Tíminn - 24.12.1969, Blaðsíða 57

TÍMINN - JÓLABLAÐ
57
Oskiljanlegur atburðu
Ungur danskur stúdent segir frá atburði, sem hann varð sjónarvottur að. Frásögn hans er á þessa leið:
Sumar eitt sednt á stríðsár-
unum, dvaldist ég í sumarleyíi,
á búgarði frænda míns, á Aust-
ur-Jótlandi. Umfaverfis búgarð-
inn voru víðáttumiklir skógar
og fcunni ég ágætlega við mig
á þessum stöðvum. Þarna var
friður og ró, skógarilmur og
blómaangan. Búgarðurinn lá
alllangt frá alfaravegi og langt
var til næstu nágranna.
Veturinn áður kvæntist einn
sonur frænda míns, ungri
stúlku úr sveitdnni. Þau höfðu
þekkzt frá barnæsku og unn-
ust faeitt. Það eitt varpaði
skugga á hamingju þeirra, áð
faún var heilsutæp og hafð:
orðið að dvéljast lengi á sjúkra
faúsi. Loks sigraði lífið og
læknar töldu hana heilbrigða.
Fögnuður hinna ungu unn-
enda varð mikill. Þau hötfðu
beðið svo lengi eftir að draum-
urinn rættist. í fyrstu bar ekki
á að Anna, en svo hét unga
konan, væri neitt veil. Alit
lék í lyndi. En skömmu áður
en ég 'kom, veiktist hún skyndi
lega og var flutt á sjúkrahús.
Engum datt í hug, að þetta
væri neitt alvarlegt. Allir von-
uðust eftir henni heim bráð-
lega aftur. En tíminn leið og
henni þyngdi heldur.
Einn morgun var hringt frá
sjúkrafaúsinu og maður hennar
beðinn að koma eins fljótt og
unnt væri. Henni hafði hnign-
að. Læknarnir vildu gera síð-
ustu tilraun að bjarga lífi
hennar með uppskurði, en allt
kom fyrir ekki. Hún andaðist
nóttina eftir uppskurðinn.
Þetta ''ai þung sorg fyrir
frænda minn og alla fjölskyld-
una. Nú vildi ég draga mig i
hlé og halda heim. Sumarleyfi
mitt var líka að taka enda.
Þá kom þessi ungi frændi
minn til mín og bað mig að
doka _við fram yfir jarðarför-
ina. Ég lét til ieiðast Enginn
vildd vísvicandi gera honum á
móti. Hann var harmi lostinn
en þó áð venju stilltur og
Ijúf.ur í amgengni.
Jarðarfarardaginn mætti
margt fólk víðsvegar að úr
sveitinni. En allir í vögnum
og gengu hestar fyrir. Vegna
bensínskómmtunar var ekki
hægt að nota bílana, þá löngu
leið. sem fara varð.
Þegar athöfnin var úti og
fólkið var að búast til heim-
farar, vildi frændi minn halda
aftur að gröfinni og staldra
þar við um stund. Minnsti
vagninn var látinn vera eftir
handa honum. Fólkið þrengdi
sér í hina vagnana.en bvernig
sem að var farið, var ekkert
rúm fyrir einn og eftir ósk
frænda míns varð ég eftir hjá
honum.
Lengi stóð hann við gröf-
ina. Það var tekið ?ð skyggja
er við lögðum af stað. Við
ræddumst ekkert við. Hestur
inn brokkaði eftir veginum.
sem lá í gegnum skóginn.
Eftir litla stund hægði hestur-
inr á sér og þá loks rauf
frændi minn þögnina. Hann
tók að tala um hina látnu og
segja mér hve mikið ástríki
hefði verið með þeim. Það var
þögn og kyrrð ( skóginum,
blæjalogn, svo að ekkert blað
bærðist á greinum trjánna. Ég
h.efði áreiðanlega heyrt ef ein-
hver hefði verið á ferð i
grennd við okkur. Þess vegna
varð ég undrandi er ég sá
veru rétt fyrir aftan vegninn.
Hún kom nær og nær og leið
loks fram með vagninum og
greip um leið í aftari hurðar-
húninn. Ég sat aftur í vagn-
inum, en frændi minn í ekils-
sætinu. Mikið varð ég undr-
andi er ég þekkti að þetta var
Anna, látna konan, sem var
iarðsungin fyrir fáum klukku-
tímum. Ég sá hana sumarið
áður á búgarðinum og sá nú
glögglega að þetta <rar hún.
Mér flaug í hug:
— En hve það er undarlegt
að ég er ekkert hræddur. Hún
leit á hvorugan okkar, en
horfði beint fram Ég sat alveg
hreyfingarlaus og starði á
hana. En allt í einiu laut
frændi minn að henni og
sagði:
— Svona, svona Anna litla.
Nú verður þú að fara.
í söma andrá tók hesturinn
að frýsa og prjóna. Frændi
minn veifaði svipunni og hest-
urinn þaut áfram og linnti
ekki á sprettinum fyrr en við
komum út úr skóginum. Ég
var rólegur og alveg óhrædd-
ur meðan ég sá Önnu standa
við hliðina á vagninum. En er
hún hvarf og hesturinn tók
að frýsa og prjóna og þó eink-
um, er ég heyrði frænda minn
tala til hennar, greip mig skelfi
legur óhugur, sem hélzt allt
meðan við vorum inni í skóg-
inum. Ég sat eins og negldur
við sætið og þorði ekki að
líta upp, heldur starði stöðugt
niður í góLfið í vagninum. Það
eitt man ég að hesturinn þaut
áfram og að frændi veifaði
svipunni öðru hvoru yfir höfði
hans. Hvorugur okkar mælti
orð frá vörum fyrr en við vor-
um komnir í gegn um skóg-
inn. Þá blöstu við ljósin á
búgarðinum og frændi stöðv-
aði hestinn.
, Hann sneri sér þá að mér,
og bað mig að geta þess efcki
á búgarðinum, hvað fyrir okk-
ur bar á leiðinni.
— Þetta var Anna, sagði
hann. — Hún hét mér þessu
áður en hún andaðist, hét að
gefa mér öruggt tákn.
GLEÐILEG JÓL
FARSÆLT KOMANDI ÁR
ÞÖKKUM GÓÐ VIÐSKIPTI OG SAMSTARF Á LÍÐANDI ÁRI
Við bjóðum bezta verðið
FRANSKT BYGG: AF UPPSKERU 1969
ÓmalaS bygg, ósekkjað á
bifreið .............. kr. 5.350,00 pr. tonn
Nýmalað byggmjög, laust
á bifreið ............ — 5.600,00 — —
Nýmalað byggmjöl, 45
kg. pr.sk............. — 5.980,00 — —
Dönsk kúablanda — A — köggluð
— ósekkjuð á biðreið — 7.380,00 — —
Dönsk kúablanda — A —
í 50 kg. sk........... — 7.780,00 — —
P.P.H. fóðurblöndur eru viðurkenndar fyrir
gæSi í Danmörku.
Bændur verzliS þar sem úrvaliS er mest og verS-
iS hagstæSast.
LAUSFÓÐURS-FLUTININGABIFREIÐIN ER KOMIN
í GANG OG REIÐUBÚIN TIL ÞJÓNUSTU