Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1970, Síða 3

Jónssonar Kýmnnarstöðum, for-
eldra Guðjóns, er lézt 21. apríl sl.
þá fæpra 95 ára gamall, fæddur
3. júní 1875. Með sanni má segja,
að Guðjón gat glaður horft „yfir
langan og farsælan dag“, eins og
foreldrar hans og forfeður, sem
búið höfðu á Kýrunnarstöðum frá
því um aldamótin 1890 að Einar
Jónsson, Brandssonar, Illugasonar
frá Efri-Langey, hóf búskap þar,
en hann var langafi G'Uðjóns.
Guðjón hlaut góða alþýðumennt
un á þeirra tima mælikvarða og
fór hann ungur til Noregs og dvald
ist þar í 2- ár og hafði af því
mi'kið gagn og gaman. Hann vand-
íst ungur sveitavmnu, en komst
einnig i snertingu við aðra atvinnu
vegi, þar sem hann vann m.a. við
hvalstöðina Sólbakka í Önundar-
firði ög stundaði söðlasmíði eftir
að hafa lært þá iðn hjá Ólafi
Finnssyni Fellsenda.
Guðjón hóf búskap árið 1902 og
bjó í 57 ár, en var þó bóndi til
hinztu stundar, þar sem hugur og
hönd dvöldu jafnan við bústörfin
og vandamál þeirra. Hann var fram
takssamur og góður bóndi, ræktaði
tnikið og byggði á myndarlegan
hátt öll hús jarðarinnar og var
hann í mörgu á undan sinni sam-
tíð.
Vart verður rituð búnaðar-
og verzlunarsaga Dalasýslu, án
þess að þáttur Guðjóns í þeim mál-
Um skipi þar veglegan sess, því að
þar kom hann mikið við sögu bjá
Kf. Hvammsfjarðar. Hann var
lengi í stjórn kaupfélagsins og for-
töaður þess um skeið, sláturhús-
st.ióri á tímabili, hafði á hendi
vöruafgreiðslu í Skarfsstaðanesi og
deildarstjóri Hvammsdeildar Kf.
Hvammsfjarðar um árabil. Árið
1933 var Guðjón skipaður af at-
vinnumálaráðuneytinu formaður
héraðsnefndar kreppulánasjóðs og
pgndi hann því starfi á meðan
^reppuuppgjörið stóð yfir. Hann
átti sæti í hreppsnefnd í 36 ár frá
1902 og var oddviti í 16 ár, enn-
frernur var hann í sóknarnefnd,
skattanefnd, stjórn búnaðarfélags
°g úttektarmaður í Hvammshreppi
p sá í áratugi um vegagerð í
fjyammssveit. Hér er stiklað á
stóru, en engin tæmandi upptaln-
lng gerð. Guðjón átti m'örg áhuga-
sem hann barðist fyrir og sá
®nn mörg þeirra rætast. Hann
ritaði blaðagreinar um landsmál
R hafði af miklu að miðla, því
uann fylgdist vei með öllu Sem
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
gerðist og fróður var hann vel,
glöggur og réttsýnn, jafnlynd-
ur svo a,f bar, gat verið
glettinn í tilsvörum, raungóð-
ur og trygglyndur. Hann naut
trausts og virðingar samstarfs- og
samtíðarmanna sinna. Hann kynnt-
ist mörgu á langri ævi, tók þátt i
baráttu þjóðarinnar fyrir frelsi og
framförum. Hann lifði það að sjá
vorblæinn færast yfir land og lýð.
Hann tók þátt í því að fagna stofn-
un lýðveldis og móta málefni þjóð-
arinnar að fengnu frelsi. Guðjóni
var alla tíð létt um að vinna og hon
um féll aldrei verk úr hendi. Síð-
ustu árin kom hann upp fögrum
og blómlegum skógarreit, so-m
hann vann að og undi við, svo dög-
um skipti á vorin, er fór að hlýna.
Hann þráði vorið og það að komast
í snertingu við gróandi líf, enda
allt ævistarfið í nánum tensslum
við lífið og náttúru landsins. Hann
var gæfumaður, átti ágæta konu,
glæsilegt heimili og myndarlegan
barnahóp, sem virti hann mikils og
umvafinn var hann einnig i ellinni
af barnabörnum sinum og öðrum
ungmennum, sem á heimili hans
dvöldu.
Kona Guðjóns var Sigríður Jóns-
dóttir frá Hróðnýjarstöðum, hún
lézt árið 1945. Börn þeirra eru:
Svava, gift Karvel Hjartarsyni
bónda, Kýrunnarstöðum. Þau hafa
búið þar síðan 1940.
Þuríður ljósmóðir. Hún hefur bú-
ið á Kýrunnarstöðum síðan 1960.
Unnur, gift Jóhannesi Stefáns-
syni bónda, Kleifum í Gilsfirði.
Jón Emil, framkvæmdastjóri rík-
isútgáfu námsbóka.
Herdís, húsfreyja í Reykjavík,
áður gift Haraldi Sigurðssyni.
Tveir synir dóu á unga aldri.
Þessar' fáu línur eiga að vera
vottur þakklætis fyrir órofa
tryggð, vináttu, dyggilee störf, for-
sjá og forystu í sveitar- og héraðs-
málum. Það er ósk mín og von, að
sveitirnar, sem nú eru óðum að
þynnast að byggð og fækka að
fólki, að þar megi flestir ala í
brjósti þá trú á mátt moldar og
gróðurs og sýna í verki bann dugn-
að og fórnfýsi, sem Guðjón gerði
og að dagsverki loknu geta horft
um öxl og fundið sannindin í eftir-
farandi Ijóðlínum:
„og horfa á þann ávöxt sem
erfiðið bar
og allt sem var landinu í hag“.
Blessuð sé minning hins látna.
Ásgeir Bjarnason.
MINNING
GUÐMUNDUR {
i
KRISTINN
ÓSKARSSON,
!
verzlunarstjóri
Fæddur 11. júní 1928.
Dáinn 26. maí 1970.
Um vini kæra vil ég minning
geyma,
í vöku og blund,
sem horfnir eru heim á æðri
* slóðir.
Um hugans inni heitar lindir
streyma,
og helgir eru minninganna
sjóðlr
um ljúfa vini lífs frá
morgunstund.
Hér hvarf af sviði á sumri lífsins
miðju
frá sókn og önn
einn vinur kær, sem kynntist ég
á Reykjum.
Frá hálfnaðri — en hei’laríkri
iðju —,
frá heimili og glaðra barna
leikjum.
Hans minning lifir lengi —heil
og sönn.
Ég man hann glöggt í glöðum
skólaflokfci,
þann glaða svein.
Þá skyggði enginn skuggi okkar
vegi.
Og honum fylgdi heiðríkjunnar
þokki,
og hreinum svip og brosi gleymi*
ég eigi.
Svo skin hans myndin, skír og
björt og hrein.
Nú bið ég guð að geyma látinn
bróður,
en góðri kvon
ég samúð votta, svo og
aðstandendum,
En minninganna mæti gildi
sjóður
er meira virði gulli* og dýrum
lendum.
— Við kveðjum Guðmund
Kristin Óskarssom,
A.B.S.
3