Pressan - 22.06.1989, Síða 13

Fimmtudagur 22. júní 1989
i 13
ÞAÐ ER EKKI ALLTAF TEKIÐ ÚT MEÐ SÆLDINNI AÐ GERA BÍÓMYND
ÞAÐ GENGUR Á ÝMSU ÞEGAR
VERIÐ ER AÐ BÚA TIL KVIK-
MYND, SETJA UPP LEIKRIT EÐA
SJÓNVARPSÞÁTT. ÞAÐ ER EKKI
LANGT SÍÐAN FARIÐ VAR AÐ
NOTA MISTÖK SEM ÁTTU SÉR
STAÐ SEM SKEMMTIEFNI OG f
AUGUM FLESTRA VORU ÞAU
MISTÖK ÞAÐ ALSKEMMTILEG-
ASTA SEM FÓLK HAFÐI SÉÐ í
LENGRI TÍMA. EN SKYLDI KVIK-
MYN DAGERÐARMÖN NUM OG
LEIKURUM ÞYKJA JAFNGAM-
AN ÞEGAR HLUTIRNIR GANGA
EKKI UPP EINS OG GERT ER RÁÐ
FYRIR í HANDRITI? PRESSAN
TALAÐI VIÐ NOKKRA AÐILA
SEM STAÐIÐ HAFA í KVIK-
MYNDAGERÐ OG Á SVIÐI,
FRAMLEIÐENDUR, LEIKSTJÓRA
OG LEIKARA, OG BAÐ ÞÁ AÐ
RIFJA UPP EINHVER ATRIÐISEM
HEFÐI EKKI VERIÐ TEKIÐ ÚT
MEÐ SÆLDINNI AÐ KOMA UPP.
EFTIR ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR
NONNI OGMANNI:
Hvalurinn sem flaul — og
sökk svoisæ
Ágúst Guðmundsson kvikmyndagerðarmaður:
„Mér dettur í hug hvalurinn sem
smíðaður var fyrir „Nonna og
Manna“ úti í Noregi. Þetta var gríð-
armikið ferlíki og á verkstæðisgólf-
inu leit hann alls ekki svo illa út.
Hins vegar kom það berlega í Ijós
þegar farið var með hvalinn út á sjó
að hann flaut of vel. Það reyndist
engin leið að sökkva honum. Nú
var farið aftur með hvalinn inn á
verkstæðið og smíðuð mikil járn-
grind undir hann, sem ég álít að
hafi ekki verið undir tonni að þyngd
— enda fór hvalurinn í sæ við fyrstu
tilraun. Nú var vandamálið að fá
hann til að koma aftur upp á yfir-
borðið. Aðstandendur hvalsins
stungu nú upp á því að smíðaður
yrði nýr hvalur, en sú uppástunga
vakti litla hrifningu hjá fram-
kvæmdastjórninni, enda ómældu
fé þegar mokað í þennan hval sem
var háðari þyngdarlögmálinu en
smiðirnir hefðu óskað.
Á endanum vörðum við tveimur
dögum í að filma drengina tvo á
bátskænu að berjast við hval þenn-
an sem reynt var að stjórna með
flóknu vírakerfi. í hinni endanlegu
mynd sést ekki mikið af þessum
ágæta gervihval. Honum bregður
þar einu sinni fyrir og lifir á skerm-
inum í innan við sekúndu.“
Annað það sem kemur í huga
Ágústs er lokasenan í „Land og
synir“, en þar sést aðalpersónan
horfa inn í dalinn frá hótelinu:
„Vandamálið var að frá bænum
sem við notuðum sem hótel gafst
ekki útsýni inn í dalinn. Við brugð-
um á það ráð að láta leikarann (Sig-
urð Sigurjónsson) standa við tré
sem óx þar við húsvegginn, flytja
síðan myndavélina inn í dalinn og
filma sjónarhorn hans — ásamt
með grein af samskonar tré og hann
hafði staðið við. Sjónarhornið var
tekið eftir að allir hjálparmenn
voru farnir, eftir voru aðeins Sig-
urður Sverrir, ég og Ari Kristinsson.
Jafnvel Svarfdælingar hafa ekki
enn kvartað undan þessu annarlega
sjónarhorni!“
PARADÍSARHEIMT:
Eigandi hestsins
gleymdist bak við stein
Guðný Halldórsdóttir kvikmyndagerðarmaður, aðstoð-
arleikstjóri í Paradísarheimt:
„Ég man einna best eftir því að í búið???“! Svona gekk þetta í nokk-
handritinu að „Paradísarheimt" urn tíma þangað til leikstjórinn
stóð að alltaf þegar fólk færi um varð öskureiður og sagði: „Viltu
hlaðið stæði þar „reistur foli“. Við gjöra svo vel að vera kyrr þarna á
vorum þarna með ágætan hest, en bak við steininn þangað til við segj-
hann var ekki neinn „reistur foli“, um að þú megir koma!“ Eigandi
svo eigandinn þurfti að hafa hest- hestsins var auðvitað hræddur við
inn í fóthafti sem snæri var fest í. „þýsku frekjuna“ og beið — og
Eigandinn hélt svo um hinn enda beið.ogbeiðogbeiðábakviðstein-
snærisins svo hesturinn væri kyrr inn í hálfan dag. Það gleymdist
og faldi sig á bak við stein. Og alltaf nefnilega að segja honum að takan
í miðri töku reis eigandinn upp bak væri búin!“
við steininn og kallaði: „Er þetta