Pressan - 20.08.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR PRESSAN 20. ÁGÚST 1992
ÓLAFUR
Oddur Jónsson, sóknar-
prestur í Keflavík, er bænheit-
asti maður landsins, svo vitað
sé. Engum hefur tekist ein-
hendis að kveða niður djöful-
inn í jafnmörgu fólki á jafn-
skömmum tíma. Fjórum dög-
um eftir að hann upplýsti að sá
vondi sjálfur hefði ráðið ríkj-
um í Keflavík svo áratugum
skipti og lagði málið í hendur
almættinu tilkynnti hann í
sjónvarpsfréttum að kærleik-
urinn hefði aftur náð heljar-
tökum á Keflvíkingum og þeir
væru um það bil áð fallast í
faðma, hver við annan og við
hann sjálfan náttúrlega. Þetta
var skömmu eftir að sjálfur
biskupinn hafði lýst sig van-
máttugan og verður þó ekki
nær komist himnunum í virð-
ingarröð klerka en í því emb-
ætti. Ræða klerksins um ástar-
samband sitt og sóknarbarna
var næstum jafnsannfærandi
og yfirlýsingar
DAVÍÐS
Oddssonar um að þeir Ey-
kon hefðu átt bara þægilegar,
þakka þér fyrir, samræður um
daginn og veginn, þegar í
reynd var verið að leiða Eykon
eins og lamb til slátrunar fyrir
þá sérvisku að vera ekki sama
um stjórnarskrána. Honum
dugðu hvorki lítillæti, guðstrú
né góðir siðir og brosir hann
þó bæði oftar og sýnu breiðar
en Keflavíkurklerkur.
SIGURÐUR
G. Tómasson þurfti ekki
nema óbeina aðstoð almættis-
ins í gegnum útvarpsstjóra til
að hljóta stöðu yfirmanns á
Rás 2. Það hlýtur hins vegar að
vera skelfilegt veganesti að fá
öll greidd atkvæði í útvarps-
ráði. Það er af sem áður var,
þegar meira að segja umsækj-
endur um afleysingastörf í
fféttamennsku þóttu geta ógn-
að valdajafnvæginu í landinu.
Núna nennir útvarpsráð ekki
einu sinni að rífast um yfir-
mannsstöður, en nú er líka
Þjóðviljinn dauður og ráð-
stjórn almennt komin úr tísku
nema hjá
STYRMI
Gunnarssyni og ritstjórn
Morgunblaðsins, sem finnst
það tilefni til baksíðuuppsláttar
að stefnuskrá Alþýðubanda-
lagsins hafi verið marxísk. Það
þurfti að senda Arnór Hanni-
balsson til Moskvu til að fá
þetta endanlega staðfest og það
þótt bróðir hans utanríkisráð-
herrann hafi þóst sjá Stalín í
Alþýðubandalaginu frá upp-
hafi vega. Þetta minnir á fúl-
lyndan karl sem hefur loks
fengið staðfestingu á því að
eiginkonan hafi haldið ffamhjá
honum — löngu eftir að hún
er farin og byrjuð allt annað og
skemmtilegra líf. Hann hrósar
sigri („Ég sagði það alltafl"), en
ósköp er það einmanalegur
sigur og fátt í veislunni.
Viðskipti Búnaðarbankans við Hag hf. og Skóhús H J. Sveinssonar hf.
BANKINN
TAPABI |
TUGUM,
MILLJQNA
Ólafur H. Jónsson í Hag hf. Not-
aði húsið á Suðurlandsbraut-
inni til veðsetningar.
Milljónatjón
SEX NÝJAR SMÁBÁTAVÉLAR ÓNÝTAR
EÐA ALVARLEGA BILAÐAR
í fréttablaðinu Fiskifréttum
segir í grein ffá því 24. júlí síðast-
liðinn að sex vélar í nýkeyptum
Sómabátum hafi eyðlagst eða svo
gott sem, stuttu eftir að þær voru
teknar í notkun. Beint tjón kaup-
endanna er talið nema um tveim-
ur milljónum króna en ljóst að
óbeint tjón, svo sem af frátöfum
ffá veiðum, er í heild miklu meira.
Tildrög málsins eru þau að sex
smábátaeigendur keyptu síðast-
liðið haust og fram á vor Sóma-
báta af Bátasmiðju Guðmundar.
Bátarnir voru búnir vélum af
gerðinni Vetus, en eftir skamma
notkun fóru þær að bila og nokkr-
ar þeirra bókstaflega hrundu í
sundur. Vélarnar voru keyptar af
Baldri Halldórssyni, umboðs-
manni Vetus á fslandi, en hann
hefur firrt sig allri ábyrgð í málinu
og segir að bilanirnar hafi átt sér
stað vegna rangrar ísetningar hjá
Bátasmiðju Guðmundar. Þessum
staðhæfingum vill Guðmundur
Lárusson, forstjóri bátasmiðjunn-
ar, ekki una. í samtali við blaða-
mann PRESSUNNAR kvaðst
hann enga ábyrgð bera í þessu
máli og bendir á, að bæði hafi
Baldur sjálfur tekið upp fyrstu vél-
ina og ekki komið með neinar at-
hugasemdir þá og síðar hafi
starfsmaður á vegum Cummings-
vélaverksmiðjanna, sem einnig
framleiða Vetus-vélarnar, komið
hingað og ekki fundið neitt at-
hugavert viðTsetninguna.
Sjómennirnir sex eru staðráðn-
ir í að leita réttar síns, og eins og
málið blasir við þeim telst Báta-
smiðja Guðmundar ábyrg, enda
segjast þeir hafa samið við hana
um kaup á ákveðnum pakka, það
er Sómabát með umræddri vél.
Þessu neitar Guðmundur og segir
að mennimir hafi sjálfir beðið sér-
staklega um Vetus-vélar en venju-
lega noti hann Volvo-vélar í þá
báta sem hann smíðar. Þó að um
þetta efni finnist engar áþreifan-
legar sannanir eru sjómennirnir
sex ákveðnir í að standa á rétti
sínum. Örn Pálsson, formaður
Landssambands smábátaeigenda,
segir að ljóst sé, að vélarnar þoli
eldki það álag er fylgi veiðum, en
mennirnir hafi keypt þær á þeim
forsendum að þær væru hannaðar
fyrir fiskibáta. Landssambandið
hefur hvatt sjómennina til að
krefjast skaðabóta og þegar er
málið komið til lögffæðinga. Einn
af lögfræðingunum sagði að lík-
lega yrði sóst eftir skaðabótum ffá
Bátasmiðju Guðmundar þar sem
hann telst seljandi vélanna. Þó
væri einnig ljóst að Bátasmiðjan
væri ekki sakaraðilinn í málinum,
þvf vélarnar virtust hafa komið
gallaðar ffá framleiðanda. „Þó er
rétt að geta þess að lokum, að
málið er enn á frumstigi og ég á
fremur von á að samningar takist
á milli deiluaðila en að formleg
kæra verði lögð ffam.“
verið keypt með tilliti til veðsetn-
ingarmöguleika þess. Brunabóta-
mat var það hátt að hægt var að
setja töluverðar veðsetningar inn
áþað.
Við uppboðið tapaði fýrirtækið
Ágúst Ármann hf. einnig veðsetn-
ingum sínum, en það hafði trygg-
ingar í eigninni upp á 21,5 millj-
ónir króna.
Búnaðarbankinn var með 25
milljóna króna tryggingabréf á
Suðurlandsbraut 26 á fyrsta veð-
rétti. Var það vegna ýmissa við-
skipta við Hag hf. og önnur fyrir-
tæki í fyrirtækjaveldi Ólafs H.
Jónssonar, s.s. Sporthúsið, Pírólu
og Hjól hf. Um er að ræða við-
skiptaskuldir, víxla og skuldabréf.
Ljóst er að bankinn teygði sig
langt við ýmsar tryggingar í kring-
um þetta fyrirtæki og má sem
dæmi nefna að hann tók veð í
snókerborði fyrir skuldabréfi upp
á 790.000 krónur. Þegar fyrirtækið
varð gjaldþrota lýsti bankinn
kröfu í búið upp á tæpar 900.000
krónur vegna þessarar veðsetn-
ingar.
Fyrir skömmu var haldið upp-
boð á húseigninni Suðurlands-
braut 26 að kröfu Gjaldheimtunn-
ar í Reykjavík. Niðurstaða upp-
boðsins staðfestir hve háum upp-
hæðum Búnaðarbanki íslands
tapaði á gjaldþroti Hags hf. og
Skóhúss H.J. Sveinssonar hf. Fyr-
irtækin voru það skyld að þrotabú
þeirra voru rekin sameiginlega.
Efri hæðin á Suðurlandsbraut
26 var þinglýst eign Skóhússins,
en bankinn leysti eignina til sín á
10 miiljónir króna. Húseignin var
til tryggingar feildháum viðskipta-
skuldum Hags og Skóhússins,
samtals að upphæð um 35 millj-
ónir króna. Ovíst er um verðmæti
hússins í dag, en ljóst að söluand-
virðið nálgast engan veginn kröfu
bankans.
Húsið var aldrei notað undir
neina starfsemi af hálfu fyrirtækj-
anna. Það var álit bústjórans, Páls
Arnórs Pálssonar hæstaréttarlög-
manns, á sínum tíma að húsið
hefði aðeins verið notað sem
„veðandlag". Þ.e.a.s. húsið hefði
Skóhús HJ. Sveinssonar hf., dótturfyrirtæki Hags hf„ eignaðist efri hæðina á Suðurlandsbraut 26 fyrir nokkrum árum.
Friðurinn
er dýr-
keyptur
Ríkisútgjöld á árinu eru að
aukast óvænt vegna breytinga í
heimsmálunum. Þegar utan-
ríkisráðuneytið gerði fjárlaga-
tillögur sínar í fyrra var reikn-
að með að íslendingar legðu
fram um sex milljónir króna til
friðargæslu á vegum Samein-
uðu þjóðanna. Nú er sú tala
orðin um tuttugu og sex millj-
ónir, sem er ríflega fjórföldun.
Ríkisstjórnin samþykkti ný-
lega 14 milljóna króna fjárveit-
ingu vegna friðargæslu í
Kampútseu. Þar standa Sam-
einuðu þjóðirnar fyrir um-
fangsmeiri verkefnum en þær
hafa tekið að sér annars staðar
og taka við stjórn Iandsins að
öUu nema nafitinu til í nokkra
mánuði.
Auk Kampútseu hefur ríkis-
stjórnin samþykkt aukaútgjöld
vegna Júgóslavíu, að upphæð
4,4 milljónir, og vegna Angóla
og El Salvador, samtals 1,6
milljónir. Þetta bætist við það
sem áður hafði verið gert ráð
fyrir, sem eru eilítðarverkefni
fyrir botni Miðjarðarhafs, á
Kýpur, í Líbanon og víðar,
samtals 6,2 miUjónir.