Morgunblaðið - 29.12.2003, Blaðsíða 26

MINNINGAR
26 MÁNUDAGUR 29. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ATVINNU-
AUGLÝSINGAR
I
I
Vélfræðing
vantar sem vélstjóra á ísfisktogara sem veiðir
eingöngu fyrir eigin vinnslu og einnig vantar
vélfræðing sem vélstjóra á skip sem veiðir með
flotvörpu. Allar nánari upplýsingar gefnar í
síma 893 3009.
RAÐAUGLÝSINGAR
FUNDIR/ MANNFAGNAÐUR
Aðalfundur
Sjómannfélags Reykjavíkur
verður haldinn í Skipholti 50D þriðjudaginn
30. desember kl. 17.30.
Fundarefni:
Venjuleg aðalfundarstörf og önnur mál.
Stjórn- og trúnaðarmannaráð
KENNSLA
Hættu að reykja með stæl!
Þú getur hætt að reykja
2004. Guðjón Bergmann
heldur aðeins eitt nám-
skeið 8., 13. og 15. janúar
2004 á Hótel Loftleiðum.
Nýútkomin og samnefnd
bók fylgir námskeiðinu.
Skráning á www.gbergmann.is.
TIL SÖLU
Beitusíld — beitusíld
Nýfryst beitusíld á heilum brettum.
Ódýru grásleppunetin komin.
Sigurður Ingi Ingólfsson.
Netagerðameistari
TILKYNNINGAR
Lokað
Söluskrifstofa og lager okkar á Hesthálsi 2—4
verða lokaðar föstudaginn 2. janúar vegna
vörutalningar.
Opinberir stjórnarhættir
ráða velferð eða vesöld þjóða! Gegn jafnréttis-
ákvæðum hér er opinberum sérleyfum til fisk-
veiða úthlutað nánast frítt til sömu einkaaðila
ár eftir ár, Kárahnúkavirkjun var ákveðin án
þess að Iðnaðarráðuneytið hefði krafist lög-
fræðiálita og núverandi ráðherrar hafa aflað
sér afturvirkra lífeyrisréttinda með þátttöku
í lagasetningu þar um.
Tómas Gunnarsson, áhugamaður um opinbera stjórnarhætti.
ÝMISLEGT
Elsku besti afi minn.
Ég sit hérna og er að
hugsa um þig og sárs-
aukinn er óbærilegur.
Ég trúði því ekki að það
væri hægt að sakna svona mikið. Afi,
þú varst alltaf svo yndislegur og alltaf
þegar ég kom til þín varstu jafn glað-
ur að sjá mig og ég þig. Þú hvattir mig
alltaf í öllu sem ég gerði og þá sér-
staklega í náminu. Þegar ég útskrif-
aðist daginn áður en þú fórst kom ég
til þín að þakka þér fyrir gjöfina sem
þú gafst mér og sýna þér stúdents-
húfuna og þú varst svo stoltur af mér
og glaður að ég skildi hafa hætt við að
fara til Danmerkur að leika mér og
halda áfram í skólanum. Afi, ég lofa
þér að ég er ekki hætt að læra, þú átt
eftir að verða ennþá stoltari.
Elsku afi minn, ég kann ekki nógu
mörg falleg orð til að lýsa þér og það
voru forréttindi að fá að eiga eins góð-
an afa og þig. Ég gæti setið hér og
skrifað endalaust um þig afi minn en
allar minningar mínar um stundirnar
okkar saman geymum við bara í
hjarta okkar. Ég vona afi minn að þér
líði núna vel og þú sért laus við alla
verki. Amma stendur sig eins og hetja
við að reyna að hughreysta okkur og
er ég alveg viss um að það er vegna
þess að þú heldur í höndina á henni afi
minn. Ég held eða vona, afi, að þú haf-
ir vitað að ég elskaði þig útaf lífinu og
á alltaf eftir að gera, elsku afi minn.
Ég mun alltaf hugsa til þín.
Þín dótturdóttir
Kristjana (Kiddý).
Hvað allt getur breytst á auga-
bragði. Ekki hvarflaði það að mér
þegar við kvöddumst í vikunni fyrir
jól að það væri síðasta sinn sem við
ræddum saman hér, elsku besti
frændi. En þegar sár kveðjustund við
fráfall góðs vinar rennur skyndilega
upp, eru mikils virði allar góðu minn-
ingarnar sem koma upp í hugann.
Stóri bróðir hans pabba og uppá-
haldsfrændi minn.
Sumt fólk er þeim kostum búið að
einhvern veginn er alltaf gaman í ná-
vist þess og allar minningar þeim
FINNBOGI
FRIÐFINNSSON
✝ Finnbogi Frið-finnsson fæddist
í Vestmannaeyjum 3.
apríl 1927. Hann lést
á heimili sínu aðfara-
nótt 21. desember
síðastliðins og fór út-
för hans fram 27.
desember, í kyrrþey
að ósk hins látna.
tengdar kalla fram góða
hluti. Þannig minnist ég
Boga frænda. Svo langt
sem ég man.
Það var aldeilis ekki
ónýtt að mæta hálftíma
áður en sunnudags-
messan hófst og sjá
frænda ræsa upp kólf-
ana í klukkum turnsins í
Landakirkju og hringja
til guðsþjónustu og síð-
an aftur í lokin. Það
þótti ungum dreng vera
einnar messu virði,
sunnudag eftir sunnu-
dag. En eftir miðja síðustu öld var
Bogi hringjari í kirkjunni. Auk þess
sem bræðurnir sungu saman í kirkju-
kórnum á þessum árum.
Allar heimsóknirnar í Bogahlíð til
vina og frændfólks kalla fram góðar
minningar um horfna daga í uppvext-
inum. Það var stutt á milli heimila
bræðranna tveggja Jóa og Boga. En
þeir bjuggu sitt hvorum megin á
Hólnum þar sem æskuheimili þeirra
stóð. Og því var Bogahlíð eins og
manns annað heimili. Það er mér
minnisstæð mikil sorgarstund þegar
Gunnar elsti sonur Boga fórst af slys-
förum og hafði það auðvitað mikil
áhrif á fjölskylduna alla tíð síðan. En
samheldnin sem alltaf einkenndi fjöl-
skyldu hans hefur verið mikils virði
þá, ekki síður en nú.
Alltaf var frændi ræðinn og áhuga-
samur um hagi okkar unga fólksins.
Ekki var leiðinlegt á bekknum í Eyja-
búð þar sem boðið var upp á Kók og
Prins. Og þá vantaði ekki greiðasem-
ina þegar þurfti að fá girni og öngla í
bryggjuveiðarfæri.
Síðan liðu árin. Fáir staðir á land-
inu hafa á undanförnum áratugum
gengið í gegnum eins miklar breyt-
ingar og Vestmannaeyjar. En Bogi í
Eyjabúð var eins og traust stofnun
sem hvorki lét undan náttúruöflunum
né breytingunum sem gengu yfir eyj-
arnar á þessum árum og var því einn
af lykilmönnum uppbyggingarinnar
sem þá fór í hönd. Greiðvikinn og
æðrulaus í verslun sinni, með hnyttn-
ar athugasemdir í dagsins önn, sem
margar urðu fleygar. Á þeim árum
sem ég eignaðist mína eigin fjöl-
skyldu var þá eins og alltaf síðan,
notalegt að kíkja í kaffi og spjall í
Bogahlíð.
Stærsta gæfa Boga var að hann
eignaðist hana Kiddý. Konuna sína
sem hann elskaði í 57 ár og eignaðist
börnin sín fimm með. Nú er mikill
harmur að kveðinn í hópi þeirra og
allra barnabarnanna sem sjá á brott
afa sínum og langafa sem alltaf var
svo góður og tillitssamur við smáfólk-
ið.
Fyrir nokkrum árum áttum við
frændurnir góða daga saman í veiði-
túr upp í Kjós, en því miður auðnaðist
okkur ekki að endurtaka þá ferð. Bogi
var mikill áhugamaður um stangveiði
þótt hann stundaði hana minna en
hann langaði til. Og fátt held ég hon-
um hafi líkað betur í matinn en ný-
veiddur fiskur, enda alltaf mikill sæl-
keri. Reyndar ræddum við bragðgæði
hinna ýmsu fisktegunda yfir kaffinu
og jólabakkelsinu hennar Kiddýar í
síðasta sinn sem við hittumst. Það var
því ekki ónýtt að hafa getað boðið
honum af afla sínum, spriklandi sjó-
bleikju, nýveiddri, þegar hann heim-
sótti okkur Kötu vestur á Snæfellsnes
í fyrrasumar.
Elsku Bogi frændi, ég þakka þér
hvað þú varst mér og fjölskyldu minni
góður alla tíð og við kveðjum þig
hrygg í huga. Þótt ekki hafi orðið
lengri samskiptin að sinni, vil ég trúa
því að við hittumst seinna þar sem all-
ir hlutir eru heilir og nýir. Og þá get-
um við kannski aðeins strítt henni
ömmu.
Elsku Kiddý og þið öll í Bogahlíð,
við fjölskyldan í Langagerði vottum
ykkur okkar dýpstu samúð á þessari
sorgarstund. Megi blessun guðs ná að
sefa sorgina og fylgja ykkur inn í ný
ár.
Ástþór Jóhannsson og
fjölskylda.
Fáðu fréttirnar
sendar í símann þinn
Elsku afi minn, vá hvað það
verður skrýtið að koma á Höfða-
veginn þegar þú situr ekki inni í
stofu og lest blöðin eða horfir á
sjónvarpið og býður mann vel-
kominn. Þín verður sárt saknað af
okkur öllum og ég get ekki lýst því
hvað mér þótti vænt um þig elsku
besti afi minn.
Ég gleymi þér aldrei og þú átt
alltaf stórt pláss í hjarta mínu.
Þín
Bjartey.
Ástkær afi okkar er dáinn.
Það verður tómlegt án þín elsku
afi. Sorgin nístir hjörtu okkar
allra, því öllum missum við svo
mikið, svo stóran part áttir þú í
hjörtum okkar, en minningin um
þig mun ylja okkur alla okkar ævi-
daga. Við viljum trúa því elsku afi
að Guð, elskulegir foreldrar þínir,
ástkær bróðir og sonur hafi tekið
á móti þér og að þér líði vel.
Elsku amma Kiddý, megi minn-
ingin um afa Boga veita birtu og yl
í huga og hjarta þitt. Blessuð sé
minning þín elsku afi.
Kristjana, Kolbrún og Ása.
HINSTA KVEÐJA
Hún elsku Ásta frænka
er dáin. Ég sakna hennar
nú þegar svo mikið að tár-
in koma fram bara við tilhugsunina
um að hún muni aldrei faðma mig aft-
ur. Hún mun ekki taka á móti mér í
dyrunum með geislandi væntum-
þykju og spjalla við mig aftur. Ég
gleymi aldrei fallega brosinu hennar,
sem var svo líkt fallega brosinu henn-
ar ömmu.
Ásta var svo einstaklega ljúf og frá-
bærlega skemmtileg að minningin um
hana er sterk. Ég man hvernig Ásta
faðmaði mig og ég held ég gleymi því
aldrei. Það er ákveðin hughreysting í
því núna. Fólk eins og Ásta er ekki á
hverju strái og ég er svo stolt af að
hún hafi verið frænka mín.
ÁSTRÍÐUR
KARLSDÓTTIR
✝ Ástríður Karls-dóttir fæddist á
Látrum í Aðalvík 15.
febrúar 1931. Hún
andaðist á Landspítal-
anum við Hringbraut
þriðjudaginn 9. des-
ember síðastliðinn og
var útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
17. desember.
Ásta gaf mér svo
mikið, þó ég hitti
hana ekki oft. Stund-
irnar með henni og
Rögnvaldi undanfar-
in skipti sem ég hef
verið á Íslandi, voru
mér til mikillar gleði.
Ég hugsa mikið til
ykkar í fjölskyldunni
hennar. Líka til
ömmu og hinna
systkinanna. Ég
sendi ykkur öllum
samúðarkveðjur.
Við erum mörg
sem munum sakna Ástu.
Erna Matthíasdóttir.
Sumir eiga meira í manni en aðrir.
Í uppvexti og þroska speglar
manneskjan sig í samferðafólki sínu
og reynir að líkjast sumum meira en
öðrum. Ásta frænka var ein þeirra
sem mig langaði mest að líkjast, bæði
þegar ég var barn, unglingur og full-
orðin. Þó oft væri langt á milli okkar
landfræðilega séð, þá vorum við hvor
með annarri í huganum alla tíð. Ég
dvaldi oft á heimili hennar og Rögn-
valdar og fannst ég vera meðal hinna
útvöldu; að vera tekið eins og einu af
börnunum og þar að auki sem frænka
og einkavinkona Ástu, sem ég leit svo
upp til og þótti svo vænt um. Um-
hyggja hennar fyrir mér var einstök,
og þegar ég stofnaði mína fjölskyldu
stækkaði faðmurinn hennar Ástu enn
og umlék alla mína fjölskyldu; maka,
börn og barnabörn.
Ásta var bæði lítil og stór, sterk og
mjúk. Lítil vexti, stór í andanum, full
af sannfæringu í baráttumálum sín-
um og skoðunum. Sterk kona, sem lét
ekki bugast þótt á móti blési, og ljúf
og hlý gagnvart okkur sem áttu hana
að. Minningarnar um Ástu eru ljúfar
og munu varðveitast sem dýrmætur
fjársjóður.
Þegar ég var lítil, vildi ég gera allt
eins og Ásta og ég ætlaði að verða
hjúkrunarkona eins og hún. Sem bet-
ur fer gerði ég það ekki, ég hefði
sennilega alltaf reynt að bera mig
saman við hana og verið óánægð með
frammistöðu mína.
Ég sá Ástu í síðasta sinn í sept-
ember þegar ég kom í Faxatúnið til að
kveðja áður en ég færi aftur heim til
Noregs. Aldrei áður hafði verið jafn
erfitt að slíta sig frá þessari blíðu og
brosmildu frænku minni, ég sneri
tvisvar við í dyrunum til að faðma
hana einu sinni enn.
Ég kveð hana Ástu frænku mína
með kveðjunni okkar: Besta frænka í
heimi.
Besta frænka í heimi.
Inga H. Andreassen.