Ég
sagði þér margt sem ég sagði eng-
um öðrum og þú sagðir mér líka
margt sem ég veit að enginn annar
veit. Og það fær heldur enginn ann-
ar að vita leyndarmálin okkar, ég
mun halda áfram að segja þér
leyndarmálin mín en ég mun bara
segja þér þau á annan hátt – í gegn-
um guð.
Þegar ég var yngri og kom til þín
í heimsókn fór ég oft með þér upp á
Grund þar sem þú fórst oft að
sauma og þá sat ég þar og fylgdist
með þér og spjallaði við þig. Við fór-
um líka alltaf saman í Vesturbæj-
arlaugina í sund. Það var svo mikið
sport fyrir mig að fara með þér í
sund. Við fórum alltaf í einkaklefa
og það gerði maður aldrei nema
með þér. Svo veiktist þú og gast
ekki lengur farið í sund, en við héld-
um áfram að skemmta okkur sam-
an. Þú lést þá bara renna í notalegt
froðubað fyrir mig með baðsalti.
Okkur fannst líka rosalega gaman
að kveikja á kertum og hafa það
gott inni í stofu og spjalla. Svo
héngum við bara oft við sjónvarpið
og gláptum á það allt kvöldið og
fram eftir nóttu. Ég fór líka oft út
að hitta stelpurnar eftir að ég var
búin að fara í búðarferð fyrir þig.
Þú varst búin að láta mig hafa lykil
að húsinu og þegar ég kom heim
varstu oftast inni í stofu að sauma
og horfa á sjónvarpið í leiðinni. Þú
varst alltaf að sauma gjafir handa
öllum og varst byrjuð að sauma all-
ar jólagjafirnar aftur í janúar eftir
jólin, fyrir næstu jól, svo að allir
gætu fengið sitt á réttum tíma.
Þótt við höfum náð að gera margt
saman var líka margt sem við áttum
eftir að gera saman. Ég hlakkaði
svo til að fá bílpróf til þess að geta
skutlað þér út um allt, í allar búð-
arferðirnar, upp í Kringlu og fleira.
Þú gast orðið lítið sem ekkert labb-
að. Áður fyrr tókum við alltaf
strætó saman út um allt og manstu
þegar strætóbílstjórinn lokaði á þig?
Þá hlógum við nú mikið, eins og við
gerðum oft. En þú gast ekki lengur
tekið strætó. Þess vegna ákváðum
við bara að bíða þangað til ég myndi
fá bílpróf til þess að við gætum
ferðast um allt. Það verður örugg-
lega tómlegt að fara í vesturbæinn
án þess að geta farið heim, eins og
ég sagði alltaf þegar vinkonur mínar
hringdu í mig og spurðu mig hvar
ég væri. Ég sagðist alltaf vera
heima þegar ég var hjá þér. Þetta
var hálfgert mitt annað heimili. Þú
varst alltaf svo glöð þegar ég kom
og opnaði með lyklunum og óð inn í
íbúðina alveg óvænt. En þú áttir svo
sem von á mér hverja einustu helgi.
Þær eru margar minningarnar
sem við áttum saman, elsku litla
kerlingin mín, og það er erfitt og
bara ekki hægt að fara að telja þær
allar upp hér. Þótt að þú hafir verið
orðin veik kom þetta svo mikið á
óvart. Seinustu helgi, seinast þegar
ég sá þig, hélstu utan um mig og
varst að hugga mig af því að
langamma mín var að deyja. Þú
sagðir við mig að guð hefði bara vilj-
að fá hana núna, að núna liði henni
betur og að guð taki fólk þegar hann
vilji fá það aftur. Mér finnst ekki
skrítið að guð vilji fá að eiga þig
núna, en það er mikill missir að hafa
þig ekki. En nú líður þér betur,
elsku amma, og við munum halda
áfram að tala saman og segja hvor
annarri leyndarmál. Ég tel mig ríka
að eiga allar minningarnar frá þér,
en nú kveð ég þig með tár í augum –
elska þig að eilífu.
Auður Elísabet.
MINNINGARGREINUM í
Morgunblaðinu hefur fjölgað
verulega á undanförnum árum.
Til að öllu efni Morgunblaðsins
verði haganlega fyrir komið
reynist nauðsynlegt að setja
minningargreinum, sem og öðru
efni, ákveðin lengdarmörk. Því
hefur verið ákveðið að fyrir utan
aðalgrein verði aðrar greinar
1.500 slög (með bilum), sem eru
um 50 línur í blaðinu (17 dálk-
sentimetrar) og í kringum 300
orð.
Hinsta kveðja
– nýtt form
Jafnhliða þessu verður tekin
upp nýjung sem kölluð er
HINSTA KVEÐJA þar sem
hægt verður að senda örstutta
kveðju (5–15 línur), þegar það á
við. Þetta form á við þegar votta
á virðingu án þess þó að það sé
gert með langri grein (sjá sýn-
ishorn).
Lengd minningargreina
Hæfileg lengd. Til þess að sjá
lengd minningargreinar í t.d.
Word-ritvinnslu, þá er valið
Tools-valblaðið og síðan Word
Count. Þá opnast þessi upplýs-
ingagluggi og sýnir orðafjöldann
(Words); slagafjölda án orðabila
(Characters (no spaces)); slaga-
fjölda með orðabilum (Characters
(with spaces)): 1.500.
g
fa
g
n
ar
n
k,
a
ð-
m
g
m
n-
r
ir
ð
r-
i.
m
r-
n-
í
ar
l-
u
í
ð
ð-
gg g
Sú hugsun að svo kynni að fara var
manni þó oftast fjarri, svo mikill var
lífsþróttur hennar, hugurinn vökull
og atorkan óbilandi.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj.
lkasdjf laksjf laks jdf.
Laksdjælaskdjfæalskjfaæls
kdjfaæl sk djfalæs kd.
Jón Jónsson og
Jónína Jónsdóttir
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs
kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh
dfgh dfgh dfh fdgh.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
HINSTA KVEÐJA