Pressan - 04.10.1990, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR PRESSAN 4. OKTÓBER
Arnór Quðjohnsen
Einsamall í
baráttu við
að gleymast
Líf hans snýst um fótbolta. Og Arnór Gudjohnsen fer
sjálfur ekkert í grafgötur meö þaö. Hann hefur veriö dáö-
ur og eftirsóttur, en hefur líka mátt þola mótlœti ýmis-
konar, meiösli og óheilindi. En líklega hefur hann aldrei
veriö jafnmikiö einn í heiminum og nú. Deilur hans við
belgíska félagið Anderlecht hafa leitt til þess að hann hef-
ur ekki náð viðunandi samningum við önnur félög.
Kannski þarf hann að byrja upp á nýtt, fara niður á við,
eins og hann orðar það sjálfur.
Það er stutt síðan allt lék í lyndi
hjá Arnóri. Árið 1987 var hann
markakóngur Belgíu og kjörinn
knattspyrnumaður ársins af einu
stærsta dagblaðinu. Árið 1987 var
hannjíka kjörinn íþróttamaður árs-
ins á íslandi. Eftir þrálát meiðsl náði
hann aftur að sýna sínar sterkustu
hliðar í úrslitaleik Evrópukeppni
bikarhafa í vor, er hann lék með
Anderlecht gegn ítalska liðinu
Sampdoria. En allt í einu var Arnór
kominn heim, farinn að æfa með
Val, og kominn í endalausa þrætu
við sitt gamla félag Anderlecht.
Blaðamaður mælti sér mót við
Arnór í ísbúðinni Laugalæk 6, laust
eftir hádegi síðastliðinn sunnudag.
Um það leyti sem þorri landsmanna
er að standa upp frá borðum eftir
sunnudagssteikina mætir Arnór
þangað ásamt fylgdarliði og fær sér
rjómaís með súkkulaðisósu. Að
sjálfsögðu er hann að koma úr fót-
bolta, í þetta skipti með gömlum fé-
lögum sínum úr barnaskóla.
Hvorugur vildi bakka
„Þetta hefur þróast mjög leiðin-
lega og byrjaði í sumar þegar mögu-
leiki á samningi við Glasgow Ran-
gers varð að engu," segir hann um
leið og við tyllum okkur niður með
ísinn. „Það voru góðar líkur á því að
ég færi til Rangers og því var ég ekk-
ert að pæla í neinu öðru. í júlí var
orðið heldur seint að finna rétta lið-
ið."
Vbru mistök hjá þér að yfirgefa
Anderlecht með þeim hœtti sem þú
geröir?
„Það á náttúrulega eftir að koma
í Ijós, en það var ekki ég sem kaus
að fara þessa leið,“ segir Arnór. „Við
reyndum að tala saman en hvorug-
ur aðili vildi bakka. — Svo er búið að
blása þetta svo upp í blöðum hérna
heima. Ég er sagður í leikbanni eða
hafa verið rekinn frá félaginu, en
málið er að ég er ekki á samningi,
þótt þeir eigi mig sem vöru."
En hvað kostar markaðsvaran
Arnór Guðjohnsen? Sjálfur segist
hann ekki vita það. „Markaðurinn
er þröngur og tíminn mjög naumur.
Nú eru fá lið eftir sem þurfa að
kaupa leikmenn fyrir yfirstandandi
tímabil. Anderlecht myndi ekki fá
neitt svipað verð fyrir mig nú og
þeir hefðu getað fengið, t.d. þegar
Rangers-menn vildu fá mig. Spurn-
ingin er hvort þeir gefa eitthvað eft-
ir. Að minnsta kosti ætla ég að fara
út til viðræðna fljótlega eftir lands-
leikinn við Spán."
Ertu ekki orðinn hálfgerður vand-
rœðagripur?
„Jú. Þeir eru vanir því að menn
komi til þeirra, setjist niður í tíu mín-
útur og skrifi undir. Ef einhver lætur
ekki bjóða sér þetta, þá verður allt
vitlaust." Arnór segir að ekki megi
búast við stuðningi frá öðrum leik-
mönnum í slíkum málum. Það hugsi
hver um sig. Fjölmiðlarnir í Belgíu
hafa hins vegar gagnrýnt stjórnend-
ur Anderlecht, enda auðvelt þar
sem Anderlecht byrjaði tímabilið af-
ar illa, fékk fjögur stig út úr fimm
fyrstu leikjunum. Arnór fór í við-
ræður við annað belgískt lið í haust
og var að hugsa um að slá til, en eftir
viðræður þeirra og forráðamanna
Anderlecht var málið úr sögunni.
Arnór hefur sína skýringu á því:
„Anderlecht sprengdi upp verðið.
Þeir eru hræddir við að selja mig til
einhvers annars liðs innan Belgíu.
Það væri svolítið snúið fyrir þá og
hætta á gagnrýni frá fjölmiðlum, ef
dæmið gengi upp hjá öðru félagi."
Ef málin fara ekki að skýrast mjög
fljótlega minnka líkurnar verulega á
því að Arnór nái viðunandi samn-
ingi. Hann viðurkennir að hann ótt-
ist á vissan hátt að gleymast „Ég
verð að fara að drífa mig út. Ég fer
þá bara eitthvað niður á við, byrja
upp á nýtt.“
Slusaðir settir út i horn
Arnór hefur fengið að kynnast
bæði sætu og súru í atvinnu-
mennskunni. Daginn fyrir 17 ára af-
mælið skrifaði hann undir samning
við belgíska félagið Lokeren og fékk
full réttindi sem innfæddur belgísk-
ur knattspyrnumaður. Hann var
ungur og óharðnaður og viður-
kennir nú, að hann hefði líklega
ekki látið sig hafa það, ef hann hefði
vitað að hverju hann gekk. „Og enn-
þá er ég að læra,“ segir hann. En
honum vegnaði strax mjög vel og
komst að hjá stórliðinu Anderlecht.
Fljótlega eftir að Arnór hóf feril
sinn hjá Anderlecht varð hann fyrir
áfalli. Hann slasaðist í landsleik á
Laugardalsvelli og var meira og
minna meiddur næstu þrjú árin.
„Það var mest þrjár vikur samfleytt
sem ég gat verið með á fullu." Hann
var skorinn upp tvisvar. Sleit lið-
bönd fljótiega eftir fyrsta uppskurð-
inn og í fyrra var hann skorinn upp
vegna magavöðvanna. „Þetta er
það erfiðasta sem fótboltamaður
lendir í. Fótboltaævin er stutt, menn
eru kannski 4—5 ár á toppnum. Það
er í sjálfu sér ekkert hægt að gera ef
maður slasast. Reyndar fékk ég
launin mín hjá Anderlecht, var
tryggður. Ef fótboltamaður slasast
er hann settur út í horn, enda engin
not fyrir hann. Þegar maður nær
sér á strik aftur fara þeir auðvitað að
strjúka manni. Þetta er bara svona."
Ásgeir Sigurvinsson hafði gert
garðinn frægan í Belgíu og var til
staðar þegar Arnór kom þangað.
„Þeir höfðu hins vegar ekki mikið
samband," segir Arnór. „Ég var með
mömmu og pabba þarna fyrstu árin
og mjög snemma var ég kominn
með konu og krakka. Það var mikill
„Ég held að smásex fyrir leiK
sKaði eKKert."
stuðningur í fjölskyldunni, en
reyndar var ég mjög fljótur að að-
lagast, eignaðist ágæta kunningja."
Vuwdumúl i einkalifinu
Ein lífseigasta kjaftasagan um
knattspyrnuferil Arnórs er að faðir
hans hafi klúðrað fyrsta samningn-
um hans hjá Lokeren. „Þetta er
rugl," svarar Arnór. „En það var fer-
lega leiðinlegt mál þegar ég var að
fara út. Víkingarnir reyndu að
stoppa það af, fóru fram á peninga
fyrir mig, sem þeir höfðu engan rétt
á. Égvar 16áragamalláhugamaður
hérna heima og engar reglur til um
slík félagsskipti. Það má alveg eins
segja að Völsungur á Húsavík hafi
átt einhvern rétt. Ég var þar fyrstu
árin. Eitt er víst að ég skuldaði Vík-
ingum ekki neitt, en það munaði
engu að þeir eyðiiegðu fyrir mér."
Hann var á sautjánda ári þegar
hann eignaðist soninn, Eið, og eigin-
konan, Ólöf Ragnheiður Einarsdótt-
ir, var einu ári yngri. Þau hafa geng-
ið saman í gegnum þunnt og þykkt,
en nú virðist eitthvað bjáta á. „Ég
hef auðvitað átt í vandamálum í prí-
vatlífinu, eins og gengur og gerist
hjá mörgum. En hún verður alltaf
góður vinur minn," bætir hann við,
þegar blaðamaður spyr hvort þau
hjón hafi slitið samvistir. _
Stjórnurmuður KSl____________
ú skullunum__________________
Vinsældir Arnórs hér á landi stafa
ekki síst af frammistöðu hans með
landsliðinu. Hann hefur verið óspar
á að gefa kost á sér í landsliðið og
ýmsu þurft að fórna, eins og sýndi
sig er hann meiddist á Laugardals-
vellinum um árið. En það er ýmis-
legt sem togar í hann, landið og fé-
lagarnir i landsliðinu.
Arnór segir misjafnlega hafa ver-
ið staðið að málum þau ár sem hann
hefur leikið með landsliðinu. „Ég
gleymi aldrei þegar ég lék með
landsliðinu fyrst, þá 17 ára gamall.
Ég fór til Sviss til móts við liðið. Þar
tók á móti mér einn stjórnarmanna,
alveg hreint á skallanum. Hann
ávarpaði mig á ensku þótt hann
þekkti mig. 1 þá daga voru kannski
6—7 stjórnarmenn að fylgja iiðinu á
leiki, voða gaman. En það hefur
orðið stórbreyting á og núverandi
stjórn stendur mjög vel að málum."
Það vakti nokkra athygli þegar
Arnór fór að æfa með Val nú í sum-
ar. Ekki stóð heldur á viðbrögðum
af hálfu forsvarsmanna Anderlecht,
sern settu honum stólinn fyrir dyrn-
ar. íslenskum knattspyrnuunnend-
um varð því ekki að þeirri ósk sinni
að sjá Arnór í fyrstu deildinni á
þessu tímabili. En kemur til greina
að hann gerist atvinnumaður á ís-
landi, nú þegar raddir heyrast um
greiðslur til knattspyrnumanna?
„Það kemur í Ijós á næstu tveimur
vikum," segir hann, „en það mál tók
ég ekki til umræðu þegar ég kom
heim í sumar. Það hljóta að vera ein-
hverjir peningar í þessu, þótt ekki sé
neitt sambærilegt við það sem
þekkist erlendis."
S.ÞÓR
Edrú ull* keppnistimubilið
Hjátrú knattspyrnumanna og
dyntir ýmiskonar eru löngu þekkt
fyrirbæri. Arnór kannast við það.
Til að halda einbeitingu og andlegu
jafnvægi beita þeir ýmsum ráðum.
Arnór hefur eina meginreglu í þessu
sambandi: „Ég reyni að vera góður
við sjálfan mig meðan á keppnis-
tímabilinu stendur. Er mikið heima-
fyrir, hlusta á piötur og horfi á sjón-
varp og myndbönd."
Fœrðu þér í glas?
„Ekki meðan á tímabilinu stend-
ur. Ég hef fengið mér í glas þegar ég
hef komið heim í frí," svarar Arnór.
Hann gefur minna út á næstu spurn-
ingu, það er hvort hann sleppi því
að sofa hjá fyrir leiki: „Þetta er mjög
persónubundið. Sumir telja það hið
besta mál að fá sér einn fyrir leik. Ég
held að smásex skaði ekkert."
Launamál Arnórs hjá Anderlecht
komust í fréttir í sumar, þegar haft
var eftir forráðamanni liðsins að
árslaun Arnórs hjá félaginu hefðu
numið um 11 milljónum króna. Arn-
ór er hins vegar ekki fús að ræða
þau mál nánar, segir einungis að vel
megi koma undir sig fótunum í at-
vinnumennskunni. En hefur honum
tekist það?
„Það fer eftir því hvaða kröfur
maður gerir," segir hann. „Ég sé
ekki að ég þurfi að hafa það slæmt
þegar ég hætti."
Hann segist ekki hafa tekið neina
ákvörðun um hvað taki við, þegar
atvinnumennskunni lýkur. „En ég
get ekki ímyndað mér annað en það
tengist ejtthvað fótbolta, ef til vill
þjálfun. Ég held ég geti aldrei slitið
mig frá fótboltanum."
Kristján Þorvaldsson