Pressan - 09.09.1993, Page 14

F R É T T I R
c
14 PRESSAN
Fimmtudagurinn 9. september 1993
íslensk hjón lenda í fangelsi í Virginíu
Hotuðu að hringja í
íslenska sendiráöið
Blaðamaður við bandarískt dagblað sagði frá ruddaskap lögreglunnar gagnvart íslenskum
hjónum á ferðalagi í Norfolk. Tveimur dögum síðar var fréttin dregin til baka, þegar í Ijós kom
að hjónin voru ekki eins saklaus og þau vildu vera láta.
Hjartnæm frásögn birtist í
bandaríska blaðinu The Virg-
inian-Pilot/The Ledger-Star
fyrir tveimur vikum, þar sem
sagt var frá því að fyrrum
ungfrú ísland, Erla Trausta-
dóttir, og eiginmaður hennar,
Robert Minnich, hefðu sára-
saklaus lent í klóm lögregl-
unnar í Norfolk og verið
stungið í fangelsi fyrir meinta
ölvun á almannafæri. Höf-
undur greinarinnar sýndi
mikla samúð með ferðalöng-
unum frá íslandi og gerði lítið
úr lögreglunni og ffamgöngu
hennar í málinu. Tveimur
dögum síðar birtist önnur
grein frá sama blaðamanni
þar sem kvað við annan tón.
Blaðamaðurinn hafði komist
að því að hjónin höfðu
skömmu fyrir atburðinn
stofnað til mikilla vandræða
vegna drykkju á gistihúsi einu
í borginni og lauk greininni
með nokkurs konar afsökun-
arbeiðni til handa lögreglu-
manninum sem tók af skarið
og handtók þau.
Blaðamaðurinn, Earl Swift, er
ómyrkur í máli í fyrri grein
sinni um ferðalangana ffá ís-
landi og þær hremmingar sem
þau lentu í. Lesendum til
ffóðleiks er sagt ffá því að Erla
sé fyrrum ungfrú fsland og
vinni við ritstörf og eiginmað-
ur hennar, Robert, sé upp-
gjafahermaður úr bandaríska
flughernum og starfi nú sem
verkffæðingur á fslandi. Frá-
sögn blaðsins er í grófum
dráttum þessi:
„Hjónin voru á leið til Azor-
eyja og áttu nokkurra daga
viðdvöl í Norfolk á meðan
þau biðu eftir fari þangað með
herflugvél. Eftir að hafa bókað
sig inn á mótel keyptu þau sér
snarl og nokkrar bjórdósir og
settust niður í Sarah Constans
Shrine- almenningsgarðinum
til að njóta veðurblíðunnar.“
Samkvæmt frásögn Erlu var
ekki liðin nema um klukku-
LÍKAMSÞJÁLFUN
ER FYRIR
IMÆTTI
ALLA
.. óháb kyni, aldri, hœb,
þyngd eba getu!
Okkar hópar eru m.a.:
ALMENN ÞJALFUN
Almenn líkamsþjálfun í tækjum og leikfimi.
HJARTAÞJÁLFUNARHÓPUR
Fyrir þá sem eru í áhættuhópum og í 3. stigs
endurhæfingu, hjartasjúklinga.
GRUNNNÁMSKEIÐ
Fyrir þá sem eru ab byrja eftir "langt hlé".
Mat á heilbrigbi - ráögjöf - mælingar - nám-
skeið og líkamsþjálfun.
HEILSULYKILL
Fyrir þá sem vilja breyta lífsvenjum sínum.
Mat á þjálfunarástandi - mælingar - ráðgjöf
og þjálfun.
KJÖRÞYNGDARNÁMSKEIÐ
Athugun á matarvenjum - mælingar - fyrir-
lestrar - þjálfun - abhald.
STUÐNINGSTÍMAR
Fyrir þá sem þurfa á sérstakri abstoð að halda.
Viö skipuleggjum þjálfunina
eftir getu hvers og eins.
SSSVEGNA
FAXAFENI 14SÍMI 689915

ERLA TRAUSTADÓTTIR OG ROBERT MlNNICH. Tvær útgáfur birtust af frétt um útistöður þeirra við lögregluna í Norfolk.
stund þegar afskiptasaman
lögreglumann bar að. „Hann
hafði séð bjórdósimar og til-
kynnti okkur að við hefðum
gerst brotleg við lög með því
m hafa áfengi um hönd í al-
mennningsgarði og vera
drukkin á almannafæri. Við
sögðum honum að sú væri
ekki raunin en hann skeytti
því engu og handjámaði okk-
ur umsvifalaust. Okkur var
síðan stungið í fangelsi þar
sem við máttum dúsa heila
nótt, og við sem höfðum ekki
drukkið nema einn og hálfan
bjór hvort.“ Hjónin vom færð
hvort í sinn klefann, sem vom
yfirfullir af föngum, og er lýs-
ing þeirra á aðstæðum ekki
mjög glæsileg. „Ég fékk ekkert
rúm heldur varð að sofa á
köldu gólfinu," segir Robert
og Erla bætir við: „Salernið
var svo ógeðslegt að ég gat
ekki hugsað mér að nota það.
Á fslandi væri slíkt fangelsi
ekki samþykkt af heilbrigðis-
yfirvöldum.“
Morguninn eftir voru þau
hjónin leidd fýrir dómara. Sá
var vingjarnlegri en starfs-
menn lögreglunnar og hristi
höfúðið þegar honum var sagt
hvað hefði gerst. „Hann sagð-
ist harma þessi mistök og
kvaðst vona að við héldum
ekki að allir í Norfolk væru
slíkir ruddar,“ segir Erla. At-
vikið varð til þess að þau
hjónin misstu af flugvélinni til
Ázoreyja og þegar blaðamað-
ur hitti þau að máli voru þau
að hans sögn „kyrrsett í Nor-
folk, neydd til að eyða pening-
um sem átti að nota á Azor-
eyjum“. Frásögninni lýkur á
lýsingu á ömurlegri aðstöðu
hjónanna og er sérstaklega til
þess tekið að Erla hafi snúið
sig á ökkla í átökunum við
lögreglu og geti varla stigið í
fótinn.
Frásögnin dregin
til baka
Tveimur dögum eftir að ffá-
sögnin birtist mátti lesa aðra
grein eftir Swift í sama blaði,
þar sem hann skýrði lesend-
um sínum skömmustulegur
ffá því, að hjónin ffá íslandi
væru ekki eins saklaus og þau
hefðu viljað vera láta. Blaða-
maðurinn kvaðst hafa komist
að því að nokkrum dögum
fýrir handtökuna hefðu hjón-
in verið með drykkjulæti á
einu gistihúsa borgarinnar og
brúkað munn við starfsfólkið.
„Lesendur góðir, sagan er ekki
öll sögð,“ segir Swift í grein-
inni. „Hjónin höfðu áður
bókað sig inn á gistihús og á
meðan Robert fýllti út pappíra
sat Erla í anddyrinu, saup af
Chivas Regal- viskíflösku og
hafði hátt. Starfsmaður gisti-
hússins bað Erlu vinsamlegast
að flytja sig upp á herbergi sitt
en hún svaraði því með skæt-
ingi og sagðist mundu blanda
íslenska sendiráðinu í Wash-
ington í málið ef hann léti sig
ekki í ffiði.“
Og blaðamaðurinn heldur
áffam. „Hjónin voru ítrekað
vinsamlegast beðin um að
yfirgefa salinn. Þau svöruðu
því með svívirðingum en gáfú
sig þó undir lokin og héldu
upp á herbergi sitt. Kukkan
níu morguninn eftir, þegar
starfsmenn mættu til vinnu,
var Erla aftur mætt í anddyrið,
í þetta sinn dreypandi á bjór.
Henni var þá góðfúslega bent
á að drekka annars staðar og
þau hjónin beðin að yfirgefa
gistihúsið. Starfsfólkið fékk
síðan þau fyrirmæli frá eig-
andanum, að ef hjónin frá Is-
landi kæmu aftur ætti að segja
þeim að gistihúsið væri full-
bókað.“
Swiff segist í lok greinarinnar
hafa hringt í hjónin þegar
honum varð ljóst að þau
hefðu ekki hreinan skjöld, og
spurt hvers vegna þau hefðu
ekki sagt sér frá útistöðum
þeirra á gistihúsinu nokkrum
dögum áður. „Þau sögðust
hafa haldið að það skipti ekki
máli. Vitanlega skiptir það þó
máli. Svo miklu, að ég efast nú
stórlega um að ffásögn þeirra
hafi verið sannleikanum sam-
kvæmt og að þau hafi verið
ódrukkin þegar þau voru
handtekin, eins og þau hafa
haldið fram. Ég fæ því ekki
betur séð en að ég skuldi lög-
reglumanninum sem handtók
þau, og var ranglega sakaður
um ruddaskap, afsökunar-
beiðni.“
Bergljót Fríðríksdóttir