Morgunblaðið - 30.06.2004, Blaðsíða 28

MINNINGAR
28 MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku amma. Nú
hefur þú kvatt þetta
líf og við eigum eftir
að sakna þín sárt.
Eftir eru margar góð-
ar minningar sem við munum
geyma. Ein af eftirminnilegum
minningum Unu er þegar hún átti
nýlega að taka viðtal við ömmu
sína eða afa fyrir skólann. Hún
ákvað að taka viðtal við þig og var
ein spurningin svona: „Hvað finnst
þér best við að vera gömul?“ Þá
svaraðir þú: „Mér finnst ég ekki
vera gömul!“ Önnur spurningin
var svona: „Hvernig horfir fram-
tíðin við þér?“ Þú sagðist ætla að
nýta tímann til að ferðast. En allt í
einu varðstu veik og gast ekki gert
neitt slíkt.
Önnur góð minning okkar systr-
anna var þegar foreldrar okkar
voru að halda boð. Við vorum að
borða þegar þú ætlaðir að þurrka
þér í servíettu, en einhver hafði
skilið eftir tyggjó í servíettunni
sem þú þurrkaðir þér í, og festist
tyggjóið á puttunum þínum. Þú
fórst að skellihlæja þó að þér þætti
tyggjó ógeð og þyldir ekki þegar
fólk skildi tyggjó eftir á götunni.
Eitt sem var svo skemmtilegt
við þig var að þegar þú varst 70
ára fannst þér þú vera 18 ára, en
þegar þú varðst 75 ára þá fannst
þér þú vera 30 ára.
Nú kveðjum við þig með söknuð
í hjarta, en við munum geyma allar
minningarnar um þig.
Una Björk og Ása Karen.
Elsku, amma mín. Ég held ég
hafi vitað að ég væri að kveðja þig
í hinsta sinn síðast þegar ég hitti
þig en mig langaði svo að kveðja
þig einu sinni en áður en þú færir
frá okkur.
Ég veit samt að afi, Jón Börkur
og allir hinir hafa tekið vel á móti
þér, lagt fallega á borð og kveikt á
kertum, jafnvel þótt sólin skíni, því
þótt það sé bjart er samt svo
huggulegt að hafa kerti. Þið hafið
borðað góðan mat saman, þú og afi
horfst í augu allan tímann því það
er svo ósköp langt síðan síðast.
Ég vil þakka fyrir allt sem þú
MARGRÉT PÉTURS-
DÓTTIR JÓNSSON
✝ Margrét Péturs-dóttir Jónsson
fæddist í Bremen í
Þýskalandi 30. maí
1928. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 17. júní síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 29.
júní.
gerðir, varst og stóðst
fyrir. Takk fyrir að
vera yndisleg amma
og hafa gefið okkur
suðusúkkulaði vafið
inn í bökunarpappír
til að narta í þegar við
vorum lítil. Takk fyrir
að hafa haldið í hönd-
ina mína á meðan við
fórum í göngutúr á
túninu við Borgarspít-
alann og þakka þér
fyrir að draga mig aft-
ur í faðminn til þín
um daginn þegar þú
lást veik í rúminu
þínu.
Ég kveð þig með söknuði, virð-
ingu og þakklæti.
Hneta Rós.
Elskuleg frænka og vinkona er
látin.
Lýðveldisdagurinn 17. júní
skartaði sínu fegursta og sólin
skein í heiði á bjartasta tíma árs-
ins, þegar móðir mín hringdi og
tjáði mér að Margrét hefði kvatt
þennan heim þá um morguninn.
Fyrstu kynni mín af Margréti
voru á Ísafirði þegar ég var 12–13
ára gömul og passaði stundum
Hildi Karen dóttur hennar. Mar-
grét og Jón voru stórglæsileg hjón
og mér þótti mikill heiður að fá
þetta ábyrgðarmikla hlutverk.
Margrét var mjög trygg og ósér-
hlífin. Hún helgaði líf sitt fjöl-
skyldu og starfi. Það er ekki ýkja
langt síðan hún hætti störfum hjá
Sölunefnd varnarliðseigna, þar
sem hún var búin að vinna árum
saman. Hún var foreldrum mínum
alltaf tryggur vinur. Guðbjörg,
móðir mín, þakkar henni sérstak-
lega fyrir hennar órjúfanlegu vin-
áttu.
Elsku Hildur Karen, Hófí og
fjölskyldur, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Elsku Margrét, það er kominn
tími til að kveðja, takk fyrir allt og
allt.
Sofðu lengi, sofðu rótt
seint mun bezt að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt
meðan hallar degi skjótt,
að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna.
(Jóhann Sigurj.)
Guð blessi minningu Margrétar
Pétursdóttur Jónsson.
Rósa Guðmundsdóttir.
Vinkona mín til margra ára,
Margrét Pétursdóttir Jónsson, er
látin. Mig langar til að minnast
hennar með nokkrum orðum. Góð-
ar minningar og vinátta koma upp
í hugann um samskipti okkar
gegnum árin, sem hófust á Ísafirði
1955.
Árin urðu ekki mörg þar, því
mann sinn missti Margrét snögg-
lega. Hún flutti þá suður með dæt-
ur þeirra og tókst með miklum
dugnaði að skapa hlýlegt og litríkt
heimili fyrir þær. Margrét hafði
auga fyrir litum og valdi þá af
kostgæfni og smekkvísi svo eftir
var tekið á heimili hennar.
Það sem einkenndi Margréti
mest af öllu var ást hennar á fjöl-
skyldu og náttúru. Þar lagði hún
sitt af mörkum með vistvænum
lífsháttum í heimilishaldi og öllu
sínu lífi. Hún naut þess að taka á
móti vinum og hafði þá gjarnan á
borðum gómsæta rétti.
Margrét var hláturmild, og við
áttum margar góðar stundir. Hún
var vel að sér um lífið og tilveruna,
sem hún miðlaði á sinn sérstæða
og ógleymanlega hátt.
Það var vel við hæfi, að náttúran
skartaði sínu fegursta á dánardegi
hennar, eins og til að þakka henni
liðveisluna. Sálmavers Sigurbjarn-
ar Einarssonar eru viðeigandi
kveðjuorð til Margrétar:
Allt vaknar nú, sem vakna má,
hver von og þrá, sem jörðin á,
til birtu Guðs er borin,
það vottar allt, sem anda nær,
það allt, sem geisli snortið fær
og leitt til lífs á vorin.
Innilegustu samúðarkveðjur frá
fjölskyldu minni.
Jónína Nielsen.
Í hugann kemur stef frá Eyja-
fjarðarskáldinu Davíð „en stundum
lýsir ljós, sem aldrei var kveikt
lengur en hin, sem kveikjum sínum
brenna“. Margrét var ein af þess-
um sérstæðu boðberum birtu og
vinarþels, sem aldrei þarf að
„kveikja“ á, því í þeirra innra sjálfi
er birtan svo skær að hún lýsir
sjálfkrafa upp allt þeirra umhverfi.
Hin fölskvalausa góðvild með
raunsæju ívafi, lítillæti og mynd-
ugleiki, listrænir hæfileikar og
ábyrgðarkennd, dugnaður og vel-
vilji, allt í ríkum mæli, gaf hún
sínu umhverfi og létti göngu sam-
ferðamanna um grýttar götur lífs-
baráttunnar. Því hvernig sem syrti
í sálu hennar, lék hugur og kraftur
öll sín ljóð. Hennar bros gat
dimmu í dagsljós breytt, sem dropi
breytir veig heillar skálar. Það er
svo margt sem kemur upp í huga
okkar þegar við kveðjum hana að
sinni. En fyrst og síðast er það
gleði og þakklæti, því hún var vin-
ur sem kastaði birtu og yl á allt
sviðið hverja samverustund, svo
stundin var önnur og betri en
stundin sem var liðin, og sannaði
um leið í hverju lífsins spori að
maður getur verið manns gaman,
en samt notið alvöru lífsins.
Hún er ein af þeim sem lifir þótt
hún sé dáin, móðir og vinur sem
gaf okkur öllum svo mikið. Megi
góður Guð blessa lifandi og fagra
minningu Margrétar.
Kærleiksríku dætur, tengdasyn-
ir, barnabörn og aðrir aðstandend-
ur, megi góður Guð styrkja ykkur
og blessa á þessum erfiðu stund-
um.
Jóhanna og Erling Garðar
Jónasson.
Á afmælisdegi sínum 30. maí sl.
var Margrét P. Jónsson umvafin
hlýju fjölskyldu sinnar og vina, þar
sem hún lá rúmföst á Borgarspít-
alanum í Fossvogi. Sjúkrastofan
var blómum prýdd og lágvær tón-
list með söng föður hennar, Péturs
Jónssonar óperusöngvara, heyrðist
í bakgrunni. Þrátt fyrir, að allir
vissu að hverju stefndi, var þessi
dagur ekki eins og skilnaðarstund
heldur gleðistund, þar sem rifjaðar
voru upp ýmsar minningar frá
liðnum árum.
Margrét var þeirrar gerðar, að
öllum, sem kynntust henni, hlaut
að þykja vænt um hana og bera
fyrir henni virðingu. Hún hafði lif-
að viðburðaríku lífi, þar sem skipst
höfðu á skin og skúrir. Ljósgeisl-
arnir í lífi hennar voru dæturnar
tvær, Hildur Karen og Hólmfríður,
og barnabörnin, sem hændust að
ömmu sinni. En sorgin hafði einnig
barið á dyr. Ung að árum hafði
hún misst eiginmann sinn í slysi.
Dæturnar voru kornungar og lífs-
baráttan var erfið á þeim tíma fyr-
ir einstæða móður. En með elju-
semi bjó Margrét dætrum sínum
og aldraðri móður sinni hlýlegt
heimili í vesturbæ Reykjavíkur.
Annað áfall Margrétar var, þeg-
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað.
Formáli minn-
ingargreina
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir, mágur og sonur,
ÞORLEIFUR JÓN THORLACÍUS,
Suðurbraut 26,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Krossinum, Hlíðasmára,
Kópavogi, fimmtudaginn 1. júlí kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
MND-félagið.
Elsa Jóhanna Gísladóttir,
Haraldur Þ. Thorlacíus, Borghildur Birna Þorvaldsdóttir,
Jóhanna Sigrún Jónsdóttir, Emil Hörður Emilsson,
Hjörtur Gísli Jónsson,
Gísli Már Jónsson,
Sigurður Hilmar Gíslason,
Haraldur Þ. Thorlacíus,
systkini og afabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
INGIBJARGAR ÁRNADÓTTUR,
Espigerði 2,
Reykjavík.
Árni Þórarinsson, Valgerður Þ. Jónsdóttir,
Steinunn Þórarinsdóttir, Jón Ársæll Þórðarson,
Pétur Hrafn Árnason,
Þórarinn Ingi Jónsson,
Þórður Ingi Jónsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KJARTAN MAGNÚSSON
bifreiðastjóri,
Hagamel 32,
lést mánudaginn 28. júní.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 6. júlí kl. 13.30.
Hallfríður Skúladóttir,
Auðunn Kjartansson, Inga Dóra Kristjánsdóttir,
Margrét Kjartansdóttir, Þröstur Sívertsen
og barnabörn.
Þökkum samúð og hlýjar kveðjur við fráfall
STEFANÍU GÍSLADÓTTUR,
Hvassaleiti 75,
Reykjavík.
Víkingur Heiðar Arnórsson,
Svana Víkingsdóttir, Ólafur Óskar Axelsson,
Gísli Arnór Víkingsson, Guðrún Ögmundsdóttir,
Þóra Víkingsdóttir, Bjarni Jónsson,
Arnór Víkingsson, Ragnheiður Jónsdóttir,
Ragnheiður Víkingsdóttir, Anton Karl Jakobsson,
Þórhallur Víkingsson, Rósa Björk Sigurðardóttir.
Minningarathöfn um elskulegan eiginmann
minn, föður okkar, son og bróður,
RAFN RAGNAR JÓNSSON
tónlistarmann,
Norðurbraut 41,
Hafnarfirði,
verður haldin í Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 5. júlí kl. 15.00.
Jarðsett verður frá Ísafjarðarkirkju fimmtudaginn 8. júlí kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast Rabba, er bent á Minningarkortasjóð MND-
félagsins í síma 565 5727 eða 896 0317.
Friðgerður Guðmundsdóttir,
Helga Rakel Rafnsdóttir,
Egill Örn Rafnsson,
Ragnar Sólberg Rafnsson,
Rafn Ingi Rafnsson,
Ragna Sólberg,
Óskar Líndal,
Gísli Þór Guðmundsson,
Sóley Guðmundsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HELGA ÓLÍNA ARADÓTTIR,
Móbergi,
Langadal,
andaðist á sjúkrahúsinu á Akranesi sunnu-
daginn 27. júní sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.