Morgunblaðið - 12.12.2003, Blaðsíða 72

72 FÖSTUDAGUR 12. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Lukku Láki
Risaeðlugrín
framhald ...
HVERT
FÓR HANN
EIGINLEGA?
ÉG ÞORI EKKI AÐ
TAKA NEINA SJENSA
Á MÓTI ÞESSUM
BYSSUGÆJA!
ÞIÐ TAKIÐ YKKUR STÖÐU Á
HÚSÞÖKUNUM OG Í DYRUM... EF EIN-
HVER MÓTMÆLIR ÞÁ NEFNIÐ ÞIÐ
BARA NAFNIÐ ÞUNDERFÍLD ... !
EF HANN GERIR SIG LÍKLEGAN
TIL AÐ SNERTA BYSSUNA ÞÁ
SKJÓTIÐ ÞIÐ HANN!
STRÁKARNIR HANS
ÞUNDERFÍLDS
RÁÐGERA SVIK.
© DARGAUD
© DARGAUD
HAFÐU EKKI ÁHYGGJUR AF MÉR
LÁRA! ÉG GET VARIÐ MIG!
NÚ ÆTLA ÉG Í BAÐ.
JÁ ... EN ...
ÉG HEYRÐI HJÁ RAKARANUM AÐ
ÞUNDERFÍLD STRÁKURINN HAFI SKORAÐ Á
BYSSUMANN Í EINVÍGI VIÐ SÓLARLAG ...
NÚ GENGUR
HANN OF
LANGT!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ DREGUR að jólum. Á þessum
tíma árs vil ég senda sérstaka
kveðju til samkynhneigðra, aðstand-
enda þeirra og vina, en kynni mín af
samkynhneigðum og réttindamálum
þeirra hafa auðgað líf mitt á árinu
sem er að líða. Ég hef lært mikið af
því að kynnast ykkur og ykkar
mannréttindabaráttu, en áhugi minn
og bein afskipti af þeirri baráttu eru
tiltölulega ný af nálinni. Þessi sam-
skipti hafa leitt mig til æðra stigs á
skilningi mínum á Biblíunni, sér-
staklega hvað varðar ást einnar
manneskju á annarri.
Við kristnir menn á Íslandi lifum
og hrærumst í ólíkri návist við trúna.
Fyrir suma skiptir trúin miklu máli,
en fyrir aðra minna. Í orðræðu krist-
inna manna er títt vitnað til Bibl-
íunnar, en persónuleg túlkun fólks á
boðskap hennar getur verið afar
mismunandi. Ég verð hins vegar að
viðurkenna að sumar slíkar túlkanir
særa mitt kristna hjarta. Biblían er
samansafn sögulegra bóka, en hún
verður „lifandi orð Guðs“ þegar
maður les hana í trú sinni. Ein leið til
að meðtaka boðskap Biblíunnar er
að vera vel að sér í Biblíufræðum.
Sérhver prestur á að baki nám í guð-
fræði sem á að gera honum kleift að
predika orð Biblíunnar. Boðskapur
Guðs er að sumu leyti ekki auðfeng-
inn. En með alúð og fyrirhöfn verður
söguleg bók að lifandi orði Guðs fyr-
ir viðkomandi prest eða kristinn
mann, og hann deilir því með öðrum.
Allir prestar þekkja ánægjuna sem
því fylgir að breiða út fagnaðarer-
indið.
Ég hef verið svo lánsamur að hafa
kristni að mínu leiðarljósi í lífinu.
Jesús flytur mér orðin og með nær-
veru hans í daglegu lífi og starfi
reyni ég að lifa eftir orðum hans.
Lestur Biblíunnar er vissulega mik-
ilvæg iðja í þeirri viðleitni. Það er
hins vegar ekki bara með lestri Bibl-
íunnar sem við erum með Jesú næst
okkur, heldur í verkum okkar og
daglegum samskiptum hvert við
annað. Tilvitnanir í Biblíuna eru
hjóm eitt ef boðskapur kristninnar
er fótum troðinn í daglegum verkum
okkar og tali gagnvart náunganum.
Kæru vinir. Jesús hugsar til okkar
allra jafnt og hvetur okkur til að lifa
okkar eigin lífi eins og okkur er gefið
af Guði. Virði hvers og eins okkar
felst í því að vera „ég sjálf/ur“. Þetta
eru skilaboð Biblíunnar. Stundum
gleymum við í kirkjunni þessum
kjarna, því að við misskiljum orð
Guðs sem boð laga og reglna en ekki
boðskap ástar og mannkærleika.
Það ógnar fjölbreytileika mannlífs-
ins. Þetta verður að lagast. Þess
vegna þarfnast kirkjan ykkar,
kannski meira en þið þarfnist henn-
ar. Við þurfum á hjálp ykkar og
visku að halda til að fagna fjölbreytt-
ara mannlífi og flagga regnbogafán-
anum fyrir öll börn Drottins.
Ég þakka ykkur fyrir samskiptin
á árinu sem er að líða og óska ykkur
gleðilegra jóla. Fyrir nokkru bjó ég
til smákvæði til „lesbískra“ vin-
kvenna minna og mig langar til að
senda ykkur nokkrar línur úr því,
sem jólakveðju mína.
Englar eins og þú og vinkona þín
halda uppi gráu þaki heimsins
og gera okkur það kleift
að anda ljúfu og ljúffengu lofti í veröldinni.
Þökkum fyrir ást þína!
TOSHIKI TOMA,
Holtsgötu 24,
101 Reykjavík.
Jólakveðja til
samkynhneigðra
Frá Toshiki Toma, presti
innflytjenda:
ÞAÐ var vel til fundið að bjóða
norska rithöfundinum og stríðs-
fréttaritaranum Åsne Seierstad að
heimsækja Ísland. Ég átti þess kost
að hlusta á hana á fundi UNIFEM í
Iðnó, þriðjudaginn 9. desember, þar
sem hún sagði m.a. stuttlega frá bak-
sviði bókar sinnar, Bóksalinn í Kab-
úl, og svaraði fyrirspurnum fundar-
manna. – Svo fróðlegt og notalegt
sem það var að hlýða á þessa látlausu
og hugrökku konu, þá rak mig í satt
að segja í rogastans þegar fundar-
stjóri tilkynnti í upphafi fundar að
„að þessu sinni“ færi fundurinn fram
á ensku! (Mér var sagt að á Pressu-
kvöldi Blaðamannafélags Íslands í
Norræna húsinu kvöldið áður, hefði
enska líka verið ráðandi). Í Iðnó datt
fundarstjóra ekki einu sinni í hug að
kanna hve stór hluti fundarmanna
vildi heyra Åsne tala móðurmál sitt,
norsku. – Ef tilvik sem þessi um
ensku sem „fundarmál“ þegar nor-
rænir gestir sækja okkur heim væru
hrein undantekning er sannarlega
ekki ástæða til að æsa sig. En því
miður er sú ekki raunin. Við erum
greinilega hægt og sígandi að láta
undan nöldri í fólki sem ekki nennir
að leggja sig fram um að læra og
hlusta á tungumál frændþjóðanna í
Noregi, Danmörku og Svíþjóð. Varla
þarf að eyða að því orðum að öll eru
þessi tungumál svo lík að sé maður
slarkfær í einu þá skilur maður þau
öll. Og „skandinavískan“ okkar er
fullboðleg hér heima og annars stað-
ar á Norðurlöndum, ekki síst í Finn-
landi. – Nei, hristum af okkur slenið
og leggjumst á eitt með að útrýma
ensku á fundum með norrænum
frændum okkar. Gleymum heldur
ekki að gefa þeim til bragðbætis
smáskammta af okkar ylhýra máli
eins og Steingrímur og Davíð gerðu
svo eftirminnilega á fundi Norður-
landaráðs á dögunum.
GUNNAR GUTTORMSSON,
Tómasarhaga 47,
107 Reykjavík.
Af hverju enska á fund-
um með Åsne Seierstad?
Frá Gunnari Guttormssyni: