Pressan - 22.08.1991, Qupperneq 21

FIMMTUDAGUR PRESSAN 22. ÁGÚST 1991
21
Hin dæmigerða þrenning
IHáður k
oua
nORÐINGI
Ad mæta karlinum med Ijáinn
í silkikjól og háhæludum skóm
Þaö er einhver inni í hús-
inu. Hún uppgölvar það ekki
fyrr en hún er búin aö spenna
allar öryggislœsingarnar
fimm fyrir dyrnar. Hún hristir
af sér ónotin; þetta hlýtur aö
vera ímyndun. Eftir aö hafa
kveikt á sjónvarpinu fer hún
inn á baöherbergi og lœtur
renna í baöiö. Hún gengur
síöan aftur fram og strýkst
viö eitthvaö loöiö og hljóöar.
Krýpur síöan
niöur í hálf-
rökkvaöri stof-
unni og horfir
beint í brostin
augu heimilis-
kattarins. Þá
strákar og fjörutíu stelpur og
áhorfendur séu alls eitt-
hundrað plús þrjátíu stelpur í
megrun.
Myndin fjallar um kvenna-
morðingja, fórnarlömb hans
og fráskilinn lögregluforingj-
an sem á sér ástkonu sem
honum þykir afskaplega
vænt um. Það er í sjálfu sér
ekkert tiltökumál að láta sér
þykja vænt um aðra mann-
Í myndinni „Almanaksmorðunum" festir fyrsta fórnarlambið
pinnahælinn milli stafs og hurðar og haltrar síðan á öðrum skón-
um að svölunum til að njóta utsynisins. Augnabliki síðar liggur
hún i blóði sínu á götunni fyrir neðan. Morðinginn, sem reyndar
er kona (merkilegt nokk), stynur örvæntingarfull þegar hún er
klófest við að reyna aö kveikja í konu lögregluforingjans. „Allt
sem ég vildi var faðir."
sér hún skugg-
ann bak viö
gardínurnar.
Hún hleypur
öskrandi í átt
til dyranna um
þaö leyti sem
rafmagniö fer
afog hún hras-
ar og dettur.
Liggur augna-
blik og hlustar
eftir hljóöi.
Þaö er grafar-
þögn og hún
stendur hœgt
á fœtur og tek-
■ur þá kven-
legu ákvöröun
aö ná í háhœl-
aöa skóinn
sem hún missti
inni í stofunni
áöur en íbúöin
myrkvaöist.
Þaö heföi hún
ekki átt aö
ISLENSKUR TEXTI
gera
y is no defence
: a cold-blooded killer.
nuiH-
uinirairainiiuiffi.
ststismBtmiiiíi!
eskju en þegar morðingi er
annarsvegar getur ástandið
orðið vægast sagt „töff“.
Munnvikin hreyfast taktfast
upp og niður í takt við at-
burðina í myndinni og skrjáf-
S
á myndbandaleigunum er
einmitt morðmyndir þar sem
konur eru fórnarlömbin og í
stórum hluta þeirra upplýsist
morðið þegar morðinginn
leggur til atlögu við ástkonu
lögregluforingjans.
RÉTTDRÆPAR KONUR
PRESSAN fékk lánaðar tíu
myndir á myndbandaleigu
hér í borginni, sem allar áttu
það sameigin-
legt að fjalla
um morð á
konum. Stund-
um hvarflaði
að undirritaðri
við skoðun
þessara
mynda að
kvenpersón-
urnar væru
réttdræpar
fyrir heimsku
sakir þar sem
þær ráfuðu um
á samkvæmi-
skjólum og
pinnahælum
inni í yfirgefn-
um húsasund-
um vitandi vits
að fjöldamorð-
ingi gengi laus
í nágrenninu.
Það hefur
væntanlega
verið skoðun
leikstjóra
myndarinnar
„Næturleiks"
með hinum
misheppnaða
Roy Scheider í
aðalhlutverki,
því að út
myndina stöfl-
uðust upp
sundurtættir
kvenmanns-
búkarán nafns
og sögu og
milli dauða-
senanna brölti
ýmist karlhetj-
an undir
krumpuðum sængurvoðum
ofan á ástkonu sinni eða
þráttaði við hana um hvort
heppilegt væri að brúðar-
kjóllinn væri með slóða eður
í venjulegum bíósal má
reikna með, þegar sýningar á
myndinni eru nýhafnar, að
innbyrtir verði 100 pokar af
poppkorni og fimmmtíu kók-
flöskur og neytendur þessa
poppkorns séu um sextíu
ið í pokunum yfirgnæfir
rokktaktinn í ungum hjörtum
viðstaddra sem hafa að sjálf-
sögðu áhyggjur af afdrifum
hinnar ungu, fögru ástkonu
lögregluforingjans.
Stór hluti af þeim spennu-
myndum sem standa til boða
FLUGUSTÁ UM
STÖÐUHÆKKANIR
Meðan líkin lágu nakin og
niðurlægð í valnum flugust
verðir laganna á um stöðu-
hækkanir og nafnbætur og
þegar líkin náðu síðan sögu-
SSs313 TAKTU SIMANN UH
5AMBANDI ÞEGAR t>Ú HORFIR Á MYMDINA
SBMtfSlMINN £
IHWMGIR ^
IÞAÐ DAUÐADÓMUR!
SIMAMOR
ÍSLENSKUR TEXTI
aont lyiylst
hvérju skn
ungrar \mA
Hún etÆ
hetju vorri upp í höku voru
komin nægileg sönnunar-
gögn til að klófesta morðingj-
ann. Og morðinginn, 300
kílóa rumur með stálkrók í
vinstri handar stað, var búinn
að koma auga á hina heill-
andi ungu ástkonu hetjunnar
og spojojoj; hetjan komin og
átök morðingjans og karl-
hetjunnar leiddu til þess að
morðinginn flaut um í blóði
sínu en skötu-
hjuin heldu Fórnarlambið lætur sig ekki muna um að elta morðingjann niður
eftir hjona- j kjallara og þaðan inn i dimmt þvottaherbergi, vopnuð eldhús-
FRIÐA OG DÝRIÐ
En af hverju sækja karlar
slíkar myndir? Er það hetju-
ímyndin sem heillar eða
glæpurinn eða kannski hvort
tveggja? Eru þetta átök innra
með karlkynsáhorfandanum
milli Fríðu og dýrsins? Það er
skiljanlegra að konur fái
þarna óttahvöt sinni full-
nægt, en hvað freistar karl-
manna, sem eru í flestum til-
'hnif, eftir að hann hefur gert henni boð um að
koma. Þrátt fyrir þetta aðdáunarverða frum-
kvæði hirðir hún ekki um að hafa fataskipti og
skórnir verða henni fjötur um fót.
vígsluna á
íþróttavöllinn
til að fylgjast
með horna-
boltaleik.
HRESSILEG-
AR KONUR
Er hægt að
hugsa sér
dæmigerðari
söguþráð fyrir
slíka mynd
þessari mynd,
og reyndar í
þeim flestum,
er sjaldan
brugðið út af
vananum en
sé það gert
lokast myndin
samt sem áður
utan um lög-
regluforingj-
ann með “““
örvinglaða ástkonu
fanginu og dauðan
EN HUTTON. DAVID BlRNEY, ADRIANNL BAR0EAU
AARMY SUKMAN, Difc-ciorolphotogfaphy: RCQERT HAUSER A.9.C
Associoto prodwcer: ANNA COTTIE, VVritten and Dirocted by JOHN C
ISLENSKUR TEXTI
sina í
morð-
ingja. Það var því hressilegt
að fara í bíó og sjá þær Jodie
Foster í Silence of the Lambs
og Jamie Lee Curtis í Blue
Steel og sjá konur í aðeins
kraftmeiri hlutverkum, þó að
önnur þeirra missti mannæt-
una úr greipum sér en hin
væri svo dæmalaust óheppin
að verða skotin í morðingjan-
um sem hún átti að klófesta.
fellum ekki bara gerendur og
bjargvættir í myndinni sjálfri
heldur einnig hönnuðir siíkra
mynda? Hvaða konu mundi
svo sem detta í hug að eðli-
legt gæti talist að fá sér
göngutúr í stássgallanum um
hánótt í iðnaðarhverfi í
Bandaríkjunum nema hún
væri í sjálfsmorðshugleiðing-
um?
MÓÐIR, KONA, MEYJA
Það sem allar þessar mynd-
ir eiga sameiginlegt er
kannski það að allt er gert til
að undirstrika varnarleysi
konunnar. Hún er ástkona
eða móðir sem reynir að
vernda börnin sín eða óspjöll-
uð stelpa á leið heim af balli.
Konurnar í myndinni eru
óhræddar allt þar til þær
standa augliti til auglitis við
morðingja sinn, grunlausar
um hættuna sem alls staðar
liggur í leyni.
Þær eru einnig
hégómlegar,
fallegar og
þeir einu sem
geta gert þeim
grein fyrir
hættunni og
verndað þær
eru karlmenn-
irnir.
Þegar konur
horfa á mynd-
irnar eru ekki
óalgeng við-
brögð að þær
hrópi upp yfir
sig: Afhverju
læsir hún
ekki? Hvað er
hún að drolla
þarna í bíla-
geymslunni?
Hringdu í
lögguna. En
konurnar í
myndunum,
sem eru
stokknar beint
út úr hugar-
flugi karl-
kyns-skapara
sinna, láta sér
ekki allt fyrir
brjósti brenna
og elta jafnvel
minnsta þrusk
niður í dimma
kjallara án
þess að hirða
um að taka úr
lás fyrr en
hurðin skellur í
bakið á þeim.
En kvenkynsá-
horfendur gef-
ast ekki upp við svo búið
heldur halda áfram að gefa
ráðleggingar um hvernig
best megi komast hjá því að
lenda í klóm morðingjans,
ýmist í hljóði eða „plotti" við
aðra áhorfendur. En eins og
við var að búast fer það svo
að þær konur sem njóta karl-
mannsverndar sleppa lifandi
frá handritinu en aðrar konur
ganga fylktu liði í brakandi
silkikjólum og háhæluðum
skóm út í opinn dauðann.
Þóra Kristín Ásgeirsdóttir