Pressan - 20.08.1992, Qupperneq 39

FIMMTUDAGUR PRESSAN 20.ÁGÚST 1992
39
Framhald afsíðu 37
Ragnars felst einmitt í því, að gefa
áhorfandanum tilfmningu fyrir því, að
verkin standi rótföst í íslenskum veruleika
og að þau séu unnin af manni sem er
gjörsamlega laus við alla listræna stæla og
gerir aðeins það sem honum er eðlilegt.
I sýningarbók stendur að Ragnar hafi
verið „ógleymanleg persóna öllum þeim
sem honum kynntust". Þessu til staðfest-
ingar hefur verið safnað saman, á efstu
hæðinni, fjörutíu og fjórum teikningum
af listamanninum eftir vini og samferða-
menn. Óneitanlega skemmtilegt tilbrigði
við staðlað sýningarform.
Á miðhæðinni má sjá aðra hlið á lista-
manninum í ellefu samstæðum vatnslita-
myndum sem hann gerði undir lok æv-
innar. Til að veita betri yfirsýn yfir list
Ragnars hefur verið komið fyrir skyggnu-
myndasýningu á útiverkum hans í nýju
bókahorni Nýlistasafnsins. Vönduð sýn-
ingarbók stendur til boða, með fróðlegri
grein um Ragnar eftir Eirík Þorláksson.
Það er vel að sýningunni staðið.
Gunnar J. Árnason
Bjartur og
frú Emilía
TfMARIT UM BÓKMENNTIR OG LISTIR. 2.
1992
★★★
Það sem helst vekur athygli og
fc'T lgleði í síðasta hefti Bjarts og frú
Bú. ^F.milíu eru tvær smásögur eftir
Ian McEwan sem Ástráður Ey-
steinsson þýðir af mikilli prýði. Ég man
ekki hvenær ég sá síðast jafn góðan skáld-
skap í íslensku bókmenntatímariti en það
hlýtur að vera þó nokkuð um liðið því
nógu lengi hefur mér virst sem góður
skáldskapur ætti í mesta basli með að rata
til fundar við ritstjóra menningartímarita.
En kannski hef ég ekki haldið mig á rétt-
um slóðum því mér virðist að hér sé kom-
ið tú narit sem vert er að gefa gaum.
Þótt ekkert annað efni þessa tímarits
geti keppt við hinar vel skrifuðu, mynd-
rænu sögur McEwans þá er þar að finna
forvitnilegt efni. Hafliði Arngrímsson seg-
ir nokkur deili á leikritahöfundinum
Bernard-Marie Koltes og birt er verk eftir
hann sem sannar reyndar ekki að allt það
lof sem hlaðið hefúr verið á Koites eigi rétt
á sér. En hvað um það þá er einstaklega
ánægjulegt að lesa bókmenntatímarit sem
leggur áherslu á að kynna erlenda höf-
unda fyrir lesendum sínum.
Kristín Ómarsdóttir skáldkona tekur
viðtal við Sjón þar sem hann reifar hug-
myndir sínar um samband trúar, listar og
geðveiki, ræðir athyglissýki nútíma-
mannsins og varnarleysi hans gagnvart
lífinu. Bygging viðtalsins virðist nokkuð
ómarkviss. Það er vissulega ekki samræða
en nær því ekki heldur að verða eintal
skáldsins þótt það beinist mjög í þá átt.
Sjón er á flugi og Kristín kallar í örfá skipti
tfl hans spurningar eins og til að minna á
að hann sé í viðtali og hún sé þarna líka.
Viðtalið skortir formfestu sem hefði auð-
veldlega náðst hefðu spurningar spyrj-
anda verið fleiri eða skáldinu verið leyíft
að eiga öll orðin að stuttum formála und-
anskildum. En þetta er að mörgu leyti at-
hyglisvert og býsna skemmtilegt viðtal
þar sem skáldið kastar ffarn djörfiim ftfll-
yrðingum.
Tímaritið birtir ávarp sem Sigurður
Skúlason flutti við skólaslit Leiklistarskóla
íslands í vor. Sigurður vitnar þar í orð
Shakespeares: „Segjum það sem okkur
finnst, ekki það sem við ættum að segja“
og síðan segir Sigurður það sem honum
finnst. Sigurður virðist vera leiklistarlífinu
það sem Matthías Viðar Sæmundsson er
bókmenntaheiminum; röddin sem varar
við sjálfumgleði og yfirborðsmennsku.
Hér er dæmi: „Þar (í leikhúslífinu) er að
finna samkeppni eins og hún getur verst
orðið; pot, baknag og valdatafl. Þar
blómstrar viðleitnin til þess að búa til og
viðhalda einhverri sérstakri ímynd sem
hefur yfirleitt lítið með raunveruleikann
að gera. Og allt sprettur þetta og lýtur hin-
um alltumlykjandi hégómaskap. Hégóma
frægðar og frama, hégóma egósins sem
gagnsýrir allt umhverfi og starf leikarans."
Ég geri ekki ráð fyrir að leikarastéttin
klappi Sigurði lof í lófa fyrir þess orð sín
fremur en bókmenntaheimurinn gerði á
sínum tíma þegar Matthías Viðar las í út-
varpi svipaðan pistil, en það er ætíð gott
að vita af mönnum sem skima ekki í allar
áttir effir stuðningsmönnum áður en þeir
segja skoðun sína og minna á að ekki þarf
allt að vera í allra besta lagi alls staðar.
Auk þess efnis sem hér hefur verið talið
er í tímaritinu að finna ljóð effir Sigfús
„Sjón er á flugi og Kristín kallar í örfá
skipti til hans spurningar eins og til að
minna á að hann sé í viðtali og hún sé
þarna líka," segir Kolbrún í gagnrýni
sinni á Bjart og frú Emelíu.
Bjartmarsson og tvær sögur effir Þorvald
Þorsteinsson. Ljóð Sigfusar eru úr ljóða-
bók sem von er á fyrir jól og lofa sannar-
lega góðu. Saga Þorsteins „Dr. Living-
stone, býst ég við“ er skemmtilega hugsuð
en „Fagur dagur“ er ein af þessum svið-
settu sögum sem líkegt er að lesanda finn-
ist hann hafa lesið margoft áður, svo
kunnuglega hljómar hún.
Bjartur og frú Emilía er ekki stórt tíma-
rit, 68 blaðsíður í litlu broti, en mér virðist
greinilegt að ritstjórar þess geri listrænar
kröfur til þess efnis sem þeir birta og það
er mikill ferskleiki yfir þessu riti. Þeir bók-
menntaunnendur sem fletta stærri tíma-
ritum og finna þar aðeins léttvægan
skáldskap ættu að lesa þetta ágæta tíma-
rit. Haldi ritstjórn áfram á sömu braut
mun tímaritið ekki valda lesendum sín-
um vonbrigðum.
Kolbrún Bergþórsdóttir
Endurunnið Suð-
urríkjarokk
THE BLACK CROWES
THE SOUTHERN HARMONY AND MUSICAL
COMPANION
★★★
Á síðustu árum hefur verið
WMnóg að gerast í endurvinnslustöð
^Á»poppsins. Flestar stefnur hafa
verið endurnýttar, í þær dælt nú-
tímalegri áferð og þeim dælt á markaðinn
í nýjum umbúðum. The Black Crowes
koma einhvers staðar ffá Suðurríkjunum
en hafa alið manninn í Los Angeles ffá því
fyrsta plata þeirra kom á markaðinn. The
Southern Harmony... er þeirra annað
verk og hefur verið á hægri ferð upp
bandaríska breiðskífulistann. Þetta er sex
manna hljómsveit og það eru bræðurnir
Chris og Rech Robinson, söngvarinn og
gítarleikarinn sem eru innstu koppar í
búri. Þótt tónlistin beri það ekki með sér,
er stirt á milli þeirra og fara þeir aldrei
saman í viðtöl.
The Black Crowes hafa valið suðurr-
íkjarokk, blúsað rokk í anda Creedence og
álíka sveita sem sinn efnivið í skemmti-
lega og ferska endurvinnslu. Stundum
dettur manni líka í hug Rolling Stones á
góðum og blúsuðum degi. Tónlistin er
gegnumsýrð af munnhörputónum, frá-
bæru Hammondspili, gargandi bakrödd-
um sem hljóta að tilheyra svörtum söng-
konum, fínum gítarsólóum sem aldrei
nálgast montstig þungrokksins og beittri
röddu Chris, sem leynir ekki uppruna sín-
um.
Það sem gerir tónlist the Black Crowes
jafn aðlaðandi og raun ber vitni, er sú
virðing sem þeir bera til tólistarinnar. Þeir
eru ekkert að þykjast, þeir fíla það sem
þeir eru að gera, það er sál í jjesu hjá
þeim. Sú staðreynd að þeir eru allir helvít-
is hasshausar skemmir ekki fyrir, þvert á
móti; þetta rennur allt áffam afslappað og
létthippað, eðlilegt og einlægt, maukæft
og skakkt.
Lögin eru auðvitað misjöfn, platan er
ekki gegnumheilt meistaraverk, en þegar
The Black Crowes eru sem bestir eru fáar
hljómsveitir sem vekja upp jafn góðan
Suðurríkja-fíling. Ég bendi sérstaklega á
lögin Remedy, Black Moon Creeping og
No Speak No Slave; eftir svona snilld
langar mann helst að kaupa miða aðra
leið til Alabama, liggja í sólinni og þamba
Bourbon. Jet Black Joe-aðdáendur; tékkið
á Svörtu Krákunum.
Gunnar Hjálmarsson
Ágœttstöff
THE B-52'S
GOODSTUFF
REPROSE
★★★
Annað líf bandarísku sveitarinnar, the
B-52’s, hófst með plötunni Cosmic thing
sem kom út 1990. platan varð mjög vin-
sæl enda pottþétt poppplata. Á nýju plöt-
unni er margt vel gert en samt augljóst að
sveitarmeðlimir hafa notað uppskriftina
að Cosmic thing og kryddað með þeim
léttgeggjaða nýbylgjuferskleika sem ein-
kenndi fyrstu afurðir hljómsveitarinnar.
Good stuff er því blanda af gömlu og ný-
legu og enginn vendipunktur hjá hljom-
sveitinni.
Aldurinn færist yfir hljómsveitina og
tíminn hefur höggvið skörð; gamli gítar-
leikarinn dó úr eyðni 1985 og nú hefur
önnur söngkonan, Cindy sagt skilið við
sveititna um stundarsakir. Þau eru því
bara þrjú eftir Kate Pierson, ein skemmti-
legasta söngkona poppssins í dag; ætíð
stelpulega fersk og nú án heysátu-hár-
greiðslunnar, Fred Schneider; grallaraleg-
ur raddari sem þekkir sín takmörk og
Keith Strickland sem skipti á trommum
og gítar og kemur sterkur út úr spilinu á
nýju plötunni. Aðkeyptir spilarar sjá svo
um afgangin af festu tímakaupsins.
Það eru mörg fi'n lög á Good stuff; Re-
volution earth og Dreamland eru nútíma
popplög sem renna vel, og titillagið og
Tell it like it T-I-S minna á gamla partý-
tíma. Hið ósungna Worlds’s green laught-
er er svo skemmtilega ffískandi, eins og
ffostpinni eftir gufúbað.
Þegar gagnrýnendur hafa fundið sig
knúna til að líkja Sykurmolunum við aðra
hljómsveit hefur B-52’s oftast orðið fyrir
valinu. Samlíkingin er ekki út i hött, þótt
hún sé ónákvæm, því báðar sveitirnar
spila skemmtilegt nútímapopp með gáfú-
legum, en jafnframt gáskafullum fersk-
leika.
Gunnar Hjálmarsson
Opið föstudags- og
laugardagskvöld
kl. 11-03
FJÖRÐURINN NILLABAR
HLJÓMSVEITIN HLJÓMSVEITIN
VÖLUSPÁ SMÁ DJQK
LEIKUR FYRIR DANSI sjá um ,
LAUGARDAGSKVÖLD ROKK OG ROL.
BJÖGGI GÍSLA, HALLI, A.T.H.
JÓN ÓLAFS OG SVENNI. AFSLÁTTARKORTIN KOMIN.
■■ JÁ NILLI SÉR UM
HORKU BALL SÍNA.
OPIÐ: 23.0003.00 OPIÐ FRÁ KL:
A.T.H. snyrtilegur Klæðnaöur. 1 8.0003.00
aldur, 20 ár aldur, 18 ár
STRANDGÖTU 30 SÍIVII650123
ftðaíréttir
Skötuseísteilý tned'ferskugrœnmeti í
estragon rjómasósu.
‘Jýr. 990.-
(jíjáó „tfiai“ fjúffinfjabringa medeggjanúðtum
qi7 tvítfaufssósu
‘Jýr. 1590.-
(jriífaður tamBatryggur boiinn fram meðrósin
piparsoði og seíjurótar- anifistíamauýi.
Jýr. 1.490.-
Opið föstudags- og
laugardagskvöld
sími 689686
(jriffuðnautafmjgijsneið meðsfaffottufaufj.
sveppum, fersfum Baunum og madeirasósu.
‘Jýr. 1.890.- "