Morgunblaðið - 07.03.2004, Qupperneq 63

CHICAGO á bannárunum er
sögusvið myndarinnar Aðal-
hlutverk: Rosa Furr sem
frumsýnd verður í kvöld á
kvikmyndahátíðinni Hinsegin
bíódögum sem standa yfir í
Regnboganum um þessar
mundir. Leikstjóri hennar er
Lára Martin sem búsett er í
Los Angeles en er stödd hér á
landi í tilefni af hátíðinni.
Með myndinni segist Lára
fyrst og fremst vera að endur-
skrifa söguna með því að gefa
lesbíum, hommum og svörtu
fólki hlutverk, hér fá þeir kyn-
þættir og þær kynhneigðir
sem aldrei birtust í aðal-
hlutverkum að baða sig í sviðs-
ljósinu.
„Á þessum tíma, þriðja ára-
tugnum, máttu svartir til
dæmis ekki sjást í kvikmynd-
um og því léku hvítir alltaf
svart fólk. Ég blanda hins veg-
ar saman öllum gerðum af
fólki. Hér er allt frjálst, ekki þessi
lygi sem við lesum um í sögunni,“
segir Lára.
Í myndinni segir frá þjón-
ustustúlkunni Emmu West sem verð-
ur vitni að morði en verður síðan ást-
fangin af leikkonu nokkurri í San
Francisco. Mikil ádeila er falin í
myndinni en samt er þetta gam-
anmynd. „Ef maður ætlar að koma
með ádeilu verður maður að nota
húmor, þannig er best að koma henni
á framfæri.“
Tekin hægt eins
og gamlar myndir
Lára hefur alla tíð haft mikinn
áhuga á kvikmyndum og byrjaði að
taka sína fyrstu mynd á Súper 8
tökuvél föður síns þegar hún var tólf
ára. Hún nam kvikmyndagerð við
Californian Institute of the Arts í Los
Angeles og hefur starfað í Bandaríkj-
unum um árabil. Lára hefur sérstakt
dálæti á gömlum myndum og er þessi
mynd hennar óður til þeirra. Hún er
tekin í anda þöglu myndanna, m.a.
var hún tekin hægar en almennt er
gert í dag svo hún virki eins og gaml-
ar myndir sem eru alltaf sýndar á of
miklum hraða í okkar vélum.
„Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á
kvikmyndasögu og skoðað hana mik-
ið útfrá því hverjir hafa verið teknir
inn í „kanónuna“ og hverjir týnst og
gleymst. Til dæmis er mjög fróðlegt
að bera saman karl- og kvenleik-
stjóra í þessu tilliti.“
Myndin er tileinkuð
skemmtikraftinum Jos-
ephine Baker og segir
Lára tvær aðalpersón-
urnar tvær innblásnar
af henni. „Hún var svo
frjáls og skemmtileg og
baðst aldrei afsökunar.
Enda var hún of mögnuð fyrir
Bandaríkjamenn og flæmd þaðan en
Frakkar aftur á móti elskuðu hana.“
Ekki einsleitur þjóðflokkur
– Skiptir svona hátíð miklu máli
fyrir málstað samkynhneigðra?
„Auðvitað! Það er fátt sem skiptir
meira máli en listin. Hún eflir ekki
bara andann heldur eykur líka skiln-
ing og samkennd. Svona jaðarmenn-
ing, ef ég flokka þessar myndir þann-
ig, hefur líka áhrif á
meginstraums-menninguna.“
Hún bætir við að listin sýni líka
fjölbreytnina sem getur verið innan
ákveðins menningarkima. „Það er
sama hjá samkynhneigðum og gagn-
kynhneigðum að við erum ekkert
bara einhver einn þjóðflokkur. Ég
get þess vegna átt miklu meira sam-
eiginlegt með svörtum manni í New
York eða hvítum bónda í Síberíu
heldur en lesbískri konu.“
Verður kannski árleg hátíð
Lára segist mjög ánægð með há-
tíðina og segir vel að henni staðið.
Sjálf segist hún ætla að reyna að sjá
allar myndirnar en spenntust er hún
fyrir myndunum Bróðir og ut-
angarðsmaður, Pabbi og Pápi sem
fjallar um samkynhneigða feður og
börnin þeirra og Róttækum hljómum
sem er heimildarmynd um frum-
kvöðla í kvennarokkinu í Bandaríkj-
unum. „Þetta er frábær hátíð. Ef að-
sóknin verður góð er líka ætlunin að
hafa þetta árlegt. Ég vona að svo
verði en ef miðað er við opnunar-
kvöldið ætti það vel að geta orðið, það
var fullt út úr dyrum, mikið fjör og
allir svo glaðir.“
„Best að koma ádeilu á
framfæri með húmor“
Aðalhlutverk: Rosa Furr frumsýnd í kvöld
Lesbíur, hommar og svertingjar baða sig í sviðsljósinu í
myndinni Aðalhlutverk: Rosa Furr. Bryndís Sveinsdóttir
ræddi við leikstjórann, Láru Martin, sem segir listina gríð-
arlega mikilvæga í réttindabaráttu samkynhneigðra.
Morgunblaðið/Golli
Lára Martin er að endurskrifa söguna með samkynhneigðum og svert-
ingjum í aðalhlutverkunum sem þeir fengu aldrei.
Myndin er sýnd í dag sunnudag
kl. 18 og föstudaginn 12. mars
kl. 20. Lára Martin mun verða á
staðnum og spjalla við gesti að
sýningu lokinni.
bryndis@mbl.is
Á þessum
tíma, þriðja
áratugnum,
máttu svartir
til dæmis
ekki sjást í
kvikmyndum
og því léku
hvítir alltaf
svart fólk.
FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MARS 2004 63