Íslendingaþættir Tímans - 20.06.1970, Blaðsíða 4

MINNINC
Guðlaugur M. Ólafsson,
bóndi Guðnastöðum í Austur-Landeyjum
Guðlaugur Magnús Ólafsson
íæddist í Dalseli undir Eyjafjöll-
um 18. nóv. 1893, sonur hjónanna
ólafs Ólafssonar og SigrícSar Ólafs-
dóttur, sem þar bjuggu þá.
Hann fluttist með þeim að
Eyvindarholti í sömu sveit,
sex ára gamall, ólst síðan
upp hjá þeim og vann þeim
ó myndar- og umsvifaheimili í stór-
um systkinahópi, unz hann kvænt-
ist eftirlifandi konu sinni, Júlíu
Jónasdóttur frá Hóhnahjáleigu í
A.-Landeyjum, 28. júní 1926. Sama
vor byrja ungu hjónin btiskap að
Guðnastöðum í Austur Landeyjum,
og búa þar til vors 1969, er þau
láta jörð og bú í hendur Ragnari,
syni sínum.
Guðlaugur andaðist á sjúkrahúsi
Selfoss, 15. marz síðastliðino, eftii
rúmlega eins árs veikindastríð.
Hann var kvaddur í Iírosskirkju
21. marz að viðstöddu fjölmenni.
Þannig er lífshlaup Guðlaugs í sem
fæstum orðum.
Skólaganga Guðlaugs l æsku tak-
markaðist að mestu af því
sem menningarheimili foreidra
hans veitti, svo sem algengast var
á þeirri tíð. Sá skóli reyndist hon-
um haldgott veganesti, traust und-
irstaða, sem góð greind og lífs-
reynsla byggðu svo jafnt og þétt
ofan á, ævina út. Guðlaugur var
fremur smár vexti, kvikur og
snöggur í hreyfingum, framúr
skarandi iðjusamur og þolinn til
vinnu, verklaginn snyrtimaður,
sem vannst ótrúlega vel, þótt hann
væri efeki sérstakur burðarmaður.
Eitt mesta gæfuspor Guðlaugs
var tvímælalaust, er hann kvænt-
ist Júifu Jónsdóttur, samhentari
hjón get ég tæpast hugsað mér að
til séu, gagnkvæm ást og virðing
geislaði allt umhverfis þau
og höfðu þau þannig mannbæt-
andi áhrif á umhverfi sitt. Saga
annars, úr því er saga beggja.
Þau voru mjög barngóð og tóku
allir þeir, er hjá þeim dvöldu,
órofa tryggð við þau. Er ungu
hjónin hófu búskap á Guðnastöð-
um, fátæk af öllu öðru en bjart-
sýni, trú og von, virtist framtíðin
biasa við, en fyrr en varði dró
ský fyrir sól. Fyrsta barn þeirra
hjóna, efnisstúlka, dó á fyrsta ári.
Þetta var þeim mikil lífsreynsla og
hafði djúpstæð áhrif. Að öðru leyti
má segja, að barnalán þeirra sé
fágætt. Börn þeirra eru: Ragn-
heiður f. 23.4. 1927, dó á fyrsta
ári. Jónas f. 21.4. 1929, rafveitu-
stjóri í Hafnarfirði, kvæntur Dóró-
theu Stefánsdóttur. Sigríður f. 23.
1. 1931, gift Ingólfi Majassyni arki-
tefet, Reykjavife. Ólafur f. 7.2. 1933
tæknifræðingur á Álafossi. Ragnar
f. 5.5. 1934, bóndi á Guðnastöðum.
Ingibjörg Jóna f. 27.3. 1940, gift
Sturlu Einarssyni trésmíðameistara
Reykjavík.
Guðlaugur kynntist í æsku bæði
U.M.F.dvreyfingunni og Samvinnu-
hreyfingunni. Segja má, að báðar
þessar stefnur hafi mótað
mjög lífsskoðanir og lífsferil
hans úr því. Hin mikla
bjartsýni og framfarahugur
U.M.F. ásamt ótakmarkaðri trú á
landið, lýsir sér í öllum störfum
og athöfnum Guðlaugs. Hann
skeytti ekki um að hirða daglaun
að kveldi, heldur að skila jörð og
búi betra til framtíðarinnar, enda
varð smájörðin í höndum hans að
höfuðbóli.
Samvinnumaður var hann ein-
lægur, bæði í einkalífi og út á við.
Betra dæmi um Samvinnuhug-
sjón í framkvæmd en Guðnastaða-
fjölskylduna, þekki ég ekki, þar
lögðust allir á eitt, hver fjölskyldu
meölimur sikildi ná sem mestum
þroska. Það er mikið happ hverju
sveitarfélagi að eiga slíka þegna
innan sinna vébanda, framfarasinn
aða, trausta félagsmenn, sem
kunna fótum sínum forráð fjár-
hagslega. Nú, þegar við vinir og
sveitungar kveðjum Guðlaug með
virðingu og þökk, óskum við eftir-
lifandi eiginkonu hans þess, að
trúarstyrkur hennar ásamt minn-
ingu um góðan mann, megi létta
henni sporin til framtíðarinnar.
Magnús Finnbogason.
t
4
ISLENDINGAÞÆTTIR
í