Íslendingaþættir Tímans - 08.04.1970, Blaðsíða 27

80 ára
Magnús Pétursson, kennari
Stutt afmæliskveðja
Ég mœti drengjunum í stigain
uim. Þeir Maupa léttlega upp í
leikfiimá®alinn upp á þriöju hæð
ne'ðan iir kjaliara. Þeir eru í leik-
liimifötuim og láta sem minnst til
sín heyira, svo að þeir trufii ekki
í sikólastofunum. Á undan þeirn
Meyp'ur kenmarinn léttur og fjað-
uirmagnaður og lítur eldsnöggt á
drengina, ef nokkur þeirra segir
orð.
Þessi mynd er úr Barnaskóla
Akiuireyrar firá þeim tíma, þegar
Magnús Pétuii'sson fcenndi þar leik
fimi, áður en íþróttahúsið var
byigiát-
Þann 26. febrúar s.i. varð Magn-
ús Pétunsson áttræður. Þá dvaidi
hann í Hverageiiði ásamt konu
sinni, Margréti Jónsdóttur, skáld-
konu.
Magnús hefur haidið sér vel,
enda er lundin iétt og akapgerðin
Iheillbrá'gð.
um árin verið samherjar í starfi
og leilk, höfum við eignazt vináttu
og kunningsskap sem við viljum
ekki að bresti. Við vinir hans og
kunningjar munum á þessum degi'
þriðjudeginum 10. marz 1970,
láta hugann reika að Heiðargerði
18, í Reykjavík, þar sem heimiii
þeirra sæmdarhjóna Guðmundar
H. og Viktoríu hefur verið i hart-
nær tvo áratugi.
Þar sem ég verð staddur hér
fyrir norðan á þessum degi, ög
get því ekki tekið í hönd afmælis-
bairnsins, sem óg sannariega
hefði viijað, eru honurn send-
ar beztu kveðjuir og árn
aðaróskir. Undir þessa árnaðar
ósk mína verður óefað tekið af
hinum mörgu vinum og samferða-
mönnum þessa mæta manns, við
þessi merku tímamót, manns sem
með ánægju mikilli getur haldið
upp á þennan merkisdag.
Staddur á Akureyri í fyrstu
viku marzmánaðar 1970.
Böðvar Steinþórsson.
Hér verðuir ekki söigð ævisaga
Magnúsar, en aðeins drepið á nokk
ur atriði úr ævi hans.
Magnús er Borgfirðinguir að
ætt, starfaöi mikið í Ungmennafé-
lögum á fyrstu árum þeirra. Síðar
stundaði hann nám á Hvítárbakka
og gerðist þair kennari í 6 ár. m.a.
í leikfimi. Síðar sótti hann ýms
námiskeið og va-rð kennari á Akur-
eyri um langt skeið, einkum í leik-
fimi og handavinnu drengja og
síðast aðeins í handavinnn eftir að
fjölgaöi í skólanum.
Á fyrstu árum Magnúsair á Afcur
eyri stofnuðu nokkrir -ungir menn
leikfimiflofck, sem þeir nefndu
Leikfimifélag Akuireyrar. Magnús
var þjáifari þess félaigs í mörg ár
og þótti mjög vænt um það. Þama
voru mjög góðir leikfimimenn og
fóru þeir með Magnúsi sýningar-
fierðir um landið.
Magnús var trúr hugsjónum
Ungmenn'afélaganna og annan
eins þeguskapairmann er erfitt að
finna. Hann taidi ekki eftiir sér að
vaka eina nótt við að koma upp
sýningum bæði í sfcólanum og á
aimennum handavinnusýning-
um. Og hvers manns vandræði
reyndi hann að leysa.
Magnús er mikill bófcamaður. Á
hann ágætt bókasafn og les mifcið.
Síðan hann fluttist til Reykjavík-
ur hefiur hann iiagt stund á að
bæta það.
Þá er Magnús prýðilega skáld-
maeltur. Mörg ljóðin, sem hann
hefur ort til barmabamanna er tær
og fagur skáidsfcapur.
Fyrri kona Magnúsar var Guð-
rún Bjamadóttir, ágæt kona af
húnvetn'skum ættum. Eklki voru
þau aiuöug að fé. Þó áttu þau mik-
inn auð. Þau eignuð'ust fimm efni
iieg böm, sem öll ieituðu sér góðr-
ar menntunar. Síðari kona Magn
úsar er Margrét Jónsdóttir skáld-
kona og hefur Magnús verið bú
settur í Reykjavík hin síðari ár.
Við Magnús vorum samkennar-
ar við BamaSkóiia Afcureyrar í 24
ár. Prá þeim tíma á ég margar
góðar endurminniing'air um Magnús
og þykir vænt um að hafa notið
vináttu hans. Og nú þegar hann
hefur lokið sínum átta tugum,
sendi ég honum beztu afmælisósk
ir með þökk fyrir alla hjá'lp'semi
hans, brosin og hlátrana á sam-
leið ofcbar.
Eiríkur Sigurðsson.
Leiðrétting
í minningargrein um Gunnar á
Auð’bjargarstöðum, er ég féfck
birta í 2. tölubl. íslendingaþátta
Timans þ. á. hafa orðið tvær prent
viilur vegna mislestrar á handriti.
1. Kona Gunnars er nefnd Guð-
ríður, en hún hét Gr J
dóttir ein-s og stendur í handrit-
inu.
2. Síðari vilian er ek'ki síður
meinleg.
í blaðinu stendur:
Fóik sem uppeldi hlaut á fyrir-
greiðsluheimilum gamla tímans og
vandist frá bamæsku þjónustu-
anda þeirn, er yfir vötnunum sveif
á þeim stöðum, hiaut sórstafct vega
nesti fyrir „lítið“.
Síðasta orð málsgreinarinnar er
rangt með farið, það var i hand-
ritinu lífið.
Austurgötu 28. febr. 1970
Björn Haraldsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
27