Íslendingaþættir Tímans - 08.04.1970, Blaðsíða 13

þar góðu búi. Ætí® var þó náið
samband milli 'móður og daatra og
kært mlli systkinanna allra. Hjá
fósturforeldrunum hlaut Ingilbjöig
gott atlæti, enda bar hún ávallt til
þeirra hlýjan hug. Hjá þeim móí-
aðist hugur hennar við störf og
góða siðu hins heiðvirða menning-
arheimilis. Bar líf hennar ríkan
vott um sannindi hins fornkveðna,
að lengi býr að fyrstu gerð. í
Hróarsholti stóð heimili hennar í
14 ár eða allt þar til hún giftist
Hallmundi Einarssyni frá Brands-
húsum í Gaulverjabæjarhreppi 26.
nóv. 1911.
Ungu hjónin hófu búskap að
Strönd í Stokkseyrarhreppi við
lítil efni svo sem títt var um ís-
lenzkt aiþýðufólk þeirra tima.
Seinna fluttu þau að Blómsturvöll-
um í sama sveitarfólagi, en árið
1925 hófu þau búskap á jörðinni
Brú í Stokkseyrarhreppi og bjuggu
þar til ársins 1934 að þau fluttu
alfarið tl Reykjavíkur og áttu þar
heima upp frá því. Hallmundur
lærði trésmíði hjá Sigurði Magnús-
syni á Stokkseyri, en læri-
faðir hans andaðist skömmu áður
en iðnnámi hans lauk. Af þeim
sökum hlaut hann ekki full rétt-
indi í iðn sinni fyrr en almörg-
um árum síðar. Á Stokkseyri
vann Hallmundur við trésmíði, en
stundaði að auki ýmsa algenga
Vinnu eftir því sem til féll. Var
hann ætíð eftirsóttur til starfa,
enda maðurinn verkhagur og hinn
mesti völundur.
Á búskaparárum þeirra á Stokks
eyri varð þeim 9 barna auðið. Hið
elzta var drengur, e n hann dó
skömmu eftir fæðingu. Hln börn-
in komust öll til fullorðinsára og
hafa reynzt dugmikið manndóms-
fólk. Þau eru þessi:
Ingveldiir, húsfreyja á Arnar-
hóli í Kaupangssveit, gift Kdstni
Sigmundssynl bónda þar.
Andrés, nú starfsmaður á Hrafn
istu, kvæntur Aðalheiði Guðrúnu
Hlíasdóttur.
Þórunn, gift Jens Valdemarssyni
þrentara. Eru þau búsett 4 Nýja-
Sjálandi.
Agnes Helga, gift Svavari Ea>
iondssyni slfursmið.
Magnea Soffía, ekkg'a Einars Sig-
Úrjónssonar vélstjóra. Hann léát
úrið 1961.
Einar, trésmíðameistari, kvænt
úr Eriu Árnadóttur Blandon.
Bjami, g'Ulsmiður. Hann 3ézt ár-
ISLENDINGAÞÆTTIR
ið 1967, var kvæntur Hjördisi Pét-
ursdóttur.
Hallberg, BA.., editor við Ency-
dopædía intexnational, búsettur í
New Yoi’k og kvæntur amerískri
konu, May Schecbner að nafni. Er
hún doktor í 'ensbum miðaldabók-
menntum.
Barnabörnin munu vera 27 tals-
ins og barnabamabörnin nær
tveim tugum. Má af þessari upp-
talningu sjá, að ættmeiður Ingi-
bjargar og Hallmundar stendur
með mifelum blóma og teygir lim
sitt víða.
Er tl Reykjavikur kom, hóf Hail
mundur störf í Burstagerðinni og
t þar vann hann meðan heilsa og
kraftar entust. Hefur hann átt við
erfiðan sjúkdóm að stríða síðustu
árin, en átt því láni að fagna að
njóba frábærrar umhyggju Ingi-
bjargar. Dvelur hann nú að Hrafn-
iStu.
í Reybjavík var heimili Ingi-
bjargar oig Iíallmundar að Baróns-
stíg 49 um langt árabl, en árið
1950 Ikeyptu þau ibúð alð Guðrún
argötu 1 og þar var heimili þeirra
upp írá því.
Hér hefur nú í stórurn dráttum
verið rakin lífssaga Ingibjargar á
ytra borðl. Alla tíð, frá því hún
stofnaði tl hjúskapar við manp
sinn, var heimilið Starfsvettvangur
hennar. HeimlisstÖrfin annaðist
hún a(f kostgæfni. Hún var börn-
um sínum igóð og umhyggjusöm
móðir, igædd rjfcujn Jcostum gó$
uppalanda, hafði tÖ aO bera m.ikið
jafnlyndi samfara festu og glait
værð. Yfir framlkomu hehnar
hvíldl jafnan reisn og stolt .þeirrar
manneskju, sem ávallt var hlut- i
verfci sínu trú. Hún elskaði vinn- {
una, var forkur tl allra verka, er )
hún gekk til, sterkbyggð og heilsu- i
hraust til hins síðasta. Léku verk [
í hendi hennar svo af bar. Eru
það engar ýkjur, að það sem sum-
um konum öðrum var næglegt
dagsverk reyndist henni ekki nema
stundarígrip. Voru þó verk hennar
ávallt svo vel af hendi leyst, að
ekki varð að fundið. f æsku lærði
hún tl sauma. Sú kunnátta kom
í góðar þarfir og naut hinn stóri
barnahópur dugnaðar hennar og
feunnáttu í því efni. Kom það sem
af sjálfu sér, að hún hóf saurna-.
skap fyrir aðra og var eftirsótt til
þeirra starfa. Var slíkur sauima-;
skapur ríkur þáttur í störfum I
hennar a.m.k. tvo síðustu áraitug-
ina. Jafnframt virtist hún hafa
nægan tíma tl að fást við útsaum.
Li-ggja eftir hana fjölmargir mun-
ir í útsaumi, sem bera glöggt vitni
um fagurt handbragð og listræn-
an smekk.
Frænka mín, Ingibjörg, verður’
mér þó ef til vll lengst rtuhnis-;
stæðust fyrir það, hve hreiqskipt-
in og hreinlynd hún var. Fá’ls og;
undirferli var eitur í hennar bein-
um. Var henni hreinskilnin svo;
eðlislæg, að það olli henni erfið-
leikum að skilja hugsunarháltt þess'
fóiks, sem ekki gat komið tíl dyr-[
anna eins og það var Mætt.
Að lokum þakka óg henni kynn-/
inguna og vináttuna. Mér er til-
efs, að hún hafi borið kala tili
nokkurs manns, en það er ég viss
um, að allir þeir, sem hana þekktu j
tl nokkurrar hlítar, munu senda
henni hlýjar óskir og kveðjur, þá
er hún nú hverfur frá okkur um.
sinn handan yfir móðuna mikiu.
Hiafnarfirði 11.2. 1970
Snorri Jónsson.
13
É