Morgunblaðið - 10.12.2003, Side 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sturla Berg Sig-urðsson fæddist á
Bergsstöðum á Pat-
reksfirði 16. maí
1946. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítala við
Hringbraut 2. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Bergljót Sturludóttir
og Sigurður G. Jó-
hannsson, sem bæði
eru látin. Systkini
hans eru: Elfar Berg
Sigurðsson, Sigurrós
Berg Sigurðardóttir,
Kristín Hólm Berg Martino, Lilja
Ruth Berg Sigurðardóttir, Hera
Garðarsdóttir, Jóhann Berg Sig-
urðsson, Hafdís
Berg Sigurðardóttir
og Sigurbjörn Berg
Sigurðsson.
Sturla kvæntist
1987 Dagnýju Gloríu
Sigurðsson, synir
hennar og fóstursyn-
ir Sturlu eru Rodney
Berg Resgonia og
Reynir (Jorey ) Þór
Resgonia. Synir
Sturlu og Gloríu eru
Sigurður Jósef Berg
Sturluson og Krist-
ófer Berg Sturluson.
Útför Sturlu verð-
ur gerð frá Fella- og Hólakirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Elsku Sturla.
Þú varst svo harður af þér og
kjarkmikill í gegnum veikindi þín og
svo ákveðinn að lifa lífinu fram á það
síðasta.
Ó, hvað ég dáðist að kjarkinum
þínum, eins og þú varst mikið veik-
ur. Þú varst byrjaður að skreyta fyr-
ir jólin, svo þjakaður sem þú varst,
svo þú gætir skreytt í smáskömmt-
um, því þú sagðist geta svo lítið gert
í einu, en vildir hafa allt tilbúið og
njóta ljósanna og jólaskreytinganna,
en jólin voru þinn uppáhaldstími á
árinu og þú varst alveg ákveðinn að
njóta þessara tíma með fjölskyldu
þinni í ljóma jólahátíðar og ljósa.
Í sorginni ákváðu Sigurður Jósef
og Kristófer að skreyta jólatréð
strax og halda áfram undirbúningi
jólanna, eins og þú hefðir viljað hafa
þau.
Ég byrjaði að skrifa niður minn-
ingar um þig og það sem er mér í
fersku minni meðan ég beið á flug-
vellinum í Orlando eftir að komast í
flugvél heim til Íslands til að geta
setið hjá þér og kvatt þig, þar sem
mér hafði verið tjáð að baráttu þinni
við sjúkdóminn væri að ljúka. Ég
var svo hrædd um að þú kveddir
þennan heim áður en ég kæmist
heim til að kveðja þig og þakka þér
fyrir tíma okkar saman á þessari
jörðu. Eftir á að hyggja var það
kannski eigingjarnt af mér, því þú
varst orðinn svo veikur og kvalinn í
lokin.
En þú beiðst eftir mér elsku Stulli
minn og ég gat kvatt þig.
Stulli bróðir var mikil félagsvera, í
bernsku var hann sagður mikill fjör-
kálfur og þurfti alltaf eitthvað að
vera að aðhafast. Sturla var tvegga
ára þegar við fluttum frá Patreks-
firði til Reykjavíkur. Við skildum þó
ekki alveg við Vestfirðina að fullu
því snemma fórum við öll systkinin
að fara í sveit í sumardvöl á Barða-
ströndina. Sturla var á Tungumúla
hjá hjónunum Böðvari og Björgu, en
þau eru nú bæði látin. Hann átti
margar góðar endurminningar frá
dvöl sinni á Tungumúla sem hann
varðveitti allt sitt líf og hann unni
Barðaströndinni.
Hann sagði drengjunum og Gloríu
eiginkonu sinni frá þessum bernsku-
stað sínum og oft talaði hann um að
fara vestur með þau og sýna þeim
sveitina sína. Þegar veikindi hans
komu upp í vor var strax ákveðið að
drífa sig á ströndina og sýna fjöl-
skyldunni þennan draumastað,
þessa fallegu sveit.
Barðaströndin heilsaði okkur með
bestu veðurblíðu sem hægt var að
óska sér og sveitin skartaði sínu feg-
ursta.
Við heimsóttum Kiddý og Bjarna
á Haga en þar eyddi ég nokkrum
sumrum hjá Hákoni og Björgu, for-
eldrum Bjarna, og þau tóku svo inni-
lega á móti okkur öllum, fjölskyldu
Sturlu, mér, Ossý systur, Ingimar
manni hennar og Elfari og Guðfinnu
konu hans.
Þar sem Tungumúli er nú nýttur
af Hagafólkinu bauð Bjarni okkur
að opna bæinn svo að Sturla gæti
sýnt drengjunum og Gloríu þennan
bernskustað sinn, kvistherbergið
sem hann svaf í, þrönga stigann upp
á loftið og hvar var leikið með skelj-
ar, leggi og kjamma.
Hann var svo glaður að geta sýnt
þeim þetta allt.
Farið var til Patreksfjarðar og
urðum við þeirrar hlýju aðnjótandi
að Inga Sigurjónsdóttir frænka okk-
ar bauð okkur afnot af húsi foreldra
sinna, sem bæði eru látin, sem við
notuðum sem bækistöð og fórum svo
til Bíldudals og Tálknafjarðar.
Þetta var yndisleg ferð fyrir okk-
ur systkinin sem lánaðist að fara
með honum og margar minningar
voru rifjaðar upp. Stoppað var þar
sem mikil kría var og Sturla fór með
strákana sína inn í kríuhópinn og
sýndi þeim þeim hvernig þeir ættu
að veifa húfunni yfir höfðinu svo krí-
urnar gogguðu ekki í kollinn.
Í þessari ferð rifjaðist upp fyrir
mér eitt sumarið sem ég var á Haga,
mig minnir að það hafi verið 1953 en
þá var mikill sólmyrkvi. Sturla hafði
fengið leyfi til að koma í heimsókn
til mín á Haga ef ég labbaði á móti
honum, en við áttum að hittast á
miðri leið. Skömmu eftir að við lögð-
um af stað skall sólmyrkvinn á, sem
var móbrún birta og það rétt sást
fram fyrir fæturna, og erfitt að átta
sig á því hvar ég var stödd á veg-
inum og ég gekk og hljóp til skiptis
og var mikið hrædd og ímyndaði
mér álfa og huldufók á bak við hvern
stein og þúfu.
Ég gleymi því aldrei hvað ég var
glöð þegar ég sá Sturlu birtast úr
móbrúnu myrkrinu en hann var
álíka glaður að sjá mig því hann var
líka hræddur við álfa og huldufólk.
Árið 1966 fór ég til Bandaríkjanna
í fyrsta skipti að hitta tengdafor-
eldra mína og sýna þeim elsta son
okkar, Tony jr., Tony þriðja. Sturla
kom með og féll alveg inn í fjölskyld-
una um leið og ég. Við vorum þarna
yfir jólin, en þar sem tengdaforeldr-
ar mínir héldu ekki upp á aðfanga-
dagskvöld ákváðum við Stulli og
Tony að nýta jólasnjóinn sem
kyngdi niður og fórum í aðfanga-
dagskvöldgöngu og sungum jóla-
söngva hástöfum í göngunni og
skemmtum okkur konunglega.
Sturla bjó hjá okkur þann vetur í
Ytri-Njarðvík og stundaði sjóinn frá
Keflavík. Sturla stundaði sjó-
mennsku í mörg ár frá Vestfjörðum,
Suðurnesjum og Færeyjum. Hann
var mjög eftirsóttur starfskraftur,
enda var hann hörkuduglegur.
Sturla og Gloría giftust 28. nóv-
ember 1987, Gloría átti tvo syni fyr-
ir, þá Rodney og Jorey, sem voru
Sturla sem bestu synir og vinir. Síð-
an eignuðust þau Sigurð Jósef sem
er nú 12 ára og Kristófer sem er 8
ára, þeir hafa verið sólargeislar í lífi
hans og sárt fyrir hann að kveðja þá
svona unga.
Sturla naut þess svo innilega að
hafa stóra fjölskyldu í krigum sig og
nú voru eldri drengirnir komnir með
eiginkonur og börn og því oft mann-
margt í Torfufellinu hjá honum og
Gloríu.
Sturla hafði átt þann draum lengi
að koma með fjölskylduna sína til
mín í heimsókn til Flórída. Hinn 21.
október síðastliðinn varð sá draum-
ur að veruleika. Þótt Sturla hafi ver-
ið orðinn mikið veikur, þjakaður og
orkulítill beit hann á jaxlinn og
ákvað að njóta þessarar ferðar út í
ystu æsar. Farið var í Disney- og
SeaWorld og leigður rafmagnshjóla-
stóll fyrir Sturlu, svo hann þyrfti
ekki að eyða orku í að labba, hann
naut þess vel að keyra um í stólnum.
Synir mínir fengu sér frí í
vinnunni til að koma með og höfðu
gaman af því að fara með drengina í
þau tæki sem við þau eldri þorðum
ekki að fara í. Gloría villtist þó óvart
í rússíbanaröðina og komst ekki út
svo hún lét sig bara hafa það og fór
ferðina og var mjög ánægð með sig
eftir á, en sagðist ekki vilja fara aft-
ur.
Þau nutu þess líka að sitja í garð-
inum hjá mér í rólegheitum og dáð-
ust að gróðrinum. Hvern morgun
þegar ég kom mér á fætur voru þau
komin út og Gloria farin að snyrta til
í blómabeðunum fyrir mig.
Við fjölskyldan nutum þess svo að
hafa þau hjá okkur og hefðum viljað
hafa þau lengur, en Sturla átti tíma í
krabbameinsmeðferð 6. nóvember
svo þau þurftu að fara heim til Ís-
lands. Ég fór með þeim heim og
stoppaði í tæpa viku og mér datt
ekki í hug að ég myndi koma aftur
eftir svona skamman tíma til að
kveðja elsku bróður minn.
Hinn 27. nóvember var Sturla
lagður inn á krabbameinsdeild
Landspítalans við Hringbraut og
átti ekki afturkvæmt. Hann hafði
syni sína ungu, sem héldu í höndina
á pabba sínum alveg fram á það síð-
asta, Gloríu og fjölskyldu ásamt vin-
unum Inga og Sigga sér við hlið.
Elsku Sturla minn, þín verður sárt
saknað. Ég veit að tekið hefur verið
mjög vel á móti þér á þínu nýja til-
verustigi. Ég bið góðan Guð að
geyma þig og blessa, styrkja Gloríu
og drengina þína og allan systkina-
hópinn okkar, vini og vandamenn.
Þín systir
Kristín (Didda).
Mig langar að kveðja hann Sturlu
bróðir minn, sem lést á krabba-
meinsdeild Landspítalans við Hring-
braut 2. des. með örfáum orðum.
Það er mikið áfall þegar fyrsta
skarðið er höggvið í stóran systk-
inahóp. Maður hélt í vonina fram á
síðustu stund, því alltaf varst þú svo
jákvæður og brattur þegar talað var
við þig, þú ætlaðir sko að sigrast á
þessu hvað sem hver segði. Í gamla
daga áttir þú alltaf athvarf hjá okk-
ur Ingimar þegar eitthvað á bjátaði
og dvaldir öðru hvoru hjá okkur í
nokkur ár og er það mér minni-
stæðast þegar þú tókst að þér að
mála húsið okkar á Grundarstígn-
um, við leyfðum þér að ráða litnum á
því og sá litur var hvítt, grátt og
svart og var sá litur á húsinu meðan
við áttum það.
En mesta gæfuspor þitt var að
giftast henni Gloríu þinni fyrir rúm-
un 16 árum og eignast þessa gull-
fallegu og velgerðu drengi þína, Sig-
urð Jósef og Kristófer og voru þeir
augasteinarnir þínir og sakna þín
sárt núna, þar að auki fékkstu tvo
fóstursyni þá Jorey og Rodney.
Það var yndislegt ferðalag sem
við fórum systkinin í sumar vestur á
Barðaströnd, Patró og Tálknafjörð
með þér og þinni fjölskyldu, þar sem
þig langaði svo að sýna henni æsku-
stöðvarnar og sveitina þína. Eins
var það yndislegt að þér skyldi
auðnast að heimsækja Diddu systur
og fjölskyldu til Flórída eins og þig
var búið að dreyma um og að fjöl-
skyldan skyldi njóta þess, strákarnir
þínir eiga þær minningar um
ókomna tíð.
Eitt lag minnir mig alltaf á þig
sem þú söngst ætíð fyrir okkur, en
það voru Hvítir mávar, en það var
lagið ykkar Ingimars, því þið voruð
hvítir mávar.
Elsku bróðir, þú varst alltaf litli
bróðir minn og fannst mér alltaf ég
vera miklu eldri og þroskaðri þó að
árin væru bara þrjú.
Ég vil þakka vinum þínum, Inga
og Sigga, fyrir alla aðstoð við þig í
veikindum þínum.
Einnig færi ég öllu starfsfólki á
krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut, innilegar þakkir fyrir
frábæra þjónustu. Guð blessi ykkur
öll.
Elsku Gloría, Siggi Jósef, Kristó-
fer, Jorey og Rodney, megi Guð
styðja ykkur og hugga.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín systir
Sigurrós Berg.
Elsku bróðir.
Í gegnum árin höfum við ekki átt
margar samverustundir, en mér er
ógleymanleg ferðin okkar sl. sumar
á okkar bernskuslóðir og mun hún
alltaf vera mér í fersku minni. Lífs-
hlaup þitt var ekki alltaf dans á rós-
um, ýmis lens eða á móti eins og þú
þekkir sem sjómaður lengst af ævi
þinnar. Mesta hamingja þín var þeg-
ar þú fékkst Gloríu og þið eignuðust
tvo yndislega drengi. Einnig fórstu í
tvö ferðalög sem voru á óskalista hjá
þér og erum við systkinin þakklát
þeim sem stóðu að því að annað
þeirra gæti orðið að veruleika.
Elsku bróðir, nú ertu að fara í
þriðju ferðina og þá lengstu á stutt-
um tíma, við Guðfinna og fjölskylda
mín óskum þér góðrar ferðar og
sendum Gloríu og drengjunum okk-
ar dýpstu samúð.
Þinn bróðir
Elfar.
Hann Sturla er dáinn, þetta var
frétt sem við fengum á leiðinni norð-
ur á Sauðárkrók 2. desember, þá ný-
komin frá því að kveðja hann í
hinsta sinni, þar sem hann lá á
Krabbameinsdeild Landspítalans,
en samt kemur þessi frétt alltaf á
óvart.
Stulli mágur, eins og ég kallaði
hann oft, greindist með mjög alvar-
legan sjúkdóm núna í júní sl., þannig
að allir vissu að hverju stefndi en við
vorum vongóð þar sem hann bar sig
alltaf eins og hetja og sagði að sér
liði vel og þetta mundi lagast.
Ég kynntist Sturlu fyrst í Hátröð-
inni í Kópavoginum þegar við Ossý
bjuggum þar einn vetur, ég var í
Iðnskólanum í Reykjavík og hann í
Gagnfræðaskóla Kópavogs, á kvöld-
in reyndum við að læra saman en
það endaði nú oft með fjörugum
samræðum eða spilamennsku fram
eftir nóttu.
Veturinn eftir var Sturla hjá okk-
ur í Sykkishólmi og gaf okkur sófa-
borð í jólagjöf sem hann hafði smíð-
að í skólanum veturinn áður og var
mjög stoltur af, þetta sófaborð var
mjög fallegt og var lengi í notkun
bæði hjá okkur og eins hjá okkar
börnum og fleirum úr fjölskyldunni.
Eftir að við fluttum á Sauðárkrók
kom Sturla oft í heimsókn til okkar
til að hvíla sig eftir langa túra á sjó
og víðar, en hann stundaði sjó-
mennsku lengst af, bæði á togurum
og fiskiskipum víða um land, þó að-
allega á Vestfjörðum. Í þessum
heimsóknum málaði hann húsið okk-
ar á Grundarstígnum tvisvar, í
seinna skiptið sagðist hann ekki
mála húsið, nema að hann fengi að
ráða litnum, sem hann og gerði, því
hann var mjög ákveðinn og stóð fast
á sínu.
Það væri hægt að halda lengi
áfram og tala um þig og hvað þú
varst okkur, eins og þegar þú komst
í sextugsafmælið mitt og fluttir mér
frumsamið ljóð sem var alveg frá-
bært.
Fyrir um sextán árum kynntist
Sturla eftirlifandi eiginkonu sinni
Gloríu, ættaðri frá Filippseyjum og
átti með henni tvo syni, þá Sigurð
Jósef og Kristófer Berg, einnig ól
hann upp tvo syni Gloríu, þá Jorey
og Rodney.
Sturla var mjög mikill fjölskyldu-
maður, fannst gaman og gott að
hitta einhvern úr fjölskyldunni og
vera í nánum tengslum við ætt-
ingjana. Það var ávallt mannmargt á
heimili þeirra Gloríu af ættingjum
hennar og vinum, ég spurði hann
einhverju sinni hvernig hann kynni
við að hafa allt þetta fólk heima hjá
sér, þá sagði hann, ég kann svo vel
við gamla sveitalífið þar sem fólk bjó
þröngt í sátt og samlyndi hvert við
annað, mér finnst það svo notalegt.
Við Ossý vorum svo heppin að
fara í ferðalag vestur á Barðaströnd
og Patró í sumar með Sturlu, Gloríu
og strákunum, ásamt systkinum
hans, þetta var ógleymanleg ferð
þar sem maður skynjaði væntum-
þykju Sturlu til sinnar heimasveitar
og að þetta væri síðasta ferðin sem
hann færi vestur, hann ætlaði að
sýna Gloríu og strákunum hvar hans
rætur lægju. Ég bið góðan Guð að
veita Gloríu, Sigga, Kristófer, Jorey,
Rodney og fjölskyldum þeirra styrk
á þessum erfiðu tímum, Guð blessi
ykkur öll.
Kæri mágur, mig langar að kveðja
þig með erindi úr lagi sem þú söngst
svo oft þegar þú komst í heimsókn
til okkar, Hvítir mávar:
Handan við hafdjúpin bláu,
hugur minn dvelur hjá þér,
ég vil að þú komir og kyssir
kvíðann úr hjarta mér.
Hvítu mávar, segið þið honum,
að mitt hjarta slái aðeins fyrir hann,
hvítu mávar, segið þið honum,
að hann sé það allt, sem ég í brjósti ann.
Þótt þú færir burt, ég hugsa enn sem áður,
um okkar liðnu tíð, er ég þig fann.
Hvítu mávar, segið þið honum,
að mitt hjarta slái aðeins fyrir hann.
(Björn B. Magnússon.)
Minning um góðan dreng lifir.
Farðu í Guðs friði.
Ingimar.
Þær eru margar góðar minning-
arnar sem renna í gegnum hugann
þegar ég sest niður til að rita nokkur
kveðjuorð til þín, Stulli minn.
Þau verða ekki söm föstudags-
kvöldin, enginn Stulli til að velta
vöngum yfir enska boltanum og
draumaliðinu. Það sem við gátum
eytt miklum tíma í pælingar um
draumaliðið. Helst haldið áfram þar
til að sími annars hvor okkar var
orðinn batteríslaus.
Ekki vorum við nú oft sammála í
þessum föstudagssímtölum okkar.
Annar okkar hélt með „rétta liðinu“
og hvorugur okkar var í vafa um
hver það var.
Síðastliðin sjö ár var Stulli í vinnu
hjá mér og þeir eru ekki margir
mennirnir sem eru jafn duglegir til
vinnu eins og hann var. Þau voru
ekki fá skiptin sem ég hugsaði með
mér „hvernig fer karlinn eiginlega
að þessu, hvar fær hann alla þessa
orku?“ Ekki var heldur langt í hlát-
urinn. Stulli var einhvern veginn
alltaf í góðu skapi. Hann stóð eins og
klettur við hlið mér, traustur starfs-
maður og ekki síst góður vinur.
Drengur var hann góður og alltaf
var hann fyrstur til að bjóða fram
hjálp sína ef einhver þurfti á að
halda. Engan mann hef ég þekkt í
gegnum tíðina sem gat státað af jafn
miklu jafnlundargeði, það þurfti ansi
mikið að ganga á áður en það þraut.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum
hjá honum Stulla mínum og í júní
síðastliðnum greindist hann með
krabbamein. Hann fór í gegnum
veikindin af þvílíku æðruleysi að eft-
ir var tekið og ekki heyrði ég hann
vorkenna sér í eitt einasta skipti.
Svona var Stulli.
Kæri vinur, þín verður sárt sakn-
að og ekki síst af drengjunum þínum
tveim sem þú reyndist heimsins
besti pabbi og af Gloríu sem þú
varst kvæntur í sautján ár.
Fyrir mér eru það mikil forrétt-
indi að hafa kynnst þér.
Elsku Gloría, Sigurður Jósep og
Kristófer, ég og fjölskyldan mín
sendum ykkur góðar hugsanir og
megi góður Guð styðja ykkur og
styrkja.
Finnur.
STURLA BERG
SIGURÐSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.