Íslendingaþættir Tímans - 08.04.1970, Blaðsíða 31

airholti var gó'ðuir liðsmaður í
þeisrri vösku sveit, sem varið hef-
ur ævistarfi sínu til þess að fegra
og bæta skagfirzfear byggðir. En
þau hjón hafa skiiað framtíðinni
drjúgu dagsverki á fleiri sviðum,
eins og synir þeirra fjórir, hinir
myndarlegustu manndómsmenn,
bera ljósan vottinn um. Þeir eru:
Haukur, bifreiðastjóri á Sauðár
króki, kvæntur Erlu Guðjónsdótt-
uir, Stefán, bóndi í Víðidal í Seylu
hreppi, kvæntux Mörtu Svavars-
dóttur, Sigurður, bóndi á Grófar-
gffli í Seyluhireppi, kvæntux Þuxu
Ingimarsdóttuir og Bragi, tré-
smíðameistari á Sauðárkxóki,
kvæntux Eygló Jónsdóttur. Eitt
bam, dóttux, másstu þau hjón ný-
fædda.
Haraidux var mikffli dýravinux,
fór ágætlega með aHlan sinn fén-
að, hafði aldrei mjög rnilkið bú en
arðmeixia ýmsum stærri, skildi
manua bezt, að höfðataian skiptir
ekikii mestu mólli hvað arðinn á-
hræxix, heldur eðli búfjárins og sá
aðbúnaðux, sem því ex veittux.
Hann vax fxábært snyxtimenni í
ölllum sínuim störfum, næmt feg-
uxðarsíkyn hans þoldi hvergi blett
né hxulktku, att? var sópað og prýtt
utan húss sem innan og voru þau
hjón þax mjöig saimhent, sem í
öðru.
Haxaidur í Bxautarholti vax ákaf
iega heimaikær maðux. Hann hliðr-
aði sér hjá, svo sem unnt var, allri
þátttöku í opinberum störfum og
vax hann þó mjög vel liðtækur á
þeim vettvangi. Hann var gxednd-
ux og gjöxhuigull, sanngjaxn og
samvinnuþýðuir, en hélt þó fast á
sínu máli, þegax hoinuim fannst það
veruiegu skipta. Gestrisinn og góð
ux heim að sækja og undi sér vel
i iglöðum hópi góðvina. Átti þá til
að kasta fxam stöku en fór annaxs
mjög duiit með þann hæfffleika.
Hann var listelskux og listfengur,
hafði einlkum yndi af söng og tón-
list og srjálfur ágætlega söngvinn,
enda sú náðargjöf ættlœg og er
hlnn ástsæli óperusöngvaxi, Stefán
íslandi, systursonux hans.
Haraldur í Bxautaxhoiiti vax jarð
sunginn að Glaumbæ 4. júlí, s.l. og
uxðu maxgix til að fylgja honum
síðasta spöliinn. Með honum ex
genginn gegin maður og góður
Stoagfirðinigur.
Magnús H. Gíslason.
Jóhann Sigurjónsson
verkstjérí
Miðvikudaginn 4. marz s.l., for
fram frá Siglufjarðarkirkju útför
Jóhanns Sigurjónssonar trésmiðs.
en hann andaðist 24. febiúai s.l.
Jóhann Sigurjónsson fæddist
þann 18. marz, 1903 á Blönduosi.
Foreldrar hans voru þau hjónin,
Kristjana Bessadóttir og Sigurjón
Benediktsson.
t>eim hjónum varð fimm barna
auðið, og var Jóhann yngstur
þeirra. Hin systkini hans voru, Ey
þóra, Fríða, Páll Dalmar og Sigur-
jón.
Árið 1907 fluttist Jóhann með
foreldrum sínum og systkinum
norður til Siglufjarðar og átti síð-
an heimili þar.
Jóhann lærði trésmíðaiðn hjá Jó-
hanni Ólafssyini, trésmíðameistara
á Siglufirði. En meiri hluta ævi
sinnar starfaði hann sem verK-
stjóri á síldarsöltunarstöðum og síð
ast hjá Sunnu h.f.
Á löngum starfsaldri sem verk-
stjóri hefur Hanni, eins og vinir
og kunningjar gjarnan nefndu
hann, kynnzt mörgu fólki, og veit
ég, að fjölmargir minnast þessa
góða, heiðarlega og skemmtilega
manns.
Jóhann Sigurjónsson var kvænt-
ux Guðbjörgu Þorvaldsdóttur, og
eignuðust þau einn son, Sigurjón
listmálara.
Ég ætla ekki með þessum fá-
tæklegu orðum að rekja æviferil
Jóhanns heitins. Mig langar að-
eins að þakka þér, Hanni minn,
fyrir allt gott, sem þú hefur sýnt
okkur, og aldrei mun ég gleyma
sögunum þínum. Já, sögurnar, sem
þú sagðir ofckur systkinunum í
bernsku, eru ein dýrmætasta minn
imgin um hversu góður og
skemmtilegur sögumaður þú
varst.
Þau heiðurshjónin, Guðbjörg og
Jóhann uxðu fyrstu kunningj-
ar foxeldra minna, sem komu ung
til Siglufjarðar vorið 1943, og hef-
ur alla tíð síðam verið góð vimátta
þar í mfflli.
Ég veit, að Sigifirðimgar hafa fjöl-
menmt í kirkju sína a
kveðja góðan hollvin, sem allir þa
þekktu að góðu einu.
Vegna fjarlægðar og aðstæðn
komst ég ekki til þess að fylgj
þér, kæri vinur, til hinztu hvíh
ar, en ég sendi þér mínar bezt
kveðjur með þakklæti og virðinji
Eiginkona mín og synir, svo o
móðir mín og systkini báðu mi
að skila sínum beztu kveðjum.
Ég sendi vinkonu okkar, fr
Guðbjörgu, okkar innilegust
samúðarkveðjur, svo og syni han
tengdadóttur og barnabörnur.'
sem honum þótti svo vænt un
og bið guð að styrkja þau í hini
þungbæru sorg þeirra.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr et sama.
En orðstírr
deyr aldrigi
hveims sér góðan getr.
Matthías Gíslason.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
I