Tíminn Sunnudagsblað - 23.03.1969, Qupperneq 2

Bréf til Bjargar
íslendingar skulda útlending-
um í kring um þrettán miil-
jarða króna. Það eru svona ríf-
lega þrjú hundru'ð þúsund á
hvert fimm manna heimili. Af
hverjum sex eða sjö krónum,
sem okkur áskotnast, verður að
taka eina til þess að borga með
vexti af útlendum skuldum.
Þetta er þó ekki nema smá-
munir og barnaleikur. Það
þjóðráð er þefckt að taka við-
bótarlán til þess að borga vext-
ina, og þá finnur enginn fyrir
þessu. Höfuðmálið er, hvort
tekst að stofna næturklúbba í
Reykjavík. Á því veltur öll okk-
ar gæfa — hagur okkar, álit,
lífsánægja, sómi og veUerð
tímanleg og eilíf. Að vera eða
veTa ekfci — það er lóðið.
Enginn nennir a® hafa orð á
því við aðra, hvort þeim sýnist
skulditrnar ískyggilegar. Menn-
ingairstofnanir ríkisins láta ekki
hximgja austur og norður til
þess að minnast á sllkan hé-
góma, og þær senda efcki held-
ur fólk út um borg og bý tii
þess að spyrja um annað eins
skítti. Ríkisútvarpið gerir menn
út af örkinni til þess að leita
þá uppi, er leggja viija orð í
belg um það, sem verulega
varðar líf og hamingju þjóðar-
innar, stórmálið sanna: Nætur-
klúbba-na. Annað hæfir ekki
reisn þvíiíkrar m'enningarstofn-
uniar.
Og sjá: Framtakssamir og
fórnfúsir men-n, sem fundu
hv-ar skórinn kreppti að o-g
vildu eitthvað gera fyri-r höfuð-
stað landsims og ble-ssaða þjóð-
ina sína alla, höfðu stofnað
fjóra næturklúbba m-eð gáfuleg-
um nöfnum. Sumir sýndu
meira að segja þá nærgætni að
velja næt-urklúbbunum stað í
hve-rfi, þar -sem fólfc er lang-
vant við nætursollinm — að
min-nsta kosti búið að taka
skírn hina skemmri. Og húsin
falli-n í verði hvor-t eð er. Það
v-ar aldeilis óumflýjanlegt að
kom-a þessum klúbbum upp,
því að í bænum er heilmikið af
fólki, sem ekki er „búið að fá
nóg“ fyrr en klukkan fjögur á
m-orgnama. En þegar klukkan
slær þessi fjögur hög-g — ein-
mitt þá er þorri fólks „búinn
að fá nóg“, að beztu mamna yf-
irsýn.
Þar að auki er svo an-mað, sem
er alkunna: Memn eru þeim mun
sólgnari í áfengi, sem þeim veit-
ist örðugra að ná í það, en eru
að því skapi hófsamir, ef það
er rétt þeim upp í hendur, hve-
rnær sólarhringsins sem er. (Ó-
skiljanl-e-g er sú f-astheldni, að
m-enn skuli vera að læsa hús-
um sí-num um nætur, svo að
við nefnum ekki búðir o-g
banka, því að þjófarnir stela
auiðvitað þeim mun meir-a sem
það er fyrirhafnars-amara.
Bön-nin vekja þei-m freisting-
-ar, aumin-gja mönn-um, og þeir
hirtu ekki lengur um hnupl’ og
stuldi, ef all-t stæði opið). Af
þes-su-m sökum ætti eiginlega að
telja næturklúbba-na bindindis-
skóla og afvötnunarstofmanir.
En nú hefur lö-ngum loðað
við Adam, að stutt hefur viljað
verða í Paradísarvist ha-ns. Þe-g-
ar mæturklúbbarnir voru í lí'k-
ingum talað rétt f-arnir að
gang-a með stokk, kom lögregl-
an og sagði þetta allt ólöglegt
Það fen-gu ekki aðrir að 1-eita
sér nauðsynlegrar fulínægju en
þeir, sem u-rðu á umdan hen-ni
að -komast inn. Öðrum var varn-
að inn-göngiu, og nú eru um-
hyggjusamair mæður í bænum
að vonum átiyggjufull-ar, ef syn-
ir þeirra, sem komnir voru á
kílúbbspenann, eigi ekfci framar
að komast að þe-ssu mjúka móð
urbrjósti.
Nú þegar menningarframtak
næturklúbbaforkólfanna er
komið í þessa sjálfheldu, dett-
ur méir í hug, hvort efcki mætti
bregða á an-nað ráð. Nætur-
klúbbarnir eru ekki n-ema litl-
ar kompur, og fjórar þess kon
ar borur geta engan veginn nægt
höfuðstað. Meira ris væri á því
að stofna Áfe-ngiseyju Reykja-
víkur, og hægt um vik, þegar
Viðey og Engey, fornf-rægir
staðiir, eru hér rét-t við bæjar
dyrnar. Þar rúmuðust allir, sem
ekfci væru „bú-nir að fá nóg“
fyrr en klukkan fjögur, og
mættu enda halda áfram til
klukkan sex, átta eða tíu, ef
þeir fengu ekki nóg“ fyrr. j
Eyjasund eru náttúrlega til
trafala, e-n þá má hafa skip í
förum, ef ekki þyrlur frá
verndurunum, sem varla yrðu
svo stirðbusalegir að leggja
ekki þvílíku málefni lið. Frels-
ið þar úti, víðs fjarri lögregl-
un-ni, sem auðvitað mætti ekki
refca þar n-ef milli stafs o-g hurð-
ar, bætti þáð upp lítið óm-ak.
Ráðunautur min-n í þjóð-
menningarmálum hélt að vísu,
að áfen-giseyjairnar þyrftu að
vera tvær. Han-n taldi, að Tumi
rakairi og Tumi 1-akari kynnu
því illa að vera saman í bland.
Með öðrum orðum: Fína fólfcið
þyrfti áfengiseyju út af fyrir
sig og óæðr-a drykkjufólk aðr-a.
E-n það held ég sé mi-sskilning-
ur. Því er sem sé svo farið, að
í my-rkri eru allir kettir gráir,
og svona staður á akkúrat að
vera til þess, að fína fólkið geti
að ós-ekju hætt að v-er-a fínt nótt
og niótt. Það er einmitt lífsfyll-
in-gi-n. Öllum er það léttir að
ve-ra þeir sjálfir við og við.
Ég vona svo, að þessi hégómi,
sem við skuldum í útlandinu,
leiði ekki athy-glina frá því hvað
við g-et-um gert fyrir men-ning-
u-na og lífshamingju-na. J.H.
243
TÍ8INN — SUNNUDAGSBLAÐ