Vísir - 11.07.1981, Side 16

ÚT UM HVIPPINN OG HVAPPINN — ÚT UM HVIPPINN OG HVAPPINN — ÚT UM HVIP
ÚT UM HVIPPINN OG HVAPPINN — ÚT UM HVIPPINN OG HVAPPINN — ÚT UM HVI
VÍSIR
Laugardagur 11. júli 1981
Brakandi
þurrkur
Nokkur orð um sótína
Sólbriínka er tiltölulega nýtt
tiskufyrirbrigöi. Eirihvers
staðar las ég um daginn aö það
hefði verið Coco Chanel sem
byrjaði á þessu á 3. áratugnum.
HUn brá sér i fri á sólarströnd
og þegar hún kom aftur til
Parisar, stóðu allir á öndinni af
hrifningu. Þangað til þá voru
þaðbara bændur og útivinnandi
verkamenn sem fengu lit. Varla
eftirbreytnilegt ha? að rembast
við að snýnast af verkastétt.
Fi'n frú, að sjálfsögðu undir sól-
hlif, a að hafa sagt þegar hún sá
garðyrkjumanninn bretta upp
ermarnar: Hugsa sér, hann er
hvitur á handleggjunum! En
hittvarð þó ofan á, það varðfint
að vera brúnn — það sýndi auð-
vitað að maður hafðiefni á að
slæpast. Og konur hættu að þvo
sér upp úr mjólk eða gúrkusafa
til að hvitta húðina.
Hvað gerist?
Þegar sólin skin, fer húðin i
viðbragðsstöðu. Litarkornum
húðarinnar fjölgar, hornlagið
þykknar þvi dauð litarkorn
safnast þar saman. Fleiri og
dekkri litarkorn mynda skugga
á ysta lag húðarinnar i þeim til-
gangi að vernda lifandi vefina
undirniðri, Þetta las ég reyndar
i sama blaði og þvi, er sagði frá
Chanel. Blaðið svaraði ýmsum
spurningum um sólböð, t.d.
þeirri hvort hægt væri að verða
brúnn í skugga. Jú reyndar. t
skugga trjánna og jafnvel i
skugga sólskerma. Þessir ói-
ósý'nilegu útf jólubláu geislar kom
ast i gegn og vinna sitt gagn, að-
eins miklu hægar. Og sá sem
verður brúnn hægt, hann verður
brúnn lengur. Formúla: Brúnk-
an helst u.þ.b. tvisvar sinnum
lengur en timann sem það tók að
fá hana.
Sem sagt, ef þú verður brúnn
á 1 degi, helst það i tvo daga.
Blaðið fullyröir þetta a.m.k.
Brúnkan er besta vörn-
in
Fólk sem svitnar i sólbaði
brennur best, þvi svitaholurnar
opnast meir og rýra þannig
varnir hornhúðarinnar. Og svit-
inn gerir sama gagn eða ógagn.
Nú, og sá sem þegar er orðinn
brúnn, hann hefur yfir að ráða
bestu vörninni gegn bruna, þvi
litarkornin og hornhúðin eru
komin i alveg réttar stellingar.
Og það hjálpar húðinni að kólna
af og til — að liggja timunum
saman ísólinni, jafnvel hér á ís-
landi borgar sig ekki. Farðu
frekar inn öðru hverju jafnvel i
kalda sturtu — brúnkan verður
betri og endist lengur.
Pillurogkrem
Brúnkupillur og krem gera
vissulega brúnt. Að visu stund-
um dálitið gult lika. En hafið i
huga að litarkornunum fjölgar
ekki við pilluátið, aðeins þau
sem þegar eru fyrir hendi, taka
lit. Það er m.a. þess vegna, sem
pillubrún húð er alveg jafn við-
kvæm fyrir sól og náhvit húð.
Það sama gildir lika um krem-
brúnku og sólbekkjarbrúnku. í
öllum tilfellunum skortir fleiri
litarkorn og þykkari yfirlag á
húðina.
Þeir sem liggja á suðlægum
sólarströndum og skella sér i
sjóinn af og til, ættu að muna að
skola saltið vel af á eftir. Þegar
vatnið gufar upp, sitja saltkorn-
in eftir og þau mynda þúsundir
örsmárra brennipunkta á
likamanum sem víkka eins og
stækkunargler. Það er hægt að
kveikja eld i pappir með stækk-
unargleri og daufum sólargeisla
mundu það!
Rúsinan i
pylsuendanum
Sólin þurrkar og brennur og
eyðilggur sem sagt húðina, það
er ekkert annað. Þess vegna
ætti að fara vel með húðina á
sumrin, nema auðvitað maður
vilji verða eins og rúsina i fram-
an fyrir aldur fram. Jafnvel
þeir, sem taka solarljósið sem
meðal, t.d. við bólugrafinni og
of feitri húð, ættu að hafa var-
ann á. Sólin virðist i fyrstu
þurrka og laga húðina. En áður
en yfir lýkur versnar hún aftur.
Hvers vegna? Jú, vegna þess að
um leið og ysta lagið þykknar og
slettist verðust erfiðara fyrir
óhreinindin að komast út og þau
safnast saman, stiflast i svita-
holunum og gera mikinn
óskunda, jafnvel meiri en áður.
En rúsinan i pulsuendanum
hvað sólinni viðvikur er liklega
sú, að sólin og brúnkan gerir
mann, ja segjum spenntari fyrir
hinu kyninu! Geislarnir senda
nefnilega boð um sjóntaugarnar
beint til heilans. Kirtlarnir fara
i gang og hraða allri starfsemi,
viðkomandi verður orkumeiri
hressari og fjörugri. Vegna þess
ættuð þið að skilja sólgleraugun
eftir heima ef þið viljið njóta
þess góða af sólinni! Bændur
lika! Ms
''UeNH! ffEP-Bl VEfcl-b HŒ-Z.
'A fÍLLliA/A/i, þt&ÆKl "
Bréf úr Breiðdalnum
frá Konu Darios Fos!
Staðarborg Breiðdal
5. júli '81.
Frá þvi' lagt var iann höfum
við mætt um það bil þremur
islenskum bilum, hitt eru
útlendingar einkum Þjóðverjar
vopnaðir hökum og kikjum. Viö
tókum einn uppi við Skaftafell,
hann fylgdi okkur á Hornafjörð,
át okkur útá gaddinn, (enda
styrkur frá riki óáþreifanlegur
er lagt var af stað) og mætti
fyrstur i morgunverð. Við
snerum þó á hann daginn eftir
og fylltum bilinn af Þjóðverjum
svo honum þótti nóg um, og
hrökk hann á endanum af við
Hvalsnes ásamt púströrinu. f
Berufirði mættum við heilli
rannsóknarstofu á hjólum ræki-
lega merktri þýska auö-
hringnum „KRUPP”. En á
þessu litla undirlendi sem hér
er, vappa bændurnir enn með
úttroðna vas.ana af ullarlögðum
og kæra sig kollótta um grjót og
fálkaunga, þótt hvorutveggja
seljist grimmt i Moseldalnum
fyrir milljónir.
Annars ganga sýningar vel,
og niðurskurður á aukaatriðum
stenduryfir. A Hornafirði mætti
mús í framkallið og leikararnir
þustu æpandi út, en húsvörð-
urinn og bróöirhans snöruðust á
sviðið vopnaðir skóflu og kústi
og sögöu ,,Hvar er hún, hér
drepum við allt kvikt” og við
þau töluð orð hljóp tækniliðið
lika sina leið.
Meltingin er fin. Borðum
aðallega kartöflur. Klósettin
flest í lagi, en sturtur slæmar og
bflaverkstæði ekki á hverju
strái.
Næstum samróma álit aö
landið sé kvenkyns, sést á
Ununum og svo finnur maður
það bara. En karlmaðurinn
þumbast við og bendir út um
gluggann á hvern auman drang
sem kannski likist einhverju
sem hangir utaná honum. En
við segjum nú bara.
Tíu fingur upp til guðs, fsa-
fold. Með bestu kveðjum,
Kona.
Kollegi, sem leit yfir öxl þýðandans að greininni um sáðvörurnar,
sjá bls. 22, kunni þessa visu:
Fyrst er sæði sett i gtas
siðan dælt með sprautum.
Meiri tækni, minna þras,
menn eru að verða að nautum.
Höfundur visunnar hefur verið framsýnn maður, þvi hún er orðin
lOára gömul. En góðerhún engu aðsiður!

Alltaf siðan ég var í sveit,
þykir mér það dónaskapur að
tala uin sólbaðsveður. Gagnvart
bændum. Jafnvef þó sláttur sé
ekki hafinn. t sveitinni byrjaði
dagurinn á því að bóndinn gáði
til veðurs, og allt heimilisfólkið
beið með öndina i hálsinum,
eftir úrskurðinum. Var von á
þurrki? Var þetta e.t.v. bara
dagmálaglenna? Skapið á bæn-
um fór cftir veðrinu. Afkoman
öll fór cftir veðrinu, — allt var
undir „honum” komið. „Kvöld-
sólin segir satt, morgunroði
migur i hatt”‘var liklega fyrsta
orðtakið sem ég lærði á ævinni.
Sólbaðsveður lærðist seinna. t
sveiúnni hét það þurrkur ef sól
skein i hciði.
Jafnvel bændablaðið
Miklu seinna les ég veðurspár
i blöðum: „Allir i sólbað fyrir
norðan” — og annað i svipuðum
dúr. Jafnvel Timinn, sjálft
bændablaðið og eina dagblaðið
sem nokkru sinni sást á „min-
um” bæ, spáir sólbaðsveðrum.
Þá koma mér heyvana bændur i
hug og skammast min fyrir sól-
baðsvonirnar. Þvi auðvitað
lærði ég að meta sólböð og
brúnkuna blessaða, rétt eins og
aðrir sem aldrei hafa átt af-
komu sina undir brakandi
þurrki. Og það veit sá sem allt
veit, að mér er svo sem ekki
minna i' mun að verða brún en
öðrum. Samt hugsa ég enn til
bænda og fyrirverð mig ofurlit-
ið.
Bara bruni
Þessi eltingaleikur við brúnk-
una er nú svo skelfing fáránleg-
ur hvort eð er. Sólbrennd húð er
ekki annað en brennd húð. Lik-
lega 1. stigs, jafnvel 2. stigs
bruni. Það mætti hafa það I
huga.
íkoa i>*6 .
Et