Íslendingaþættir Tímans - 08.04.1970, Blaðsíða 14

MINNING
! Alexander Árnason
i
<
bóndi
frá Kjós í Árneshreppi
Fæddur 6. ágúst 1894.
Dáinn 11. febrúar 1970.
í dag verður til moldar borinn
einn af vinum mínum, Alexander
Árnason bóndi frá Kjós (og síðar
Djúpavík) Árneshreppi í Stranda-
sýsliu.
Hann fæddist 6. ágúst 1894 að
Saurum í Laxárdal Dalasýslu, for-
eldrar hans voru Björg Jónsdóttir
og Árni Júlíus Alexandersson
(Strandasýslu). Ungur að árum
fluttist hann með foreldrum sín-
um til Hrútafjarðar, og dvaldist
þar á ýmsum bæjum, fyrst sem
barn og síð_.r sem vinnu- og
kaupmaður eins og gerðist í þá
daga, þar til menn hófu búskap á
eigin spýtur.
Árið 1919 fluttist Alexander til
Reykjarfjarðar í Árneshreppi og
gerðist ráðsmaður þar hjá Þórarni
Söebék (eiganda jarðarinnar), ári
iseinna fær hann (4 part jarðarinn
ar til ábúðar fyrir sig. Þann 30.
júlí 1921 kvæntist hann eftirlif-
andi konu sinni Sveinsínu Ágúst-
dóttur Guðmundssonar frá Kjós í
sama hreppi. Þau hjónin bjuggu
svo áfram í Reykjafirði. Árið 1926
tóku þau hálfa jörðina til ábúðar
og fojuggu þar til ársins 1933 eða
í 13 ár, en þá flytja þau að Kjós
(æskuheimili Sveinsínu) og búa
jþar til ársins 1946, að þau byggja
sér Íbúðarhús í Djúpavík og flytja
tþangað, en halda jörðinni áfram í
áfoúð og foafa búpening áfram, þar
til nú fyrir síðustu jól, að þau
flytja til Reykjavíkur, var þá heils-
an biluð og ekkert öryggi í lækna-
málum norður þar, sem og ekki
íhafa verið nú um margra ára bil.
| Hann lézt í Landsspítalanum 11.
fefor. eftir stutta legu þar, en van-
ifoeilsu síðustu ára, eins og svo
[ margur má þola á hans aldri, sem
tþurfti að vinna hörðurn hömdum
og glíma við, án allrar tækni, ó-
blíða náttúru erfiðar samgöngur
og bera án bóta alls konar erfið-
leika sem stöfuðu af válegum ár-
ferðum ísa og vinda, svo bóndinn
varð að treysta á eigin líkams-
hreysti með aðstoð „þarfasta þjóns
ins“ (hestsins) eftir því sem við
varð komið hverju sinni.
Þau hjónin eignuðust 4 mann-
vænleg börn, sem öll eru á lífi
og gift. Sigurbjörg húsfreyja að
Krossnesi, Ágúst Jóhann iönaðar-
maður í Kópavogi, Skúli fram-
kvæmdastjóri á Hellissandi og
Alda húsfreyja í Tanganesi
í Fnjóisfcadal. Alexander átti
sæti í hreppsnefnd Árnes-
hrepps um áraskeið, einnig
var hann gangnastjóri fyr-
ir suðurhluta hreppsins í tugi ára,
og gegndi ýmsum fleiri trúnaðar-
störfum fyrir hrepp sinn, hann var
traustur og öruggur í starfi og
hvers manns hugljúfi er tl
þekktu, kátur og spaugssamur í
vinahópi, ©n þó maður alvörunnar
þegar við átti.
Eins og áður er sagt byggði
hann snoturt og gott hús í Djúpa-
vík og fluttist þangað 1946, en
hélt þó foúskapnum áfram. Hafði
hann kindur og hesta 1
Kjós, en kýrnar 1 Djúpa-
vík, þar af leiðandi flutti
hann hey á hestum til Djúpavík-
ur. Sem dæmi um hve foarngóður
Alexander var, blasti oft sú sjón
við að þrátt fyrir önn dagsins var
hann að reiða 2—3 börn og annað
eins foeið eftir næstu ferð, enda
virtur og dýrkaður af þeim að
verðleikum. Ég sem þessar línur
skrifa kom oft á heimili þeirra
hjóna, þar sem ávait ríkti gestrisni
og alúð. Alexander átti gott heim-
ili, sem kona hans fojó honum. Þar
fór saman dugnaður, þrifnaður og
stjórnsemi og kunni hann vel að
meta það.
Hjónaband þeirra var gott, bæði
samhent um búsýslu alla ásamt
uppeldi barnanna, enda uppskeran
eftir því: vel heppnuð börn og fjár
hagslegt sjálfstæði.
Góði vinur, ég er þess fullviss,
að handan landamæranna miklu
bíður þín beinn og bjartur vegur.
Við hjónin og ekki hvað sízt börn
okkar, þökkum þér fyrir allar sam
verustundir, er við urðum aðnjóí-
andi, með þér á lífsleiðinni, og
rnimna okkur á að hér er fcvadd-
ur drengur góður.
Við færum eftirlifandi konu
hans og börnum ásamt öðrum ás|-
vinum, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur, og foiðjum guð að veita
þeim huggun og styrk í harmi.
S.P.
14
(SLENDINGAÞÆTTIR