Morgunblaðið - 27.04.2004, Qupperneq 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. APRÍL 2004 33
Samúðarblóm
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
Englasteinar
Einstakir legsteinar
✝ Jón KristinnHafstein tann-
læknir fæddist á Ak-
ureyri hinn 23. jan-
úar 1917. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 16. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Jóhannes Júlíus Hav-
steen, yfirdómslög-
maður á Akureyri,
síðar sýslumaður
Suður-Þingeyjar-
sýslu og bæjarfógeti
á Húsavík, f. 13. júlí
1886, d. 31. júlí 1960,
og Þórunn Jónsdóttir Havsteen
húsfreyja, f. 10. ágúst 1888, d. 28.
mars 1939. Fyrstu árin bjó Jón
Kristinn á Akureyri en fluttist síð-
an til Húsavíkur með foreldrum
sínum og systkinum. Systkini Jóns
voru 1) Ragnheiður Lára, f. 13. júlí
1913, d. 21. ágúst 1971. 2) Jakob
Valdimar, f. 8. október 1914, d. 24.
ágúst 1982. 3) Jóhann Henning, f.
19. september 1915, d. 15. maí
1980. 4) Þóra Emalía María, f. 12.
júlí 1919, d. 13. júlí 2000. 5) Soffía
Guðrún, f. 21. febrúar 1921, búsett
í New York. 6) Þórunn Kristjana, f.
20. mars 1922, d. 19. júlí 1995. 7)
Hannes Þórður, f. 29. nóvember
1925, d. 12. júlí 1998.
Hinn 26. nóvember 1944 gekk
Jón Kristinn að eiga Ingibjörgu
Hafstein, f. Bjarnar, f. 13. nóvem-
ber 1921, d. 11. október 1959. For-
eldrar hennar voru Þorlákur
BA, f. 14. september 1965, og eiga
þau Bjarna Þór, f. 11. febrúar 2000
og b) Kristínu Ástu Hafstein full-
trúa, f. 9. nóvember 1967, gift Ing-
ólfi Tómasi Jörgenssyni rafeinda-
virkja, f. 19. apríl 1958, og eiga
þau Jón Andra, f. 19. nóvember
2001.
Jón varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík árið 1939 og
lauk kandídatsprófi í tannlækn-
ingum frá Tufts University í Bost-
on, Massachusetts í Bandaríkjun-
um 1944. Hann fékk tannlækn-
ingaleyfi (State Board) í Massa-
chusetts 1944 og lauk Refresher
Course in General Dental Practice
við University of Alabama, Scool
of Dentistry í Birmingham árið
1958. Hann starfaði við tannlækn-
ingar í Bandaríkjunum árin 1944–
1946, fékk tannlækningaleyfi á Ís-
landi 1946 og rak eigin tannlækn-
ingastofu í Pósthússtræti 17 í
Reykjavík 1946–1991 er hann lét
af störfum.
Hann var ritari í stjórn Tann-
læknafélags Íslands 1951–1956, í
taxtanefnd TFÍ 1952–1959 og í
gerðardómi TFÍ 1957–1967, vara-
fulltrúi TFÍ hjá Bandalagi há-
skólamenntaðra manna 1959–1962
og í skemmtinefnd félagsins 1963–
1966. Hann var stjórnarformaður
Dentalíu hf., innkaupasambands
tannlækna, 1961–1973 og var um
skeið styrktaraðili Alþjóðasam-
taka tannlækna, Federation Dent-
aere Internationale. Hann var um
langt skeið virkur félagi í Lions-
klúbbnun Þór í Reykjavík þar sem
hann var um tíma gjaldkeri stjórn-
ar klúbbsins.
Útför Jóns Kristins verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Bjarnar, bóndi á
Rauðará í Reykjavík,
f. 10. desember 1881,
d. 6. maí 1932, og kona
hans Sigrún Bjarnar
húsfreyja, f. 15. júní
1896, d. 10. ágúst
1979. Jón og Ingibjörg
eignuðust eina dóttur,
Þórunni Hafstein, BA,
f. 5 október 1945, gift
Harald Snæhólm flug-
stjóra, f. 25. júní 1939.
Börn þeirra eru: a)
Jón Kristinn Snæ-
hólm, BA, MSc, f. 31.
maí 1967, kvæntur
Oddnýju Halldórsdóttur flug-
freyju, f. 25. júlí 1967, og eiga þau
Þórunni Soffíu, f. 3. febrúar 1998,
og Fannar Alexander, f. 14. októ-
ber 1999. b) Njörður Ingi Snæhólm
MBA, f. 15. október 1969, kvæntur
Írisi Mjöll Gylfadóttur BS, f. 28.
október 1973, og eiga þau Elmu
Sól, f. 20. maí 1997, og Njörð Örn,
f. 4. júní 2003.
Hinn 14. september 1964 gekk
Jón Kristinn að eiga Sigrúnu
Kristínu Tryggvadóttur tann-
lækni, f. 16. ágúst 1932. Foreldrar
hennar voru hjónin Tryggvi Magn-
ússon, verslunarstjóri í Reykjavík,
f. 19. júní 1895, d. 1. nóvember
1943, og kona hans Elín Einars-
dóttir gjaldkeri, f. 11. maí 1911, d.
27. desember 1953. Jón og Sigrún
eignuðust börnin a) Tryggva Haf-
stein viðskiptafræðing, f. 21. júlí
1965, kvæntur Auði Bjarnadóttur
Nú hefur hann elsku, hjartans
pabbi minn fengið hvíldina. Góður
Guð hefur veitt mér þau sérstöku
forréttindi að hafa verið dóttir hans
og notið elsku hans og handleiðslu í
rúma hálfa öld. Yndislegri föður er
vart hægt að hugsa sér og það var
ekki bara ég og fjölskyldan sem
hann tók í faðminn og studdi
styrkri hendi heldur fjöldi lítil-
magna og fjöldi fólks sem átti um
sárt að binda því hann mátti ekkert
aumt sjá. Hann lá aldrei á liði sínu
gæti hann hjálpað einhverjum eða
glatt einhvern og aldrei ætlaðist
hann til þess að fá nokkuð í staðinn;
að sjá í hvítar tennur og gleðina
taka völdin voru verðlaunin.
Allar þær dásamlegu og kæru
minningar sem hrannast upp við lát
hans væru efni í doðrant en ég kýs
að geyma þær með mér í hjarta
mínu. Mér og fjölskyldu minni
reyndist hann í senn ástkær faðir,
tengdafaðir, afi og langafi og sá
uppalandi sem við getum verið stolt
af að fara eftir. Holl ráð og vænt-
umþykja einkenndu hann pabba
minn og eitt var víst: „Láttu ávallt
hjartað ráða.“
Síðustu árin voru honum erfið en
því tók hann með kjarki og æðru-
leysi. Hann átti dásamlega góða
konu, hana Sigrúnu okkar, sem
studdi hann og hlúði að með því-
líkum styrk og ósérhlífni að mig
skortir orð. Virðing mín fyrir henni
og þakklæti í hennar garð eru tak-
markalaus. Samband þeirra ein-
kenndist ávallt af gagnkvæmri ást-
úð og virðingu.
Ég kveð pabba minn með miklum
trega, þakka honum samfylgdina
og sé hann fyrir mér núna í hlýjum
faðmi Guðs þar sem Hann varð-
veitir hann og blessar. Eftir stend-
ur hnípin fjölskylda en minningarn-
ar um perluna okkar lifir svo lengi
sem okkar nýtur við.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þórunn.
„Sæll Nabbidilingó,“ var ætíð
upphafið á samtölum okkar. Nabbi-
dilingó var ítölskuskotið uppnefni
mitt á „nafni“ þar sem ég var
skírður í höfuðið á afa Jóni Kristni
og þar af leiðandi nafni hans. Afi
minn hafði líka sitt uppnefni en fyr-
ir flestum var hann afi „Dínos“ og
gekk hann undir því nafni meðal
allra sem ég þekki. Nafnið hefur
hann áreiðanlega fengið vegna þess
að allir sem þekktu hann höfðu
aldrei kynnst eins gjafmildum,
hjálpsömun og hjartahlýjum manni.
Hann var afi Dínos vegna þess
hversu stórt hjarta hann hafði. All-
ir sem afi umgekkst voru skírðir
uppá nýtt. Þannig var konan mín
Oddný aldrei neitt annað en Odd-
arný Oddarnú alamimmbammbú,
Njörður bróðir minn var erfiður í
uppnefningu þannig að hann hét
Njörður Njörð Nirði Njarðar og
Magnhild amma mín og hans hét
Magigú. Tugir ef ekki hundruð Ís-
lendinga minnast nú afa og bera
uppnefni hans með stolti þó sumir
fari dálítið vel með nafngiftina. Á
fimmtugs afmæli pabba míns sagði
hann mér að vinir mínir væru
skemmtilegustu fífl sem hann
þekkti.
Ég og afi Dínos áttum margt
sameiginlegt og leið varla sá dagur
að við töluðum ekki saman um
margvísleg málefni. Stjórnmálin
voru yfirleit efst á baugi enda vor-
um við sammála í pólitíkinni, sjálf-
stæðismenn og miklir andstæðing-
ar fasisma og kommúnisma. Afi var
ekkert að flækja hlutina þannig að
allir þeir sem ekki voru sjálfstæð-
ismenn voru kommúnistar og þar
við sat. Ég leitaði oft í smiðju hans
um margvísleg málefni og var afi
alltaf með réttsýn viðhorf og húm-
anísk. Við vorum yfirleitt mjög æst-
ir um hverjar kosningar enda hafði
afi ætíð boðið fram krafta sína til að
vinna sjálfstæðisstefnunni fylgi.
Eins og gefur að skilja var afi ekki
alveg með á nótunum í síðustu
kosningum en mér var mikið í mun
að hann færi að kjörborðinu. Ég
hringdi í hann og spurði hvort hann
vildi ekki koma með mér að kjósa.
„Nei, nabbbi,“ sagði hann, „ég
treysti mér ekki enda lasinn og lé-
legur, þannig að ég sleppi því í
þetta sinn.“ „Afi,“ sagði ég.
„Kommarnir eru búnir að ráða
Reykjavíkurborg í tvö kjörtímabil
og eru núna að reyna að taka yfir
landstjórnina, þú einfaldlega verð-
ur að koma að kjósa.“ „Náðu í mig,
náðu í mig,“ var svarið og við fórum
og kusum.
Nú þegar afi Dínos kveður, skil-
ur hann eftir sig fjölskyldu sem
kveður hann með stolti. Móður
minni var hann ætíð stoð og stytta
enda forguðaði hann jörðina sem
hún gekk á og hann lifir í gegnum
hana sem engill og það allra besta
sem til er í heiminum. Sigrúnu sína
elskaði afi einnig út af lífinu. Ég hef
ég ekki orðið vitni að annarri eins
ást og fórnarlund eins og hjá Sig-
rúnu er hún síðustu árin hans afa
sá um hann hvern einasta dag og
bjó honum þeirra fallega heimili
eins og ekkert hefði í skorist þrátt
fyrir veikindi hans. Hetjudáðir eru
yfirleitt unnar í kyrrþey og án skil-
yrða og væri jörðin betri staður ef
líkar Sigrúnar réðu.
Það er með söknuði og stolti sem
ég kveð afa minn, Jón Kristinn
Hafstein. Hann var göfugmenni og
grallari og einn af mínum bestu
vinum.
Jón Kristinn Snæhólm.
Við kveðjum Jón frænda, föður-
bróður okkar, með söknuði og þökk
fyrir ástríki hans og umhyggju við
okkur alla tíð. Milli föður okkar og
Jóns var ekki aðeins bræðrasam-
band heldur einlæg og djúp vinátta
og væntumþykja sem við systkinin
nutum góðs af.
Við eigum öll indælar æskuminn-
ingar um Jón frænda, en það hét
hann alltaf og heitir enn okkar á
milli. Hann var góður frændi og
sinnti okkur bræðrabörnum sínum
af umhyggju. Ræktaði frændsemi
við okkur, var rausnarlegur og eft-
irlátur um margt, skemmtilegur og
góður.
Jón frændi var alltaf sérstakur
heimilisvinur og náin vinátta með
okkur öllum. Sú hátíð var ekki söm
ef ekki urðu fundir með Jóni og
Sigrúnu og fjölskyldu þeirra: af-
mæli, jól, stúdentsboð eða hvað
annað sem góðar fjölskyldur nýta
til að hittast og treysta bönd.
Jón frændi kveður en skilur eftir
sig ríkidæmi fagurra minninga.
Gott fordæmi hans kennir okkur
hve gæska skiptir miklu máli í
smáu sem stóru. Hann var einn
sona Júlíusar sýslumanns á Húsa-
vík og Þórunnar konu hans, úr
stórum og svipmiklum systkinahópi
sem mikils er metinn af samferða-
mönnum þeirra. Það er okkar gæfa
og veganesti að hafa kynnst því
góða fólki og þökkum Jóni frænda
allt það góða sem hann átti í fari
sínu og miðlaði af gleði. ,,Verið
glaðir,“ segir Páll postuli í bréfi
sínu til Filippímanna. „Ljúflyndi
yðar verði kunnugt öllum mönn-
um.“ Þessi orð eiga sannarlega við
um Jón frænda. Sigrúnu og börn-
um hans, Þórunni, Tryggva og
Kristínu Ástu og fjölskyldunni allri
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Stefán Jón, Þórunn
Júníana, Sigrún Soffía,
Hildur Björg,
og Hannes Júlíus.
Jón frændi minn var einn af þeim
ljúfustu mönnum er ég hef kynnst.
Meðan leikfélagar mínir kviðu óg-
urlega fyrir að fara til tannlæknis
var það aftur á móti hjá mér til-
hlökkunarefni að fara til frænda á
tannlæknastofuna í Pósthússtræti
og láta bora ef skemmd var og fá
hvorki meira né minna en alvöru
silfur í holuna. Hann frændi hafði
einfaldlega ekkert fyrir því að laða
að sér, róa niður og láta líða vel öllu
því fólki er til hans leitaði. Á sumr-
in var ég oft sendur í sveit til afa
míns Júlíusar Hafstein, sýslumanns
á Húsavík, og kom Jón frændi
þangað stundum til að heimsækja
föður sinn og vini. Ein heimsókn
hans til Húsavíkur er mér ógleym-
anleg. Þá komu þeir bræður Jón og
Hannes keyrandi á hvorki meira né
minna en splunkunýrri Hudson
drossíu og snerist öll Húsavík við
því önnur eins drossía hafði þar
aldrei sést og margir bæjarbúar
komu til að skoða og ekki fá börnin
fengu líka smá bíltúr.
En af hverju þetta er mér svo
minnisstætt, er að ég fékk að sitja í
græna Hudsoninum suður til
Reykjavíkur með þeim bræðrum
aleinn í öllu aftursætinu og lét mig
dreyma.
Ég sakna þín, elsku frændi.
Þórarinn Jónasson, Laxnesi.
JÓN KRISTINN
HAFSTEIN

Fleiri minningargreinar um Jón
Kristin Hafstein bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Þrúður Guð-mundsdóttir
(Dúa) fæddist í
Reykjavík 23. nóv-
ember 1924. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 16.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sesselja Frið-
riksdóttir Runólfs-
son, f. 3.6. 1900, d.
11.3. 1981, húsmóðir,
og Guðmundur
Kristján Runólfsson,
f. 30.12. 1899, d. 3.9.
1956, eldsmiður.
Systkini Dúu eru: 1) Guðrún, f.
25.6. 1921. 2) Auður, f. 23.11. 1924.
3) Friðgeir, f. 30.10. 1936, d.16.6.
bogi Vikar og Kolbrún Ósk. 2)
Lilja Vikar, f. 15.4. 1952, maki
Þorsteinn Hauksson, f. 3.4. 1951.
Börn þeirra eru: Reynir sem ólst
upp hjá afa sínum og ömmu til 17
ára aldurs, Hjördís, Haukur, Finn-
bogi, Hulda og eiga þau fimm
barnabörn. 3) Sesselja Erna Vikar,
f. 10.8. 1955. Sonur hennar er
Ingvi Pétursson. 4) Unnur Vikar, f.
29.7. 1957, maki: Friðrik Kjartans-
son, f. 10.2. 1964. Dætur þeirra eru
Sjöfn og Kristín Rut. 5) Sigrún
Vikar, f. 29.8. 1966, maki: Bene-
dikt Sigurjónsson f. 7.3. 1966. Dæt-
ur þeirra eru Linda og Hildur.
Dúa og Finnbogi fluttust að
Hjalla í Ölfusi árið 1956 og hafa
búið þar síðan. Dúa starfaði sem
skrifstofumaður í Reykjavík á sín-
um yngri árum en lengst af við bú-
rekstur og húsmæðrastörf á
Hjalla.
Útför Dúu verður gerð frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
1996. 4) Hjördís, f.
30.10. 1936.
Hinn 3. maí 1947
giftist Dúa eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Finnboga G. Vikar, f.
22.4. 1923. Foreldrar
hans voru Guðmundur
Vikar Bjarnason,
klæðskerameistari, f.
11.4. 1888, d. 24.5.
1941, og Lilja Guðríð-
ur Finnbogadóttir
Vikar, f. 10.4. 1900, d.
12.4. 1988, húsmóðir.
Börn Dúu og Finn-
boga eru: 1) Guð-
mundur K. Vikar, f. 26.9. 1950,
maki Guðný Elín Snorradóttir, f.
16.10. 1950. Börn þeirra eru: Finn-
Elsku amma Dúa. Það er sárt að
hugsa til þess að þú sért farin frá
okkur. Þú kvaddir okkur á falleg-
um morgni þann 16. apríl. Þú áttir
svo stóran og fallegan garð. Á
sumrin lékum við okkur oft í garð-
inum og tíndum blómin þín og gáf-
um þér þau svo til að setja í vasa
inn í eldhúsið. Sama hvað við kom-
um með marga vendi handa þér þá
varstu alltaf jafn þakklát. Við
hjálpuðum þér oft í garðinum,
hreinsuðum mosann milli hellnanna
og sópuðum svo eftir okkur. Við
eigum ótal margar góðar minning-
ar um þig sem eru best geymdar
hjá okkur.
Við söknum þín mikið og munum
alltaf hugsa hlýtt til þín.
Hvíldu nú í friði, amma Dúa.
Linda og Hildur
Benediktsdætur.
Elsku amma mín, nú kveð ég þig.
Það er svo óendanlega sárt og erf-
itt að hugsa til þess að þú sért ekki
lengur meðal okkar. Ég á ótal
margar góðar minningar um þig
sem geymast best hjá mér. Það var
alltaf gaman og gott að koma til þín
í heimsókn og ræða það sem mér lá
á hjarta.
Við áttum góðar stundir saman,
til dæmis í garðinum þínum sem
var aldeilis stór og fallegur.
Ég veit að þú verður alltaf hjá
okkur. Þú verður alltaf í huga og
hjarta mínu til að leiða mig áfram í
lífinu og vernda mig.
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundir okkar. Ég mun sakna þín
mikið. Guð blessi minningu þína.
Þín sonardóttir
Kolbrún Ósk Guðmundsdóttir.
ÞRÚÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR