Morgunblaðið - 27.04.2004, Síða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. APRÍL 2004 37
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Í PERLUNNI
Erfidrykkjur
Upplýsingar og pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hlýhug og
vináttu við andlát og útför elskulegs eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
INGÓLFS GUÐMUNDSSONAR
flugvirkja,
Mánatúni 4,
Reykjavík.
Ásta Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Guðmundur Ingólfsson, Halla Hauksdóttir,
Þorsteinn Ingólfsson,
Haraldur Már Ingólfsson, Sofía Björg Pétursdóttir,
Ástríður Helga Ingólfsdóttir, Kristján Valsson
og fjölskyldur.
Lokað
Skrifstofur Slysavarnafélagsins Landsbjargar verða lokaðar frá
kl. 14.30 í dag vegna jarðarfarar EINARS ARNALDS.
Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug vegna andláts og jarðarfarar
HREFNU GUNNARSDÓTTUR,
Eskihlíð 18A.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á Eir.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
verður í dag, þriðjudaginn 27. apríl frá kl. 13.00 vegna jarðarfarar
SNJÓLAUGAR STEFÁNSDÓTTUR sem fram fer frá Hafnarfjarð-
arkirkju þriðjudaginn 27. apríl kl. 15.00.
Þróunar- og fjölskyldusvið
Ráðhúsi Reykjavíkur.
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hlýhug og
vináttu vegna andláts og útfarar elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
VALGERÐAR HANNESDÓTTUR,
Leifsgötu 19,
Reykjavík.
Ólafur Ólafsson,
Hannes V. Ólafsson, Guðrún Sæmundsdóttir,
Björg Ólafsdóttir,
Valgerður B. Ólafsdóttir
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
ODDUR THORARENSEN
fyrrv. sóknarprestur
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík fimmtudaginn 29. apríl kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hans, láti Kristni-
boðssambandið njóta þess.
Óskar Ingi Thorarensen, Linda Mogensen,
Pan og Rúna Thorarensen,
Jóhann Thorarensen, Arna Björk Þorsteinsdóttir,
Salka og Jökull Jóhannsbörn,
Eggert Thorarensen,
Guðrún Thorarensen,
Þorsteinn Thorarensen,
Sólveig Thorarensen,
Ásta Guðrún Thorarensen.
ir svo sterkt. Ég sjálf varð unglingur
og fullvaxta kona en þú hélst samt
alltaf áfram að vera jafn ungur. Og
þannig ertu enn fyrir mér.
Ég man eftir svipmyndum af þér
heima á Ásvallagötunni þann tíma
sem þú dvaldir hjá okkur, ég man eft-
ir því þegar þú varst að vinna fyrir
pabba og svo þegar ég var að passa
Dagnýju. En mest man ég eftir þér
eftir að ég fullorðnaðist og við gátum
farið að spjalla saman um ritstörf og
önnur hugðarefni.
Það sem býr með mér sterkast af
öllu er sá hlýhugur sem þú sýndir í
minn garð og fyrir hann er ég þakk-
lát. Ég fann það þegar afi dó og ég fór
að leita til þín varðandi paradísina við
Álftavatn. Það var gott að finna alla
þá hjartahlýju og væntumþykju sem
þú kunnir svo vel að sýna.
Ég hafði aldrei spáð í það hvað þú
hefur verið óendanlega ríkur. Stúlk-
urnar þínar Dagný, Ólöf og Klara eru
yndislegar og hæfileikaríkar, já sann-
kallaðir demantar. Það eru ekki allir
sem geta státað af slíku búi.
Sigrún, Dagný, Ólöf, Klara og
amma Dís, ég færi ykkur mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Bergljót Arnalds.
Einar frændi er dáinn. Heppin var
ég að kynnast manni eins og Einari
Arnalds. Ég dvaldi oft hjá þeim Sig-
rúnu og Einari á meðan foreldrar
mínir voru úti um hvippinn og hvapp-
inn við nám og störf. Þau Einar og
Sigrún eiga ótrúlega mikið í mér og
reyndar okkur mörgum frændsystk-
inunum.
Einar hafði ríka réttlætiskennd
sem mótaði okkur öll til frambúðar.
Hann hafði einstakan hæfileika til að
sjá broslegu hliðarnar á lífinu og lag á
því að koma frænku sinni í gott skap
þegar syrti í álinn, hvort sem það var
með stríðnislegu glotti, vel skreyttri
sögu, eða fimmaurabrandara. Hann
hafði næma tilfinningu fyrir tungu-
málinu, sem kom sér einkar vel, því
frænkunni litlu var oft stirt um stef
eftir langa dvöl erlendis. Einar
kenndi mér að takast á við lífið með
bros á vör.
Þegar ég hugsa um Einar þá sé ég
hann fyrir mér í sumarbústaðnum,
glettinn með tebolla, í hvítri skyrtu og
blárri peysu, nýbúinn að leggja sig, að
segja mér örlítið ýkta sögu af afa eða
pabba mínum og bræðrum hans.
Þannig mun ég alltaf muna hann.
Arndís Ósk Ólafsdóttir (Arnalds).
Sunnudagurinn 18. apríl mun mér
seint líða úr minni. Þá féll frá einn sá
gáfaðasti og skemmtilegasti maður
sem ég hef átt samverustundir með.
Ég man þær stundir þegar ég ungur
strákur var að koma suður að heim-
sækja pabba, þá var yfirleitt partur af
prógramminu að hitta Einar, Sigrúnu
og dæturnar. Alltaf var jafn gaman að
eiga samræður við Einar og hann allt-
af áhugasamur um það sem ég var að
fást við og einn af fáum sem yfirleitt
var tilbúinn að taka skák við mig með
fágæta útskorna taflinu sínu.
Síðar þegar Gummi bróðir (og
stundum Hálfdán) fór að fara reglu-
lega með mér suður í skákferðir, var
fastur liður um páska að fara í las-
agne hjá Sigrúnu og komu þá Ásdís
og Ari oft með. Þá var yfirleitt lagst í
spil eftir matinn fram eftir nóttu. Ein-
ar minntist einmitt á það hvað Gummi
gat orðið flekkóttur af spennu og
kappi þegar við vorum að spila. Síðar
varð Gummi maður Dísu dóttur Sigga
bróður pabba og Einars. Þá komst
Einar svo skemmtilega að orði: Bróð-
ir sonar bróður míns var að giftast
dóttur bróður míns!!!“
Einar var afbragðs ræðumaður og
biðu allir spenntir þegar hann fór að
halda tölu á tímamótum, sló hann t.d. í
gegn þegar pabbi varð fimmtugur
með skemmtilegum sögum af þeim
bræðrum.
Sú minning sem er mér nú einna
kærust um Einar er þegar við sátum
lengi í eldhúsumræðum heima hjá
pabba, þegar Ari bróðir útskrifaðist
sem verkfræðingur 28. feb. s.l. Þá var
Einar í miklu stuði þrátt fyrir erfið
veikindi. Við rifjuðum m.a. upp gamla
tíma og ræddum heimsmálin.
Einar var mjög fróður og vel lesinn
maður.Ég man þegar við Gummi vor-
um eitt sinn á Bugðulæk þegar Gettu
betur var í sjónvarpinu. Við fórum í
létta keppni hver gæti svarað flestum
spurningum. Einar sló öll met, svar-
aði öllum spurningum rétt nema 2
!!!!!! – MR hvað
Minning um góðan dreng lifir.
Elsku amma, Sigrún, Dagný, Ólöf
og Klara, þið eigið samúð mína alla.
Stefán Andrésson Arnalds.
Að heilsast og kveðjast er lífsins
gangur. Við Einar heilsuðumst fyrst
fyrir löngu síðan í árum talið er við
bundumst fjölskylduböndum. Mikið
vatn hefur runnið til sjávar síðan, en
mér finnst það hafa verið í gær. Svo
afstæður er tíminn. Ungur að árum
kvæntist Einar sínum góða lífsföru-
naut, Sigrúnu Jóhannsdóttur. Þau
gerðust nágrannar okkar um hríð í
Hraunbænum. Þar var innangengt
milli húsa. Þau voru góðir nágrannar í
hvívetna, pössuðu börnin mín og óg-
leymamleg er aðstoð þeirra við
skrautlega flutninga úr Hraunbæn-
um.
Síðar bjó Einar á heimili mínu á Ás-
vallagötu meðan Sigrún og eldri dæt-
urnar dvöldu erlendis að aðstoða syst-
ur Sigrúnar. Þá kynntumst við enn
betur. Einar var þá við nám í Háskól-
anum í sagnfræði. Hugsuðurinn,
mannvinurinn og húmoristinn kom þá
enn betur í ljós. Ennfremur eru fjall-
göngurnar með Ferðafélagi Íslands á
sunnudögum ljósar í minningunni frá
þessum tíma, en Einar var náttúru-
barn.
Einar vann marga útvarpsþætti
ásamt nafna sínum Kristjánssyni.
Þetta voru ljóðaþættir um ákveðið
efni hverju sinni. Það var mér mikil
ánægja að fá að lesa ljóð í þáttum
þeirra, sem voru valin af kostgæfni.
Einar unni ljóðum og orðsins list,
enda lagði hann fyrir sig leik að orð-
um í ljóðum og örsögum. Ljóðabókin
hans Lífsvilji kom út árið 2001. Þá
hafði hann barist við krabbameinið og
tilfinningaflæðið samfara því braut
sér farveg í ljóðlistinni. Einnig sinnti
hann sagnfræðinni og skrifaði m.a.
sögu Stýrimannaskólans, var ritstjóri
bókarinnar Akureyri og „Mannlíf í
húfi“; sögu Slysavarnafélags Íslands.
Síðastliðið haust syrti að og Einar
veiktist aftur. Við tók erfitt sjúkdóms-
stríð, þrautaganga krabbameinsins
sem endaði 18. apríl sl. Kveðjan er
erfið. Hún kom allt of fljótt. En allt
hefur sinn tíma. Öllu er afmörkuð
stund. Fyrir því verðum við að beygja
okkur.
Ég kveð gáfaðan mann, hreinskipt-
inn, viðkvæman, en umfram allt góð-
an dreng og ljúfmenni. Mikill harmur
er kveðinn að hans góðu konu, Sig-
rúnu, dætrunum Dagnýju, Ólöfu
Helgu og Klöru Jóhönnu og móður-
inni Ásdísi. Ég sendi þeim öllum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigríður Eyþórsdóttir.
Hetjan siglir af stað.
Kallið er komið, skýjaglópur!
Háskaför ekki frestað;
ei ráðrúm að spyrja vísa menn um leiði,
hætta við, búa skipið betur.
Festar leystar í flýti,
stormurinn þenur seglin,
það brakar í reiða og rá.
Skuggaleg sæbrotin
fæðast stöðugt og deyja.
Hver veit hvort skútan sleppur við ólag?
Er hún traust og birgðir nægar,
höndin á stýrinu sterk?
(Einar S. Arnalds.)
Svona ortir þú, kæri vinur, og til-
einkaðir vinum þínum, sem börðust
við þann illvíga sjúkdóm, sem lagði
þig að velli í blóma lífsins.
Við vinkonurnar viljum þakka þér
allar þær góðu stundir, sem við áttum
með þér, í okkar góða félagsskap hjá
Slysavarnafélagi Íslands og eftir sam-
eininguna Slysavarnafélginu Lands-
björg.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
eiginkonu þína og fjölskylduna alla.
Takk fyrir allt, kæri vinur. Minning
þín lifir.
Kristín G. Gunnbjörnsdóttir,
Hafnarfirði,
Bryndís F. Harðardóttir,
Vík í Mýrdal.
Fallinn er frá góður drengur, vinur
okkar og samstarfsfélagi hjá Slysa-
varnafélaginu Landsbjörg. Einar
Arnalds hóf störf fyrir félagið árið
1994 þegar hann hóf að skrifa sögu
Slysavarnafélags Íslands og hlaut
bókin nafnið Mannslíf í húfi. Frá því
að Einar kom til starfa hjá okkur féll
hann vel í hópinn og var oftar en ekki
hrókur alls fagnaðar með sögum sín-
um og gamanmáli.
Meðan á skrifum bókarinnar stóð
veiktist Einar og fylgdist samstarfs-
fólk hans með þessari fyrri baráttu
hans, þar sem hann komst síðan til
fullrar heilsu.
Einar var byrjaður á næstu bók
sem hann ætlaði að skrifa og átti hún
að fjalla um aðildareiningar Slysa-
varnafélagsins Landsbjargar. Þetta
var viðamikið efni og frá mörgu að
segja en Einar hafði lag á því að nálg-
ast efnið á fræðilega hátt og hann var
fljótur að skilja kjarnann frá hisminu.
Okkur var það mikið reiðarslag í
vetur þegar Einar greindist með
krabbamein í annað sinn. Frá upphafi
var vitað að baráttan yrði erfið en
Einar tók veikindum sínum af miklu
jafnaðargeði og leit ávallt á björtu
hliðarnar.
Þær voru okkur dýrmætar heim-
sóknir hans til okkar á skrifstofuna og
stundum hafði hann meðferðis nokkr-
ar örsögur sem hann hafði samið á
spítalanum, í þeim sá hann lífið ávallt
á jákvæðan og spaugilegan hátt.
Guð blessi minningu hans og send-
um við þeim Dagnýju, Klöru, Ólöfu og
Sigrúnu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Stjórn og starfsfólk
Slysavarnafélagsins
Landsbjargar.

Fleiri minningargreinar um Einar
Arnalds bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.